Motywowanie pracowników do pracy Barbara Gramza Sytuacja motywacyjna człowieka przy pracy ma wiele różnych aspektów i obrazów. Jest to motywacja do uzyskania pracy i jej najlepszych warunków, jest to również dążenie do prezentacji swojej wartości przez młodego pracownika, podejmującego po raz pierwszy działalność zawodową. Może to być również motywacja do osiągnięć, rozwoju i kariery, ale również najgorszy rodzaj motywacji, wynikający z lęku przed utratą stanowiska. Motywowanie pracowników polega na wpływaniu na zachowanie się podwładnego za pośrednictwem takich bodźców, które zostaną przez niego przekształcone w motywy. Motywem jest pragnienie, chęć, zamiar, zainteresowanie się czymś, sprawiające, że jednostka wykazuje gotowość celowego zachowania się, które może polegać na podjęciu lub zaniechaniu działania. Motywacja jest natomiast zintegrowanym zespołem motywów. W praktyce kierowanie istotą składową systemu motywowania jest dobrze skonstruowany system wynagradzania. Powinien on być przejrzysty i jednolity w poszczególnych grupach pracowniczych, a jednocześnie na tyle elastyczny, by można było go dostosować do wymagań oraz warunków pracy i otoczenia. Twórcy modelu motywacji do pracy, Lawrer i Porter, uważają, że pracownik podejmuje działalność zawodową, ponieważ oczekują, iż w wyniku zaangażowania uzyska określoną gratyfikację, nazywaną przez tych autorów wartością oczekiwaną. Wartość oczekiwana (nagrody) Praca wysiłek Wykonanie zadania Przewidywanie, subiektywne prawdopodobieństwo, że wysiłek przyniesie nagrodę Ocena skuteczności nagrody Nagroda Zadowolenie satysfakcji z pracy Porównanie ze standardami społecznymi Rysunek - Model motywacji do pracy Lawrera i Portera (Źródło: Psychologia pracy. Wybrane zagadnienia. Warszawa 1997) Pracownik podejmuje się wykonania zadania, które zależy od możliwości jego realizacji oraz od tego, jak subiektywnie spostrzega swoją rolę w organizacji. Po wykonaniu pracy ocenia uzyskaną gratyfikację w kontekście poczucia słuszności, że nagroda ta jest związana i adekwatna do włożonego wysiłku. Daje mu to uczucie zadowolenia lub satysfakcji z działania i jednocześnie wzbudza motywację do dalszej pracy. Jeśli jednak oceni, że nagroda za pracę jest zbyt mała albo zupełnie niezależna od włożonego wysiłku, jego motywacja słabnie lub zanika. Nagrody za pracę mogą być różne: pieniądze, awanse, wzmocnienie poza materialne, pochwała, ale również przyjemność z powodu wykonania ciekawych czynności, poczucie dobrze spełnionego obowiązku „bycie lepszym od innych” itp. Wysiłek włożony w wykonanie czynności to energia psychiczna i fizyczna, aktywność umysłowa, zaangażowanie „sprawności zawodowej”, zawsze adekwatnie do wymogów stawianych pracownikowi przez materialne i psychiczne środowisko pracy. Płaca jest poważnym motywem wysiłku, lecz przy tworzeniu systemów płacowych należy brać pod uwagę pełne psychologiczne uwarunkowania działania tego motywatora, jako czynnika wpływającego na podejmowanie zadań, ról organizacyjnych, podnoszenie kwalifikacji i przyjmowanie oczekiwanych przez pracodawcę postaw.1 Poza minimum zaspokojenia potrzeb związanych z niezbędnymi (w danej kulturze społecznej) kosztami utrzymania; siła motywatora, jakim są płace, jest zróżnicowana zależnie od pracy i cech pracownika. Im działalność zawodowa jest bardziej złożona, wymagająca wysokich kwalifikacji, im większe różnice między mistrzem a „partaczem”, tym bardziej zróżnicowane są oczekiwania pracowników. Wartość nagrody poza pieniądzem musi mieścić w sobie jeszcze wiele gratyfikacji poza materialnych.2 Pozamaterialne czynniki podnoszące poziom motywacji poza zarobkami: praca zapewniająca dostateczną ilość czasu na życie osobiste, niski poziom stresu, dobre warunki fizyczne pracy i miłe otoczenie, możliwość awansu, doskonalenia, kreowania własnego rozwoju, stabilizacja i pewność zatrudnienia, ciekawa i urozmaicona praca, dobre kontakty interpersonalne ze współpracownikami i przełożonymi, prestiż firmy, korzystne porównanie włożonych nakładów pracy (wysiłku, zaangażowania, wiedzy itp.) do uzyskanych korzyści Jednak, aby nagroda pełniła funkcję motywacyjną, musi być relatywna do włożonego w pracę wysiłku, stąd też niska motywacja do pracy ludzi, którzy nie widzą związku między pracą a płacą. Czynnikiem obniżającym morale pracowników jest podział premii według zasady „po równo”. Standardy i porównania społeczne wpływają na percepcję słuszności uzyskanego wynagrodzenia. Często zdarza się niezadowolenie z płacy tylko dlatego, że jest ona nie znacznie niższa lub równa płacy osób, które są subiektywnie oceniane jako gorzej pracujące. Innym czynnikiem obniżającym motywację do pracy jest zbyt długi okres oczekiwania na uzyskanie nagrody. Jeśli między momentem ukończenia pracy a zapłatą jest zbyt długi czas oczekiwania, wygasa poczucie związku „pracy z płacą” i przez to nie wzbudza się motywacja do ponawiania wysiłku. Nowoczesna komórka polityki personalnej w każdym rozwijającym się przedsiębiorstwie, powinna zajmować się jako jednym z ważniejszych zadań, problemem motywowania do pracy. Motywowanie, tworzenie optymalnych dla każdego przedsiębiorstwa systemów motywacyjnych jest warunkiem sukcesu firmy i zadaniem dla osób zajmujących się zarządzaniem zasobami ludzkimi i polityką personalną w podmiocie gospodarczym. Zasady skutecznego motywowania 1 2 zasada proporcjonalności - zakłada proporcjonalność wynagrodzenia za wykonanie zadania oraz ponoszonych nakładów i uzyskanych efektów, zasada motywowania pozytywnego - mówi, że pozytywna motywacja do pracy jest skuteczniejsza niż karanie, a działania wynagradzane będą wykonane, zasada zróżnicowania - należy oprzeć kryteria wynagrodzeń na systemie norm i wartości uznawanych przez uczestników organizacji, nie powinny być one jednakowe dla wszystkich grup zawodowych, zasada niewielkiej odległości czasowej - zakłada iż wynagrodzenie ma tym większy wpływ na wyniki pracy, im mniejszy jest odstęp pomiędzy działaniem, a zapłatą z tego tytułu, zasada kompleksowości i systematyczności - oznacza to, iż skuteczna motywacja powinna obejmować cały kompleks oddziaływań dostosowanych do oczekiwań pracowników, T. Oleksyn: Sztuka kierowania. Warszawa 1993, s. 193 J. Karney: Człowiek i praca. Warszawa 1998, s. 158 zasada prostoty i przejrzystości systemu motywacyjnego - system motywowania powinien być prosty i zrozumiały dla pracowników oraz akceptowany przez nich, zasada internalizacji celów organizacji - każdy pracownik powinien wiedzieć, jakie zachowanie jest niezbędne, aby organizacja osiągnęła swoje cele, wysoka efektywność zatrudnionych osób występuje, gdy ich system wartości pokrywa się z tym, co ma wartość dla organizacji, zasada uwzględniania motywu samourzeczywistnienia - poczucie wartości, ważności, użyteczności, misji wykonywanej pracy może być dla pracownika równie ważnym wynagrodzeniem, jest to typ wynagrodzenia motywujący znacznie bardziej niż pieniądze, zasada zachowania progów bodźcowych - zasada ta mówi, iż aby zwiększyć wysiłek pracowników w pracy należy zwiększyć także ich płace, zasada umowy prawnej - polega na akceptacji przepisów zawartych w systemie wynagradzania przez pracowników i pracodawcę. Bibliografia Griffin R. W., Podstawy zarządzania organizacjami, PWN, Warszawa 2005 Zarządzanie zasobami ludzkimi. Tworzenie kapitału ludzkiego organizacji, pod red. H. Króla i A. Ludwiczyńskiego, PWN, Warszawa 2006 Oleksyn T., Sztuka kierowania. Warszawa 1993 Karney J., Człowiek i praca. Warszawa 1998 Chudy S., Ekonomia i organizacja firmy handlowej. Poznań 1995, s. 152-154