Czynniki prognostyczne i wyniki leczenia w chorobie Perthesa

Czynniki prognostyczne i wyniki leczenia w chorobie Perthesa
PROSPEKTYWNE BADANIE 368 PACJENTÓW Z 5-LETNIM OKRESEM OBSERWACJI
O. Wiig, T. Terjesen, S. Svenningsen
Ullevål University Hospital, Oslo, Norway
J Bone Joint Surg [Br] 2008;90-B:1364-71.
Niniejsze ogólnonarodowe prospektywne badanie zostało zaplanowane w celu określenia
czynników prognostycznych i oceny wyników różnych metod leczenia choroby Perthesa.
Łączna liczba 28 szpitali w Norwegii została poinstruowana, aby w okresie 5 lat donosić o
wszystkich nowych przypadkach choroby Perthesa. Zgłoszonych zostało 425 pacjentów, którzy
byli następnie obserwowani przez 5 lat. 368 z nich, u których stwierdzano jednostroną chorobę
zostało włączonych do zaprezentowanego badania. Stawy biodrowe zostały radiologicznie
zakwalifikowane z użyciem zmodyfikowanej dwugrupowej klasyfikacji Catteralla i klasyfikacji
Herringa. Przez 5 lat łączna liczba 358 pacjentów (97%) poddanych było obserwacji, a do
radiologicznego pomiaru wyników użyto trzygrupowej klasyfikacji Stulberga. U pacjentów,
którzy w chwili diagnozy mieli więcej niż 6 lat i u których stwierdzono więcej niż 50% martwicy
głowy kości udowej (152 pacjentów), chirurdzy w różnych szpitalach wybierali jedną z trzec h
metod leczenia: fizjoterapię (55 pacjentów), ortezę odwodzącą Scottish Rite (26) i osteotomię
szpotawości bliższej nasady kości udowej (71). 146 stawów biodrowych z tej grupy (96%) było
dostępnych dla celów obsewacji w okresie 5 lat.
Najsilniejszymi czynnikami prognostycznymi wyniku było zajęcie mniej więcej 50% głowy
kości udowej (iloraz szans (OR) = 7,76, 95% przedział ufności (CI) od 2,82 do 21,37), wiek
pacjenta w chwili diagnozy (iloraz szans = 0,98, 95% przedział ufności od 0,92 do 0,99) oraz
klasyfikacja Herringa (iloraz szans = 0,62, 95% przedział ufności od 0,40 do 0,98). U dzieci, które
w momencie diagnozy miały więcej niż 6 lat i u których stwierdzono więcej niż 50% martwicy
głowy kości udowej, osteotomia szpotawości bliższej nasady kości udowej dała znacznie lepsze
wyniki niż zastosowanie ortezy (p=0,001) lub fizjoterapia (p=0,001). Nie stwierdzono znacznej
różnicy między grupami, w których zastosowano fizjoterapię i grupami, w których zastosowano
ortezę (p = 0,36), nie stwierdzono również różnicy w wynikach którejkolwiek z metod leczenia u
dzieci ponżej 6 roku życia (p = 0,73).
Zalecamy stosowanie osteotomii szpotawości bliższej nasady kości udowej u dzieci w wieku 6
lat i starszych w momencie diagnozy, u których stawy biodrowe w ponad 50% objęt e są martwicą
głowy kości udowej. Powinno się zaniechać stosowania ortezy odwodzącej w przypadku choroby
Perthesa.