Religia Chrześcijańska w świetle religji solarnych. Mity

Artykuł pobrano ze strony eioba.pl
Religia Chrześcijańska w świetle religji solarnych. Mity, podania
legendy? cz.2
Witam
Przyjrzyjmy się dzisiaj imieniu Jahwe
Najpierw troszkę o Egipcie i ich starożytnych mitach
Yah jest jednym z imion boga Egipskiego reprezentowanego w mitologii egipskiej przez postać z głową krowy. Był
to bóg księżyca.
Pierwsze udokumentowane zapisy hieroglificzne boga Yah znajdziemy w świątyni Saleb, zbudowanej przez
faraonaMonhatera III poświęconej bogu Ra 1400 lat przed Chrystusem.
Inny zapis o bogu Yah istnieje w kolejnej świątyni zbudowanej przez Ramzesa II w 13 w.p.n.e. w zachodnim
Amorak.
Zauważmy iż wielu egiptologów jak chociażby Donald Redford(Kanadyjski archeolog i egiptolog, profesor na
Pennsylvania State University.) nie kwestionują że zapisy te dotyczą boga czczonego przez Izraelitów.
W papirusie z Ami 1240 r.p.n.e. w rozdziale 2 czytamy:
„Zaklinam Cię byś przyszedł za dnia i żył po śmierci. Są to słowa wypowiedziane przez Ozyrysa: Jeden jasny jak bóg
księżyca- Yah. Jeden lśniący jak – Yah.”
Każdy Faraon powstał z boga Yah, a każdy faraon był znany jako "Syn słońca [bóg] Re". Znajdziemy to w wersecie
“Balu-Mer mówi do wielkiego Króla(Boga) Panie mój: padam u stóp Wielkiego Króla, który jest słońcem na niebie
siedem razy siedem razy " (William L. Moran, The Amama Letters, "A Plea for Royal Concern" EA 260, Baltimore &
London: Johns Hopkins University Press, 1987, 1992).
Biorąc pod uwagę iż najstarszy tekst starego testamentu spisano w 12 w.p.n.e (Pieśń Debory z Księgi Sędziów)
Mamy wyraźne przesłanie iż Egipcjanie byli pierwsi. To Egipcjanie czcili boga Yah. Boga księżyca.
To ciekawe, że najwcześniejsze wzmianki o Yah określają księżyc, jako satelitę Ziemi w jego fizycznej postaci. Od
tego terminu będzie on rozumiany jako księżycowe bóstwo, jako obraz antropomorficzny, ale którego manifestacje,
na podstawie hieroglifów, obejmowały także półksiężyc nowiu, Ibisa i sokoła, który jest porównywalny i
utożsamiany z innymi bóstwami np. Horus
Najwyższą popularnością cieszył się Yah w okresie panowania XII dynastii i zaraz po (ok.1800-1700 r.p.n.e.), kiedy
wiele osób wyemigrowało z Lewantu i Hyksos którym rządził Egipt. Dlatego prawdopodobne jest, że kontakty
egipskiego boga Yah z ludźmi z regionów Palestyny​​, Syrii i Babilonu były ważne w rozwoju boga Jahwe. George
Hart, w swoim "Słowniku egipskich bogów i bogiń" ( 1986 opublikowany przez Routledge, ISBN 0-415-05909-7 )
uważa, że ​ cudzoziemcy w Egipcie mogli połączyć Yah z akadyjskim bogiem księżyca, Sin, który miał ważną
świątynię w Harron w północnej Syrii
Cóż maja wspólnego Chrześcijański Yahweh i Egipski Yah?
Wielu badaczy jak i wszyscy chrześcijanie zgadzają się iż pierwowzorem imienia Jahwe był tetragram YHWH
Pamiętajmy iż starożytny hebrajski nie miał pisanych samogłosek, nie jest więc pewne, jak wymawiane było imię
boga izraelitów pierwotnie, ale są zapisy jego imienia w języku greckim, który miał pisane samogłoski. (jahwe-
Yahweh)
Dlaczego Yah a nie Yahweh?
W wielu miejscach w starym testamencie mamy do czynienia z imieniem boga Yah a nie yah-weh (np. Exodus 12:5)
Więc skąd wzięło się Yahweh? otóż z zapisu fonetycznego imienia Yah
Także etymologia imienia Jezus mówi nam o bogu Yah
Imię Jezusa jest tłumaczone jako:
JAH zbawia, czyli BÓG OJCIEC zbawia.
Analizując etymologiczne korzenie Hebrajskiego zauwarzymy iz słowo Yah jest słowem ściśle powiązanym z
księżycem.
Jest to jedna z dróg powstania imienia Jahwe i jedna z możliwości skąd wzięło się ono w starym testamencie.
A teraz przyjrzyjmy sie innej nazwie chrześcijańskiego boga. Adonai.
W hebrajskim Starym Testamencie pojawia się 306 razy oraz w 134 miejscach wskazanych przez masoretów,(
Masoreci (hebr.. ‫בעלי המסורה‬, czyt. baʽalé hammasoráh, „panowie tradycji") – żydowscy uczeni Tory, którzy
między VIa XI w.. stworzyli system zapisu samogłosek w alfabecie hebrajskim oraz opracowali oficjalny tekst Biblii
Hebrajskie znany jako tekst masorecki.)
I znów wracamy do egiptu:
W mieście Achetatona, starożytna religiia Atona została „odświezona”.Wystruj swiatyni Aten-a , rytuały i symbolika
(postać z głową sokoła, słoneczny dysk który odnosi sie do Re-Herakhty) pochodzi pierwotnie z tradycji kultu
słonecznego boga Ra, którego ośrodkiem kultu było od bardzo dawnych czasów Memphis i On (Heliopolis ). Z
czasem człowiek - sokół został usunięty z symboliki boga ATEN. Aten miał w istocie stać się bogiem bez wizerunku.
(1) Słoneczny dysk był teraz uważany za jedyną fizyczną reprezentacje, boga niewidzialnego i wiecznego, Ra, (2)
. Co ciekawe „płyta słońca” wykorzystywana była później jako królewski "lamelech" pieczęć przez Królów Judy). (3)
Nazwa egipskiego bóstwa Atona transliteruje do hebrajskiego słowa Adon (4) Adon, które używane wraz z
imieniem Yhwh w Biblii jako wyłącznych nazw osobistych Boga. Co więcej, w czasach starożytnych, imię Yhwh było
zapisywane, ale nigdy nie mówione, wypowiadane. Ilekroć napisane imię Yhwh było czytane na głos, Adon (Aten)
czytano w zamian. (5), forma pisemna z Adon jest rzadka, jednak jego zastosowanie jest istotne, zwłaszcza w
pierwszych sześciu księgach. Mojżesz zwracając się do Boga używa tytułu Adon / Aten (Księga Wyjścia 4:10,13,
5:22, 34:9, Księga liczb 14 : 17; Księga Powtórzonego Prawa 03:23, 07:26, 10:17). Joshua także nazywa Boga
używając tytułu Adon / Aten (Joshua 05:14 b, 07:07). Jak wspomniano powyżej, istnieje stała zależność pomiędzy
pismami egipskiej XVIII dynastii a Biblią . Psalm 104 jest kopią Hymnu do Atona, który został znaleziony przez
archeologów w mieście Achetaton. (6)
(1) A. Osman. Moses Pharaoh of Egypt 128, 162
(2) C. Aldred. Akhenaton 239
(3) A. Mazar. Arheology of the land of Egypt
(4) A. Osman. Moses Pharaoh of Egypt 166-167
(5) Ibid 168
(6) Redford. Egypt, Canaan, and Israel ancient times
Nie uważam iż posiadam monopol na „prawdy objawione” Jednakże pokazuje tylko iż istnieje prawdopodobieństwo
iż tak mogło by być. I wielu badaczy twierdzi podobnie.
Jest co najmniej kilkanaście równie prawdopodobnych lub nieprawdopodobnych wyjaśnień, pochodzenia imienia
Boga Jahwe.
Jeśli znajdziemy w „piśmie świętym” kilka nieścisłości to można to zrzucić na karb tłumaczeń itp. jednakże jeśli
doszukamy się iż biblia to mniej lub bardziej wierna kopia wierzeń Egipskich, stawia to ja w innym świetle.
A Llogari Pujol (ur. w 1939 r., Katalończyk, były ksiądz, studiował teologię na uniwersytecie w Strasburgu, biblista,
badacz tekstów staroegipskich. Wspólnie z żoną napisał książkę „Jezus, 3000 lat przed Chrystusem. Faraon zwany
Jezusem")
Uważa cyt.:. Ewangelie zostały napisane przez uczonych żydowsko-egipskich kapłanów ze świątyni Serapisa w
Sakkarze, w Egipcie, którzy słowo po słowie przetłumaczyli teksty egipskie.
Pamiętajmy istnieje wiele zapożyczeń w religii chrześcijańskiej z wierzeń Egipskich.
Teksty, których spore fragmenty znamy dzisiaj jako pisma Starego i Nowego Testamentu – mają swoje analogie w
Tekstach Piramid, Tekstach Sarkofagów i innych pismach starożytnego Egiptu, które powstały wiele wieków przed
powstaniem ewangelii.
S. Sharpe już w 1863 r. pisał: „Jeśli chodzi o obrazy [na ścianach świątyni w Luksorze], widzimy zwiastowanie,
narodziny i adorację, tak jak opisuje je Łukasz w I i II rozdziale ewangelii
Tak jak z imieniem chrześcijańskiego Boga tak i z trójcą świętą jest podobnie.
Judaizm jest zdecydowanie monoteistyczną religią bez cienia trójcy. Biblia Hebrajska (Stary Testament) jest
wypełniona wersetami takimi jak; "Nie było Boga przede mną, ani nie będzie po Mnie" (Iz. 43:10 QTd. Izajasz), i
"nie ma innego Boga. .. Ja jestem Pan i nie ma innego "(Iz. 45:14,18 QTd. Izajasz). Komentarz żydowski stwierdza,
że ​" inni bogowie nie istnieją, a uznanie ich byłoby bluźnierstwem ..." (Chumash 458). Mimo, że "Słowo", "Duch"
Obecność "," i "Mądrość" jest używane jako personifikacji Boga, badacze biblii zgadzają się, że Trójca święta nie
jest uznawana, czy też wymieniona, przez autorów Starego Testamentu (Lonergan 130; Fortman XV; Burns 2).
Możemy stwierdzić bez większych trudności, że koncepcja Trójcy nie pochodzi z judaizmu. Ani Jezus nie mówi o
trójcy. Przesłanie Jezusa było o nadchodzącym królestwie, było orędzie miłości i przebaczenia. Jeśli chodzi o jego
relacje po z Ojcem, Jezus powiedział: "... Nie szukam bowiem własnej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał ", {#
Joh 05:30} i w innym miejscu" Moja nauka nie jest moją, lecz Tego, który Mnie posłał "; {# Jn 07:16 } i jego słowa
"Ojciec jest większy niż ja" {# Joh 14:28} nie pozostawiają wątpliwości co do ich związku.
Słowo "trójca" nie pojawia się, aż Tertuliana, ponad 100 lat po śmierci Chrystusa. Ani Trójca św ani „homousis i
ousis”, nie są biblijne, ale pochodzą od stoickiej myśli.
Nigdzie w Biblii nie wspomniano o Trójcy.
Według Pelikan "Jednym z najbardziej powszechnie akceptowanych wniosków z 19-wiecznej historii dogmatu była
teza, że ​dogmat o Trójcy nie pochodził z Nowego Testamentu, a tym bardziej nie było go w Starym Testamencie,
ale ewoluował on wiele razy do 4 wieku naszej ery.” (Pelikan, Jaroslav. The Emergence of the Catholic Tradition
(100-600). Chicago: U of Chicago P. 1971. Vol. 1 of The Christian Tradition: A History of the Development of
Doctrine. 5 vols.)
Jeśli Tójca św. nie pochodzi z Biblii, to skąd to się wzięła? Aby znaleźć genezę Trójcy w chrześcijaństwie, musimy
spojrzeć na okoliczności, w których znaleźli się pierwsi chrześcijanie.
Pierwsi chrześcijanie szukali swojego „miejsca na świecie” wykorzystywali wiele zapożyczeń z innych religii. Wielu
badaczy uważa iż chrześcijańska trójca święta była kopia egipskiej św. trójcy.
W swojej książce „Mity Egipskie”, George Hart, wykładowca w British Museum i profesor starożytnych hieroglifów
Egipskich na Uniwersytecie w Londynie, pokazuje, jak Egipt również wierzył w "transcendentalnego, powyżej
stworzenia, i istniejącego wcześniej" jednego, boga Amona. Amon był naprawdę kompilacja bogów w jednym. Re
był jego twarzą, Ptah jego ciałem a Amon, jego ukrytą tożsamością. (Hart, George. Egyptian Myths. Austin: U of
Texas. 1990).
Znany historyk Will Durant zgadza się, że Ra, Amon i Ptah były "połączone w trzech postaciach w jednego
najwyższego boga" (Oriental Heritage 201). Dodatkowo, hymn do Amona, napisany w 14 wieku p.n.e. określa
egipską trójcę: "Wszyscy bogowie są w trójcy złączeni: Amon, Re, Ptah, oni nie mają sobie równych. Jego imię jest
ukryte w Amonie, jest re ... przed [ludźmi], a jego ciało jest Ptah "(Hornung 219).
Tak widzimy iż „pismo swiete” nie jest „prawdą objawioną” a tylko kopią, mniej lub bardziej wierna, lecz tylko
kopia, wierzeń Egipskich.
C.D.N
Autor: garm
Artykuł pobrano ze strony eioba.pl