Krwiobieg duży Krew (bogata w tlen) wypływa z lewej komory serca przez zastawkę aortalną do głównej tętnicy ciała, aorty, rozgałęzia się na mniejsze tętnice, dalej na tętniczki, a następnie przechodzi przez sieć naczyń włosowatych (tzw. kapilarnych) we wszystkich narządach ciała. Naczynia włosowate przechodzą w drobne żyłki, które przechodzą w żyły większego kalibru i żyłę główną górną i dolną. Krew powracająca żyłami jest odtlenowana (uboga w tlen) i przechodzi do prawego przedsionka serca, po czym przez zastawkę trójdzielną wpływa do prawej komory. Krwiobieg mały Odtlenowana krew wypompowywana jest z prawej komory serca przez zastawkę pnia płucnego do pnia płucnego, który rozgałęzia się na dwie tętnice płucne: lewą i prawą. Te w płucach (łac. pulmones) rozgałęziają się na sieć naczyń włosowatych oplatających pęcherzyki płucne, tam dochodzi do wymiany gazowej. Utlenowana krew powraca żyłami płucnymi (to jedyne żyły, którymi płynie utlenowana krew) do lewego przedsionka serca, a tam przez zastawkę dwudzielną (mitralną) krew wpływa do lewej komory serca. NEFRON JEST TO - Nefron jest podstawowym elementem nerki . Każdy z nefronów sklada się z : - kłębuszka nerkowego - torebki kłębuszka - kanalika nerkowego i kanalika zbiorczego . Hipokamp – element układu limbicznego odpowiedzialny głównie zapamięć; nieduża struktura umieszczona w płacie skroniowym kory mózgowej kresomózgowia. Hipokamp odgrywa ważną rolę w przenoszeniu (konsolidacji) informacji z pamięci krótkotrwałej do pamięci długotrwałej oraz orientacji przestrzennej. Stwierdzono doświadczalnie, że uszkodzenie hipokampu w znacznym stopniu upośledza u zwierząt zdolności uczenia się. Człowiek i inne ssaki posiadają dwa hipokampy, po jednym na każdą połowę mózgu. Składa się ze stopy, koryta i strzępka. Formacja hipokampa (albo hipokampalna) jest terminem szerszym i oprócz samego hipokampa obejmuje również zakręt zębaty i korę śródwęchową. Przepona, mięsień płaski, jeden z głównych mięśni oddechowych oddzielający jamę klatki piersiowej od jamy brzusznej, wsklepiony do klatki piersiowej, przyczepiający się w okolicy lędźwiowej do żeber i do wyrostka mieczykowatego mostka, przez które przechodzą: żyła główna dolna, przełyk i aorta zstępująca oraz inne narządy. Przepona w czasie skurczu obniża się, powodując zwiększenie objętości klatki piersiowej, czego wynikiem jest wdech. biceps (łc.) anat. zwyczajowa nazwa mięśnia dwugłowego ramienia (musculus biceps barchii), który łączy staw barkowy z łokciowym, zgina i odwraca przedramię oraz zgina, odwodzi i przywodzi ramię. Mięsień trójgłowy ramienia TRICEPS (łac. musculus triceps brachii) - mięsień zajmujący całą powierzchnię tylną ramienia i należący do tylnej grupy mięśni ramienia, rozpięty między łopatką i kością ramienną a kością łokciową. SKŁADA SIĘ Z GŁOWY DŁUGIEJ KTÓRA wymusza ruch w dwóch stawach - stawie ramiennym i stawie łokciowym ORAZ GŁOWY BOCZNEJ I PRZYŚRODKOWEJ które są odpowiedzialne za ruch wyprostny w stawie łokciowym Mięsień czworogłowy uda (łac. musculus quadriceps femoris) – duży, gruby mięsień wypełniający grupę przednią mięśni uda. Cztery działające niezależnie głowy posiadają oddzielne przyczepy początkowe i wspólny przyczep końcowy. Jest to najsilniejszy prostownik stawu kolanowego- antagonista mięśnia dwugłowego uda (łac.: musculus biceps femoris) i stabilizowanie kolana w płaszczyźnie strzałkowej. Zgięcie w stawie biodrowym.
