Jacek KULBAKA (Akademia Pedagogiki Specjalnej) Jak było na początku... Mmiejsca i role społeczne osób niepełnosprawnych intelektualnie na przestrzeni wieków 1. Stosunek do osób upośledzonych umysłowo do XVIII wieku /czasy starożytności, średniowiecza, epoka nowożytna (XVI-XVIII w.). Stopniowa zmiana w traktowaniu osób niepełnosprawnych w epoce oświecenia /opieka, metodyka, kształcenie i wychowanie 2. Przełom XVIII i XIX w: pierwsze próby kształcenia upośledzonych umysłowo, typologie upośledzenia, znaczenie działalności francuskich uczonych dla dalszego rozwoju metodyki kształcenia specjalnego dzieci u upośledzonych umysłowo /Itard, Pinel, Seguin/. 3. Rozwój form kształcenia dzieci upośledzonych umysłowo w XIX w. w Europie i świecie /narodziny pedagogiki leczniczej/ 4. Przełom XIX i XX w.: działalność Owidiusza Decroly'ego. Narodziny metodyki kształcenia specjalnego 5. Opieka nad dzieckiem upośledzonym umysłowo na ziemiach polskich (od końca XIX w. do 1918 r.). Pedagodzy, szkoły, metodyka. 6. Dziecko upośledzone umysłowo w Polsce w okresie II Rzeczypospolitej /rozwiązania legislacyjne, dynamika rozwoju szkól specjalnych, metody pracy pedagogicznej, działalność PIPS, Sekcji szkolnictwa Specjalnego, Przedstawiciele (Maria Grzegorzewska, Michał Wawrzynowski i inni). 7. Nazizm wobec niepełnosprawności. 8. Okres powojenny: Kształcenie dzieci upośledzonych umysłowo w PRL /od segregacji do integracji; sieć szkolna, prawo oświatowe, zasady kształcenia nauczycieli, przedstawiciele i inne/ 9. Główne tendencje kształcenia specjalnego na przełomie XX i XXI wieku.