46. Luter i wielka reformacja

nadzieja.pl - A. Martyniuk-Gillner, M. Piłat - 46. Luter i wielka reformacja
46. Luter i wielka reformacja
Przodujące stanowisko wśród powołanych do wyprowadzenia kościoła z ciemności
papieskich na światło czystej wiary zajął Marcin Luter. Gorliwy, zapalony, pełen
poświęcenia, nie znający żadnej bojaźni prócz bojaźni Bożej, nie uznający innego
fundamentu dla wiary prócz Pisma Świętego, Luter był wielkim mężem swego
czasu. Przez niego dokonał Bóg dzieła zreformowania kościoła i oświecenia świata.
Pewnego dnia Luter przeglądając bibliotekę uniwersytecką znalazł łacińską Biblię.
Słyszał fragmenty Ewangelii i Dziejów Apostolskich podczas nabożeństw
publicznych i sądził, że to jest Słowo Boże. Po raz pierwszy ujrzał całą Biblię. Ze
zgrozą i zdziwieniem przeglądał święte kartki; serce poczęło mu bić żywiej. Od
czasu do czasu przerywał czytanie okrzykiem: „O gdyby Bóg dał mi taką księgę na
własność”. Aniołowie niebiescy stali u jego boku, a promienie światła płynące ze
stolicy Bożej odkrywały przed jego umysłem skarby prawdy. Zawsze bał się obrazić
Boga, teraz opanowało go głębokie, jak nigdy jeszcze przekonanie, że jest
grzesznikiem. Szczerze pragnął uwolnić się od grzechu i znaleźć spokój w Bogu;
spowodowało to w końcu, że wstąpił do klasztoru i poświęcił się życiu zakonnemu.
Każdą chwilę jaką mógł zaoszczędzić w czasie codziennych obowiązków,
przeznaczał na badanie Biblii. Nieraz pozbawiał się snu, często żałował czasu na
spożycie skromnego posiłku. Ponad wszystko rozkoszował się studiowaniem Słowa
Bożego. Znalazł Biblię przykutą łańcuchem do muru klasztornego i często
przychodził zajrzeć do niej.
Luter przyjął święcenia kapłańskie i został powołany na katedrę teologii
Uniwersytetu w Wittenberdze. Tutaj zajmował się studiowaniem Pisma Świętego w
językach oryginalnych. Rozpoczął wykłady: Księga Psalmów, Ewangelie i Listy stały
się zrozumiałe dla rzeszy radosnych słuchaczy. Był niezwykle biegły w Piśmie
Świętym, łaska Boża spoczywała na nim. Jego wymowa ujmowała słuchających.
Jasność i moc z jaką wykładał prawdę, przekonywała umysły, głęboki zapał
wzruszał serca.
PRZYWÓDCA REFORMACJI
Luter kierowany opatrznością Bożą, postanowił odwiedzić Rzym. Papież przyobiecał
odpust wszystkim, którzy na kolanach wejdą na szczyt schodów zwanych
„schodami Piłata”. Pewnego dnia Luter odbywający tę czynność, usłyszał nagle za
sobą głos, niczym grom: „Sprawiedliwy z wiary żyć będzie”. Zawstydzony i
przerażony zerwał się z kolan i uciekł z miejsca swej głupoty. W jego duszy tekst
ten nie stracił nigdy swej siły. Od tej chwili wyraźniej niż przedtem zrozumiał, iż do
zbawienia nie potrzebne jest poleganie na swoich, ludzkich uczynkach, natomiast
konieczna jest silna wiara w zasługi Chrystusa. Otworzył szeroko oczy, aby ich już
strona 1 / 3
nadzieja.pl - A. Martyniuk-Gillner, M. Piłat - 46. Luter i wielka reformacja
nigdy nie zamknąć na szatańskie zwiedzenie papieskie. Odwrócił twarz od Rzymu,
odwrócił od niego i serce; od tego czasu rozdział między nimi powiększał się, w
końcu Luter całkowicie zerwał z kościołem papieskim.
Po powrocie z Rzymu Luter otrzymał na Uniwersytecie w Wittenberdze tytuł
doktora teologii. Teraz mógł swobodnie i więcej niż przedtem poświęcać się
czytaniu umiłowanego Pisma Świętego. Uczynił uroczysty ślub, że przez całe życie
będzie starannie studiował i wiernie kazał Słowo Boże, a nie mowy i nauki papieży.
Nie był to już zwykły mnich czy profesor, lecz upoważniony przez Pana zwiastun
Biblii. Powołany na stanowisko pasterza, miał paść trzodę Bożą łaknącą i pragnącą
prawdy. Oświadczył stanowczo, że chrześcijanie nie powinni przyjmować żadnych
nauk, prócz tych, które opierają się na autorytecie Pisma Świętego. Słowa te
uderzały w sam fundament papieskiej władzy i zawierały istotne zasady reformacji.
Śmiało zaczyna Luter bohaterską walkę o prawdę. Z kazalnicy płyną słowa
poważnych i uroczystych przestróg. Ujawnia ludziom szkodliwość grzechu i naucza,
że człowiek przy pomocy własnych uczynków nie może zmniejszyć swych win ani
uniknąć kary. Jedynie przez pokutę i wiarę w Chrystusa może grzesznik dostąpić
zbawienia. Łaski Chrystusowej nie można kupić, ona jest darem. Radzi ludziom,
aby nie kupowali odpustów, lecz z wiarą spoglądali na ukrzyżowanego Zbawiciela.
Opowiadał swoje własne bolesne doświadczenie jak na próżno szukał zbawienia
przez upokorzenie się oraz cielesną pokutę i zapewniał słuchaczy, że tylko wtedy
gdy odwrócił wzrok od siebie i uwierzył w Chrystusa znalazł spokój i radość.
Nauki Lutra zwróciły w Niemczech uwagę myślących ludzi. Z jego kazań i Pism
promieniowało światło budzące i oświecające ludzi. Żywa wiara zajmowała miejsce
martwego formalizmu, w którym kościół tkwił tak długo. Ludzie z każdym dniem
tracili zaufanie do zabobonów kościoła rzymskiego. Pękały bariery przesądów.
Słowo Boże, w którym Luter sprawdzał każdą naukę i każde wierzenie, podobne
było do miecza obosiecznego torującego drogę do serc ludzkich. Wszędzie widać
było przebudzenie i postęp duchowy. Wszędzie budził się głód i pragnienie
sprawiedliwości, jakiego nie widziano od wieków. Oczy ludzi przez tak długi czas
skierowane na ludzkie obrzędy i ludzkie pośrednictwo, zwracały się teraz z wiarą
na ukrzyżowanego Zbawiciela.
Pisma i nauki reformatora przedostawały się do wszystkich narodów świata
chrześcijańskiego. Dotarły do Szwajcarii i Holandii, przedostały się do Francji i
Hiszpanii. W Anglii przyjmowano jego nauki jako Słowo żywota. Prawda przedostała
się również do Belgii i do Włoch. Tysiące budziły się ze śmiertelnego odrętwienia i
szły ku radości i nadziei życia wiary.
LUTER ZRYWA Z RZYMEM
Rzym postawił sobie za cel zniszczyć Lutra ale Bóg był jego obroną. Nauki Lutra
można było słyszeć wszędzie: w klasztorach, w wiejskich domach, w zamkach
wielkopańskich, uniwersytetach i pałacach królewskich; wszędzie powstawali
strona 2 / 3
nadzieja.pl - A. Martyniuk-Gillner, M. Piłat - 46. Luter i wielka reformacja
szlachetni ludzie by popierać jego wysiłki. W pewnej odezwie do cesarza i książąt
niemieckich w sprawie zreformowania chrześcijaństwa, Luter pisał o papieżu
następujące słowa: „To straszna rzecz patrzeć na człowieka, który uważa się za
namiestnika Chrystusowego a jednocześnie występuje z okazałością jakiej nie
może dorównać żaden cesarz. Czy jest podobny do ubogiego Chrystusa lub
skromnego Piotra? Mówią, że jest panem świata. A przecież Chrystus, którego
mieni się zastępcą powiedział: „Królestwo moje nie jest z tego świata”. Czy władza
wikarego może sięgnąć ponad władzę zwierzchnika.”
O uniwersytetach pisał: „Obawiam się wielce, że uniwersytety jeśli nie będą pilnie
pracować nad objaśnieniem Pisma Świętego, by wyryć je w sercach młodzieży,
staną się bramami piekła. Nie radzę nikomu aby umieszczał swe dziecko tam,
gdzie nie panuje wszechwładne Pismo. Wszelka instytucja, w której ludzie nie
zajmują się bezustannie Słowem Bożym, musi ulec zepsuciu.”
Odezwę tę szybko rozpowszechniono w całych Niemczech, gdzie wywarła wielkie
wrażenie. Naród powstał aby stanąć pod sztandarem reformacji. Przeciwnicy Lutra
pałając chęcią zemsty, nalegali na papieża aby użył przeciwko niemu decydujących
środków. Postanowiono potępić jego nauki. Reformatorowi i jego zwolennikom
dano sześćdziesiąt dni do namysłu, po czym, jeśliby swoich nauk nie odwołali mieli
być wyklęci.
Gdy Luter otrzymał papieską bullę, powiedział: „Pogardzam nią i traktuję jako
bezbożną i fałszywą... potępia bowiem samego Chrystusa... cieszę się iż mogę tyle
zła znieść dla dobra sprawy. W sercu czuję się bardziej swobodny, przynajmniej
poznałem, że papież jest antychrystem, a jego stolica — stolicą samego szatana”.
Słowo rzymskiego papieża miało jeszcze znaczenie i moc. Więzienie, tortury i miecz
były silnym orężem zmuszającym do uległości. Wszystko zdawało się wskazywać
na to, iż dzieło reformacji jest bliskie końca. Słabi i zabobonni drżeli przed
dekretem papieża; chociaż Luter cieszył się powszechną sympatią, wielu uważało,
że życie jest zbyt cenne, by nim ryzykować dla takiej sprawy.
***
opracowanie tekstu © 2001 A. Martyniuk-Gillner, M. Piłat
strona 3 / 3
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)