Alokacja (ang

Alokacja - (ang. allocation). Oznacza przeznaczenie, zarezerwowanie, przydzielenie określonego zasobu do
procesu. Alokacja zasobów - w planowaniu strategicznym, jest planem użycia dostępnych środków, w
szczególności w bliskiej przyszłości po to aby osiągnąć konkretne cele w dalekiej przyszłości.
Jako dobry plan ma ona dwie części:

podstawowa decyzja alokacji

mechanizm kontyngentów
Podstawowa decyzja alokacji jest wyborem, które podmioty uwzględnić i finansować w planie (oraz
wysokość ich finansowania), a które nie: zasoby są rozlokowywane do wybranych podmiotów.
Efektywna alokacja zasobów
to podstawowy problem nauki o gospodarowaniu - ekonomii.
Gospodarowanie dotyczy zasobów, które są ograniczone. Jeżeli jakiś zasób jest nieograniczony, występuje
obficie i w ilościach większych niż ludzie go potrzebują, nie istnieje problem gospodarowania nim.
Na przykład do niedawna takim zasobem były powietrze i woda. Dzisiaj człowiek musi nimi gospodarować
rozsądnie. Ale istnieją jeszcze na świecie zasoby (w rozumieniu ekonomicznym) które są nieograniczone na przykład komary. Właśnie dlatego nikt nimi nie gospodaruje (ponieważ trudno znaleźć nabywcę na
komary nikt ich nie hoduje, nie łapie i nie magazynuje, nie ulepsza (maluje na piękne kolory, pakuje w
ozdobne pudełka, nie reklamuje).
Jeżeli jakiś zasób jest ograniczony, oznacza to, że jeżeli ktoś otrzyma go tyle ile potrzebuje, to ktoś inny nie
otrzyma zasobu w oczekiwanej ilości. Z reguły przy danych założeniach wyjściowych, można rozsądnie ten
zasób rozdzielić pomiędzy potrzebujących. Sposób takiego podziału, biorący pod uwagę optymalne w tym
przypadku pożytki gospodarcze nazywamy efektywną alokacją zasobów.
Niestety, znalezienie takiego idealnego podziału zasobów (dóbr) nie jest łatwe. Przyjęte kryteria podziału
mogą naruszać interesy społeczeństwa, czasem nie uwzględniają szerszego kontekstu ani konsekwencji jakie
mogą wywołać w przyszłości (dług wobec przyszłych pokoleń).
Każdy podmiot gospodarczy dysponujący określonymi środkami stara się rozdzielić je tak, aby uzyskać z
tego tytułu najwyższe efekty ekonomiczne i w ten sposób możliwie najlepiej realizować swoje cele. Takie
rozdysponowanie środków pomiędzy różne konkurencyjne cele, nazywa się w ekonomii alokacją.
- Dla gospodarstwa domowego
Optymalna alokacja to taka, która będzie maksymalizować użyteczność nabywanych dóbr, czyli
maksymalizować zadowolenie.
- Dla przedsiębiorstwa
Optymalna alokacja to taka, która będzie maksymalizować zysk z działalności gospodarczej.
Rola rynku w alokacji zasobów
Różni się ona znacznie między krajami. W gospodarce nakazowej zasoby są rozdzielane przez system
centralnego planowania. W gospodarce wolnorynkowej praktycznie nie występuje centralna regulacja
konsumpcji, produkcji i wymiany dóbr.
Między tymi skrajnościami znajdują się gospodarki mieszane, w których mechanizm rynkowy odgrywa w
prawdzie ważną rolę, ale występuje także znaczny zakres interwencji państwa.
Analiza alokacji zasobów i usuwanie konfliktów
Programy do planowania z reguły mają opcję do usuwania konfliktów alokacji i wyrównywania zasobów
(ang. leveling), która pozwala na automatyczne usunięcie konfliktów przy jak najmniejszym przesunięciu
terminu
końcowego.
Trzeba w tym miejscu podkreślić, że szukanie rozwiązania, które najmniej wydłuża czas realizacji
przedsięwzięcia jest złożonym zagadnieniem optymalizacji. Często użytkownik nie zdaje sobie z tego
sprawy,
gdyż
może
się
to
odbywać
automatycznie.
W przypadkach, gdy na zadania nakłada się dodatkowe ograniczenia, droga krytyczna nie musi zaczynać się
od zadania początkowego.
Alokacja przy negatywnych i pozytywnych efektach zewnętrznych
-Negatywne efekty zewnętrzne powodują, że producent nie bierze pod uwagę w swoim rachunku
ekonomicznym kosztów zewnętrznych i tym samym zaniża koszty społeczno-ekonomiczne jakie wiążą się z
produkcją danego dobra. Jeżeli brałby pod uwagę także koszty zewnętrzne, wówczas wyższe koszty
produkcji dobra wpłynęłyby na wyższą cenę, a to z kolei doprowadziłoby do ograniczenia popytu na to
dobro.
Ostatecznie równowaga rynkowa (zrównanie popytu z podażą) ustaliłaby się przy poziomie produkcji
niższej od pierwotnej wielkości. Oznacza to, że obecna wielkość produkcji jest zbyt duża w stosunku do
poziomu społecznie pożądanego i tym samym powoduje zbędną stratę społeczną (ang. deadweight loss).
-Pozytywne efekty zewnętrzne prowadzą z kolei do niedostatecznej podaży dóbr. Jeżeli koszty jakiejś
inwestycji są wysokie, a inwestor może otrzymać tylko część korzyści, jakie wynikają z inwestycji, to
wykonany rachunek ekonomiczny może wskazać na nieopłacalność. Jeżeli koszt budowy drogi dojazdowej
przewyższy korzyści, jakie indywidualny podmiot przypisuje istnieniu tej drogi, to nie zdecyduje się on na
jej budowę, pomimo tego, że suma korzyści jakie odnieśliby wszyscy sąsiedzi mogłaby uzasadniać
poniesienie kosztów. Jest to przyczyną powstania zbędnej straty społecznej.
Alokacja przy negatywnych
efektach zewnętrznych
.
Podział zasobów:
1. Zasoby naturalne:
a) woda,
Alokacja przy pozytywnych efektach
zewnętrznych
b) lasy,
c) surowce mineralne,
2. Zasoby kapitałowe:
a) kapitał rzeczowy (np. maszyny, urządzenia, technologie),
b) kapitał finansowy (np. środki pieniężne).
3. Zasoby ludzkie:
a) ludzie wraz z ich umiejętnościami, kwalifikacjami oraz doświadczeniem,
- gdyby dobra i usługi były wytwarzane za pomocą tylko jednej metody i gdyby zawsze stosowano te same
środki wówczas nie występowałby problem wyboru ekonomicznego. Ograniczoność zasobów wynika z ich
dostępności w gospodarce.
Pojęcie rzadkości
Stanowi lukę pomiędzy ogólną sumą dóbr i usług, których ludzie potrzebują, aby zaspokoić swoje
różnorodne potrzeby, a realnymi możliwościami ich wytworzenia. Gdyby nie występowało zjawisko
rzadkości nie byłoby powodów do studiowania Ekonomi, a więc poszukiwania odpowiedzi na pytania: co,
jak, ile, i dla kogo wytworzyć aby uzyskać największą efektywność ekonomiczną?
Kierunek keynesistowski
Powstał w latach 30-tych XX w. jako reakcja na wielki kryzys, który miał miejsce w latach 1929-33.
Zgodnie z filozofią Keynesa wpływ państwa na gospodarkę nie może być incydentalny, ani o charakterze ex
post. Makroekonomiczne oddziaływanie państwa na gospodarkę powinno mieć na celu uniknięcie
problemów, które się jeszcze nie pojawiły. Dotyczy to zachowania konkurencji i przeciwdziałaniu
monopolizacji. Rzeczą istotną jest oddziaływanie na procesy inwestycyjne, które mogą prowadzić do
powstania publicznego zadłużenia, lecz nie zakłócają funkcjonowania mechanizmów gospodarki.
Najszersza definicja za istotę keynesizmu uważa zasady interwencji państwa w sprawy gospodarcze w
czasach pokojowych, bez względu na metody, jakimi to państwo posługuje się, jeśli tylko celem jest wysokie
zatrudnienie i stabilny poziom cen. Na określenie polityki ekonomicznej państwa prowadzonej w wysoko
rozwiniętych krajach kapitalistycznych używa się różnych terminów "interwencjonizmu".
Dochód globalny = Inwestycje + Konsumpcja + Saldo bilansu zagranicznego