Odliczenia dla osób dojeżdżających 2012

Informacje dla pracowników zagranicznych:
Odliczenia dla osób dojeżdżających 2012
Informacje dla pracowników
zagranicznych przebywających
w Norwegii w związku z pracą i
dojeżdżających do domu położonego
poza granicami Norwegii.
Dojazdy (Pendling)
Jeżeli z powodu pracy mieszkasz poza
domem rodzinnym, który regularnie
odwiedzasz, to mówimy, że jesteś osobą
”dojeżdżającą”. Możesz mieć wówczas prawo
do odliczeń od dochodu z tytułu poniesionych przez Ciebie dodatkowych wydatków,
tzn. zwiększonych kosztów wyżywienia,
zakwaterowania i kosztów podróży do domu
położonego poza granicami Norwegii.
Nazywamy to ”kosztami dojazdów”.
Zasadniczo koszty dojazdów do domu
położonego poza Norwegią nie podlegają
odliczeniom. Jednakże umowa o Europejskim
Obszarze Gospodarczym (EOG) daje
obywatelom UE/EOG pracującym w Norwegii
takie same prawa, jakie przysługują osobom
dojeżdżającym do pracy na terenie Norwegii.
Jeżeli przyjechałeś z kraju UE/EOG (patrz
poniżej), możesz mieć prawo do odliczeń z
tytułu dojazdów.
Pracownik dojeżdżający z kraju
spoza UE/EOG
Pracownicy dojeżdżający z kraju spoza UE/EOG
nie mają prawa do odliczeń w tytułu dodatkowych kosztów wyżywienia, zakwaterowania
lub podróży do domu położonego poza
granicami Norwegii. Jeżeli pracodawca
pokrywa w/w wydatki, to musisz od tych
kwot zapłacić podatek. Jeżeli przebywasz w
Norwegii nie więcej niż 183 dni w ciągu 12
miesięcy (lub 270 dni w ciągu 36 miesięcy), to
Twój pracodawca może pokryć takie koszty, a
Ty nie musisz płacić podatku z tego tytułu,
pod warunkiem, że:
• nie korzystasz z odpisu standardowego dla
pracownika zagranicznego
• Twój dom rodzinny znajduje się poza
granicami Norwegii
• odwiedzasz dom dostatecznie często
Pracownik dojeżdżający z kraju
należącego do UE/EOG
Musisz mieć dom rodzinny w kraju UE/EOG,
aby móc odliczyć koszty dojazdów.
Dojeżdżający posiadający rodzinę
Jeżeli posiadasz wspólny dom z dziećmi i/lub
małżonką zamieszkałymi/-ą w twoim kraju
ojczystym należącym do UE/EOG, to jesteś
uważany za osobę dojeżdżającą. Musisz
Obszar UE/EOG obejmuje następujące kraje: przedłożyć odpis skrócony aktu małżeństwa lub
Austrię, Belgię, Bułgarię, Cypr, Czechy,
odpis skrócony aktu urodzenia potwierdzający
Danię, Estonię, Finlandię, Francję, Grecję,
związki rodzinne. Dodatkowo musisz
Hiszpanię, Holandię, Irlandię, Islandię,
przedłożyć dokumenty potwierdzające wspólne
Liechtenstein, Litwę, Luxemburg, Łotwę,
miejsce zamieszkania w kraju ojczystym.
Maltę, Niemcy, Norwegię, Polskę, Portugalię, Dodatkowo wymagane jest udokumentowanie
Rumunię, Słowację, Słowenię, Szwecję,
od trzech do czterech podróży z noclegami do
Węgry, Wielką Brytanię i Włochy.
domu rodzinnego w ciągu roku.
2
Dojeżdżający stanu wolnego
Jeśli nie posiadasz rodziny, to jesteś uważany za osobę
stanu wolnego. Jeżeli żyjesz w konkubinacie, to w tym
kontekście również jesteś uważany za osobę stanu
wolnego. Jeżeli jednak mieszkasz razem z własnymi
dziećmi, to jesteś uważany za dojeżdżającego z rodziną.
Osoby stanu wolnego muszą spełnić inne warunki, aby
uzyskać status osoby dojeżdżającej. Osoby stanu
wolnego mają miejsce stałego zamieszkania tam, gdzie
posiadają ”samodzielne mieszkanie”. Jeśli posiadasz
takie mieszkanie w Norwegii, to uznajemy, że jesteś
rezydentem w Norwegii i nie przysługują Ci odliczenia z
tytułu odwiedzin w kraju ojczystym. Mieszkanie w
Norwegii jest uważane za samodzielne, jeżeli:
• dysponujesz nim przez co najmniej 12 miesięcy i masz
do niego dostęp przez wszystkie dni tygodnia
• powierzchnia użytkowa mieszkania (primærrom)
wynosi co najmniej 30m2. Jeżeli w mieszkaniu mieszka
więcej osób, to wymagane jest dodatkowo 20m2 na
każdego mieszkańca w wieku powyżej 15 lat
•m
ieszkanie ma bieżącą wodę i kanalizację.
Jeżeli jesteś osobą samotną możesz odliczyć koszty
dojazdów, jeśli dojeżdżasz do domu w kraju UE/EOG i
spełniasz następujące warunki:
•n
ie posiadasz samodzielnego mieszkania w Norwegii
• p osiadasz samodzielne mieszkanie w kraju ojczystym,
lub jeśli nie ukończyłeś 22 lat w roku dochodowym i
dojeżdżasz do swoich rodziców
• j eździsz do domu co trzeci tydzień. Rzadsze podróże
mogą być uznane, jeśli przemawiają za tym szczególne
względy, np. choroba lub ograniczone środki
finansowe.
Dodatkowo musisz udokumentować swój adres
zamieszkania poza granicami Norwegii.
3
Jeżeli nie ukończyłeś 22 lat w roku
dochodowym i dojeżdżasz do domu rodziców,
musisz udokumentować związki rodzinne
przedstawiając odpis skrócony aktu urodzenia.
Dodatkowo musisz przedłożyć dokument
potwierdzający wspólny adres zamieszkania
poza granicami Norwegii i być w stanie
uprawdopodobnić liczbę podróży między
miejscem zamieszkania w kraju ojczystym a
miejscem zamieszkania w Norwegii.
Oczekiwana częstotliwość podróży to co
najmniej raz na sześć tygodni.
Możesz zostać uznany za dojeżdżającego
również wtedy, gdy Twoje mieszkanie w
Norwegii jest uważane za samodzielne.
Musisz wtedy spełnić następujące warunki:
• jesteś zameldowany na stałe w tej samej
gminie w kraju ojczystym od trzech lat
• nie wynajmujesz mieszkania w kraju
ojczystym
• mieszkanie w Norwegii nie jest większe niż
połowa Twojego mieszkania w kraju
ojczystym
Jakie odliczenia przysługują mi
jako osobie dojeżdżającej?
Jeśli korzystasz z odpisu standardowego, to
nie przysługują Ci inne odliczenia.
Jeżeli sam pokryłeś koszty dojazdów i nie
korzystasz z odpisu standardowego, to
przysługują Ci następujące odliczenia:
• Koszty podróży do domu rodzinnego,
obliczone wg stawek za kilometr. Liczbę
kilometrów ustala się w oparciu o
najkrótszy odcinek drogowy między
mieszkaniem w Norwegii a domem w kraju
ojczystym. Musisz udokumentować/
4
uprawdopodobnić liczbę odbytych
podróży. W roku 2012 stawka wynosi 1,50
NOK za kilometr do 50 000 km rocznie. Za
kilometry powyżej 50 000 km stawka
wynosi 0,70 NOK za km. Możesz odliczyć
koszty faktyczne biletów promowych lub
samolotowych, ale w takim przypadku nie
możesz odliczyć kilometrów za ten sam
odcinek drogi.
• Opłacone przez Ciebie koszty zakwaterowania (czynsz). Musisz posiadać
pokwitowania wpłat.
• Dodatkowe koszty wyżywienia, zgodnie ze
standardowymi stawkami ustalanymi co
roku przez norweski Główny Urząd
Skarbowy (Skattedirektoratet). W roku
2012 stawka ta wynosi 190 NOK za dobę.
Jeśli w miejscu, gdzie mieszkasz, nie ma
możliwości gotowania posiłku, to stawka
wynosi 293 NOK za dobę.
Jeżeli pracodawca pokrywa część wydatków,
to możesz odliczyć tylko te koszty, które sam
pokryłeś. Jeśli pracodawca pokrył np. koszty
zakwaterowania, to możesz odliczyć jedynie
koszty wyżywienia i podróży do kraju
rodzinnego (patrz opis powyżej).
Od czego muszę odprowadzić
podatek, jeśli pracodawca pokrył
wszystkie koszty, także podróży
do kraju ojczystego?
Jeżeli Twój pracodawca pokrył koszty
podróży, to nie podlegają one opodatkowaniu
pod warunkiem, że byłbyś uprawniony do
odliczenia tych kosztów, gdybyś sam je
pokrywał. To samo dotyczy otrzymanego
zwrotu kosztów, jeżeli nie przekracza on
obowiązujących stawek odliczeń. Tylko
ewentualne nadwyżki świadczeń będą
opodatkowane jako dochód ze stosunku
pracy. Na rocznym zestawieniu płac i zaliczek
na podatek dochodowy (lønns- og trekkoppgave) pracodawca podaje je jako
świadczenia niepodlegające opodatkowaniu.
Nazywa się to ”metodą netto”.
Jeżeli Twój pracodawca pokrył wszystkie
koszty wyżywienia, na podstawie rachunków
lub w postaci darmowego wyżywienia, i
otrzymujesz to jako świadczenie wolne od
podatku, to zostaniesz opodatkowany z
tytułu ”oszczędności kosztów wyżywienia
w domu”. W roku 2012 stawka wynosi 79 NOK
za dobę. W stawkach odliczeń uwzględniono
oszczędność kosztów wyżywienia w domu.
Jeżeli masz kartę podatkową, w której
uwzględniony jest odpis standardowy dla
pracownika zagranicznego, to pracodawca
musi odciągnąć zaliczkę na podatek od
korzyści uzyskanej przez Ciebie z tytułu
pokrycia przez pracodawcę Twoich
kosztów dojazdów. Również w innych
przypadkach pracodawca może potraktować
to świadczenie jako podlegające opodatkowaniu.
Pracodawca powinien wówczas wpisać te
kwoty jako świadczenie podlegające opodatkowaniu na rocznym zestawieniu płac i
zaliczek na podatek dochodowy (lønns- ogtrekkoppgaven). Nazywa się to ”metodą
brutto”.
Jeżeli pracodawca zgłosił świadczenie jako
podlegające opodatkowaniu, to mimo tego
możesz wybrać metodę netto przy składaniu
zeznania podatkowego. Oznacza to, że musisz
zmienić kwotę podaną w zeznaniu podatkowym tak, że tylko ewentualna nadwyżka
otrzymanego świadczenia będzie podana jako
dochód podlegający opodatkowaniu. Jeżeli
świadczenie od pracodawcy nie pokryło
Twoich kosztów, możesz odpisać stratę od
Twojego dochodu. Jeżeli wybierasz metodę
netto, to nie możesz korzystać z odpisu
standardowego dla pracownika zagranicznego.
Jeżeli skorzystanie z odpisu standardowego
dla pracownika zagranicznego będzie dla
Ciebie bardziej korzystne, to możesz wybrać
rozwiązanie, w którym korzyść z tytułu
pokrycia kosztów przez pracodawcę i/lub
świadczenia otrzymane od pracodawcy będą
opodatkowane (metoda brutto). W takim
przypadku musisz podwyższyć Twój dochód
podany w zeznaniu podatkowym o tą
nadwyżkę. Jeżeli ta pozycja jest wypełniona z
góry w zeznaniu podatkowym, to musisz
skorygować podany dochód. Wtedy musisz
również wpisać odpis standardowy dla
pracownika zagranicznego do zeznania
podatkowego.
Wypełniając zeznanie podatkowe musisz
wybrać, czy chcesz zostać opodatkowany wg
metody netto czy metody brutto. Możesz
wybrać metodę opodatkowania niezależnie
od tego, jaką metodę wybrał pracodawca.
5
Na czym polega różnica między
metodą netto a brutto?
Metoda netto oznacza, że świadczenia i/lub
korzyść uzyskana dzięki temu, że pracodawca
pokrywa koszty bezpośrednio, nie są wliczane
do dochodu brutto (personinntekt) ani do
dochodu netto (alminnelig inntekt). Ewentualna nadwyżka świadczeń podlega opodatkowaniu. To samo dotyczy oszczędności
kosztów wyżywienia w domu. Ewentualną
stratę na otrzymanym świadczeniu możesz
odliczyć od dochodu.
Metoda brutto oznacza, że całe świadczenie i/
lub korzyść uzyskana dzięki temu, że pracodawca pokrywa koszty bezpośrednio, są
wliczane do dochodu brutto (personinntekt).
6
Możesz wówczas skorzystać z odpisu standardowego dla pracownika zagranicznego.
Obliczanie odpisów od dochodu w
przypadku, gdy pracodawca pokrył
koszty wyżywienia, zakwaterowania
i podróży do domu rodzinnego
Jeżeli Twój pracodawca wypłacił świadczenie
wyższe, niż kwota, którą możesz odliczyć od
dochodu, musisz zapłacić podatek od
nadwyżki. Jeżeli Twój pracodawca wypłacił
świadczenie niższe niż kwota, którą możesz
odliczyć od dochodu, to możesz żądać
odliczenia z tytułu straty.
Przykładowe obliczenie straty/nadwyżki w stosunku do otrzymanej kwoty na pokrycie
kosztów wyżywienia i zakwaterowania. Aktualne kwoty znajdziesz w rocznym
zestawieniu płac i zaliczek na podatek dochodowy. Są one oznakowane kodem 628.
Otrzymana kwota na pokrycie kosztów wyżywienia i zakwaterowania NOK 43 000
Udokumentowane koszty zakwaterowania
(na podstawie pokwitowań) NOK 24 000
Odliczenie kosztów wyżywienia:
203 doby poza domem x 190 NOK NOK 38 570 NOK 62 570
Strata - wpisz w pozycję 3.2.7 w zeznaniu podatkowym: NOK -19 570
Ewentualną nadwyżkę netto należy podać jako dochód w pozycji 2.1.4 w zeznaniu
podatkowym.
Przykładowe obliczenie straty/nadwyżki w stosunku do otrzymanej kwoty na pokrycie
kosztów podróży do domu rodzinnego. Aktualne kwoty znajdziesz w rocznym zestawieniu
płac i zaliczek na podatek dochodowy. Są one oznakowane kodem 724 i/lub 725.
Otrzymane świadczenia na pokrycie kosztów podróży do domu rodzinnego NOK 10 000
Odległość między mieszkaniem dojeżdżającego
a miejscem pracy 180 podróży x 40 km = 7,200 km
Odległość między mieszkaniem dojeżdżającego
a domem rodzinnym 35 podróży x 400 km = 14,000 km Łączna odległość = 21,200 km
Kilometraż 21,200 km x NOK 1.50 = - NOK 31 800
Strata przed odliczeniem wkładu własnego = NOK 21 800
Wkład własny - NOK 13 950
Strata - wpisz w pozycję 3.2.9 w zeznaniu podatkowym = NOK -7 850
Ewentualną nadwyżkę netto należy podać jako dochód w pozycji 2.1.4 w zeznaniu
podatkowym.
7
Wydane przez:
Skatteetaten luty 2013
Design i ilustracja:
TRY Asap
Druk:
HBO
RF-2053
skatteetaten.no