Węzeł wartowniczy w raku jelita grubego (PDF Available)

Reports of Practical
Oncology and Radiotherapy
Wêze³ wartowniczy w raku jelita grubego
Zbigniew Lorenc, Jacek Starzewski, Danuta Kokociñska, Monika Brzeziñska, Mieszko Opi³ka
Katedra i Oddzia³ Kliniczny Chirurgii Ogólnej i Koloproktologicznej Œl¹skiej Akademii Medycznej w Katowicach, pl. Medyków 1, 41-200 Sosnowiec
Rep Pract Oncol Radiother 2004;9:307-11, review paper
Received May 13th, 2004; received in a revised form July 13th, 2004; accepted December 20th, 2004
Streszczenie
Wstêp: W pracy dokonano przegl¹du na podstawie piœmiennictwa badañ na temat przydatnoœci identyfikacji wêz³a wartowniczego w ocenie
stanu zaawansowania klinicznego raka jelita grubego. Przeprowadzono analizê wyników badañ w tym zakresie wykonanych w ró¿nych
oœrodkach chirurgicznych. Zwrócono uwagê na te elementy które maj¹ zasadnicze znaczenie w rokowaniu u chorych na raka jelita grubego
oraz na prawdopodobne przyczyny b³êdów jakie s¹ pope³niane przy kwalifikacji chorych do okreœlonej grupy zaawansowania klinicznego.
Potwierdzenie przerzutów w wêz³ach ch³onnych warunkuje zastosowanie terapii uzupe³niaj¹cej i daje wiêksze szanse na osi¹gniêcie dobrych
wyników leczenia. Dotychczas stosowane techniki badawcze nie zawsze daj¹ pewnoœæ w³aœciwie postawionego rozpoznania w zakresie
stopnia zaawansowania choroby, st¹d poszukiwanie nowych metod, które zwiêkszy³yby szansê na precyzyjne okreœlenie stadium choroby
i umo¿liwi³yby zastosowanie odpowiedniego, skutecznego leczenia.
Materia³ i metody: Omówiono koncepcjê „wêz³a wartowniczego” oraz korzyœci jakie mo¿e przynieœæ jego identyfikacja w ocenie zaawansowania choroby. Przedstawiono techniki wybarwiania wêz³ów ch³onnych, rodzaje barwników i sposób nastrzykniêcia tkanki.
Wyniki: Uwzglêdniono skutecznoœæ diagnostyczn¹ tej metody badawczej w ró¿nych badaniach oraz ocenê patomorfologiczn¹ wêz³a wartowniczego opart¹ na barwieniu hemoatoksylinowo-eozynowym, metodach immunohistochemicznych, a tak¿e przy zastosowaniu technik
molekularnych. Dokonano oceny wyników dodatnich oraz fa³szywie ujemnych prowadzonych badañ.
Wniosek: Stwierdzono przydatnoœæ nowej metody diagnostycznej w raku jelita grubego wymagaj¹c¹ jednak¿e dalszych badañ oraz uwidoczniono korzyœci jakie mo¿e przynieœæ zastosowanie tej metody w praktyce.
S³owa kluczowe: rak jelita grubego, wêze³ wartowniczy, stadium zaawansowania choroby.
Sentinel lymph node in colorectal cancer
Summary
Introduction: In the paper a review of the literature on the usefulness of the sentinel lymph node (SLN) identification in clinical staging
of the colorectal cancer was performed. Studies conducted In different surgical departments were analyzed. Crucial elements in prognosis
in patients with colorectal cancer and mistakes made in clinical staging of theses patients were pointed out. Lymph nodes metastases warrants the adjuvant therapy and improves results of treatment. The diagnostic methods used at the moment are not very accurate in clinical
staging, therefore a search for the new methods, which would enable more precise staging and at the same time the suitable treatment is
being made.
Material and methods: The sentinel node concept and the benefits of its identification are discussed. Techniques of the SLN dying (dyes,
application) are presented.
Results: The diagnostic efficacy of the method in different studies and the detailed pathological examination (haematoxylin-eosin,
immunohistochemistry, molecular techniques) is being analyzed. Positive and false negative results in the studies are evaluated.
Conclusion: The usefulness of the method and application in the clinical setting in colorectal cancer is shown, still further studies are needed.
Key words: colorectal cancer, sentinel lymph node, advanced cancer stage.
Praca prezentowana podczas I Sympozjum Naukowo-Szkoleniowego "Sentinel Node'", Poznañ, 2004
Rep Pract Oncol Radiother 9(7)2005
307
Lorenc Z., et al. Wêze³ wartowniczy w raku jelita grubego
Wstêp
W ostatnich latach obserwujemy wzrost zachorowañ na
nowotwory z³oœliwe jelita grubego siêgaj¹cy 2.5% do 3%
rocznie. W ci¹gu ostatnich 30 lat wskaŸnik zachorowañ
zwiêkszy³ siê zarówno u kobiet jak i w grupie mê¿czyzn.
Obserwuje siê du¿e zró¿nicowanie tego wskaŸnika na
100.000 mieszkañców - USA 15.1 u mê¿czyzn; 9.3 u kobiet,
w Gambii 0.7; Algierii 1.3; Indiach i Nigerii od 1 do 3.
W Polsce zachorowalnoœæ jest wy¿sza w populacji uprzemys³owionej ni¿ wiejskiej (wskaŸnik 12.1 u mê¿czyzn i 6.9
u kobiet). £¹cznie (rak okrê¿nicy i odbytnicy) stanowi¹ oko³o
10% wszystkich nowotworów, rak jelita grubego zajmuje
2 miejsce na liœcie zachorowañ i zgonów w Polsce oraz
pierwsze miejsce wœród zgonów w grupie nowotworów
uk³adu pokarmowego w Stanach Zjednoczonych. Wystêpuje zwiêkszone ryzyko zachorowañ w niektórych grupach
etnicznych a najwy¿sze ryzyko zachorowalnoœci obserwuje
siê u Japoñczyków na sta³e mieszkaj¹cych w USA. Wœród
czynników etiopatogenetycznych wymienia siê spo¿ywanie
diety bogatej w t³uszcze zwierzêce oraz obecnoœæ niektórych chorób uwarunkowanych genetycznie (polipowatoœæ
rodzinna, niepolipowaty rak jelita grubego) jak równie¿ nieswoistych chorób zapalnych (wrzodziej¹ce zapalenie jelita
grubego - u 20-25% chorych leczonych ponad 10 lat).
Czynnikiem predystynuj¹cym jest obecnoœæ gruczolaków
(g³ównie kosmkowych) a tak¿e gruczolaków o wielkoœci powy¿ej 1 cm oraz mnogich choæ ostateczna przyczyna choroby nie jest do koñca wyjaœniona.
Najwa¿niejszym czynnikiem rokowniczym jest stopieñ
zaawansowania klinicznego nowotworu w momencie rozpoznania choroby. Obecnoœæ przerzutów w wêz³ach ch³onnych zmniejsza szansê na 5-letnie prze¿ycie o 20-30%,
a dodatkowo co czwarty chory w stadium I lub II choroby
umiera z powodu wznowy lub przerzutów w ci¹gu 5 lat mimo
braku w pierwotnym rozpoznaniu przerzutów. Byæ mo¿e
przyczyn¹ takiego stanu rzeczy jest obecnoœæ przerzutów
lub mikroprzerzutów w wêz³ach ch³onnych pierwotnie nierozpoznanych lub niemych klinicznie ale rozwijaj¹cych siê
w dalszym przebiegu choroby i powoduj¹cych powstanie
przerzutów dokonanych [1].Grup¹ chorych w której zapewne pope³nia siê najwiêcej b³êdów w odpowiedniej kwalifikacji s¹ pacjenci w stadium III, w którym chorzy powinni
zostaæ poddani terapii uzupe³niaj¹cej o ile oczywiœcie zostali do tej grupy zakwalifikowani. Prze¿ywalnoœæ 5-letnia
w tej niejednolitej grupie chorych jest ró¿na w zale¿noœci
od liczby wêz³ów zmienionych przerzutowo i wynosi od 38%
do 73% (Hyder), 17% do 58% (Moran) i 29% do 69% (Tang).
Przyczyn¹ niepowodzeñ w leczeniu raka jelita grubego jest
zbyt póŸne rozpoznanie choroby, czêsto w stadium uniemo¿liwiaj¹cym leczenie radykalne a tak¿e terapia nie zawsze adekwatna do stopnia zaawansowania choroby przede wszystkim z powodu niew³aœciwej oceny stopnia zaawansowania klinicznego choroby, g³ównie w zakresie obecnoœci przerzutów w wêz³ach ch³onnych i w w¹trobie.
308
Review paper
Nadziej¹ na ograniczenie b³êdów we w³aœciwej ocenie
stanu zaawansowania klinicznego jest badanie wêz³a wartowniczego. Wprowadzenie tej metody jako rutynowej
w czerniaku oraz raku piersi zachêci³o chirurgów zajmuj¹cych siê leczeniem nowotworów jelita grubego do wprowadzenia jej tak¿e w chirurgii jelita grubego. Koncepcja "wêz³a
wartowniczego" oparta jest na fakcie, ¿e oœrodkowy kana³
limfatyczny biegn¹cy od guza pierwotnego prowadzi ch³onkê do pierwszego, "wartowniczego" wêz³a regionalnego jej
sp³ywu. Kana³ ten mo¿e zawieraæ komórki nowotworowe
z guza pierwotnego, które mog¹ osiedlaæ siê w zatokach
podtorebkowych wêz³a wartowniczego (WW) i proliferowaæ
do przerzutów wêz³owych. Wyrafinowane techniki histopatologiczne takie jak immunohistochemia i sekwencyjne
ciêcia potwierdzaj¹, ¿e WW jest wêz³em ch³onnym z najwiêkszym prawdopodobieñstwem rozwoju przerzutów
u pacjentów u których dosz³o do ich powstania. Konieczna
jest jednak najpierw identyfikacja kana³u limfatycznego,
a dopiero potem odnalezienie WW, bowiem w innym przypadku mo¿na przeoczyæ bli¿ej po³o¿one wêz³y ch³onne.
Ocena tego pierwszego wêz³a na drodze sp³ywu ch³onki
z guza pozwoli byæ mo¿e na okreœlenie na jego podstawie
stanu innych wêz³ów ch³onnych. Podkreœla siê tak¿e u³atwienie identyfikacji wêz³ów przez histopatologa przez samo ich wybarwienie co zaobserwowano tak¿e w badaniach
w³asnych. Poddanie badaniu immunohistochemicznemu
g³ównie tych wêz³ów, w których prawdopodobieñstwo wyst¹pienia przerzutów jest najwiêksze a badanie hematoksylinowo - eozynowe jest ujemne mo¿e pozwoliæ na zmianê
stopnia zaawansowania choroby. Barwienie uk³adu ch³onnego pozwala tak¿e w niektórych przypadkach na rozpoznanie nietypowego sp³ywu ch³onnego (Ota), a poddanie
WW dok³adniejszym badaniom immunohistochemicznym
ewentualnie technikom molekularnym (RT-PCR) pozwala
na zwiêkszenie odsetka rozpoznania mikroprzerzutów (Mori, Nakamori). Liefers podaje uwidocznienie tym sposobem
nawet do 54% ukrytych mikroprzerzutów. Badanie to mo¿e
u³atwiæ zmianê stadium choroby na wy¿sze i kwalifikacjê
chorego do leczenia uzupe³niaj¹cego w postaci terapii
adjuwantowej [2].
Barwnikiem stosowanym w identyfikacji WW mo¿e byæ
Lymphazurin 1% [3,4], 10% Fluorescein [5], Isosulfan blue
[2,6,7,8] a tak¿e Patent Blau [9,10]. Tego ostatniego barwnika u¿yto te¿ we w³asnych badaniach. Ostrzykniêcia guza
dokonuje siê w trakcie operacji po zmobilizowaniu jelita
podsurowicówkowo [3,7] ewentualnie podœluzówkowo
drog¹ endoskopow¹ [10,11]. Publikowano tak¿e prace
w których wstrzykniêcia barwnika dokonywano ju¿ po wyciêciu guza - ex vivo [8,12,13]. Zwraca siê uwagê na u¿ycie
odpowiedniej iloœci barwnika zale¿nej od wielkoœci guza
[6]. Skutecznoœæ identyfikacji wêz³a wartowniczego przedstawia Tabela 1.
Liczbê odnalezionych wêz³ów wartowniczych w poszczególnych badaniach przedstawia Tabela 2.
Rep Pract Oncol Radiother 9(7)2005
Lorenc Z., et al. Wêze³ wartowniczy w raku jelita grubego
Tabela 1. Skutecznoœæ identyfikacji wêz³a wartowniczego.
Tabele 1. Efficacy of sentinel lymph node identification.
autor
liczba
chorych
liczba chorych
z zidentyfikowanym WW
skutecznoϾ
identyfikacji
Levine
37
34
92%
Saha
86
85
99%
Lasser
30
30
100%
Sefr
20
20
100%
Viehl
31
27
87%
Paramo
55
45
82%
Bilchik
100
97
97%
Fitzgerald
26
23
88%
Joosten
50
35
70%
Feig
48
47
98%
Bendavid
20
18
90%
Wong
26
24
92%
Esser
31
18
58%
Merrie
26
23
88%
Wood
75
72
96%
Lorenc
36
21
70%
Tabela 2. Liczba badanych wêz³ów ch³onnych oraz wêz³ów wartowniczych.
Tabele 2. Number of the lymph notes examined and sentinel nodes.
autor
liczba
chorych
ogólna liczba
badanych
wêz³ów
liczba WW
Lasser
30
10 - 55 (œr. 23)
1 - 4 (œr. 2)
Turner
51
œr. 14
œr. 3
Bilchik
40
œr. 15
1-3
Sefr
20
1 - 38 (œr. 13.6)
1 - 3 (œr. 1.5)
Levine
37
-
1 - 6 (œr. 1.9)
Tsoulias
14
œr. 13.7
œr. 1.7
Fitzgerald
26
-
œr. 2.5
Saha
86
1367 (œr. 16)
œr. 1.6
Bendavid
50
-
œr. 3.9
Wong
26
479 (œr. 18)
œr. 2.8
Lorenc
36
746 (sr. 21)
1-2
Wêz³y ch³onne usuniête w czasie operacji poddawane s¹
skrupulatnym badaniom histopatologicznym. Jeœli w rutynowym barwieniu hematoksylinowo-eozynowym wynik pod
k¹tem obecnoœci przerzutów jest ujemny stosuje siê badania immunohistochemiczne lub techniki molekularne (RTPCR) [7]. Obserwuje siê ró¿ne sposoby ciêcia sekwencyjnego materia³u badawczego. Najczêstszym jest wykony-
Rep Pract Oncol Radiother 9(7)2005
Review paper
wanie badañ na kilku przekrojach skrawków o gruboœci
3-4 mikronów co 20-40 mikronów [3] lub rzadszych co 250
mikronów [14]. W badaniach w³asnych wykonywano ciêcia
na 3 poziomach, od 3 do 7 skrawków na ka¿dy poziom
tkanki, ró¿nica pomiêdzy poziomami wynosi³a w zale¿noœci
od gruboœci wêz³a od 60 do 100 mikronów. Skrawki z I i III
poziomu gruboœci 4 mikronów barwiono H-E, z drugiego
poziomu, gruboœci 3.5 mikrona przekazywano do badañ
immunohistochemicznych. Skutecznoœæ diagnostyczn¹
badania WW w zakresie wyników dodatnich przedstawia
Tabela 3.
Tabela 3. Skutecznoœæ diagnostyczna w zakresie wyników dodatnich.
Tabele 3. Diagnostic efficacy in positive results group.
autor
liczba
chorych
liczba
skutecznoϾ
chorych
diagnostyczna
ze zgodnym WW
Saha
86
82
95%
Paramo
55
44
80%
Sefr
20
14
70%
Lasser
30
26
87%
Wood
75
68
90%
Fitzgerald
26
21
80%
Bilchik
100
92
92%
Tsoulias
14
13
93%
Lorenc
36
17
80%
W badaniu w³asnym skutecznoœæ 80% osi¹gniêto w odniesieniu do przypadków z udanym wybarwieniem, w ca³ej
grupie badanej by³a ona ni¿sza i wynosi³a 56%.
Wyniki fa³szywie ujemne przedstawia Tabela 4.
Tabela 4. Wyniki fa³szywie ujemne w poszczególnych badaniach.
Tabele 4. False negative results in different tests.
autor
liczba
chorych
liczba
chorych
ze zgodnym WW
wyniki
fa³szywie
ujemne
Saha
86
85
3 chorych (5%)
Paramo
55
45
3%
Feig
48
47
38%
Sefr
20
20
40%
Lasser
30
30
13%
Fitzgerald
26
21
20%
Bilchik
100
97
5%
Viehl
31
-
50%
Merrie
26
23
45%
Joosten
50
35
60%
Lorenc
36
21
4 chorych (19%)
309
Lorenc Z., et al. Wêze³ wartowniczy w raku jelita grubego
Na uwagê zas³uguje du¿a rozbie¿noœæ wyników fa³szywie
ujemnych (od 3% do 60%). Wœród 3 chorych z wynikiem fa³szywie ujemnym Saha stwierdzi³, ¿e w jednym przypadku
dotyczy³o to chorej po wczeœniejszej resekcji czêœci jelita
z powodu nowotworu, w drugim zaobserwowano obecnoϾ
dwóch ognisk chorobowych, w trzecim by³ to przerzut raka
p³uca do k¹tnicy [3]. Fitzgerald zaobserwowa³ wyniki fa³szywie ujemne u chorych w III stadium choroby, zaœ Bilchik
u pacjentów z guzem T3 i T4 [7,8]. W badanej w³asnej grupie chorych równie¿ stwierdzi³em wyniki fa³szywie ujemne
u pacjentów z obecnoœci¹ guza o znacznych rozmiarach.
U czêœci chorych zaobserwowano na podstawie badañ
immunohistochemicznych oraz technik molekularnych
zmianê stopnia zaawansowania klinicznego nowotworu
- Tabela 5.
Tabela 5. Zmiana stopnia zaawansowania klinicznego nowotworu.
Tabele 5. Upstaging of the clinical status.
autor
liczba
chorych
skutecznoϾ
WW
chorzy
ze zmian¹
stopnia
zaawansowania
Paramo
55
98%
6 (11%)
Lasser
30
87%
3 (14%)
Tsoulias
14
93%
2 (14%)
Bendavid
20
90%
5 (25%)
Saha
86
95%
15 (18%)
Jak zauwa¿ono u czêœci chorych WW by³ jedynym miejscem przerzutu nowotworu. To bardzo ciekawe spostrze¿enie wskazuje na celowoœæ wykonywania barwienia
bowiem zmniejsza ryzyko przeoczenia wêz³ów ch³onnych.
W³asne badania potwierdzaj¹ ten pogl¹d - w jednym przypadku WW by³ jedynym wêz³em z przerzutem - Tabela 6.
Tabela 6. Wêze³ wartowniczy jako jedyne miejsce przerzutu.
Tabele 6. Sentinel lymph node as the only site of metastases.
autor
liczba
chorych
liczba
chorych
z WW
WW
jako jedyne
miejsce
przerzutu
Paramo
55
45
9 (20%)
Esser
38
18
2 (11%)
Saha
86
85
15 (18%)
Lorenc
36
21
1 (5%)
Reasumuj¹c w zakresie przydatnoœci badania wêz³a wartowniczego w raku jelita grubego wiêkszoœæ autorów ma
zdanie pozytywne g³ównie ze wzglêdu na mo¿liwoœæ zmiany stadium zaawansowania klinicznego i zastosowanie
terapii adjuwantowej [2,3,4,7,11,15,16], czêœæ ograniczone
[6,12] b¹dŸ negatywne [9,10] ze wzglêdu na zbyt wysoki
310
Review paper
odsetek wyników fa³szywie ujemnych. Uwa¿a siê, ¿e bardzo
wa¿nym elementem jest wypracowanie prawid³owej techniki wybarwiania. Dalsze badania powinny przynieœæ poprawê wyników i zwiêkszenie skutecznoœci w jej stosowaniu,
a tak¿e bardziej precyzyjne okreœlenie przydatnoœci metody
w codziennej praktyce klinicznej [17].
Korzyœci jakie daje badanie wêz³a wartowniczego wed³ug
opinii autorów zajmuj¹cych siê tym problemem s¹ nastêpuj¹ce:
1. U³atwienie identyfikacji wêz³ów przez histopatologa,
a przez to mo¿liwoœæ rozpoznania jedynego miejsca
przerzutu.
2. Poddanie wêz³a b¹dŸ wêz³ów wartowniczych (czyli g³ównie tych wêz³ów, w których prawdopodobieñstwo wyst¹pienia przerzutów jest najwiêksze) dok³adnym badaniom
histopatologicznym (poza hematoksylinowo-eozynowym
tak¿e immunohistochemicznym oraz z u¿yciem technik
molekularnych) i wykryciu tym sposobem mikroprzerzutów, których biologiczne dzia³anie nie jest co prawda
do koñca wyjaœnione ale mo¿e jak siê uwa¿a spowodowaæ powstanie przerzutu dokonanego.
3. Mo¿liwa zmiana stadium choroby na wy¿sze i kwalifikacja
chorego do leczenia uzupe³niaj¹cego (terapia adjuwantowa).
4. Rozpoznanie nietypowego sp³ywu ch³onnego u badanych chorych a przez to zmianê marginesu ciêcia chirurgicznego (poszerzenie zakresu operacji), szczególnie
u pacjentów z wykonanymi poprzednio resekcjami w obrêbie jelita grubego.
Piœmiennictwo
1. Ota DM. Is Intraoperative Lymph Node Mapping and Sentinel
Lymph Node Biopsy for Colorectal Carcinoma Necessary?
Ann Surg Oncol 2000;7(2):82-4.
2. Paramo JC, Summerall J, Wilson C, Cabral A, Willis I, Wodnicki
H, et al. Intraoperative sentinel lymph node mapping in patients
with colon cancer. Am J Surg 2001;182(1):40-3.
3. Saha S, Wiese D, Badin J, Beutler T, Nora D, Ganatra BK, et al.
Technical details of sentinel lymph node mapping in colorectal
cancer and its impact on staging. Ann Surg Oncol 2000; 7(2):
120-4.
4. Esser S, Reilly WT, Riley LB, Eyvazzadeh C, Arcona S. The role
of sentinel lymph node mapping in staging of colon and rectal
cancer. Dis Colon Rectum 2001;44(6):850-4.
5. Saha S, Dan A, Wiese D, Lam L, Ganatra B, Desai D. et al.
Comparitive analysis of Lymphazurin 1% vs. Fluorescein 10% in
sentinel lymph node (SLN) mapping for colorectal (CR) tumors.
The 3rd International Sentinel Node Congress Yokohama,
Japan November 16-18, 2002 abstracts book, 167.
6. Viehl CT, Hamel CT, Marti WR, Guller U, Eisner L, Stammberger
U, et al. Identification of sentinel lymph nodes in colon cancer
depends on the amount of dye injected relative to tumor size.
World J Surg 2003; 27(12):1285-90.
7. Bilchik AJ, Nora D, Tollenaar RA, van de Velde CJ, Wood T,
Turner R, et al. Ultrastaging of early colon cancer using
lymphatic mapping and molecular analysis. Eur J Cancer 2002;
38(7):977-85.
Rep Pract Oncol Radiother 9(7)2005
Lorenc Z., et al. Wêze³ wartowniczy w raku jelita grubego
8. Fitzgerald TL, Khalifa MA, Al. Zahrani M, Law CH, Smith AJ.
J Surg Oncol 2002;80(1):27-32.
9. Merrie AE, van Rijn AM, Phillips LV, Rossaak JI, Yun K, Mccall JL.
Diagnostic use of the sentinel node in colon cancer. Dis Colon
Rectum 2001;44(3):410-7.
10. Joosten JJ, Strobbe JJ, Wauters CA, Pruszczynski M, Wobbes
T, Ruers TJ. Intraoperative lymphatic mapping and the sentinel
node concept in colorectal carcinoma. Br J Surg 1999; 86(4):
482-6.
11. Tsioulias GJ, Wood TF, Spirt M, Morton DL, Bilchik AJ. Am J Surg
2002;68(7):561-5.
12. Sefr R, Penka I, Coufal O, Vagundova M, Fait V, Kaplan Z, et al.
Sentinel node biopsy in colorectal carcinoma - pilot study. Rozhl
Chir 2003;82(9):486-91.
13. Wong JH, Steineman S, Calderia C, Bowles J, Namiki T. Ex vivo
Rep Pract Oncol Radiother 9(7)2005
Review paper
sentinel node mapping in carcinoma of the colon and rectum.
Ann Surg 2001;233(4):515-21.
14. Meyer JS. Sentinel lymph node biopsy: strategies for patholo-gic
examination of the specimen. J Surg Oncol 1998; 69(4):212-18.
15. Lasser P, Cote JF, Sabourin JC, Boige V, Elias D, Duvillard P, et al.
Is sentinel lymph node mapping relevant for colon cancer?:
a feasibility study. Ann Chir 2003;128(7):433-7.
16. Bendavid Y, Latulippe JF, Younan RJ, Leclerc YE, Dube S,
Heyen F, et al. Phase I study on sentinel lymph node mapping in
colon cancer: a preliminary report. J Surg Oncol 2002;79(2):
81-4.
17. Levine EA, Shen P, Shiver S.A., Waters G, Brant A, Geisenger KR. Intraoperative imprint cytology for evaluation of sentinel
lymph nodes from visceral malignancies. J Gastrointest Surg
2003;7(5):687-91.
311