Ubytek w przegrodzie międzykomorowej

Ubytek w przegrodzie międzykomorowej - obserwacje samoistnego
zamykania się u noworodków i niemowląt
Spontaneous closure of ventricular septal defect in children during infancy
Barbara Wójcicka-Urbańska, Bożena Werner, Krzysztof Brzeszkiewicz, Mirosława
Sielska-Wojtaszek, Maria Wróblewska-Kałużewska
Celem pracy była retrospektywna analiza samoistnego zamykania się ubytków
przegrody międzykomorowej (VSD), rozpoznanych w pierwszym roku życia. Materiał i
metody i metody: Badaniami objęto 60 dzieci, w tym 50 noworodków i 10 niemowląt z VSD,
pozostających pod opieką poradni kardiologicznej. U wszystkich przeprowadzono
wywiad, badanie przedmiotowe, badanie echo 2-D z badaniem przepływów metodą
Dopplera. Wyniki: W chwili ustalenia rozpoznania przeciętny wiek badanych wynosił
17 dni. U 3 dzieci obserwowano objawy niewydolności serca, u pozostałych jedynym
objawem wady był typowy szmer skurczowy. W badaniu echo 2-D u 54 stwierdzono
VSD mięśniowy, w tym u 23 zlokalizowany przykoniuszkowo, a u 31 w środkowej części
przegrody, u pozostałych 6 ubytek był okołobłoniasty. U 13 dzieci rozpoznano mnogie
VSD. Średni czas od rozpoznania do zamknięcia się ubytku wynosił 1,46 lat. Nie
stwierdzono statystycznie istotnej różnicy czasu zamykania się ubytku w zależności od
wieku rozpoznania, natomiast ubytki zlokalizowane w części błoniastej i
przykoniuszkowej zamykały się statystycznie istotnie wolniej w porównaniu z ubytkami
zlokalizowanymi w części środkowej przegrody (p < 0,05). Obserwowano przede
wszystkim zamykanie się ubytków małych i bezobjawowych, aw3 przypadkach również
ubytków dużych i symptomatycznych. Wnioski: 1. Niewielkie ubytki w przegrodzie
międzykomorowej rozpoznawane w okresie noworodkowym i wczesnoniemowlęcym
mają tendencję do samoistnego zamykania się w ciągu dwóch pierwszych lat życia. 2.
Ubytki w części mięśniowej przegrody międzykomorowej u niemowląt i małych dzieci na
ogół nie powodują objawów klinicznych i rozpoznawane są na podstawie szmeru nad
sercem.
The aim of the study was the retrospective analysis of spontaneous closure of VSDs
diagnosed during infancy. The study group consisted of60 children, 50 newborns and
10infants, who were evaluated in the cardiological out-patientclinic. In all ofthem
anamnesis,physical examination, echocardiography with color Doppler imaging were
performed. Results: The average age at diagnosis ofVSD was 17 days. Three children
had symptoms of congestive heart failure, in the others only typical holosystolic murmur
over the heart was found. Based on 2-D echo in 54 patients muscular VSDs were
recognized, among them: apical in 23 children, midmuscular in 31 and perimembranous
in 6 patients. Thirteen children had multiple VSDs. The average time from diagnosis to
spontaneous closure ofVSD was 1.46years. There were no statisticaldifferences between
the age atdiagnosis and the time of spontaneous closure ofthe defect. Perimembranous
and apical localization of VSD had led to delayed spontaneous closure when
compared with the midmuscular localization and the difference was statistically
significant (p<0.05). We observed closure of small and asymptomatic VSDs, but in three
cases large and symptomatic VSDs spontaneusly closed, as well. Conclusions: 1. Smali
VSDs diagnosed in newborns in early infancy tend to close spontaneously during the first
two years oflife. 2. Muscular VSDs are usually well tolerated and diagnosed on the basis
ofsystolic heart murmur.