Pierwsza niedziela miesiąca

Adoracja w pierwszą niedzielę miesiąca - 01
TO JEST CIAŁO MOJE
Przeżywanie Eucharystii domaga się wiary. Wierzymy, że pośród nas jest obecny
Chrystus, ale ta wiara stale potrzebuje umocnienia i rozwoju. Dziś, w pierwszą niedzielę
miesiąca, poprzez rozważanie i adorację, przeżywaną po zakończeniu Mszy Świętej,
zwrócimy szczególną uwagę na obecność Jezusa w znaku chleba, w Najświętszym
Sakramencie. Rozpoczynając świętą celebrację uznajmy przed Nim nasze grzechy,
szczególnie te, który miały charakter zapomnienia o sakramentalnej obecności Jezusa pośród
nas.
Myśli do homilii
Homilię rozpoczynamy od krótkiego wyjaśnienia czytań przypadających na daną
niedzielę. Z każdym tematem, który rozważamy w słowie, powinniśmy iść na modlitwę, także
tę przeżywaną przed Najświętszym Sakramentem.
1. W centralnej części celebracji eucharystycznej, gdy słyszymy opowiadanie o
wydarzeniach Ostatniej Wieczerzy i gdy kapłan wypowiada słowa konsekracji, ma miejsce
także krótki, lecz bardzo ważny gest. Kapłan na chwilę unosi w górę konsekrowaną Hostię, a
potem kielich z Krwią Pańską. Wszyscy zgromadzeni pozostają w ciszy, wpatrując się z
uwagą i przejęciem w ten święty znak. Wygląda on jak chleb, ale już nie jest chlebem. Stał się
bowiem Ciałem Chrystusa. Podobnie i w kielichu już nie ma wina, lecz Krew Zbawiciela. W
tym wydarzeniu, pełnym prostoty i niewyczerpalnej głębi, ukryta jest wielka tajemnica wiary.
Jesteśmy zaproszeni do udziału w zbawieniu, którego Jezus dokonuje, a równocześnie
ukazany nam jest jeden z bardzo ważnych sposobów zgłębiania tej tajemnicy wiary. Jest nim
adoracja Najświętszego Sakramentu. Rozpoczyna się ona w centrum Eucharystii. Tutaj trwa
krótko, zaledwie tyle, aby zobaczyć konsekrowaną Hostię i jakby w pośpiechu na nią
spojrzeć. Jeśli spojrzenie jest pełne wiary i miłości, to można w nim dostrzec również
pragnienie, aby po zakończeniu celebracji Eucharystii, poświęcić więcej czasu na to
wpatrywanie się w widzialny znak, w którym ukrył swoją sakramentalną obecność nasz Pan i
Zbawiciel, Jezus Chrystus.
2. Kościół w ciągu wieków rozważał słowa Jezusa, wypowiedziane w Wieczerniku w
czasie Ostatniej Wieczerzy oraz zgłębiał znaczenie wykonanych przez niego gestów. Chrystus
wziął chleb w swoje ręce i powiedział: „To jest Ciało moje”. Na tych słowach Pana opiera się
nasza wiara. Jeśli On tak powiedział, to znaczy, że tak jest. Prawdę tę przypomina Katechizm
Kościoła Katolickiego:
„Przez przemianę chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa staje się On obecny w tym
sakramencie. Ojcowie Kościoła zdecydowanie potwierdzali wiarę Kościoła w skuteczność
słowa Chrystusa i działania Ducha Świętego dla dokonania tej przemiany. Św. Jan
Chryzostom wyjaśnia: «To nie człowiek sprawia, że dary stają się Ciałem i Krwią Chrystusa,
ale sam Chrystus, który został za nas ukrzyżowany. Kapłan reprezentujący Chrystusa
wypowiada te słowa, ale ich skuteczność i łaska pochodzą od Boga. To jest Ciało moje, mówi
kapłan. Słowa przemieniają dary złożone w ofierze». Święty Ambroży mówi o tej przemianie:
«Nie ma tu tego, co ukształtowała natura, lecz co uświęciło błogosławieństwo, a błogosławieństwo to większą posiada moc aniżeli natura, ponieważ zmienia samą nawet naturę.
Czyż więc słowa Chrystusa, który mógł z niczego stworzyć coś, co nie istniało, nie są w
stanie zmienić istniejących rzeczy na to, czym uprzednio one nie były? Nie jest bowiem
czymś mniejszym stwarzać naturę rzeczy, aniżeli ją zmieniać»” (KKK 1375).
„Sobór Trydencki streszcza wiarę katolicką, nauczając: «Ponieważ Chrystus, nasz
Odkupiciel, powiedział, że to, co podawał pod postacią chleba, jest prawdziwie Jego ciałem,
przeto zawsze było w Kościele Bożym to przekonanie, które święty Sobór wyraża dzisiaj na
nowo, że przez konsekrację chleba i wina dokonuje się przemiana całej substancji chleba w
substancję Ciała Chrystusa, Pana naszego, i całej substancji wina w substancję Jego Krwi.
Święty Kościół katolicki słusznie i właściwie nazwał tę przemianę przeistoczeniem»” (KKK
1376).
3. Za chwilę, w czasie konsekracji, przeżyjemy to misterium. Kapłan powtórzy słowa
Chrystusa, chleb zostanie przemieniony w Ciało Chrystusa, a wino w Jego Krew. Potem
kapłan uniesie na chwilę te konsekrowane, święte postaci, abyśmy mogli na nie spojrzeć, a
przez to spojrzenie głębiej przeżyć dokonujące się pod osłoną znaków wydarzenia. Jest to
przede wszystkim uobecnienie tajemnicy Paschy Chrystusa, Jego śmierci i
zmartwychwstania, ale jest to również tajemnica przeistoczenia, cud przemiany, dar
konsekracji, łaska sakramentalnego sposobu obecności Chrystusa pośród nas. Prawdę tę
chcemy wyznać poprzez akty wiary dokonane w czasie Mszy Świętej, a potem poprzez
adorację przeżywaną po zakończeniu celebracji. Patrzmy więc z odnowioną wiarą i gorącą
miłością na unoszoną w górę przez kapłana Hostię, która jest prawdziwym Ciałem Chrystusa.
Niech rozwija się w nas pragnienie, aby jak najczęściej i jak najdłużej wpatrywać się, już
poza Mszą Świętą, w to misterium, które budzi zdumienie u aniołów, które zachwyca
świętych, w którym i my odkrywamy niewyczerpane skarby.
Modlitwa powszechna
Wstęp: Do Boga, pełnego dobroci i miłosierdzia, skierujmy nasze pokorne prośby.
1. Módlmy się za Kościół Święty, aby wszyscy jego członkowie z wiarą przeżywali
sakramentalną obecność Jezusa, Syna Bożego, pod postacią chleba.
2. Módlmy się za sprawujących władzę, aby pokonywali pokusę wykorzystywania swej
pozycji dla własnych interesów, troszcząc się o sprawiedliwość i prawdę.
3. Módlmy się za uczestników niedzielnych Mszy Świętych, aby z wiarą zbliżali się do
Tego, który dla uobecnia pod osłoną znaków tajemnicę swej śmierci i zmartwychwstania.
4. Módlmy się za rodziny, które są domowym Kościołem, aby przez modlitwę i
wzajemną miłość wyznawały wiarę w obecność Chrystusa pośród nich.
5. Módlmy się za naszych zmarłych (szczególnie N.), aby mogli oglądać Boga twarzą w
twarz.
6. Módlmy się za nas tu zgromadzonych, aby Bóg wzbudził w nas pragnienie
adorowania Tego, który jak nasz Pan i Zbawiciel, pozostał wśród nas w widzialnym znaku
chleba.
Modlitwa: Bądź uwielbiony, Boże, w Twej nieskończonej miłości do człowieka. Spraw,
abyśmy w promieniach tej miłości dojrzewali do pełni życia. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Amen.
Adoracja Najświętszego Sakramentu
Po Mszy Świętej następuje wystawienie Najświętszego Sakramentu i krótka adoracja.
Zasadniczo powinna się ona odbywać w ciszy, gdyż w czasie homilii dokonało się już
wprowadzenie w ten szczególny czas modlitwy. Można jednak przypomnieć niektóre myśli o
adoracji, wyrażając je w formie modlitwy.
Pieśń na wystawienie Najświętszego Sakramentu.
2
Prowadzący: Bądź uwielbiony, nasz Panie i Boże, w darze Eucharystii, którą
przeżyliśmy. Jest ona szczytem i źródłem naszego życia. Ciągle odkrywamy jej
niewyczerpaną głębię. Dziś pragniemy wyznać naszą wiarę w Twoją obecność pod osłoną
chleba. Nasze oczy widzą biały chleb, a nasza wiara mówi nam, że to nie jest chleb, lecz
Twoje Ciało. To Ty, o Panie, w całej prawdzie swego Bóstwa i Człowieczeństwa. Przyjmij,
Jezu, akt wiary, który każdy z nas w ciszy własnego serca wypowiada.
Chwila ciszy.
Lektor 1: Wierzymy, o Panie, ale nie zawsze nasza wiara jest dość mocna. Często
zachowujemy się tak, jakbyśmy nie wierzyli, że w tabernakulum i z monstrancji, jesteś Ty
sam, prawdziwy Bóg i prawdziwy Człowiek. Znakiem naszej małej wiary jest zapominanie.
Zapominamy o Tobie, zajęci codziennymi sprawami. Uzdrów, o Jezu, naszą pamięć. Prosimy
Cię o to w cichej modlitwie.
Chwila ciszy.
Lektor 2: Mówiłeś, Panie Jezu, do świętej Faustyny, że ludzie często obchodzą się z
Tobą, jak z czymś martwym, a Ty masz serce pełne miłości i miłosierdzia (por. Dz. 1447).
Broń nas, dobry Jezu, przed taką postawą wobec Ciebie. Pomóż nam dostrzec w tym
widzialnym znaku, w tej konsekrowanej Hostii, Ciebie samego, żywego i prawdziwego,
pełnego miłości i dobroci. Prosimy Cię o to głębi naszych serc.
Chwila ciszy.
Prowadzący: Dziękujemy Ci, miłosierny Jezu, za dar celebracji Eucharystii i dar
adoracji Ciebie. Kończąc naszą modlitwę prosimy o Twoje błogosławieństwo. Niech ono
umocni naszą wiarę. Niech uzdrawia naszą pamięć o Twojej obecności pośród nas. Niech nas
napełnia Twoim Duchem.
Śpiew i błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem.
3