OPIS TECHNICZNY PROJEKT BUDOWLANO - WYKONAWCZY REMONTU ADAPTACYJNEGO BUDYNKU DWORU W RADZISZOWIE WRAZ Z OGRODEM Nr proj. 6 - 5 / 2004 1) PRZEDMIOT OPRACOWANIA Przedmiotem opracowania jest remont adaptacyjny budynku Dworu w Radziszowie wraz z ogrodem. 2. PODSTAWY PRAWNE 1) Umowa z Gminą Skawina z dnia 02.03.2004r 2) Podkłady sytuacyjno - wysokościowe 3) Inwentaryzacja architektoniczno - budowlana budynku wykonana przez mgr inŜ.arch.Wacława Stefańskiego marcu-kwietniu 2003r. dostarczona przez Inwestora 4) Orzeczenie techniczne o stanie technicznym budynku wykonane przez mgr inŜ.arch. Zdzisława Banasia w październiku-listopadzie 2003r. dostarczone przez Inwestora 5) Orzeczenie techniczne o stanie technicznym budynku wykonane przez inŜ. Jana Barana w styczniu 2004r. dostarczone przez Inwestora 6) Program prac konserwatorskich dotyczący budynku wykonany przez mgr. Marka Sawickiego w maju 2003r dostarczony przez Inwestora 7) Opinia konserwatorska dotycząca polichromii w Dworze wykonana przez mgr Małgorzatę Słowik i mgr Magdalene Getler dostarczona przez Inwestora 8) Pomiary uzupełniające i wizje w terenie 9) Decyzja o ustaleniu lokalizacji celu publicznego nr MGP-7331/CP/24/04 z dnia 14.06.2004 10)Zapewnienie dostawy /energia/ pismo nr RD3_ZP_W/1936/04 z dnia 28,04,2004 11) Zapewnienie dostawy /sanitarne np. wod-kan itp./ pismo nr L.dz.1033/TT/2004 z dnia 14,04,2004 3. INFORMACJA HISTORYCZNA O OBIEKCIE Okazały budynek dworu w Radziszowie w stylu póŜnoklasycystycznym zbudowany został w I ćwierci XIX w. z fundacji rodziny Dzieduszyckich, w dniu 1 września 1790r rodzinie tej dobra w Radziszowie przekazane zostały przez władze austriackie w ramach odszkodowań za ziemie przejęte w Galicji Wschodniej. Do tego czasu Radziszowem, który był własnością Skarbu Państwa austriackiego, zarządzali dzierŜawcy. Rząd austriacki zaś, przejął Radziszów z rąk Benedyktów Tynieckich, tuŜ przed kasatą klasztoru. W kronice rodziny Dzieduszyckich napisano, Ŝe przejęty folwark znajdował się w bardzo złym stanie. Budynki były stare i zniszczone, a majątkiem ziemskim źle zarządzano. Być moŜe jedna z powaŜniejszych decyzji Dzieduszyckich, zaraz po przybyciu do Radziszowa, dotyczyła wzniesienia nowego budynku mieszkalnego. Obiekt ten zastąpił zapewne wcześniejszy, moŜe drewniany dwór. Projekt nowej siedziby powierzono znanemu i cenionemu teoretykowi i praktykowi architektury, księdzu jezuicie Sebastianowi Alojzemu Sierakowskiemu, który Ŝył w latach 1743 - 1824. Plan tego dworu powstał tuŜ przed jego śmiercią, wybitny projektant pochowany został w podziemiach katedry na Wawelu. Sebastian Sierakowski pozostawił po sobie wiele pamiątek architektonicznych w Krakowie, jak teŜ w Wadowicach, Radziszowie, Pleszowie. Napisał teŜ ksiąŜkę pt. „Architektura obejmująca wszelki gatunek murowania i budowania” (rok wydania 1812). Nowy budynek usytuowano w zachodniej części ośmiohektarowej posiadłości dworskiej i tym samym znalazł się w centrum wsi, w zakolu rzeki Skawinki, w sąsiedztwie kościoła, od którego prowadziła aleja wysadzana drzewami. Wokół nowego dworu urządzony został park krajobrazowy, jak teŜ ogrody kwiatowe, warzywne i sad. Dwór powstał na planie prostokąta, jako zwarta bryła z dwoma kondygnacjami nakrytymi czterospadowym, kalenicowym kołkowanym dachem. Najbardziej ozdobnymi zachowanymi elementami elewacji, są okna z półkolistymi nadokiennikami ze stiukowymi palmetami. Trzy centralne okna piętra od strony południowej ozdobione zostały trójkątnymi przyczółkami z orłami i amorkami. Pod dachem obiega w koło budynku ozdobny gzyms. Część parterową dworu zdobiło boniowanie. Do dziś nie zachowało się pierwotne wejście do budynku od strony północnej, które zapewne było wyeksponowane, jak to bywało w tego typu obiektach. Dwór wyposaŜono w dwie, zachowane do dziś klatki schodowe, w tym jedną reprezentacyjną w centralnej części budynku, tzw. trójbiegową. Część parterowa, gospodarczo - mieszkalna, posiada pomieszczenia ze sklepieniami kolebkowymi. Wysokość ścian pierwszego piętra mierzy pięć i pół metra. Dwie sale mają powierzchnię po siedemdziesiąt metrów kwadratowych. Środkowa komnata reprezentacyjna dworu na pierwszym piętrze, ozdobiona została kominkiem. W tych pomieszczeniach równieŜ zastosowano ozdoby w postaci gzymsów, obiegających wokół ścian tuŜ pod sklepieniem. Do pomieszczeń pierwszego piętra prowadzą ozdobne dwuskrzydłowe drzwi. Pomieszczenia są jasne. Na piętrze okna mają prawie podwójną wysokość w stosunku do okien parteru. W 1826 r dwór zniszczony został przez poŜar. W II ćwierci XIX w poddano go pierwszej powaŜnej przeróbce. Dobudowano wówczas od południowej strony, symetrycznie w stosunku do układu okien, obszerny, dwukondygnacyjny taras. Jego górna część wsparta została na czterech filarach. Taras ten był zdobiony balustradami i schodami po obu jego stronach. Na podstawie jednego z nich, Piotr Birówka namalował duŜych gabarytów obraz zdobiący korytarz nowej szkoły. W 1857 r dwór odziedziczyła Helena Pawlikowska z Dzieduszyckich. Bywał tu teŜ jej syn Tadeusz Pawlikowski, Dyrektor Teatru Miejskiego w Krakowie (obecnie teatru im. J. Słowackiego). W 1877r nabyła go Karolina Oksza Orzechowska. Od 1880 r mieszkała tu KsięŜna RóŜa de Bessano. Następnie właścicielami hrabiostwo Mieroszowscy. Na przełomie XIX i XX w dwór nabyli adwokaci z Krakowa. Najpierw dr Władysław Lisowski, później dr Stefan Kirchmayer. W 1909r dwór zakupiony został przez Gminę Radziszów wraz z terenem o łącznej powierzchni 800 sąŜni, za kwotę 21.500 koron, z przeznaczeniem na szkołę. Zanim dzieci przeniosły się ze starej, drewnianej szkoły do nowej placówki oświatowej w pałacu przeprowadzono generalny remont, łącznie z przeróbkami układu pomieszczeń w części parterowej. Jak podają źródła, pracami budowlanymi kierował Marceli Kucharki, budowniczy z Krakowa. Nadzór nad remontem powierzono nowemu dyrektorowi szkoły, Józefowi Cieszanowskiemu. W pomieszczeniach na parterze wydzielono mieszkanie dla dyrektora szkoły, na które składały się kuchnia i dwa pokoje, dwie sale lekcyjne, kancelarię, szatnię na korytarzu i salkę do slöjdu, tj. zajęć ręcznych wprowadzonych w polskim szkolnictwie w końcu XIX w, na pierwszym piętrze utworzono cztery sale lekcyjne i dwie szatnie na korytarzach. Prawdopodobnie w czasie tego remontu, usunięto uszkodzony taras na wysokości pierwszego piętra, pozostawiając tylko jego część na wysokości parteru. Uroczyste otwarcie nowej placówki, przy udziale inspektora Seweryna Udzieli, miało miejsce w dniu 30 października 1909r poświęcenia dokonał proboszcz radziszowkiej parafii, ksiądz Marceli Zauss. W czasie I wojny światowej w budynku dworu stacjonowało wojsko austriackie w terminie od 10 sierpnia 1914r do 20 października 1915r. śołnierze pozostawili po sobie duŜe zniszczenia. Kolejne spowodował wielki poŜar z 22 czerwca 1917r, kiedy to od wysokiej temperatury, (spłonęły 53 domy i 30 stodół), popękały dachówki i szyby w jego oknach. Wnętrza zanieczyściła sadza. W 1934r przeprowadzono remont elewacji dworu, usuwając ozdobne boniowanie na wysokości parteru. Koszt remontu wyniósł 2.500 złotych. W dniu 26 maja 1939 r szkołę wizytował sam ksiąŜę - biskup krakowski, metropolita Adam Stefan Sapicha. Rok 1944, to kolejny cień w historii dworu. Zajmują go Ŝołnierze niemieccy, którzy pozostawiają kolejne zniszczenia. W dniach 17 i 18 stycznia 1945r w czasie wycofywania się oddziałów niemieckich, na centrum Radziszowa spadły bomby lotnicze, przyczyniając się do pęknięć murów dworu. Naukę wznowiono jednak juŜ 1 lutego 1945 r, po przeprowadzeniu drobnych napraw. W 1947r powołano komitet przebudowy szkoły. Sporządzony został wówczas plan przez powiatowego architekta, inŜ. Z Sieniawskiego. Gruntownego remontu budynek dworu doczekał się jednak dopiero w 1952r wymieniono wówczas pokrycie dachu, wymieniono część stropów na salami pierwszego piętra, zmieniono kilka okien, stopniowo wprowadzono prąd i centralne ogrzewanie. Do 1997r, tj. do czasu przeniesienia placówki szkolnej do nowego obiektu, budynek dworu przechodził jeszcze kilka drobnych remontów i napraw. Przez 88 lat naukę pobierały tu rzesze Radziszowian. Aktualnie budynek stoi pusty, niszczeje i niekorzystnym swoim wyglądem zwraca na siebie uwagę, choć wpisany jest do rejestru zabytków. 4. STAN ISTNIEJĄCY BUDYNKU 1) zewnętrzne ściany i fundamenty : ściany fundamentowe wykonane jako mur kamienny tzw. dziki z piaskowca na zaprawie wapiennej. Brak izolacji przeciwwigociowych. Widać nawodnienie pełnego wątku muru a głównie zaprawy, przez którą w większości przenika wilgoć do ścian piwnicznych drogą kapilarna. 2) wewnętrzne ściany piwniczne : ściany o wątku mieszanym kamienno - ceglanym, ceglanym i kamiennym na zaprawie wapiennej. Całość ścian od wewnątrz nieotynkowana. Ściany graniczące z częścią niepodpiwniczoną wykazują duŜy stopień procesów korozyjnych. Zaobserwowano występowanie grzybów pleśniowych oraz procesy wysalania. 3) stropy nad piwnicami : pomieszczenia piwniczne są w całości przesklepione kolebkami ceglanymi nieotynkowanymi. Badania zawilgocenia miąŜszości sklepień ceglanych wykazują znaczny stopień zawilgocenia. 4) ściany parteru : wykonane są z cegły pełnej o zmiennej grubości na zaprawie cementowo wapiennej. Na elewacjach zewnętrznych widoczne są znaczne ubytki lub zniszczenia tynków. Zaobserwowano takŜe zawilgocenia tynków na poziomie terenu w szczególności przy rurach spustowych. Od wnętrza ściany są otynkowana i pomalowane klejowo (przykryto polichromie). Podczas przystosowania budynku dla potrzeb szkoły wykonano lamperie do wysokości 1m i boazerię z płyt paździerzowych lakierowanych. 5) stropy nad parterem : nad parterem wykonane są sklepienia ceglane łukowe, otynkowane. Tynki sklepień są zuŜyte i wymagają pełnej renowacji konserwatorskiej łącznie z malowidłami. 6) klatki schodowe : biegi głównej klatki schodowej trójbiegowej oparte są na ścianach wewnętrznych. Biegi schodowe prowadzące do piwnicy wykonane są na sklepieniu kolebkowym, a biegi prowadzące na piętro zostały podczas remontu wymienione na monolityczne wylewane na mokro z betonu zbrojonego. Stan techniczny dobry jedynie wykończenie jest w całości zuŜyte. Schody prowadzące do piwnicy zostały wymienione na Ŝelbetowe. Biegi schodowe prowadzące na piętro i poddasze są drewniane - ich stan techniczny grozi katastrofą budowlaną. 7) ściany piętra : wymurowane z cegły pełnej na zaprawie wapiennej i otynkowane. Ponad nadproŜami okiennymi występuje w sali głównej dwustopniowy gzyms tynkowany. Tynki wymagają pełnej renowacji konserwatorskiej. 8) strop nad piętrem : konstrukcja drewniana belkowa o zmiennym układzie dostosowanym do układu ścian nośnych. Jego stan techniczny budzi zastrzeŜenia. Szacunkowo naleŜy przyjąć około 22% elementów do wymiany i wzmocnienia. 9) więźba dachowa : wykazuje znaczny stopień zuŜycia i uszkodzenia materiałowego. Lokalnie są zawilgocenia, zuŜycia i zniszczenia obróbek blacharskich oraz pęknięć i nieszczelności dachówek cementowych. Do wymiany więźba dachowa warz z pokryciem dachowym. 10)pokrycie dachowe : budynek posiada dach dwuspadowy o jednym poziomie gzymsu a zarazem odwodnienia rynnowego. Całość dachu pokryta jest dachówką cementową, której stan techniczny budzi wiele zastrzeŜeń podobnie jak obróbki blacharskie, które są całkowicie zuŜyte. 11)tynki zewnętrzne : wszystkie elewacje budynku są otynkowane. Cokół okólny z płyt kamiennych w chwili obecnej otynkowany zaprawą cementową. Do wysokości ok. 1m od terenu tynk jest skorodowany. Największe uszkodzenia tynków występują w miejscach rur spustowych co świadczy o ich stanie. Na parterze nie są widoczne obramienia okien. Od strony południowej istnieje ziemny pas z resztką balustrady tralkowej. 12)stolarka okienna i drzwiowa : zarówno wewnętrzna jak i zewnętrzna jest całkowicie zdewastowana. Na parterze okna zostały zlikwidowane. Na piętrze są skrzynkowe z częściowym usunięciem ram okiennych. Parapety wewnętrzne drewniane równieŜ są całkowicie zuŜyte. Drzwi wejściowe są nieautentyczne ( po przebudowie portalu wejściowego zostały osadzone drzwi pełne płycinowe z naświetlem ). 13)uzasadnienie konieczności prowadzenia prac konserwatorskich : • brak drenaŜa opaskowego - znaczne róŜnice poziomów terenu otaczającego • brak izolacji zewnętrznej przeciwwilgociowej • brak izolacji termicznej ścian piwnicznych i fundamentowych • skorodowane i zakaŜone tynki wewnętrzne ścian i sklepień w piwnicach • zły stan techniczny konstrukcji więźby dachowej, pokrycia dachowego oraz obróbek blacharskich • zdewastowana stolarka okienna i drzwiowa • zniszczone polichromie i elementy wystroju wnętrz. 5. PROPONOWANA MODERNIZACJA 5.1Układ funkcjonalny Budynek ma pełnić funkcję Centrum kulturalno-konferencyjnego. Mieścić będzie sale konferencyjne, pomieszczenia biurowe, kawiarnię oraz toalety. W piwnicach, które przewiduje się pogłębić o ok.30cm w celu uzyskania wysokości pomieszczeń 3,00 m, projektowana jest kotłownia oraz kawiarnia. Piwnica posiada wejście odrębną klatką schodową, która wykorzystywana będzie równieŜ przez personel kawiarni. Wejście do kawiarni przewidziano główną klatka schodową do pierwszej sali z barem. Kawiarnię stanowią następujące pomieszczenia: dwie sale konsumpcyjne, zaplecze kuchenne z toaletą dla pracowników oraz toalety dla klientów. Zachowane jest wejście główne od północy hallu z klatką schodową łączącą piwnice (kawiarnia), parter i piętro. Na parterze przewidziano dwie funkcje. W części zachodniej – pomieszczenia biurowe, w części wschodniej – pomieszczenia związane z Centrum Konferencyjnym. Na parterze zlokalizowana jest recepcja z szatnią oraz węzeł sanitarny i socjalny. Sala centralna od strony południowej posiada wyjścia na rekonstruowany taras. Poziom parteru przystosowano do potrzeb osób niepełnosprawnych. Główna klatka schodowa prowadzi na piętro gdzie znajdują się sale konferencyjne oraz toalety. Sale konferencyjne znajdują się od strony południowej i są w amfiladzie. Przy salach znajdują się obszerne halle. Przestrzeń poddasza zaadaptowana jest na salę zebrań związaną z funkcją biurową. Poddasze dostępne jest przez boczną klatkę schodową łączącą wszystkie kondygnacje 5.2Projektowane zmiany istniejącego układu Budynek ze względu na zły stan techniczny kwalifikuje się do kapitalnego remontu. W oparciu o orzeczenie techniczne projektuje się wymiane więźby dachowej wraz z pokryciem oraz częściowo stropów nad piętrem. Wymieniane stropy są późniejszymi elementami nie posiadają zabytkowych polichromii. Zachowany strop nad centralną salą piętra jest wzmocniony. Wymiana stropów i więźby dachowej pozwala na wykorzystanie przestrzeni poddasza. Wymianie podlegają wszystkie drewniane klatki schodowe z wyjątkiem bocznej, kamiennej na odcinku parter-piwnica. Na piętrze przesunięciu ulega wtórna ściana dzieląca pomieszczenia od strony wschodniej i przywrócone zostaje okno na tej elewacji. Sale konferencyjne tworzą układ amfiladowy dzięki przywróceniu otworów drzwiowych. W sali centralnej zlikwidowano podokienniki przywracając wyjście na taras. Pomieszczenia piętra połączono z boczną klatką schodową. Jedno z pomieszczeń nie posiadające zabytkowych polichromii wykorzystano na sanitariaty. Zmiany na parterze obejmują dostosowanie dwóch pomieszczeń od strony wschodniej na toalety i pokój socjalny. Centralna sala uzyskuje wyjścia na taras. Boczna klatka schodowa zostaje dodatkowo połączona z recepcją. Przy bocznym wejściu umieszczono pochylnię dla osób niepełnosprawnych. W piwnicach dostosowano układ pomieszczeń do funkcji kawiarni. Wykonano dodatkowe przebicia łącząc sale z zapleczem. Orzeczenie techniczne przewiduje wymiane pionów kominowych. Zaprojektowano dwa nowe kominy. Wszystkie piony umieszczono w wewnętrznych ścianach konstrukcyjnych. Elementy projektowane i rekonstruowane Zgodnie z układem istniejących fundamentów i na podstawie dostępnych materiałów zrekonstruowano taras ogrodowy. Układ tarasu jest trzyosiowy z bocznymi klatkami schodowymi. Projekt przewiduje odtworzenie pierwotnego wystroju elewacji przez zastosowanie boniowania na parterze oraz gzymsów. Projektowany ogród róŜany nawiązuje do charakteru dawnego załoŜenia ogrodowego i wpisany jest w obecną niewielką działkę. 6. DANE TECHNICZNE Powierzchnia zabudowy : 510,0 m2 Powierzchnia uŜytkowa : 612,90 m2 Kubatura : 2280 m3 PIWNICA - poziom –3,20m Lp. Nazwa pomieszczenia 0.1 0.2 0.3 0.4 0.5 0.6 0.7 0.8 0.9 0.10 0.11 0.12 0.13 WC MĘSKI WC DAMSKI KORYTARZ SALA KAWIARNI SALA KAWIARNI SCHOWEK PORZĄDKOWY KORYTARZ SANITARIAT Z SZATNIĄ MAGAZYN ZMYWALNIA POM.KUCHENNE KORYTARZ KOTŁOWNIA RAZEM : Pow. uŜyt. [m2] 2,69 2,69 8,34 25,01 20,34 3,42 8,44 5,25 2,59 3,60 3,60 1,60 7,83 95,40 Wykończenie posadzki PD1 PD1 PD1 PD1 PD1 PD1 PD1 PD1 PD1 PD1 PD1 PD1 PD1 Wykończenie ścian SC3 SC3 SC4 SC4 SC4 SC3 SC3 SC3 SC3 SC3 SC3 SC3 SC3 Wykończenie posadzki PD2 PD2 Wykończenie ścian SC1 SC2-k. ciemnoŜółty SC2-kolor biały SC3 SC3 SC3 SC3 SC3-k. biały/SC2 SC3-k.ciemnoŜółty SC3-k.ciemnoŜólty SC3-k.ciemnoŜólty SC3k.jasnougrowy SC3k.jasnougrowy SC3k.jasnougrowy SC3k.jasnougrowy SC3k.jasnobordowy PARTER - poziom +-0,00 Lp. Nazwa pomieszczenia 1.1 1.2 HALL HALL Pow. uŜyt. [m2] 16,39 24,37 1.3 1.4 1.5 1.6 1.7 1.8 1.9 1.10 1.11 1.12 KORYTARZ WC DAMSKI OGÓLNODOSTĘPNY WC MĘSKI OGÓLNODOSTĘPNY WC PERSONELU WC DLA NIEPEŁNOSPRAWNYCH POKÓJ ŚNIADANIOWY KORYTARZ POMIESZCZENIE BIUROWE SALA ZEBRAŃ POMIESZCZENIE BIUROWE 4,59 5,67 4,87 2,75 4,55 12,10 3,84 30,84 47,81 21,04 PD2 PD1 PD1 PD1 PD1 PD2 PD2 PD2 PD2 PD2 1.13 POMIESZCZENIE BIUROWE 31,45 PD2 1.14 SEKRETARIAT 24,14 PD2 1.15 HALL 10,31 PD2 1.16 HALL Z RECEPCJĄ 23,89 PD2 RAZEM : 268,61 I PIĘTRO - poziom +3,91m Lp. Nazwa pomieszczenia 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 2.8 2.9 2.10 HALL HALL KORYTARZ WC DAMSKI WC MĘSKI SALA SALA SALA HALL HALL RAZEM : Pow. uŜyt. [m2] 19,19 27,29 8,05 6,61 4,41 63,62 76,54 68,5 12,04 24,64 249,29 Wykończenie posadzki PD3 PD3 PD3 PD1 PD1 PD3 PD3 PD3 PD3 PD2 Wykończenie ścian SC1 SC1 SC2-k. biały SC3 SC3 SC1 SC1 SC1 SC1 SC2-k. biały PODDASZE - poziom +9,99m – CZĘŚĆ NIEUśYTKOWA Lp. Nazwa pomieszczenia 3.1 SALA WIELOFUNKCYJNA-funkcja pomocnicza RAZEM : Powierzchni a [m2] 199,33 Wykończenie posadzki PD3 Wykończenie ścian SC5 199,33 UWAGA : Wszelkie materiały i urządzenia zastosowane w dokumentacji projektowej moŜna zastąpić stosując te same parametry techniczne i wymagania funkcjonalne poparte certyfikatami, świadectwami dopuszczenia, atestami do stosowania w obiektach uŜyteczności publicznej. ŚCIANY SC Wykończenie ścian przewiduje odtworzenie pierwotnej kolorystyki zgodnie ze stratygrafią ścian i sklepień wg. opracowania „Opinia konserwatorska dotycząca sprawdzenia i stanu zachowania polichromii w zabytkowym dworze XIXw. w radziszowie” oraz ekspozycję istniejących polichromii w pomieszczeniach gdzie są one najlepiej zachowane i przedstawiają największą wartość. W pomieszczeniach gdzie nie są eksponowane polichromie są one zabezpieczone przed dalszym niszczeniem. SC1-polichromia eksponowana istniejąca polichromia wg. stratygrafii zawartej w OPINII KONSERWATORSKIEJ. SC2 - ściana malowana farbą emulsyjną o kolorze wg. stratygrafii zawartej w OPINII KONSERWATORSKIEJ. SC3 - płytki ceramiczne 30x30cm do wysokości 2m od pozziomu posadzki, powyŜej malowanie farbą akrylową zmywalną, kolor piaskowy pastelowy wg NCS-INDEX S1005-Y20R, SC4 - Ściany piwnic ceglane nietynkowane zabezpieczone wg. Programu Prac Konserwatorskich SC5 - Ściany poddasza wykończone płytami gipsowo-kartonowymi na ruszcie drewnianym POSADZKI PD PD1 - płytki gresowe 30x30, sposób ułoŜenia : od krawędzi ściany naleŜy ułoŜyć jeden rząd płytek 30x30 (prosto) następnie płytki 30x30 naleŜy ułoŜyć diagonalnie. Cokół z płytek wysokości 15cm PD2 - płytki kamienne firmy GRANITI FIANDRE "CREMA MARFIL" 40x40, ułoŜone ortogonalnie. Cokół z płytek wysokości 15cm PD3 parkiet dębowy układany na kleju, wykończenie lakierem bezbarwnym na wysoki połysk, listwa przypodłogowa drewniana dębowa profilowana • W przyziemiu wykonać cokół na ścianie 15cm z płytek kamiennych firmy GRANITI FIANDRE "CREMA MARFIL" • Na I piętrze naleŜy zastosować profil drewniany • W sanitariatach dla naleŜy wykonać cokół 15cm z płytek gresowych 7. PRACE BUDOWLANE DO WYKONANIA 7.1. Prace rozbiórkowe • Rozebranie całego pokrycia dachowego z dachówki betonowej • Rozebranie całej więźby dachowej • Rozebranie części drewnianych stropów na pierwszym piętrem nie nadających się do wzmocnienia i konserwacji wg. orzeczenia technicznego • Wyburzenie pionów kominowych w części poddasza • Wyburzenie klatki schodowej bocznej na odcinku pomiędzy parterem a poddaszem • Wyburzenie otworów drzwiowych w ścianach nośnych piętra: z klatki schodowej bocznej do hallu oraz przywrócenie dwóch zamurowanych otworów w ścianach sali głównej • Wyburzenie ściany wtórnej w sali nr 2.6 i przywrócenie otworu okiennego • DemontaŜ parkietów i skucie wierzchniej warstwy wylewki podłóg piętra • Rozebranie głównej klatki schodowej drewnianej łączącej parter i piętro • Wyburzenie otworu drzwiowego w ścianie nośnej parteru do pomieszczenia nr 1.7 z hallu • Wyburzenie otworu drzwiowego w ścianie działowej parteru z pomieszczenia nr 1.15 do 1.16 • Rozkucie otworów drzwiowych w pomieszczeniach 1.16 i 1.12 do podanych wymiarów • DemontaŜ posadzek i skucie wierzchniej warstwy wylewki podłóg parteru • Skucie części stopni głównej Ŝelbetowej klatki schodowej łączącej parter i piwnice • Wyburzenie resztek części sklepienia pozostawionej w przestrzeni głównej klatki schodowej na odcinku łączącym parter i piwnice • Wyburzenie otworu drzwiowego w ścianie działowej piwnic z pomieszczenia nr 0.4 do 0.5 i 0.5 do 0.7 • Poszerzenie otworu przy wejściu na główną klatkę schodową z piwnic na parter • Wyburzenie schodów zewnętrznych przy głównym i bocznym wejściu • Wyburzenie resztek tarasu zewnętrznego od strony południowej • Usunięcie przemurowań zabezpieczających okna piwnic i parteru oraz przemurowania drzwi wejścia bocznego • DemontaŜ całej stolarki okiennej • DemontaŜ wymienianej stolarki drzwiowej • DemontaŜ stolarki drzwiowej poddanej konserwacji i częściowej rekonstrukcji na pierwszym piętrze • DemontaŜ drewnianego wykończenia otworów drzwiowych w pomieszczeniach 2.1,2.6,2.8, w celu konserwacji • Wyburzenie otworów w ścianach nośnych w celu poprowadzenia nowych pionów wentylacyjnych oraz instalacyjnych • DemontaŜ resztek starych instalacji c.o. wodno-kanalizacyjnej i elektrycznej • DemontaŜ dachówek z gzymsu elewacji UWAGA : Wszelkie prace rozbiórkowe naleŜy przeprowadzać pod nadzorem projektanta lub inspektora nadzoru. 7.2. Prace do wykonania • Wykonanie ścian i przemurowań konstrukcyjnych na piętrze • Wykonanie stropów między piętrem i poddaszem wg projektu konstrukcji, • Wykonanie więźby dachowej w konstrukcji drewnianej wg. projektu konstrukcji • Wykonanie pokrycia dachowego z dachówki ceramicznej • Wykonanie rynien i rur spustowych z blachy miedzianej • Wykonanie izolacji ścian fundamentowych i piwnic wg. opracowania: „Orzeczenie techniczne o stanie technicznym budynku” wykonane przez mgr inŜ.arch. Zdzisława Banasia oraz „Program prac konserwatorskich dotyczący elewacji i zabytkowych elementów wystroju wnętrza” wykonany przez mgr. Marka Sawickiego • Rekonstrukcja tarasu zewnętrznego dwukondygnacjnego ze schodami zewnętrznymi na piętro • Rekonstrukcja gzymsu zewnętrznego na wszystkich elewacjach • Wykonanie obróbek blacharskich i ofasowań zewnętrznych gzymsów i parapetów • Uzupełnienie i konserwacja tynków elewacji wg. opracowania: „Orzeczenie techniczne o stanie technicznym budynku” wykonane przez mgr inŜ.arch. Zdzisława Banasia oraz „Program prac konserwatorskich dotyczący elewacji i zabytkowych elementów wystroju wnętrza” wykonany przez mgr. Marka Sawickiego • Uzupełnienie i konserwacja zabytkowych elementów wystroju elewacji wg. opracowania: „Program prac konserwatorskich dotyczący elewacji i zabytkowych elementów wystroju wnętrza” wykonany przez mgr. Marka Sawickiego” • Rekonstrukcja boniowania elewacji na poziomie kondygnacji parteru • Wykonanie schodów zewnętrznych Ŝelbetowych obłoŜonych piaskowcem • Wykonanie pochylni dla osób niepełnosprawnych, konstrukcja Ŝelbetowa obłoŜona płytami z piaskowca wykonanie balustrady zewnętrznej konstrukcji ze stali nierdzewnej przy pochylni • Wykonanie zadaszenia nad wejściem głównym i bocznym o konstrukcji stalowej z płytami poliwęglanowymi • Wykonanie zamurowań wewnątrz - cegła pełna na zaprawie cementowo-wapiennej, • Wykonanie ścian wewnętrznych : - cegła pełna 12,0 cm - ściany działowe gr. 28 cm z płyt gipsowo-kartonowych na ruszcie drewnianym z wypełnieniem wełną mineralną na poddaszu nieuŜytkowym Warstwy ściany : 12mm płyta OSB 15cm wełna mineralna/słup drewniany 20/20cm 5cm ruszt drewniany 15 mm płyta gipsowo-kartonowa • Wykonanie wzmocnienia konstrukcji stropu nad piwnicą przy wejściu na klatkę schodową • Wykonanie modernizacji istniejącej głównej klatki schodowej prowadzącej z parteru do piwnic, polegającej przystosowaniu geometrii stopni do podanych wymiarów • Wymiana głównej klatki drewnianej na Ŝelbetową, wg. projektu konstrukcji, łączącej parter i piętro • Wymiana bocznej klatki drewnianej na Ŝelbetową, wg. projektu konstrukcji, na odcinku parter, piętro, poddasze • Wykonanie przewodów wentylacyjnych z kształtek ceramicznych 19x19cm • Wykonanie podłączeń do przewodów wentylacyjnych rurami spiro • Wykonanie obudowy kanałów wentylacyjnych w przestrzeni poddasza cegłą pełną na zaprawie cem.-wapiennej • Wykonanie przewodów instalacyjnych wg projektu branŜowego, • Wykonanie elementów instalacji wg. projektów branŜowych • Wykonanie warstw podłóg na gruncie • Wykonanie wylewek samopoziomujących • Renowacja drzwi i drewnianych okładzin wnęk drzwiowych na piętrze w pomieszczeniach nr 2.1,2.6,2.8 • Stolarkę drzwiową zewnętrzną i wewnętrzną wykonać na zamówienie indywidualne, drewniane - w stylu i charakterze jak istniejące drzwi • MontaŜ drzwi wewnętrznych i zewnętrznych • Stolarkę okienną wykonać na zamówienie indywidualne, drewniane, zespolone - w stylu i charakterze jak istniejące okna • MontaŜ stolarki okiennej • Wykonanie parapetów wewnętrznych drewnianych • Wykonanie tynków cem.-wap. uzupełniających, • Wykonanie sufitów podwieszonych z płyt gipsowo kartonowych w sanitariatach i salach piętra • ObłoŜenie ścian w sanitariatach do wys. 200 cm płytkami ceramicznymi 30x30cm, • Wykonanie prac konserwatorskich przy elementach zabytkowych wnętrza wg. opracowania „Program prac konserwatorskich dotyczący elewacji i zabytkowych elementów wystroju wnętrza” wykonany przez mgr. Marka Sawickiego” • UłoŜenie płytek kamiennych 40x40cm na posadzkach i schodach wewnętrznych • UłoŜenie płytek gresowych 30x30cm w sanitariatach i pomieszczeniach zaplecza kawiarni • ObłoŜenie schodów głównej klatki schodowej deskami dębowymi • Wykonanie okładziny drewnianej na ścianach głównej klatki schodowej między parterem a piętrem • Wykonanie balustrad i pochwytów drewnianych na klatkach schodowych • Malowanie ścian farbą emulsyjną 8. KONSTRUKCJA W wyniku projektowanej adaptacji budynku naleŜy wykonać następujące prace i rozbiórkowe: • • • • • • budowlane rozebrać pokrycie wraz z łaceniem i konstrukcją więźby dachowej, naleŜy przeprowadzić izolację p. poŜ. oraz grzybobójczą i owadobójcza wszystkich -elementów istniejącego stropu i nowoprojektowanej więźby dachowej dokonać dokładnych oględzin ścianki kolankowej gzymsu i ścian wewnętrznych odsłonić strop nad salonem usuwając deski i warstwy polepy, dokonać oględzin wszystkich belek stropowych nad salonem – szczególnie stan zachowania się tych elementów w gniazdach (w razie konieczności wezwać nadzór konstrukcyjny) uszkodzone elementy stropu w zaleŜności od stopnia zniszczenia, naprawić lub wymienić na nowe • • • • • • • • • • • • • • • • • podmurować gniazda między belkami pod ruszt stalowy i wylać poduszki dla ich oparcia wykonać ruszt stalowy z kształtowników walcowanych HEB240 i wydeskować szalunek płyty rozebrać strop drewniany w zakresie określonym w opinii technicznej (inŜ. Jan Baran styczeń 2004) przy zachowaniu szczególnej ostroŜności gniazda po belkach drewnianych uzupełnić cegłą pełną klasy 15 na zaprawie cemwap. M15 lub wlać wraz wieńcem wymurować ściany klatki schodowej na poddaszu i słupy 38x38cm we wnękach salonu (patrz rzut piętra) wyszalować wieńce i strop nad piętrem zachowując szczególną ostroŜność i podstęplowanie stropów poniŜszych usunąć klatki schodowe drewniane i wykonać bruzdy w ścianach (min 15cm) potrzebnych do kotwienia płyt biegowych przy wykonywaniu płyt biegowych nie naleŜy usuwać obciąŜenia stropów kolebkowych i wybierać „pach” sklepienia w Ŝadnym wypadku nie naleŜy wycinać sklepienia (poza schodami do piwnicy) wszelkie wycięcia i bruzdy w ścianach naleŜy wycinać przy pomocy tarcz do betonu i ręcznie wykuwać nie obciąŜając konstrukcji drganiami sprzętu „kującego” przed wycięciem sklepienia w piwnicy nad schodami naleŜy wymurować filar z cegły (kl15 i zapr.M15) na wcześniej przygotowanej stopie i wykonać belkę B5 podpierającą sklepienie wraz z płytką rozporową (konieczny jest odbiór zapartego deskowania przez konstruktora przed przystąpieniem do wycinania kolebki) po wykonaniu belki B5 (z uwzględnieniem dł oparcia) moŜna przystąpić do wycięcia części istniejącej ściany dla zwiększenia przejścia usunąć istniejące fundamenty pod taras i pozostałości schodów zewnętrznych oraz wykonać projektowane pod ściankami działowymi w piwnicy naleŜy wykonać belki podwalinowe 20x30cm zbrojone 3φ 12 górą i dołem oraz strzemionami φ 6 co 30cm przebicia w istniejących ścianach naleŜy przeprowadzać z dwóch stron muru do połowy wykonując na przemian:- nadproŜe łukowe z cegły pełnej na główkę (układane w krąŜynach) lub nadproŜe Ŝelbetowe o wysokości 20cm zbrojone 3φ 12 górą i 6 φ 12 dołem oraz strzemionami φ 6 co 20cm wszelkie nowoprojektowane elementy konstrukcyjne wykonać według projektu konstrukcji konieczne jest przeprowadzenie prac związanych z osuszeniem budynku wykazanych w opini technicznej wykonanej w listopadzie 2003roku przez mgr inŜ. arch. Zdzisława Banasia i mgr inŜ. Marcina Nazimka WSZYSTKIE PRACE REMONTOWE I MODERNIZACYJNE WINNY BYĆ WYKONANE ZGODNIE Z ZASADAMI SZTUKI BUDOWLANEJ POD FACHOWYM NADZOREM TECHNICZNYM. KONIECZNA JEST KONRTOLA OSOBY UPRAWNIONEJ STANU ZACHOWANIA WYśEJ WYSZCZEGÓŁNIONYCH ELEMENTÓW KONSTRUKCYJNYCH PO ICH CAŁKOWITYM ODSŁONIĘCIU. OPIS TECHNICZNY ZMIAN KONSTRUKCJI BUDYNKU 8.1. Więźba dachowa Więźbę dachową zaprojektowano jako drewnianą płatwiową. Krokwie główne maja wymiary 10x22 cm i przekazują obciąŜenia dołem na murłaty (20x20cm). Murłata wykonana jest z belki drewnianej o przekroju 20x20cm i kotwiona jest do wieńca co ok. 250cm. Zastosowano krokiew naroŜną z bala drewnianego o przekroju 20x25cm. Słupy podpierające płatwie wykonane są z drewna klasy C24 o przekroju bxh=20x20cm. Zastosowane kleszcze mają przekrój 2x8x20cm z wbitymi przewiązkami co 120 cm; drewno C24 Do wykonania płatwi pośredniej przyjęto belkę z drewna klasy C24 o przekroju bxh=20x20cm Wymian naleŜy wykonać z belki drewnianej o przekroju bxh=10x22cm. Wszystkie elementy więźby dachowej przedstawione i zwymiarowane są w obliczeniach konstrukcyjnych zaś ich rozmieszczenie przedstawia rysunek konstrukcji. Pozycje nieopisane w projekcie konstrukcji wykonać z przekroi przyjętych w projekcie architektonicznym. 8.2. Strop nad piętrem. Strop nad piętrem realizuje się jako monolityczna płyta Ŝelbetowa o grubości 20cm wykonana z betonu B20 i stali klasy AIII (34GS). Kierunki pracy płyt i tym samym przebieg ich głównego zbrojenia przedstawia plan pozycji. Sposób zbrojenia podany jest w obliczeniach konstrukcyjnych. Przy kominach trzeba wykonać wymiany z prętów 14 . NaleŜy pamiętać o stosowaniu prętów zapewniających dobrą współpracę płyt z podporami (belki, wieńce). Płytę opierać na ścianach za pomocą wieńcy – patrz obliczenia. Szczegóły zbrojenia w obliczeniach konstrukcyjnych. 8.3. Schody. Klatki schodowe poza betonowymi i kamiennymi w piwnicy podlegają wymianie na Ŝelbetowe, płytowe. Płyty biegowe opieramy na ścianach w wykutych bruzdach. Zbrojenie i kierunki zbrojenia znajdują się w obliczeniach w dalszej części opracowania. Na rzutach pokazane są kierunki zbrojenia. 8.4. Fundamenty. Wymiary fundamentów przyjęto dla gruntów spoistych B, średniospoistych, twardoplastycznych. W przypadku innego rodzaju gruntu potrzebna będzie adaptacja do rzeczywistych warunków. Konieczny zatem jest odbiór gruntu (z wykopu) przez osobę uprawnioną. Fundamenty naleŜy posadowić na warstwie chudego betonu ok. 10cm. Fundamentem F1 jest ława betonowa o wymiarach b=60cm i wysokości h=40cm. Zbrojenie konstrukcyjne 4 φ 12 w naroŜach i strzemiona φ 6 co 25cm. Ława poszerza się pod pilastrami przy ścianie istniejącej budynku i dozbrojona jest dołem siatką z prętów φ 12 o oczkach 15cm Pod schodami zewnętrznymi i murkami oporowymi znajduje się ściana fundamentowa o szerokości b=20cm na głębokość 1,0 m. Fundamentem pod schody wewnętrzne jest ściana fundamentowa o szerokości b=20cm na głębokość 0,50 m. Fundamentem pod słupy zewnętrzne jest stopa Ŝelbetowa o wymiarach 120x120cm i wysokości 40cm. Zbrojenie stopy stanowi siatka z prętów φ 12 o oczkach 15cm. Fundamentem pod filar murowany w piwnicy jest stopa Ŝelbetowa o wymiarach 60x80cm i wysokości 40cm. Zbrojenie stopy stanowi siatka z prętów φ 12 o oczkach 15cm. Uwaga: pod ściankami działowymi w piwnicy naleŜy wykonać belki podwalinowe 20x30cm zbrojone 3φ 12 górą i dołem oraz strzemionami φ 6 co 30cm. UWAGA: Zbrojenie ław fundamentowych stanowią pręty 2 Φ 12mm górą oraz 2 Φ 12mm dołem ( ze względu na moŜliwość powstawania momentów dodatnich i ujemnych ) umieszczonych w obrysie muru przekazującego obciąŜenia na ławę. Strzemiona przyjmuje się tu jako montaŜowe Φ 6mm co 25cm. Przy wykonywaniu zbrojenia naleŜy pamiętać o zachowaniu ciągłości prętów w naroŜach. Pod kaŜdym fundamentem naleŜy ułoŜyć warstwę chudego betonu, o grubości 5 – 10 cm w celu zabezpieczenia prętów zbrojeniowych przed zanieczyszczeniem ziemią oraz niedopuszczenia do mieszania się z nią betonu konstrukcyjnego. NaleŜy pamiętać o przyjęciu otuliny zbrojenia min 5,0 cm . Zbrojenie poprzeczne pomija się. 9. WARSTWY ŚCIANY : S1-ściany piwnic ściany fundamentowe i piwnic z kamienia łamanego i cegły zabezpieczenia przeciwwilgociowe i odgrzybianie wg. opracowania „Orzeczenie techniczne o stanie technicznym budynku” wykonane przez mgr inŜ.arch. Zdzisława Banasia S2-ściany parteru i piętra ściany zewnętrzne z cegły pełnej wykończenie tynkami cem.wapiennymi i zaprawą wapienno-piaskową S3 – poddasze - ściany działowe gr. 28 cm z płyt gipsowo-kartonowych na ruszcie drewnianym z wypełnieniem wełną mineralną Warstwy ściany : 12mm płyta OSB 15cm wełna mineralna/słup drewniany 20/20cm 5cm ruszt drewniany 15 mm płyta gipsowo-kartonow POSADZKI : P1 DACHÓWKA CERAMICZNA MARSYLKA LGZ KORAMICKOLOR CZARNA ANGOBA SZLACHETNAŁATY DREWNIANE 4/5cmKONTRŁATY DREWNIANE 4/5FOLIA WSTĘPNEGO KRYCIADESKOWANIE PEŁNE gr.2,5cmKROKWIE 10/22cm P2 DACHÓWKA CERAMICZNA MARSYLKA LGZKORAMIC KOLOR CZARNA ANGOBA SZLACHETNAŁATY DREWNIANE 4/5cmKONTRŁATY DREWNIANE 4/5FOLIA WSTĘPNEGO KRYCIADESKOWANIE PEĘNE GR2,5cmWEĘNA MINERALNA 15cm MIĘDZY KROKWIAMIKROKWIE 10/22cmWEŁNA MINERALNA 5cm MIĘDZY ŁATAMIŁATY DREWNIANE 5/5cmFOLIA PAROSZCZELNA2xPŁYTA GIPSOWOKARTONOWA 3cm P3 DESKOWANIE PEŁNE GR2,5cmWEŁNA MINERALNA 15cm MIĘDZY KLESZCZAMIKLESZCZE 2x8/20cmWEŁNA MINERALNA 5cm MIĘDZY ŁATAMIŁATY DREWNIANE 5/5cmFOLIA PAROSZCZELNA2xPŁYTA GIPSOWO-KARTONOWA 3cm P4 PARKIET 2cmWYLEWKA BETONOWA ZBROJONA 4cmSTYROPIAN TWARDY 4cmFOLIA PCVPŁYTA śELBETOWA 20cmSUFIT PODWIESZANY Z PŁYT GIPS.KARTON. P5 PARKIET/PŁYTKI KAMIENNE 2cmWYLEWKA BETONOWA ZBROJONA 4cmSTYROPIAN TWARDY 4cmFOLIA PCVISTNIEJĄCY STROP TYNK CEMENTOWOWAPIENNY P6 PARKIET/PŁYTKI KAMIENNE 2cm \ W PIWNICY PŁYTKI GRESOWEWYLEWKA BETONOWA ZBROJONA 6cmFOLIA PCVSTYROPIAN TWARDY 10cmIZOLACJA SCHOMBURG AQUAFIN-2KWYLEWKA BETONOWA 10cmśWIR UBITY 10cm P7 BETONOWA KOSTKA BRUKOWA 8cmPODSYPKA PIASKOWA 3cmCHUDY BETON 10cmśWIR ZAGĘSZCZONY 15cmGRUNT WYRÓWNANY P8 PIASKOWIEC 6,5cm/4cm na podestachBETONOWA WARSTWA WTRÓWNAWCZA 2cmPŁYTA śELBETOWA 12cm P9 PIASKOWIEC 4cmBETONOWA WARSTWA WTRÓWNAWCZA 3cmPŁYTA śELBETOWA 12cmFOLIA PCVCHUDY BETON 10cmśWIR UBITY 15cmGRUNT WYRÓWNANY P10 PARKIET 2cmWYLEWKA BETONOWA ZBROJONA 4cmSTYROPIAN TWARDY 4cmFOLIA PCVPŁYTA śELBETOWA WG.KONSTRUKCJISTNIEJĄCY STROP DREWNIANY 10. INSTALACJA WODNO-KANALIZACYJNA 10.1 Kanalizacja sanitarna. Z budynku przewiduje się jedno wyprowadzenie instalacji kanalizacji sanitarnej. Ze względu na konieczność odwodnienia piwnic budynku, posadowienie instalacji kanalizacji uniemoŜliwia grawitacyjne odprowadzenie ścieków. Z tego względu na wylocie kanalizacji sanitarnej z budynku zabudowano przepompownię ścieków w studzience TEGRA firmy Wavin. Ścieki z przepompowni zostaną przepompowane do nowoprojektowanej studzienki kanalizacyjnej (oznaczenie Sk1). Odcinek sieci kanalizacyjnej pomiędzy studzienką Sk1, a zbiornikiem bezodpływowym (szambem) naleŜy wymienić na nowy. Instalację kanalizacji wykonać przy uŜyciu rur kanalizacyjnych PCV do kanalizacji zewnętrznej śr. 200 mm. Rury układać na warstwie zagęszczonej podsypki piaskowej grubości min. 10 cm. Spadek i głębokość ułoŜenia zgodnie z rysunkiem profilu instalacji. Po ułoŜeniu rurociąg obsypać obsypką piaskową zagęszczaną ręcznie. Grubość nadsypki piaskowej min. 20 cm. Pod studzienkami naleŜy wykonać podsypkę piaskową grubości 10 mm zagęszczoną. Wykop wokół studzienki naleŜy zasypywać i zagęszczać warstwowo. Do zasypywania wykopu naleŜy uŜyć piasku lub ziemi pozbawionej kamieni. Podczas zasypywania wykopu naleŜy sprawdzać czy studzienka pozostaje w pozycji pionowej. Do gromadzenia ścieków zaprojektowano zbiornik bezodpływowy o pojemności całkowitej 10 m3. Zbiornik w postaci prefabrykowanej. Zabudowa zbiornika – zgodnie z DTR urządzenia z wykorzystaniem opaski betonowej i fundamentu betonowego jako zabezpieczenia przed skutkami działania na zbiornik siły wyporu. Ze zbiornika naleŜy wyprowadzić rurę odpowietrzającą i zakończyć na wys. 3,5 m nad poziomem terenu. Lokalizacja zbiornika zgodnie z planem zagospodarowania terenu. Wszystkie prace naleŜy wykonać zgodnie z instrukcją wydaną przez producenta rur oraz "Warunkami technicznymi wykonania i odbioru instalacji z tworzyw sztucznych" i "Warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych część II". Prace ziemne prowadzić zgodnie ze sztuką budowlaną. Ściany wykopu zabezpieczyć deskowaniem przed obsuwaniem ziemi. Teren wokół wykopu zabezpieczyć barierkami ochronnymi i wywiesić tablice informujące o prowadzeniu głębokich wykopów. Przed zasypaniem rurociągu kanalizacyjnego naleŜy przeprowadzić próbę szczelności i wykonać pomiar geodezyjny przez uprawnionego geodetę. 10.2 Kanalizacja deszczowa. Wodę deszczową z dachu budynku przewiduje się odprowadzać poprzez system rynien spustowych znajdujących się po obu stronach budynku do istniejącej na działce sieci kanalizacji deszczowej. Nowoprojektowane studzienki naleŜy umieścić w wykopie, pod studzienkami wykonać podsypkę piaskową grubości 10 mm zagęszczoną. Wykop wokół studzienki naleŜy zasypywać i zagęszczać warstwowo. Do zasypywania wykopu naleŜy uŜyć piasku lub ziemi pozbawionej kamieni. Podczas zasypywania wykopu naleŜy sprawdzać czy studzienka pozostaje w pozycji pionowej. Zamknięcie rury karbowanej - włazem Ŝeliwnym typu B125 na stoŜku betonowym. Połączenia instalacji kanalizacji deszczowej ze studzienkami wykonywać przy uŜyciu rur kanalizacyjnych PCV do kanalizacji zewnętrznej śr. 110, 160 i 200 mm. Rury układać na warstwie zagęszczonej podsypki piaskowej grubości min. 10 cm. Spadek i głębokość ułoŜenia zgodnie z rysunkiem profili instalacji. Po ułoŜeniu rurociąg obsypać obsypką piaskową zagęszczaną ręcznie. Grubość nadsypki piaskowej min. 20 cm. Wszystkie prace naleŜy wykonać zgodnie z instrukcją wydaną przez producenta rur oraz "Warunkami technicznymi wykonania i odbioru instalacji z tworzyw sztucznych" i "Warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych część II". Prace ziemne prowadzić zgodnie ze sztuką budowlaną. Ściany wykopu zabezpieczyć deskowaniem przed obsuwaniem ziemi. Teren wokół wykopu zabezpieczyć barierkami ochronnymi i wywiesić tablice informujące o prowadzeniu głębokich wykopów. W trakcie prac przestrzegać uzgodnień branŜowych zapisanych w protokole ZUD. Przed zasypaniem rurociągu kanalizacyjnego naleŜy przeprowadzić próbę szczelności i wykonać pomiar geodezyjny przez uprawnionego geodetę. 10.3. Przyłącze wody. W chwili obecnej budynek zaopatrywany jest w wodę pitną ze zlokalizowanej na terenie działki studni kopanej. PoniewaŜ obok budynku zlokalizowana zostanie sieć wodociągowa (obecnie w trakcie realizacji), zaplanowano podłączenie budynku do w/w sieci. Przyłącze zrealizowane będzie w rury z polietylenu PE śr. 63 mm. Rura do wody pitnej. Włączenie do sieci wodociągowej – opaską przyłączeniową, zgrzewaną. Na opasce przyłączeniowej zabudowany zostanie zawór odcinający z trzpieniem zamykającym wyprowadzonym do skrzynki ulicznej, Ŝeliwnej. Na przyłączu wewnątrz budynku zabudowany zostanie zespół armatury – zwór odcinający, wodomierz, zawór odcinający, filtr siatkowy, zawór antyskaŜeniowy, zawór odcinający. Całość armatury wydano w projekcie instalacji wewnętrznej wody i kanalizacji, będącej przedmiotem odrębnego projektu. Rurociąg przyłącza wody naleŜy układać na warstwie podsypki piaskowej gr. min. 10 cm. Wokół rurociągu naleŜy ułoŜyć obsypkę i nadsypkę piaskową utwardzane warstwowo gr. min. 20 cm. Na wysokości 20 cm nad rurociągiem przyłącza naleŜy połoŜyć taśmę znaczącą w kolorze niebieskim, z wkładką metalową. Wszystkie prace naleŜy wykonać zgodnie z instrukcją wydaną przez producenta rur oraz "Warunkami technicznymi wykonania i odbioru instalacji z tworzyw sztucznych" i "Warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych część II". Prace ziemne prowadzić zgodnie ze sztuką budowlaną. Ściany wykopu zabezpieczyć deskowaniem przed obsuwaniem ziemi. Teren wokół wykopu zabezpieczyć barierkami ochronnymi i wywiesić tablice informujące o prowadzeniu głębokich wykopów. W trakcie prac przestrzegać uzgodnień branŜowych zapisanych w protokole ZUD. Przed zasypaniem rurociągu przyłącza wody naleŜy przeprowadzić próbę szczelności, płukanie rurociągu i wykonać pomiar geodezyjny przez uprawnionego geodetę. 10.4. DrenaŜ opaskowy (odwodnienie budynku). W ramach remontu budynku jest planowane osuszenie ścian budynku i zabezpieczenie ich przed ponownym zawilgoceniem. Ściany zostaną odkopane do poziomu dołu fundamentu i zaizolowane przeciwwilgociowo. Na dnie wykopu zostanie ułoŜona rur drenarska zabezpieczająca budynek przed wodami gruntowymi chroniąc ściany przed zawilgoceniem. Rozmieszczenie elementów drenaŜu opaskowego naleŜy wykonać zgodnie ze schematem pokazanym na rysunku. Rurę drenarską o śr. 113 mm naleŜy ułoŜyć na wysokości posadzki piwnic w obsypce z grubego Ŝwiru, w odległości około 0,5 m od ściany (patrz załączony rys.). Poziom drenaŜu wokół piwnic jest poniŜej posadowienia kanalizacji deszczowej. Z tego powodu wyprowadzenie drenązu odbywa się do przepompowni wody deszczowej typu TEGRA 600 dla wód zanieczyszczonych. Woda deszczowa będzie przepompowywana do studzienki inspekcyjnej kanalizacji deszczowej dla budynku. Część niepodpiwniczona ma drenaŜ ułoŜony na głębokości powyŜej poziomu kanalizacji deszczowej i z tej części drenaŜu odprowadzenie wód odbywa się w sposób grawitacyjny. Łączenie rury drenarskiej z elementami studni drenarskich wykonujemy na zasadzie połączeń mechanicznych na tzw. "zatrzask". Na załamaniach budynku rurę drenarską swobodnie wyginamy. 10.5. Opis działania przepompowni ścieków. Odprowadzenie ścieków sanitarnych odbywa się przepompownią ścieków w zbiorniku TEGRA 1000 firmy Wavin. Przepompownia ścieków w zbiorniku TEGRA jest prefabrykowaną przepompownią słuŜącą do usuwania ścieków sanitarnych. MontaŜ przepompowni na zewnątrz budynku. W studzience przepompowni zlokalizowane są dwie pompy ścieków z rozdrabniaczem typu Pirania. Pompy pracują naprzemiennie, przy czym pompa niepracująca stanowi rezerwę automatyczną pompy pracującej. Wewnątrz zbiornika zamontowana jest instalacja tłoczna z PE z armaturą odcinającą i zwrotną. Przepompownia wyposaŜona jest w wyłączniki pływakowe, sterujące pracą pompy oraz szafką zasilająco-sterującą. Do odprowadzania wód drenarskich została zaprojektowana minipompownia typu TEGRA 600 firmy Wavin. Minipompownia TEGRA 600 jest kompaktową, maksymalnie sprefabrykowaną przepompownią wód zanieczyszczonych (deszczowych, drenarskich lub technologicznych) przeznaczoną do automatycznego przetłaczania ich do wyŜej połoŜonego odbiornika. Urządzenie składa się ze zbiornika wykonanego poprzez szczelne połączenie rury karbowanej z PVC o średnicy 600/670 z dennicą (z PP). Wewnątrz zbiornika zamontowana jest instalacja tłoczna z PE z armaturą odcinającą i zwrotną oraz pompa zatapialna. Przepompownia wyposaŜona jest w wyłączniki pływakowe, sterujące pracą pompy oraz szafką zasilającosterującą. Minipompownie wód zanieczyszczonych wyposaŜone są w pompę typu KP150 (zasilaną prądem 1~ 230 V AC – 50 Hz), Pompy do wód zanieczyszczonych są pompami z wolnym przelotem i z uwagi na wydajność mogą współpracować z rurociągami tłocznymi o średnicy wewnętrznej 32 mm lub 40 mm. Maksymalna dopuszczalna ilość cykli w ciągu godziny dla tej pompy wynosi 20, co umoŜliwia współpracę ze zbiornikami o niewielkiej pojemności roboczej 40-50 dm3 (głębokości części roboczej 0,25 – 0,3 m). Dzięki temu przepompownia odprowadza dopływające wody na bieŜąco, a czas ich przebywania w zbiorniku ograniczony jest do minimum. Pompa zatapialna usytuowana jest ponad dnem zbiornika na zawieszeniu, w skład którego wchodzi pion tłoczny z rur PE oraz łańcuchy. Zawieszenie takie eliminuje moŜliwość obrotu pompy podczas jej pracy. Podłączenie dopływu grawitacyjnego wykonuje się z uŜyciem kształtki „in situ” 110 lub 160 mm, co eliminuje konieczność zamawiania zbiornika z króćcami o precyzyjnie określonej lokalizacji. Przepompownie są wykończone pokrywami Ŝeliwnymi w klasie B125, Z uwagi na lekkość, łatwość montaŜu i niewielkie wymiary przepompownia moŜe być zainstalowana w miejscach o ograniczonym dostępie, trudnym dojeździe w miejscach o duŜym nagromadzeniu uzbrojenia podziemnego. Do transportu oraz montaŜu przepompowni nie jest wymagany Ŝaden sprzęt cięŜki. Zastosowane materiały czynią rozwiązanie odpornym na korozyjne oddziaływanie wód gruntowych i tłoczonego medium. Pracą pompy steruje sterownik umieszczony w szafce zasilająco-sterowniczej. Sygnały do sterowania pompy uzyskiwane są z wyłączników pływakowych. Pływak górny wskazuje poziom maksymalnego napełnienia zbiornika przepompowni i daje sygnał do załączenia pompy. Pływak dolny wskazuje poziom minimalny napełnienia zbiornika i daje sygnał do wyłączenia pompy. Przepompownia podejmuje automatyczną pracę po podłączeniu zasilania i napełnieniu zbiornika przepompowni do poziomu maksymalnego. Po załączeniu pompa pracuje do momentu osiągnięcia minimalnego poziomu napełnienia. Przepompownia programowo dąŜy do opróŜnienia. Jeśli przez 4 godziny pompa nie jest załączona, a poziom napełnienia jest powyŜej minimalnego, to pomimo braku sygnału z poziomu maksymalnego, pompa załączy się, opróŜniając zbiornik przepompowni. Sterownik pompy sygnalizuje stany awaryjne przepompowni : AWARIĘ UKŁADU HYDRAULICZNEGO (pompy lub instalacji) poprzez identyfikację przepełnienie zbiornika, AWARIĘ UKŁADU HYDRAULICZNEGO (pompy lub instalacji) poprzez zadziałanie zabezpieczenia termobimetalowego pompy, - AWARIĘ ZASILANIA POMPY (na linii sterownik - stycznik - pompa), - AWARIĘ WYŁĄCZNIKÓW PŁYWAKOWYCH. Stany awaryjne komunikowane są optycznie - na wyświetlaczu LCD sterownika poprzez miganie wyświetlacza i akustycznie przez brzęczyk. Sygnał o stanie awarii przepompowni moŜe być wyprowadzony na zewnątrz w wybrane miejsce jako sygnał optyczny lub dźwiękowy, co pozwala na przywołanie obsługi. Pompa oraz wyłączniki pływakowe wyposaŜone są w kabel o długości 10 m. Na zasilaniu szafki zaleca się zastosowanie wyłączników róŜnicowo-prądowych oraz ochrony przepięciowej. Uwagi końcowe W czasie wykonywania prac przy budowie instalacji naleŜy przestrzegać przepisów BHP, a szczególnie wymagań zawartych w następujących dokumentach: - Rozporządzenie Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 28.03.1972 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu robót budowlano-montaŜowych i rozbiórkowych - Dz.U. nr 13/72 poz. 93, Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy - Dz.U. nr 129/97 poz. 844. 11 INSTALACJA GAZOWA 11.1 Przyłącze gazu. Obecnie w budynku brak jest instalacji gazowej. Zgodnie z "Warunkami przyłączenia do sieci gazowej" do budynku zostanie wykonane przyłącze gazowe średniego ciśnienia. Projekt przyłącza gazu stanowić będzie treść odrębnego opracowania projektowego, wykonywanego przez Karpacką Spółkę Gazownictwa w Tarnowie, Oddział Zakład Gazowniczy w Krakowie. Granicą własności będzie kurek główny na przyłączu gazu. 11.2 Opis instalacji gazowej. Na ścianie budynku, od strony sieci gazowej, przewiduje się zabudowę skrzynki gazowej na reduktor gazu, licznik gazu oraz aktywny system bezpieczeństwa gazowego. Skrzynka gazowa – wbudowana (wnękowa). Odległość skrzynki gazowej od otworów okiennych i drzwiowych - powyŜej 0,5 m. Wysokość zamocowania skrzynki gazowej nad ziemią - powyŜej 0,5 m. W pomieszczeniu kotłowni projektuje się zabudowę kondensacyjnego kotła gazowego, naściennego typu Vitodens 200 o mocy 60 kW. Instalacja gazowa wykonana będzie z rur stalowych, nie izolowanych, bez szwu, łączonych przez spawanie prowadzona pod stropem pomieszczenia kotłowni. Przejścia przewodów przez mury wykonać w odpowiednich tulejach ochronnych, a przestrzenie pomiędzy rurą przewodową gazu i tuleją ochronną wypełnić pianką uszczelniającą do instalacji gazowych. Odcinek instalacji gazowej pomiędzy skrzynką gazową, a wejściem do pomieszczenia kotłowni naleŜy prowadzić w płytkiej bruździe, którą po próbie szczelności naleŜy wypełnić chudą zaprawą cementową. Przed ułoŜeniem zaprawy cementowej, rurę gazowa naleŜy zabezpieczyć antykorozyjnie. W miejscach przejść przewodów gazowych przez przegrody konstrukcyjne budynku, nie wolno stosować Ŝadnych połączeń. Minimalne odległości przewodów gazowych wynoszą: - od poziomych przewodów wod.-kan. 15 cm, - od poziomych przewodów c.o. 15 cm, - od pionowych przewodów wod.-kan. 10 cm, - od przewodów kominowych 25 cm, - od iskrzących urządzeń instalacji elektrycznej 60 cm. Przewody instalacji gazowej naleŜy mocować do ścian za pomocą odpowiednich uchwytów w następujących odległościach: - na poziomach co 2,0 m, - na pionach co 3,0 m. W czasie odbioru instalacji, wykonawca jest zobowiązany do przeprowadzenia próby szczelności w obecności przedstawiciela Zakładu Gazowniczego. Ciśnienie próbne - 50 kPa, czas próby 30 min. Po odbiorze, instalację naleŜy zabezpieczyć przed korozją przez dokładne oczyszczenie z rdzy i brudu oraz dwukrotne pomalowanie nie później niŜ po 4 godzinach farbą podkładową kreadurową. Po wyschnięciu farby podkładowej naleŜy nałoŜyć dwa razy warstwę farby olejnej nawierzchniowej. Kolor farby - Ŝółty. Prace te naleŜy wykonywać przy temp. powietrza max. +10 oC i wilgotności max. 75%. Przed urządzeniami gazowymi naleŜy zabudować kurek kulowy, gazowy z króćcami gwintowanymi. Średnice rurociągu gazowego i sposób jego prowadzenia – wg niniejszej dokumentacji. 11.3Instalacja kotłowa. Źródło ciepła. Przewiduje się zabudowę następujących urządzeń gazowych: wiszący, gazowy kocioł jednofunkcyjny o mocy 60 kW firmy Viessmann typu Vitodens 200 - kocioł kondensacyjny. Kocioł gazowy Vitodens 200 jest kotłem kondensacyjnym, wiszącym na ścianie kotłowni. WyposaŜony jest w palnik modulowany Matrix oraz sterownik pogodowy regulujący temperaturę zasilania instalacji ogrzewania w funkcji temperatury zewnętrznej. Parametry pracy instalacji o ogrzewania – 75/60 C. Maksymalne ciśnienie pracy instalacji – 0,3 MPa. Kocioł zabezpieczony jest przed wzrostem ciśnienia poprzez zabudowany zawór bezpieczeństwa. Wzrost objętości wody podczas ogrzewania jest przejmowany poprzez przeponowe naczynie wzbiorcze systemu zamkniętego. Kocioł i naczynie wzbiorcze zamknięte podlegają odbiorowi przez Urząd Dozoru Technicznego. Obieg w zładzie c.o. wymuszony pompą obiegową ze zmienną prędkością obrotową, typu UPE firmy Grundfos. Odprowadzenie spalin, wentylacja. Pomieszczenie kotłowni musi posiadać sprawną instalację odprowadzenia spalin i sprawną instalację wentylacji nawiewno-wywiewnej. Odprowadzenie spalin z kotła gazowego umieszczonego w kotłowni odbywać się będzie kanałem spalinowym, nowoprojektowanym. Kanał spalin przystosowany do pracy z kotłami kondensacyjnymi - kształtki kominowe firmy Schiedel. Zabudowę komina wydano w projekcie architektonicznym obiektu. Wywiew z kotłowni nowoprojektowanymi kanałami wentylacyjnymi zlokalizowanymi pod stropem kotłowni. Nawiew - kanałem nawiewnym 200x200 mm typu "Z". Kanał nawiewny naleŜy wykonać poprzez wykucie bruzdy ściennej o odpowiednich wymiarach. Zamknięcie kanału od strony kotłowni np. płytą gipsowo-kartonową. Wlot powietrza min. 500 mm nad poziomem terenu. Nawiew do pomieszczenia poprzez kratkę nawiewną zabudowaną max. 300 mm nad poziomem kotłowni. Przed oddaniem instalacji gazowej do eksploatacji, sprawność instalacji odprowadzenia spalin i instalacji nawiewno-wywiewnej musi zostać potwierdzona protokołem kominiarskim sporządzonym przez uprawniony zakład kominiarski. Napełnianie zładu. Napełnianie zładu poprzez złącze elastyczne, wodą uzdatnioną w zabudowanej w kotłowni stacji uzdatniania wody. Po kaŜdorazowym uzupełnieniu wody w zładzie, naleŜy zamknąć zawory dopływowe zimnej wody i zdemontować złącze elastyczne. Stacja uzdatniania wody ze złoŜem jonitowym, jednokolumnowa. Sterowanie regeneracją złoŜa jonitowego – od ilości przepływającej wody. Zgodnie z PN i Warunkami technicznymi jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. nr 75/2002, poz. 690, pkt. 113.7 i 11.2) na instalacji wodociągowej naleŜy zabudować zawór antyskaŜeniowy. MoŜliwość wystąpienia zjawiska przepływu zwrotnego w wyniku spadku ciśnienia w sieci powoduje, Ŝe skutkiem tego moŜe wystąpić wtórne zanieczyszczenie wody czystej wodą zuŜytą, zastałą z instalacji c.o. bądź innym czynnikiem toksycznym. Stąd wymóg zabezpieczenia systemu (wg załącznika A do normy PN-92/B01706/Az1:1999), poprzez zabudowę izolatora przepływów zwrotnych (zaworu antyskaŜeniowego). Dla zabezpieczenia wewnętrznej instalacji budynku przed skaŜeniem na podłączeniu wody do stacji uzdatniania naleŜy zabudować, wydany w projekcie, zawór antyskaŜeniowy typu CA firmy Danfoss. Zabudowa zaworu w pozycji poziomej, z odprowadzeniem spustu wody z zaworów do instalacji kanalizacji poprzez połączenie zasyfonowane. Na przyłączu wody do kotłowni naleŜy zabudować zawory odcinające, filtr, licznik wody oraz wymienione zawory antyskaŜeniowe. Do rozliczeń zuŜycia wody na potrzeby kotłowni dobrano przepływomierz o przepływie V=1,5 m3/h, Dn15 mm firmy METRON. Przed licznikiem naleŜy zabudować filtr siatkowy dla ochrony przepływomierza i zaworu antyskaŜeniowego. Dla ograniczenia strumienia przepływu wody uzupełniającej, na rurociągu wody zimnej, pomiędzy stacją uzdatniania wody, a instalacją kotła, naleŜy zabudować kryzę dławiąca o śr. przelotu 3 mm. Odprowadzenie ścieków w kotłowni. Odprowadzenie ścieków z odwodnień i odpowietrzeń odbywa się za pomocą kratki ściekowej zabudowanej w posadzce kotłowni, podłączoną poprzez studzienkę schładzającą do instalacji kanalizacji. Połączenie pomiędzy instalacją kanalizacji, a studzienka schładzającą naleŜy zasyfonowć celem zabezpieczenia przed migracją gazów z instalacji kanalizacji do wnętrza kotłowni. Studzienkę schładzającą naleŜy przykryć blachą Ŝeberkową gr. 6 mm na konstrukcji z kątownika stalowego. W pobliŜu kratki ściekowej naleŜy zabudować instalację zimnej wody i zamontować zawór ze złączką do węŜa. Paliwo w kotłowni. Paliwem w kotłowni będzie gaz ziemny: - wartość opałowa - 35 MJ/Nm3, - zawartość siarki - 4,6 g/1000 Nm3, - dolna granica wybuchowości - 4%, - gęstość względem powietrza - 0,5. Zasilanie kotła gazem przez armaturę przykotłową. Na instalacji gazowej przewidziano zabudowę aktywnego systemu bezpieczeństwa gazowego z czujnikiem gazu, centralą alarmową i zaworem odcinającym dopływ gazu do kotłowni w przypadku rozszczelnienia instalacji gazowej i zadziałania czujki gazowej. Izolacja termiczna. Rurociągi wody grzewczej zaizolować termicznie otulinami z wełny mineralnej pod płaszczem z folii aluminiowej zbrojonej włóknem szklanym (np. f-my Gullfiber). Grubość izolacji - spełniająca normę PN-85/B-02241 "Izolacja cieplna rurociągów". Do zaizolowania rurociągów moŜna równieŜ wykorzystać gotowe elementy izolacyjne wykonane ze spienionych tworzyw sztucznych i dopuszczone do stosowania w instalacjach ciepłowniczych. 11.4 Opis prac budowlanych. Dla realizacji kotłowni gazowej przewiduje się wykonanie następujących prac budowlanych: wmontować drzwi wejściowe do kotłowni (jednoskrzydłowe 100x200 cm), o odporności ogniowej EI30 min. zabudować instalację kanalizacyjną (kratkę i przewody), ]wykuć otwory pod przejścia rurociągów w kotłowni, zabudować komin ceramiczny firmy Schiedel oraz kanały wentylacji wywiewnej, wykuć otwory wentylacji nawiewnej, wykonać wylewkę cementową na posadzce kotłowni, podłogę i ściany wewnątrz pomieszczenia (do wysokości 2 m) płytkować płytkami ceramicznymi, pozostałe powierzchnie ścian i sufit kotłowni malować dwukrotnie farbą emulsyjną. Wytyczne wykonania prac budowlanych. Tynki wewnętrzne - cementowo-wapienne gładkie kat. II Obróbki blacharskie - Drzwi - jednoskrzydłowe 100x2000 mm, otwierane pod naciskiem na zewnątrz pomieszczenia, ognioodporne o odporności ogniowej 30 min. potwierdzonej atestem. Okładziny z blachy gr. 0,75 mm ocynkowanej. - podłogi płytkować płytkami gresowymi na kleju do płytek, ściany do wysokości 2 m płytkowane płytkami ceramicznymi, płytki podłogowe odporne na ścieranie. Malowanie - ściany powyŜej płytek ceramicznych oraz sufity malować dwukrotnie farbą emulsyjną. Prace budowlane wykonywać zgodnie z normami i sztuką budowlaną. Wytyczne elektryczne. W pomieszczeniu kotłowni wykonać instalację oświetlenia oraz zasilania kotła i pompy. Instalacja winna być wykonana przez uprawnionego elektryka zgodnie z przepisami. Wszystkie urządzenia w kotłowni winny być uziemione. Skuteczność instalacji odgromowej i uziemiającej naleŜy potwierdzić badaniem przez uprawnionego elektryka i odpowiednim protokołem z badań Instalacje elektryczne wykonać w stopniu ochrony IP 65. 11.5 Dane liczbowe kotłowni. Moc kotła - 60,0 kW. Sprawność kotła - 109 %. - 75/60 oC. Temperatura zasilania i powrotu c.o. Ciśnienie pracy instalacji c.o. - 0,30 MPa. Ciśnienie max. (otwarcie zaw. bezp.) - 0,30 MPa. ZuŜycie gazu max. - 6,8 m3/h. ZuŜycie gazu roczne - 12500 m3/rok. 11.6 Zagadnienia poŜarowe. Kotłownia zabudowana jest w wydzielonym poŜarowo pomieszczeniu. Budynek, w którym zabudowano kotłownię - niski. Wydzielenie stanowią ściany i stropy o odporności ogniowej 60 min. i drzwi o odporności 30 min. ZagroŜenie poŜarowe moŜe stwarzać: - nieszczelności w instalacji paliwowej, - zwarcie, przeciąŜenia, iskrzenie instalacji elektrycznej siły i światła. Urządzenia i sprzęt przeciwpoŜarowy niezbędny do zabezpieczenia kotłowni. Kotłownię naleŜy wyposaŜyć w podręczny sprzęt gaśniczy (1 gaśnica proszkowa GP 6X, 1 gaśnica śniegowa GS 5X oraz koc gaśniczy TPI) Sprzęt p.poŜ. oznakować znakiem wg PN92/N-01256/01 Nr 10 i umieścić w kotłowni przy wejściu. Oznakować drogę ewakuacyjną do wyjścia zewnętrznego z kotłowni znakami wg PN-92/N-01256/02 (nr 1, nr 7, nr 2). Zabezpieczenia prewencyjne. Instalację gazową naleŜy wyposaŜyć w zawór zamykany automatycznie w razie wykrycia gazu przez czujnik w kotłowni. Ponowne otwarcie zaworu bezpieczeństwa gazowego moŜe nastąpić dopiero po ustaleniu i likwidacji przyczyny zadziałania czujki gazowej. Dla zapewnienia sprawnej pracy instalacji kotłowej naleŜy: - okresowo prowadzić przeglądy, konserwację i naprawy, - obsługa kotła musi być zgodna z DTR, - obsługa aktywnego systemu bezpieczeństwa gazowego musi być zgodna z DTR, w pomieszczeniu kotłowni niedopuszczalne jest gromadzenie jakichkolwiek materiałów niezwiązanych z pracą kotłowni. Wstęp do kotłowni mogą mieć tylko osoby upowaŜnione. 11.7 Zagadnienia BHP. W projektowanej kotłowni przewidziano odpowiednie rozstawienie urządzeń. Nie ma zagroŜeń od części wirujących. Kocioł, rurociągi i czopuch są izolowane - nie ma zagroŜenia oparzeń. Ze względu na okresową obsługę kotłowni - nie przewiduje się wydzielania węzła sanitarnego dla personelu. W czasie wykonywania prac przy budowie kotłowni naleŜy przestrzegać wymagań zawartych w następujących dokumentach: Rozporządzenie Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 28.03.1972 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu robót budowlano-montaŜowych i rozbiórkowych - Dz.U. nr 13/72 poz. 93, Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy - Dz.U. nr 129/97 poz. 844. Przy wyjściu z kotłowni umieścić tablice fluoroscencyjne "Droga ewakuacyjna". W kotłowni naleŜy wywiesić w widocznym miejscu tablicę z instrukcją obsługi kotłowni oraz zasadami pierwszej pomocy. Załoga. Obsługę kotłowni będzie sprawował dorywczo pracownik posaiadający kwalifikacje określone w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 16.03.1998 r. - Dz.U. nr 59 poz. 377 z dnia 15.05.98 r. Obsługa urządzeń kotłowych - zgodnie z DTR kotła. Prace związane z regulacją kotłów, urzadzeń AKP i sterowania - prowadzone przez wyspecjalizowany serwis producenta urządzeń. 11.8 Uwagi końcowe. Wewnętrzna instalacja gazowa winna być konserwowana przez odbiorcę gazu. Instalację naleŜy wykonać zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz niniejszą dokumentacją. Wszystkie zmiany i odstępstwa naleŜy nanieść na projekt po uprzednim uzgodnieniu z projektantem. Wszelkie prace przy wykonywaniu instalacji gazowej winien prowadzić wykonawca uprawniony do robót przy instalacjach gazowych. 12 INSTALACJA C.O. 12.1. Obliczenia strat ciepła. Obliczenia zapotrzebowania ciepła wykonano przy uŜyciu programu komputerowego Audytor-OZC-OVENTROP. Budynek dworu jest obiektem piętrowym z uŜytkowym poddaszem, częściowo podpiwniczonym. Obiekt wykonany w technologii tradycyjnej bez docieplenia. Przeznaczenie pomieszczeń - na cele socjalne z wyszczególnioną funkcją poszczególnych sal. Strata ciepła budynku, po modernizacji, wynosi 61,0 kW. Zestawienie przyjętych do obliczeń przegród oraz wyniki obliczeń strat ciepła z poszczególnych pomieszczeń dołączono do niniejszego opracowania. 12.2. Instalacja c.o. Instalacja c.o. zaprojektowana została jako wodna, dwururowa, pompowa o parametrach pracy 75/60 oC. Elementami grzejnymi są grzejniki stalowe płytowe Rettig-Purmo typu V22 firmy PURMO – grzejniki z podejściem od dołu i zabudowaną wkładką zaworową. Dla zasilania grzejników zaprojektowano dwa obiegi grzewcze (piony instalacyjne) podłączone do wspólnego kolektora w piwnicy. Zasilanie instalacji nastąpi ciepłem z kotłowni gazowej umieszczonej w piwnicy budynku. KaŜdy grzejnik został wyposaŜony w złącze kątowe typu Multiflex firmy Oventrop oraz termostatyczną głowicę regulacyjną firmy Oventrop. Instalację c.o. zaprojektowano z rur z polietylenu sieciowanego PE-X, typu RAUPINK firmy REHAU. Sposób prowadzenia instalacji pokazano na rysunkach. Rury prowadzone są w posadzkach kaŜdej kondygnacji. Wykonane z polietylenu sieciowego PE-X rury sieciowe firmy Rehau układane są w rurach ochronnych falistych, tzw. „peszlach” (do średnicy 32 mm włącznie). Przewody śr. 40 i 50 mm naleŜy izolować otulinami izolacyjnymi z tworzyw sztucznych do stosowania pod tynkiem. Dwa piony doprowadzające ciepło na kaŜdą kondygnację prowadzone są w bruzdach ściennych. Kompensacja wydłuŜeń cieplnych rurociągów – w oparciu o naturalne załamania rurociągu. W czasie montaŜu naleŜy przestrzegać zalecanych przez producenta maksymalnych długości odcinków nie wymagających kompensacji. Połączenia rur z tworzywa sztucznego przy uŜyciu złączek systemowych zaciskowych. Podejścia do grzejników wyprowadzone na ścianę w bruzdach i podłączone do garniturów przyłączeniowych REHAU. Przyłączenia do grzejników poprzez kątowe złączki do grzejników VK typu Multiflex firmy Oventrop. Nie naleŜy wyprowadzać podejść grzejnikowych pionowo z posadzki. Odpowietrzenie instalacji będzie prowadzone przy uŜyciu zaworów odpowietrzających zabudowanych na wszystkich grzejnikach. MontaŜ instalacji naleŜy wykonać zgodnie z "Warunkami technicznymi wykonania i odbioru instalacji sanitarnych", "Warunkami wykonania i odbioru rur z tworzyw sztucznych" oraz materiałami technicznymi dostawcy systemu rur. Przed uruchomieniem instalacji naleŜy przeprowadzić próbę szczelności - próba ciśnienia na zimno na ciśnienie próbne 0,5 MPa. Na czas próby naleŜy odciąć obiegi wodne w kotłowni. Pozytywny wynik próby szczelności pozwala na prowadzenie 72 godzinnej próby na gorąco i regulację układu. KaŜdy grzejnik naleŜy wyposaŜyć w głowicę termoregulacyjną firmy Oventrop z czujnikiem wbudowanym, do zastosowania w grzejnikach VK. Zabudowane głowice zaworów termostatycznych powinny pozostać odsłonięte, gdyŜ ich przysłonięcie (np. kotarami, boazerią) nie gwarantuje poprawnej pracy zaworu. Przed montaŜem głowic regulacyjnych, naleŜy na zaworach ustawić wstępną nastawę według rysunku rozwinięcia. Podejścia do grzejników zasilanych od dołu za pomocą kątowej złączki typu Multiflex firmy Oventrop. Na rysunku rozwinięcia instalacji podano wymaganą nastawe wstępną złączek Multiflex dla kaŜdego grzejnika. Rozmieszczenie poszczególnych grzejników pokazano na rysunku rzutu budynku. Do wykonania instalacji dopuszcza się uŜycie urządzeń i materiałów innych producentów niŜ wydane w niniejszej dokumentacji. Zamienniki powinny posiadać wymagane aprobaty i dopuszczenia oraz ich własności nie mogą być gorsze niŜ urządzeń i materiałów wydanych w projekcie. Rury w instalacji ogrzewania muszą posiadać połączenia dopuszczone do stosowania pod tynkiem i w posadzce oraz musza posiadać powłokę antydyfuzyjną, zabezpieczającą wodę grzewczą przed dostępem tlenu. 12.3. Ustalenia końcowe. Wszelkie prace naleŜy prowadzić przy zachowaniu warunków zabezpieczenia p.poŜ. Wykonawstwo winny prowadzić firmy i osoby przeszkolone w technologii montaŜu instalacji PE, posiadające odpowiednie świadectwa szkoleń. Stosowane urządzenia i armatura winny posiadać atest COBRI INSTAL. W czasie wykonywania prac przy budowie instalacji naleŜy przestrzegać przepisów BHP, a szczególnie wymagań zawartych w następujących dokumentach: Rozporządzenie Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 28.03.1972 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu robót budowlano-montaŜowych i rozbiórkowych - Dz.U. nr 13/72 poz. 93, Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy - Dz.U. nr 129/97 poz. 844. Remontowany budynek ma charakter zabytkowy. Wszelkie prace prowadzić pod nadzorem konserwatora zabytków. Ze względu na charakter budynku wymagany jest nadzór autorski. 13. INSTALACJA ELEKTRYCZNA 13.1 Zasilanie elektryczne Przyłącze napowietrzne - wykonane przewodem izolowanym AsXSn4x25 ze slupa linii 400/230 przez wymianę istniejących przewodów gołych (wymiana po istniejącej trasie).-wykonuje ZEK S.A. w ramach umowy przyłączeniowej. Pomiar rozliczeniowy – w złączu przyłączeniowo – pomiarowym ZPP na zewnątrz budynku. Główna linia zasilająca – od ZPP do TG wykonana kablem YLY5x25 prowadzonym w rurze ochronnej uloŜonej pod ociepleniem budynku. Tablica główna TG – w hallu wejściowym na poziomie parteru. Instalacja rozdzielcza i odbiorcza Całość instalacji od ZPP – w układzie TN-S przewodami miedzianymi z oddzielną Ŝyłą ochronną. Przewiduje się wykonanie na kaŜdej kondygnacji oddzielnej rozdzielnicy:T0, T1, T2, T3; z tablic tych zasilane będą obwody: • oświetleniowe • gniazdek wtyczkowych 1f • wetylatorów • ogrzewaczy wody • innych drobnych urządzeń elektrycznych Kotłownia wysposaŜona zostanie w oddzielna tablicę TK. Oświetlenie ogrodu, a takŜe zasilanie pomp instalacji sanitarnej oraz drenazu opaskowego zasilane będzie z wydzielonej części TG. 13.2 Oświetlenie pomieszczeń Oświetlenie pomieszczeń zaprojektowano zgodnie z wytycznymi konserwatora zabytków –przy zastosowaniu opraw historyzujących (Ŝyrandole, kinkiety) oraz rur swietlówkowych na gzymsach stanowiacych oswietlenie akcentujace. Projektuje się takŜe oswietlenie iluminacyjne elewacji oraz oswietlenie ogrodu rózanego i miejsc parkingowych przy zastosowaniu latarni parkowych z oprawami kulistymi. NatęŜenie oświetlenia przyjęto w oparciu o z PN - 84 / E - 02033 z uwzględnieniem specyfiki pomieszczeń. 13.3 Oświetlenie awaryjne dróg ewakuacyjnych Oświetlenie awaryjne dróg ewakuacyjnych zaprojektowano przy zastosowaniu opraw z modułami awaryjnymi oraz tzw Autotestem OC umoŜliwiającym zdalny test kaŜdej z opraw. 13.4 Ochrona przeciwporaŜeniowa Ochrona przeciwporaŜeniowa – samoczynne wyłączanie zasilania, wyłączniki róŜnicowo – prądowe 13.5 Ochrona odgromowa i przeciwprzepięciowa Ochrona odgromowa i przeciwprzepięciowa - ochrona odgromowa podstawowa i 3 stopniowa ochrona przeciwprzepięciowa Połączenia wyrównawcze - GSW Główny Wyłącznik przeciwpoŜarowy - GWPpoŜ Zrealizowany zostanie przy zastosowaniu wyłącznika typu Compact (w TG) z wyzwalaczem umoŜliwiającym zdalne otwieranie, z moŜliwością sterowania ręcznego z miejsca. Przycisk sterujący - w skrzynce z szybką umieszczony zostanie przy wejsciu głownym oraz przy wejsciu od strony tarasu ogrodowego. Instalacja telefoniczna Przewiduje się wykonanie instalacji telefonicznej z punktem dystrybucji zlokalizowanym w recepcji, gdzie przewiduje się punkt styku z operatorem telekomunikacyjnym 14. ROBOTY WYKOŃCZENIOWE 14.1. POSADZKI PIWNICE : • PD1 - płytki gresowe 30x30, sposób ułoŜenia : od krawędzi ściany naleŜy ułoŜyć jeden rząd płytek 30x30 (prosto) następnie płytki 30x30 naleŜy ułoŜyć diagonalnie. Cokół z płytek wysokości 15cm PARTER : • PD2 - płytki kamienne firmy GRANITI FIANDRE "CREMA MARFIL" 40x40, ułoŜone ortogonalnie. Cokół z płytek wysokości 15cm • W sanitariatach płytki gresowe 30x30 cokoł na wysokość 15cm I PIĘTRO : • PD2 - płytki kamienne firmy GRANITI FIANDRE "CREMA MARFIL" 40x40, ułoŜone ortogonalnie. Cokół z płytek wysokości 15cm • PD3 parkiet dębowy układany na kleju, wykończenie lakierem bezbarwnym na wysoki połysk, listwa przypodłogowa drewniana dębowa profilowana PODDASZE NIEUśYTKOWE : • PD3 parkiet dębowy układany na kleju, wykończenie lakierem bezbarwnym na wysoki połysk, listwa przypodłogowa drewniana dębowa profilowana UWAGA : • W piwnicach wykonać cokół na ścianę 15cm z płytek gresowych, • Na parterze wykonać cokół na ścianę 15cm z płytek kamiennych a w sanitariatach wykonać cokół na ścianę 15cm z płytek gresowych, • Na piętrze wykonać listwę przypodłogową drewnianą profilowaną 14.2 OBLICOWANIA WEWNĘTRZE PIWNICE • We pomieszczeniach zaplecza kuchennego naleŜy wykonać izolację i odgrzybianie ścian tynkowanych wg. opracowania: „Orzeczenie techniczne o stanie technicznym budynku” wykonane przez mgr inŜ.arch. Zdzisława Banasia • w salach konsumpcyjnych ściany nie są tynkowane postępowanie wg. opracowania „Program prac konserwatorskich dotyczący elewacji i zabytkowych elementów wystroju wnętrza” wykonany przez mgr. Marka Sawickiego • C e g ł a- piwnice. - Odczyszczenie powierzchni wątków murów z luźnych nawarstwień przy uŜyciu odkurzacza. - Usunięcie wszystkich nieczynnych starych instalacji. - Usunięcie wszystkich cementowych zamurowań, tynków, fug, metodą mechaniczną poprzez skucie. - Pogłębienie spoin zmurszałych i zasolonych do gł. ok. 3cm. - Odczyszczenie z nawarstwień i zabrudzeń ceglanych ścian, sklepień i detalu kamiennego metodą mechaniczna suchego czyszczenia ścierniwem piaskowym przy uŜyciu agregatu CE-PE. - Ręczne doczyszczenie zabrudzeń. - Uzupełnienie (metodą ,,cerowania") większych ubytków muru przy uŜyciu materiału pochodzącego z rozbiórki o podobnych wymiarach z uŜyciem zaprawy tradycyjnej, wapienno- piaskowej w stosunku 3:1 lub firmowej fugi renowacyjnej. - Uzupełnienie wszystkich ubytków cegły kitem firmowym lub mineralnym o składzie: tłuczeń ceglany 3 cz. wapno 1,5 cz. biały cement 0,5 cz. piasek 0,5 cz. węgiel drzewny 0,5 cz. - Wypełnienie spoin firmową ruga renowacyjną barwioną w masie lub tradycyjną o składzie: piasek Ŝwirowy 2cz., wapno leŜ., suszone wapno leŜ. z nadaniem powierzchni szorstkiej faktury. - W partiach wytypowanych nałoŜenie tynków j renowacyjnych (krzemoorganiczno- hydrofobowych) nakładanych warstwowo - Impregnacja wzmacniająca poprzez nasączenie wątku preparatem krzemianowym, lub krzemoorganicznym. • We pomieszczeniach zaplecza kuchennego naleŜy płytki ceramiczne na ścianach do wysokości 200cm od poziomu posadzki, powyŜej malowanie farbą akrylową zmywalną PARTER : • W zespole sanitarnym na parterze płytki ceramiczne 30x30cm, układane do wysokości 200cm powyŜej malowanie farbą akrylową zmywalną, kolor płytek pastelowy popielaty do uzgodnienia w ramach nadzoru autorskiego • Na głównej klatce schodowej między parterem a piętrem na ścianie zachodniej naleŜy wykonać okładzinę drewnianą do wysokości 140cm. Na ścianie południowej i wschodniej okładzinę naleŜy wykonać do wysokości gzymsu, który jest w poziomie posadzki piętra I PIĘTRO : • W zespole sanitarnym na piętrze płytki ceramiczne 30x30cm, układane do wysokości 200cm powyŜej malowanie farbą akrylową zmywalną, kolor płytek pastelowy popielaty do uzgodnienia w ramach nadzoru autorskiego • Wnęki drzwiowe w pomieszczeniach nr 2.1, 2.6, 2.8 przy drzwiach D5 posiadają istniejące wykończenie okładziną drewnianą, która przewidziana jest do renowacji 14.3. STOLARKA 14.3.1. STOLARKA OKIENNA • Okno „O” – 100x60 i 80x60(dokładny wymiar naleŜy przeprowadzić po odsłonięciu zamurowanego otworu i przeprowadzeniu prac konserwacyjnych kamiennego cokołyi obramienia okna) w piwnicy-ościeŜnice nie istnieją- wykonać na zamówienie indywidualne, drewniane, koloru ciemobrązowego, zespolone uchylane do wewnątrz, zastosować nawietrzniki w górnej części ościeŜnicy • Okno „O1” – 140x165, istniejące, drewniane, skrzynkowe stan techniczny kwalifikujący do wymiany - wykonać na zamówienie indywidualne, drewniane, zespolone, koloru białego - w stylu i charakterze jak istniejące okna, otwierane do wewnątrz • Okno „O2” – 140x250, , istniejące, drewniane, skrzynkowe stan techniczny kwalifikujący do wymiany - wykonać na zamówienie indywidualne, drewniane, zespolone - w stylu i charakterze jak istniejące okna, otwierane do wewnątrz • Okno „O3” –135x250, istniejące, drewniane, skrzynkowe stan techniczny kwalifikujący do wymiany - wykonać na zamówienie indywidualne, drewniane, zespolone koloru białego - w stylu i charakterze jak istniejące okna, otwierane do wewnątrz • Okno „O4” –72x250, istniejące, drewniane, skrzynkowe stan techniczny kwalifikujący do wymiany - wykonać na zamówienie indywidualne, drewniane, zespolone, koloru białego - w stylu i charakterze jak istniejące okna, otwierane do wewnątrz • Okno „OP” –78x160 okno połaciowe firmy Fakro w kolorze ciemnobrązowym UWAGA : Zaleca się dodatkową weryfikację otworów przez wybranego dostawcę. • Parapety wewnętrzne drewniane - do wymiany na drewniane • Parapety zewnętrzne z blachy miedzianej 14.3.2. STOLARKA DRZWIOWA • drzwi „Dz1” - wymiary otworu 135 x 230 - zewnętrze, w ramie drewnianej dębowej, drzwi pełne drewniane impregnowane , koloru ciemny orzech z naturalnym rysunkiem drewna. Drzwi wyposaŜyć w okucia mosięŜne, zamek np. Gerda wpuszczany, z moŜliwością zamykania z dwóch stron kluczem. Nad drzwiami naświetle - wykonać na zamówienie indywidualne, drewniane, zespolone, koloru białego - w stylu i charakterze jak istniejące okna, otwierane do wewnątrz • drzwi „Dz2” - wymiary otworu 140 x 250 - zewnętrze, w ramie drewnianej dębowej, drzwi pełne drewniane impregnowane , koloru ciemnyorzech z naturalnym rysunkiem drewna. Drzwi wyposaŜyć w okucia mosięŜne, zamek np. Gerda wpuszczany, z moŜliwością zamykania z dwóch stron kluczem. Nad drzwiami naświetle, nie otwierane, w tej samej co skrzydło ościeŜnicy • drzwi „Dz3” - wymiary otworu 80 x205 zewnętrze, w ramie drewnianej dębowej, drzwi pełne drewniane impregnowane w kolorze białym. Drzwi wyposaŜyć w okucia mosięŜne, zamek np. Gerda wpuszczany • drzwi „D1” - wymiary otworu 120 x 205 - pełne, drewniane, wewnętrzne,dwuskrzydłowe koloru ciemny orzech z naturalnym rysunkiem drewna, wyposaŜyć w okucia mosięŜne i zamek patentowy wpuszczany. • drzwi „D2” - wymiary otworu 100 x 205, 110x205 - pełne, drewniane, wewnętrzne, koloru ciemny orzech z naturalnym rysunkiem drewna, wyposaŜyć w okucia mosięŜne i zamek patentowy wpuszczany. • drzwi „D3” - wymiary otworu 90 x 205, 100x205, 120x205 - płycinowe pełne,wewnętrzne koloru ciemny orzech z naturalnym rysunkiem drewna, wyposaŜone w okucia, zamek łazienkowy. • drzwi „D4” - wymiary otworu 150 x 250 - pełne, drewniane, wewnętrzne,dwuskrzydłowe koloru ciemny orzech z naturalnym rysunkiem drewna, wyposaŜyć w okucia mosięŜne i zamek patentowy wpuszczany. • drzwi „D5” - wymiary otworu 120 x 250 –drzwi istniejące przeznaczone do renowacji,w pomieszczeniu nr 2.1 nie zachowane skrzydła naleŜy zrekonstruować, drzwi pełne, drewniane, wewnętrzne,dwuskrzydłowe koloru ciemny orzech z naturalnym rysunkiem drewna, wyposaŜyć w okucia mosięŜne i zamek patentowy wpuszczany. • drzwi „D6” - wymiary otworu 100 x 250 - pełne, drewniane, wewnętrzne, koloru ciemny orzech z naturalnym rysunkiem drewna, wyposaŜyć w okucia mosięŜne i zamek patentowy wpuszczany • drzwi „DEI30’ ” - wymiar otworu 100 x 205 –DRZWI DO KOTŁOWNI stalowe, pełne, o odporności ogniowej EI 30 wyposaŜone w klamki, dwa zamki patentowe wpuszczane np. firmy Gerda. 14.4. ŚCIANY PIWNICA : • zamurowania wykonać z cegły pełnej na zaprawie cementowo - wapiennej, • ściany projektowane gr. 12 cm wykonać z cegły pełnej na zaprawie cementowo-wapiennej, PARTER : • zamurowania wykonać z cegły pełnej na zaprawie cementowo - wapiennej • wewnętrzne ściany działowe projektowane gr. 12 cm z cegły pełnej na zaprawie cementowo - wapiennej I PIĘTRO : • zamurowania wykonać z cegły pełnej na zaprawie cementowo - wapiennej, • wewnętrzne - ściany działowe projektowane gr. 12 cm z cegły pełnej na zaprawie cementowo – wapiennej PODDASZE NIEUśYTKOWE • ściany działowe gr. 28 cm z płyt gipsowo-kartonowych na ruszcie drewnianym z wypełnieniem wełną mineralną na poddaszu nieuŜytkowym Warstwy ściany : 12mm płyta OSB 15cm wełna mineralna/słup drewniany 20/20cm 5cm ruszt drewniany 15 mm płyta gipsowo-kartonowa 14.5 GZYMSY PIĘTRO • Rekonstruowane gzymsy ścienne realizowane będą jako kopia zachowanych w całości gzymsów w pomieszczeniu nr 2.7. Rekonstruowane gzymsy będą zrealizowane we wszystkich pomieszczeniach piętra oprócz sanitariatów oraz klatki schodowej. Gzymsy będą wykonane jako lekka konstrukcja na bazie styropianu wg. rozwiązania np. firmy „SIMA” pokryta tynkiem i malowana farba emulsyjną 14.6. SUFITY PIWNICE : • istniejące stropy ceglane - tynki zagrzybiane i zmurszałe naleŜy skuć, jako nowe tynki naleŜy stosować szerokoporowe tynki wg. opracowania: „Orzeczenie techniczne o stanie technicznym budynku” wykonane przez mgr inŜ.arch. Zdzisława Banasia w salach konsumpcyjnych stropy nie są tynkowane postępowanie wg. opracowania „Program prac konserwatorskich dotyczący elewacji i zabytkowych elementów wystroju wnętrza” wykonany przez mgr. Marka Sawickiego PARTER • Na parterze w sanitariatach naleŜy zastosować sufit podwieszany z płyt gipsowokartonowych na ruszcie stalowym w systemie wieszakowym malowany farbą emulsyjną w kolorze białym • Pozostałe pomieszczenia posiadają istniejące sklepienia tynkowane zaprawą wapiennopiaskową, przewiduje się malowanie farbą emulsyjną w kolorze określonym w stratygrafii zawartej w „Opinii konserwatorskiej” I PIĘTRO • w sanitariatach naleŜy zastosować sufit podwieszany z płyt gipsowo-kartonowych na ruszcie stalowym w systemie wieszakowym • W pomieszczeniu nr 2.7 projekt przewiduje zachowanie istniejącego sufitu i ekspozycję polichromii • W pozostałych pomieszczeniach naleŜy zastosować sufit podwieszany z płyt gipsowokartonowych na ruszcie stalowym w systemie wieszakowy malowany farbą emulsyjną w kolorze białym PODDASZE NIEUśYTKOWE • W sali wielofunkcyjnej stropodach posiada następujące warstwy: DACHÓWKA CERAMICZNA MARSYLKA LGZKORAMIC KOLOR CZARNA ANGOBA SZLACHETNAŁATY DREWNIANE 4/5cmKONTRŁATY DREWNIANE 4/5FOLIA WSTĘPNEGO KRYCIADESKOWANIE PEĘNE GR2,5cmWEĘNA MINERALNA 15cm MIĘDZY KROKWIAMIKROKWIE 10/22cmWEŁNA MINERALNA 5cm MIĘDZY ŁATAMIŁATY DREWNIANE 5/5cmFOLIA PAROSZCZELNA2xPŁYTA GIPSOWO-KARTONOWA 3cm • W sali wielofunkcyjnej syfit posiada następujące warstwy: DESKOWANIE PEŁNE GR2,5cmWEŁNA MINERALNA 15cm MIĘDZY KLESZCZAMIKLESZCZE 2x8/20cmWEŁNA MINERALNA 5cm MIĘDZY ŁATAMIŁATY DREWNIANE 5/5cmFOLIA PAROSZCZELNA2xPŁYTA GIPSOWO-KARTONOWA 3cm 14.7. SCHODY • schody wewnętrzne bocznej klatki schodowej naleŜy wyłoŜyć płytkami kamiennymi 30x30 cm + cokół 15 cm na ścianę, firmy GRANITI FIANDRE "CREMA MARFIL" • schody wewnętrzne głównej klatki schodowej do piwnic naleŜy wyłoŜyć płytkami kamiennymi 30x30 cm + cokół 15 cm na ścianę, firmy GRANITI FIANDRE "CREMA MARFIL" • schody wewnętrzne głównej klatki schodowej z parteru na piętro naleŜy wykończyć okładziną drewnianą lakierowaną na wysoki połysk • schody zewnętrzne w konstrukcji Ŝelbetowej naleŜy wykończyć płytami z piaskowca ułoŜonymi na zaprawie klejącej 14.8. TARAS ZEWNĘTRZNY REKONSTRUOWANY • taras w konstrukcji Ŝelbetowej posadzki i schody wykończone płytami z piaskowca, ściany tynkowane zaprawą cementowo-wapienną malowane farbą Eelewacyjną 14.9. BALUSTRADY • Balustrady schodów wewnętrznych drewniane • Balustrady pochylni dla osób niepełnosprawnych naleŜy wykonać ze stali nierdzewnej • Balustrady rekonstruowanego tarasu naleŜy wykonać z piaskowca • Balustrady podestu przy bocznym wejściu naleŜy wykonać z piaskowca 14.10. WYCIERACZKI • wycieraczki przed wejściem do obiektu - naleŜy zastosować kratownicę np. firmy Weland Polska, o wymiarach 100 x 50cm, wysokość 2,5 cm, wymiary oczka 33 x 37mm. Kratownicę naleŜy wpuścić w podłoŜe • wycieraczka w wiatrołapie przy głównym wejściu, oraz przy bocznym np. firmy EMCO typ DIPLOMAT z wkładem rypsowym kolor beŜowy melanŜ o wymiarach 120 x 60cm. 14.11. IZOLACJE Wszelkie prace związane z izolacją piwnic i ścian fundamentowych przeprowadzić wg.opracowania „Opinia techniczna” autor inŜ. Jerzy Siwek zawartej w „Orzeczeniu technicznym”. Izolacje zostaną wykonane w technologi firmy Schomburg (iniekcja ciśnieniowa) lub rozwiązanie równowaŜne. • izolacja przeciwwilgociowa pionowa ścian piwnic i ścian fundamentowych, We wszystkich ścianach fundamentowych naleŜy wykonać poziome blokady hydrofobowe metodą krzemianowej iniekcji niskociśnieniowej poprzedzonej iniekcją wstępną wraz z obniŜeniem wilgotności strefy iniekcyjnej za pomocą generatorów mikrofalowych. Po wywierceniu otworów pas infekcyjny naleŜy podgrzewać generatorami mikrofalowymi w celu obniŜenia wilgotności ścian do 6% wilgotności masowej. Ubytki, spękania, niepełne spoiny oraz puste przestrzenie w strukturze muru naleŜy wypełnić metodą iniekcji bezskurczową zaprawą Asocret BM podawaną lancą iniekcyjna pod ciśnieniem ok. 0,3 MPa. Po iniekcji zaprawą wypełniającą i jej związaniu naleŜy ponownie wykonać otwory iniekcyjne w tych samych miejscach i przystąpić do aplikacji preparatu hydrofobowego Aquafin F. Aby zapobiec przesiąkaniu płynu przez spoiny w trakcie aplikacji, mur naleŜy pokryć tynkiem cementowym a następnie preparatem Aquafin 2K . Powierzchnie ścian naleŜy oczyścić przy pomocy szczotek stalowych a ewentualne resztki zaprawy starego tynku odbić. Na tak oczyszczonej powierzchni, przed ułoŜeniem izolacji naleŜy wykonać obrzutkę tynkiem kat. I Aquafin F naleŜy wtłaczać w mur za pomocą pompy ciśnieniowej pod ciśnieniem ok. 0,15 0,5MPa przez końcówki iniekcyjne (pakery) wielokrotnego uŜytku. Pompa moŜe obsługiwać jednocześnie większą ilość końcówek iniekcyjnych. Po ok. 24 godzinach naleŜy ponownie wypełnić otwory zaprawą Asocret BM równieŜ ciśnieniowe. Produkt AQUAFIN - F przetwarza znajdujące się w murze wolne związki wapnia w nierozpuszczalne związki krzemu, które odkładają się w naczyniach włosowatych zapychając je, względnie zwęŜając. AQUAFIN-F posiada takŜe składniki, które pokrywając powierzchnie kapilar powodują ześlizgiwanie się wody. Woda nie ma więc moŜliwości wstępowania. Otwory po odwiertach naleŜy wypełnić zaprawą cementowo-wapienno-frachifową ASOCRET - BM, która oznacza się bardzo dobrym płynięciem, wiąŜe bezskurczowo i jest wysoce chłonna kapilarnie. Przeponę poziomą naleŜy wykonać moŜliwie najbliŜej powierzchni posadzki piwnicy lub parteru, 20 cm nad terenem lub dnem wykopu. • izolacja pozioma posadzki, • drenaŜ opaskowy wokół budynku ze studzienkami zbiorczymi i odpływem do kanalizacji deszczowej, 14.12 ELEWACJA • Uzupełnienie i konserwacja tynków elewacji wg. opracowania: „Orzeczenie techniczne o stanie technicznym budynku” wykonane przez mgr inŜ.arch. Zdzisława Banasia oraz „Program prac konserwatorskich dotyczący elewacji i zabytkowych elementów wystroju wnętrza” wykonany przez mgr. Marka Sawickiego • Uzupełnienie i konserwacja zabytkowych elementów wystroju elewacji wg. opracowania: „Program prac konserwatorskich dotyczący elewacji i zabytkowych elementów wystroju wnętrza” wykonany przez mgr. Marka Sawickiego” • Odtworzenie dawnej kolorystyki elewacji - kolor farby zostanie dobrany z próbnika w czasie prac wykonawczych po odsłonięciu większych fragmentów elewacji • Odtworzenie gzymsu podokiennego na wszystkich elewacjach w lekkiej konstrukcji na bazie styropianu wykończonego tynkiem i malowanego farbą silikatową Przed przystąpieniem do prac konserwatorskich naleŜy wykonać odkrywki na tynkach celem określenia najstarszej kolorystyki elewacji. Ogólnie zakłada się w miarę moŜliwości uratować jak największą ilość oryginalnych tynków i kamieniarki. Jedynie partie tynków zupełnie zmurszałe, spęcherzone, o wysokim stopniu zasolenia, groŜące odpadnięciem zostaną skute. Pas tynku do wysokości 1,5 m od poziomu cokołu zostanie usunięty a spoiny muru pogłębione. WaŜnym etapem prac będzie oczyszczenie ścian z zachowanych resztek farb. Proponuje się czyszczenie wykonać metodą CE - PE z odpowiednio dobranym ścierniwem, następnie spłukać wodą pod lekkim ciśnieniem. Zabrudzenia zespolone najlepiej doczyścić mechanicznie — ręcznie. Stosowanie metody CE - PE zapobiegnie znacznemu nasączeniu murów wodą. Natomiast pęknięcia i szczeliny powinny zostać poszerzone, oczyszczone z zabrudzeń i odpowiednio zabezpieczone. Powierzchnia wszystkich uzupełnień tynków i elementów wyciąganych musi być tak opracowana, Ŝe nie powinna odznaczać się od pozostałych, oryginalnych tynków. Do wysokości strefy zasolenia zostanie nałoŜony tynk tzw. „renowacyjny", krzemo organiczny — hydrofobowy ze środkami osłonowymi z wywołaniem przemian łatwo rozpuszczalnych soli w trudno rozpuszczalne. Tynki te są w stanie przyjmować sole przez dłuŜszy okres czasu, a jednocześnie dzięki właściwościom hydrofobowym odcinają dostęp wody od strony zewnętrznej. Drobne ubytki zapraw powinny zostać uzupełnione tynkiem tradycyjnym o składzie zbliŜonym do oryginalnego. WaŜnym etapem prac będzie odpowiednie opracowanie powierzchni uzupełnień aby ujednolicić fakturę pomiędzy starym a nowym tynkiem. Tynki po wykonaniu prac naprawczych w partiach spękań i ubytków proponuje się pokryć drobną siatką z włókna szklanego zapobiegającą w przyszłości powstawaniu pęknięć. Dalszy etap prac to nałoŜeni w cienkiej warstwie zaprawy wyrównawczej tzw. - „szlichty". Po rozpoznaniu stanu zachowania wystroju kamieniarskiego cokołu dokona się wytypowania tych elementów które zostaną wyznaczone do wymiany lub konserwacji. Przewiduje się te partie kamieniarki, których stan zachowanie nie przekroczył 50% zniszczenia struktury, pozostawić i poddać konserwacji. Zrekonstruowane płyty cokołu będą miały fakturowaną powierzchnię z tzw. wzorem groszkowania z dodatkowo fazowanym uskokiem w górnej części w celu szybkiego spływania wód opadowych. Proponuje się wykorzystać kamień piaskowcowy z okolic Dobczyc. Ten gatunek kamienia był najczęściej stosowany w przeszłości w architekturze np. miasta Krakowa. Wszystkie elementy okładziny cokołu są powtarzalne i nie powinny sprawić większego problemu z wymianą czy teŜ z rekonstrukcją. Pozostawienie zniszczonych płyt cokołu nie rokuje pozytywnych efektów konserwatorskich. Osobnym tematem działań przy cokole będzie konserwacja zachowanej część okładziny. Przypuszcza się, Ŝe zniszczeniu uległa jedynie jego wierzchnia warstwa. Dlatego pomija się ewentualność całkowitej wymiany czy tez pełnej rekonstrukcji w kitach. Cokół jest wypuszczony przed lico ściany - około 4 cm, co daje moŜliwość ścienienia go o warstwę destruktu. Przy średnim zniszczeniu powierzchni płyt, na których nie zachowały się ślady obróbki kamieniarskiej wydaje się osiągnąć tym sposobem się dobry efekt estetyczny. Za rozwiązaniem tego problemu przemawia fakt, Ŝe kamienny cokół to proste płyty bez profili zdobień. MoŜliwość uzupełnienia ubytków w cienkich kitach mineralnych mija się z celem ze względu na znaczny stan zasolenia kamienia co w konsekwencji po pierwszym sezonie zimowym doprowadziłoby do ich odpadnięcia. Dlatego proponuje się w pierwszej kolejności po odczyszczeniu metodą CE-PE kamień cokołu wzmocnić impregnatem krzemoorganicznym - metodą nasączania. Następnie proponuje się kamień ścienić ręcznie o warstwę destruktu metodą tzw. „groszkowania", a następnie poddać go wtórnej impregnacji. Wszystkie pozostałe ubytki zostaną wypełnione kitem mineralnym barwionym w masie z odpowiednio opracowaną fakturą. Przewiduje się równieŜ zastosowanie kitów firmowych. . W miejscach rozległych ubytków zostaną załoŜone wzmocnienia - pajączki z drutu nierdzewnego. Kity będą barwione w masie i nakładane warstwowo. Spoiny kamieniarkii zostaną zastąpione nowymi wykonanymi z zabarwionej firmowej fugi renowacyjnej. Po konserwacji cokół zostanie zabezpieczony środkiem krzemoorganicznym hydrofobowe wzmacniającym. Zaleca się do działań konserwatorskich przy kamieniu, preparaty produkcji polskiej dopuszczone do stosowania przy obiektach zabytkowych. Środek ten będzie nanoszony pędzlem aŜ do momentu nasycenia struktury kamienia. Przewiduje się nieznaczny retusz kitów (przy konieczności scalenia kolorystycznego). Jednym z najwaŜniejszych etapów odnowy ścian dworu będzie pomalowanie ich farbą elewacyjną z podkładem silikonowym zabezpieczającym tynki przed wilgocią. Farba powtórzy dawną kolorystykę wynikającą z wykonanych wcześniej badań stratygraficznych. 15. PROJEKTOWANE ZAGOSPODAROWANIE TERENU - wg. projektu zagospodarowania • Istniejący główny wyjazd od strony ul. Szkolnej • Istniejący wjazd przy bocznym wejściu do budynku • W południowej części działki zaprojektowano 18 miejsc parkingowych wyłoŜonych płytami aŜurowymi o wymiarach 40 x 60, grubości 8,0 cm np. firmy „BETRA”, dodatkowo zaprojektowano dwa miejsca dla osób niepełnosprawnych • Przy bocznym wejściu zaprojektowano miejsce parkingowe dla osoby niepełnosprawnej • Drogę wewnętrzną do parkingu naleŜy wyłoŜyć kostką brukową 16 ZAGADNIENIA P.POś. 16.1 Dane wielkościowe -powierzchnia uŜytkowa-612,9m2 -powierzchnia zabudowy-510,0m2 -wysokość-9,99m -liczba kondygnacji-trzy, w tym jedna podziemna 16.2 Odległość od obiektów sąsiadujących W odległości 15m od południowo-zachodniego naroŜnika znajduje się budynek gospodarczy na sąsiedniej działce 16.3 Substancje palne Obiekt posiada standardowe wyposaŜenie budynków o przeznaczeniu kulturalnokonferencyjnym. Nie ma materiałów łatwopalnych 16.4 Gęstość obciąŜenia ogniowego W obiekcie nie występują pomieszczenia z gęstością obciąŜenia ogniowego większą od 500MJ/m2 16.5 Kategoria zagroŜenia ludzi Budynek zalicza się do kategorii zagroŜenia ludzi ZLIII. Na poszczególnych kondygnacjach mogą przebywać następujące ilości ludzi: -piwnice-40osób -parter- 50osób -piętro-50osób 16.6 ZagroŜenie wybuchem W budynku nie występują pomieszczenia ani przestrzenie kwalifikowane do zagroŜenia wybuchem. 16.7 Strefy poŜarowe Dopuszczalna powierzchnia stref poŜarowych wynosi 8000m2. Powierzchnia wewętrzna budynku wynosi 612,9m2 to moŜe stanowić jedną strefę poŜarową. 16.8 Klasa odporności poŜarowej. Zgodnie z obowiązującymi „warunkami technicznymi” budynek mieści się w klasie D odporności poŜarowej i składa się z materiałów nierozprzestrzeniających ognia. Poszczególne elementy konstrukcji spełniają następujące wymagania: -ściany-EI30 -stropy-REI30 Pomieszczenie kotłowni oddzielone jest ścianami w klasie EI60 z drzwiami EI30. Elementy drewniane więźby drewnianej zabezpieczone są preparatem ogniochronnym do uzyskania cechy NRO 16.9 Ewakuacja Istnieją dwie klatki schodowe umieszczone przy wyjściach na zewnątrz budynku. Zapewnione są dopuszczalne długości dojść ewakuacyjnych nie przekraczające 30m. Budynek wyposaŜony będzie w oświetlenie dróg ewakuacyjnych. 16.10 Instalacje uŜytkowe Instalacja elektryczna posiada wyłącznik na wypadek poŜaru. Budynek wyposaŜony jest w instalację odgromową. 16.11 WyposaŜenie w gaśnice UŜytkownik wyposaŜy obiekt w gaśnice z zachowaniem wskaźnika minimum 2kg środka gaśniczego na kaŜde 100m2 16.12 Drogi poŜarowe Istniejący budynek dworu od strony północnej przylega całą długością elewacji do drogi gminnej. Zapewnione są dwa wjazdy na działkę, posiadają utwardzoną nawierzchnię. 16.13 Zaopatrzenie w wodę Projektowany hydrant zewnętrzny nadziemny fi80 na sieci w ulicy Szkolnej Wszelkie zmiany bez zgody autora projektu są niedopuszczalne i chronione ustawowo (Dz. U. Nr 24 poz. 83 z dnia 04.02.1994 r.) Opracował mgr inŜ. arch. Wojciech Frączek
