Twórczość Jana Kochanowskiego jest najwybitniejszym przejawem polskiej poezji renesansowej. W dziełach własnego autorstwa propagował swoje poglądy, przykładem nich jest filozofia stoicka i epikurejska, co przedstawię w poniższych argumentach. Na wstępie warto wyjaśnić, czym charakteryzuje się filozofia stoicka i epikurejska. Poglądy stoickie zakładają, iż człowiek powinien spokojnie akceptować przebieg własnego losu, ponieważ i tak nie może wpłynąć na wydarzenia we własnym życiu. Natomiast filozofia epikurejska nakłania, aby cieszyć się życiem doczesnym. Ich najbardziej znanym stwierdzeniem jest ‘’carpe diem’’, co dosłownie oznacza ‘’chwytaj dzień’’. Kochanowski większość swojego życia poświęcił, aby dotrzeć do celu, którym było osiągniecie postawy łączącej obie te filozofie. Epikurejska radość z życia powinna uzupełniać się ze stoickim spokojem, rozumem i powagą. Taki punkt widzenia autor przedstawia między innymi w swoich pieśniach, choć echa takiego punktu widzenia są widoczne także w wielu innych jego utworach np. fraszkach oraz trenach. W ,,Pieśni IX’’ jest napisane: ,,A kto by chciał rozumem wszystkiego dochodzić, I zginie, a nie będzie umiał w to ugodzić.’’ Stwierdza w ten sposób, że wyroki Fortuny są dla człowieka nieodgadnione. Nie powinniśmy tracić życia, pytając o przeszłość, czy rzeczy ostateczne. Ważne jest to co dzieje się w danej chwili, wszystkim kieruje zrządzenie Boskiej, a człowiek nigdy nie posiądzie umiejętności, która to zmieni. Drugim słynnym cytatem z „Pieśni IX” jest: „A nigdy nie zbłądzi, Kto tak umysł narządzi, Jakoby umiał szczęście i nieszczęście znosić, Temu mężnie wytrzymać, w owym się nie wznosić”. Jasny jest chyba wydźwięk tych słów, które stanowią poetycką esencję stoicyzmu. Filozofia ta nie zakłada jednak biernej postawy wobec losu, wręcz przeciwnie uczy jak żyć zgodnie z surowymi normami etycznymi. Życie stoika ma być pokazem mądrości, odwagi i patriotyzmu. Kolejnym potwierdzeniem tej postawy może być cytat z „Pieśni V”, w której Kochanowski mówi o szkodach, jakie wyrządziły najazdy tatarskie na Polskę: „A teraz temu obróć myśli swoje, Jakoby szkody nieprzyjaciel twoje krwią swą nagrodzi”. Ważne jest też, żebyśmy pamiętali, iż prawdziwa cnota nie oczekuje nagród i poklasku innych ludzi. Cnota jest wartością samą w sobie, bez względu na to jakie efekty uboczne powoduje „ Cnota[…] Sama ona nagrodą i płacą jest w sobie.’’ Najważniejszym więc celem jest samo dążenie do doskonałości, nie zaś zyski, jakie może nam to przynieś. Epikurejskiej radości z chwili oraz stoickiemu opanowaniu ducha poeta w swoich pieśniach przeciwstawił wieczną sławę, jaką mogą mu zyskać jego dzieła. Kochanowski wierzy, że poeta jest wybrańcem losu wyniesiony zasłużenie ponad tłum. Dar, jakim jest obdarzony sprawił, iż jego fenomenalne dzieła są podziwiane przez wiele pokoleń.
