Mięśnie obręczy kończyny górnej

Mięsnie uda.
Mięśnie uda tworzy dziesięć mięśni, które są ułożone w trzech grupach: przedniej,
przyśrodkowej i tylnej.
Grupa przednia mięśni uda
Mięsień krawiecki jest najdłuższym mięśniem występującym u człowieka. Rozpoczyna się na
kolcu biodrowym przednim górnym, po czym kieruje się skośnie w duł, owija się wokół
nadkłykcia przyśrodkowego kości udowej i dochodzi do guzowatości kości piszczelowej od
strony przyśrodkowej. Mięsień nie zmienia swego położenia nawet podczas skurczu,
ponieważ biegnie w mocnej loży powięziowej, utrzymującej stale jego położenie.
Czynność. Mięsień krawiecki jest zginaczem stawów biodrowego i kolanowego. Oprócz tego
odwodzi udo i słabo skręca je na zewnątrz. Przy zgiętym stawie kolanowym obraca podudzie
do wewnątrz.
Mięsień czworogłowy uda jest dużym, grubym mięśniem wypełniającym grupę
przednią. Cztery niezależnie działające głowy posiadające oddzielne przyczepy początkowe i
wspólny przeczep końcowy.
Mięsień prosty uda czyli głowa przednia, rozpoczyna się na kolcu biodrowym przednim
dolnym i na torebce stawu biodrowego.
Mięsień obszerny boczny głowa boczna – odchodzi od bocznej powierzchni krętarza
większego, wargi bocznej kresy chropawej i kresy międzykrętarzowej.
Mięsień obszerny przyśrodkowy – głowa przyśrodkowa – odchodzi od wargi przyśrodkowej
kresy chropawej.
Mięsień obszern;y pośredni – głowa pośrednia – leży pod głową przednią, a rozpoczyna się
na przedniej, bocznej powierzchni trzonu kości udowej
Wszystkie te głowy łączą się we wspólne ścięgno końcowe przyczepiające się na
brzegach rzepki. To ścięgno przechodzi dalej w więzadło rzepki, które kończy się na
guzowatości kości piszczelowej.
Czynność. Głowa przednia jest mięśniem dwustawowym – jest to najsilniejszy zginacz stawu
biodrowego; oprócz tego odwodzi i lekko skręca udo na zewnątrz. Wszystkie głowy działają
na staw kolanowy jako najsilniejszy prostownik – to działanie jest największe przy
wyprostowanym stawie biodrowym.
Ważna czynność tego mięśnia jest związana ze statyką; nie pozwala on na ugięcie się kolan
podczas stania. Kiedy punkt ciężkości przesunie się do tyłu od osi poprzecznej stawów
kolanowych, m. czworogłowy będzie przeciwdziałał (poprzez skurcz) upadkowi do tyłu.
Mięsień stawowy kolana leży pod mięśniem czworogłowym uda. Biegnie od przedniej
powierzchni dolnej części trzonu kości udowej do torebki stawu kolanow..
Czynność. Poprzez napinanie torebki stawowej zapobiega wpuklaniu się jej między rzepkę a
kość udową.
Grupa przyśrodkowa mięśni uda
Stanowi ją pięć mięśni, które oprócz wykonywania ruchów przywodzenia ud ustalają
miednicę. Włókna leżące z przodu i z tyłu osi poprzecznej stawów biodrowych równoważą
chwiejną postawę stojącego człowieka.
Mięsień grzebieniowy – nazywany również mięśniem łonowym – rozpoczyna się na
grzebieniu kości łonowej, na guzku łonowym i więzadle łonowym górnym. Przyczep
końcowy znajduje się na kresie grzebieniowej kości udowej, poniżej krętarza mniejszego.
Czynność. Przywodzi udo, zgina i nieznacznie obraca je na zewnątrz.
Mięsień smukły jest mięśniem dwustawowym, rozpoczynającym się na gałęzi dolnej kości
łonowej i gałęzi kości kulszowej Ścięgno końcowe owija się wokół bloczka utworzonego
przez nadkłykieć przyśrodkowy kości udowej i przyczepia się przyśrodkowy kości udowej i
przyczepia się przyśrodkowo od guzowatości kości piszczelowej (pod ścięgnem m.
krawieckiego).
Czynność. Przywodzi udo, nieco je prostuje i skręca na zewnątrz. W stawie kolanowym zgina
podudzie i obraca je do wewnątrz.
Mięsień przywodziciel długi posiada przyczep początkowy poniżej guzka kości łonowej, a
końcowy – na wardze przyśrodkowej kresy chropawej kości udowej (w jej części środkowej).
Czynność. Silnie przywodzi udo, zgina je i skręca na zewnątrz.
Mięsień przywodziciel krótki odchodzi od przedniej powierzchni gałęzi dolnej kości łonowej,
a kończy się powyżej przywodziciela długiego na wardze przyśrodkowej kresy chropawej.
Czynność. Przywodzi, zgina i skręca udo na zewnątrz.
Mięsień przywodziciel wielki rozpoczyna się na przedniej powierzchni gałęzi dolnej kości
łonowej, gałęzi kości kulszowej i bocznej powierzchni guza kulszowego. Stąd jego włókna
zmierzają rozbieżnie do długiej linii przyczepu końcowego, sięgającej od dolnego odcinka
wargi przyśrodkowej kresy chropawej do nadkłykcia przyśrodkowego kości udowej.
Poszczególne części mięśnia mogą tworzyć oddzielne jednostki. Dolne, najbardziej stromo
biegnące włókna często tworzą osobny brzusiec przechodzący w silne ścięgno (tzw. ścięgno
przywodziciela).
Czynność. Jest to najsilniejszy przywodziciel stawu biodrowego. Włókna przyczepiające się
do kresy chropawej skręcają udo na zewnątrz, a włókna kończące się na nadkłykciu
przyśrodkowym obracają je do wewnątrz. Ten mięsień jest również bardzo silnym
prostownikiem stawu biodrowego, a część włókien leżących z przodu osi poprzecznej stawu
pomaga w zginaniu uda.
Grupa tylna mięśni uda
W tej grupie występują trzy mięśnie dwustawowe, które są antagonistami mięśnia
czworogłowego uda..
Mięsień półścięgnisty rozpoczyna się na tylnej powierzchni guza kulszowego. Włókna
mięśniowe mniej więcej w połowie uda przechodzą w długie, wąskie ścięgno kończące się na
kości piszczelowej przyśrodkowo i poniżej guzowatości piszczeli. W tym miejscu ścięgno –
wraz z ścięgnami m. krawieckiego i m. smukłego – łączy się z powięzią goleni tworząc płytkę
ścięgnistą, zwaną gęsią stopką powierzchowną.
Czynność. Zgina staw kolanowy i skręca podudzie do wewnątrz. W stawie biodrowym jest
prostownikiem i słabym przywodzicielem.
Mięsień półbłoniasty ma szerokie, płaskie ścięgno początkowe, od którego bierze nazwę.
Odchodzi od guza kulszowego, a następnie przechodzi w szeroki brzusiec, którego ścięgno
leży w rowku m. półścięgnistego. Ścięgno końcowe rozdziela się na trzy odnogi: jedna
przyczepia się do kłykcia przyśrodkowego piszczeli, druga przechodzi w więzadło
podkolanowe skośne, a trzecia – w powięź goleni. Wspomniane odnogi tworzą tzw. gęsią
stopkę głęboką.
Czynność. Jego działanie jest takie jak mięśnia poprzedniego, tylko znacznie silniejsze.
Mięsień dwugłowy uda ma dwa oddzielne przyczepy początkowe. Głowa długa odchodzi od
tylnej powierzchni guza kulszowego, a głowa krótka – od górnej części wargi bocznej kresy
chropawej. Wspólne, silne ścięgno końcowe (dobrze wyczuwalne przez skórę) przyczepia się
na głowie strzałki.
Czynność. Głowa długa w stawie biodrowym prostuje udo oraz słabo je przywodzi. Obydwie
głowy działając na staw kolanowy silnie zginają podudzie i obracają na zewnątrz.
Najlepsza strona o Kulturze Fizycznej:
www.konspektywf.prv.pl