4205_Choroby pasożytnicze przenoszone drogą płciową

Wesz łonowa, mendoweszka– gatunek wszy należący do rodziny Pthiridae,
pasożytujący na człowieku i powodujący chorobę wszawicę.
ZAKAŻENIE
Z reguły bezpośrednie w czasie kontaktu płciowego, rzadko przez ręcznik,
bieliznę lub pościel. Zapłodniona samiczka składa jajeczka, z których po
tygodniu wylęgają się larwy, osiągające dojrzałość w ciągu następnego
tygodnia.
OBJAWY
Najbardziej charakterystyczny jest intensywny świąd wzgórka łonowego,
gdyż tam przede wszystkim umiejscawiają się pasożyty. Czasami, zwłaszcza
u osób silnie owłosionych, mogą być zajęte uda, brzuch, doły pachowe.
Pasożyty są, jak wspomniano, trudno dostrzegalne; na bieliźnie można
zauważyć punkcikowate czarne plamki krwi i kału.
LECZENIE
Leczenie środkami zewnętrznymi najlepiej przeprowadzić w poradni
dermatologicznej, gdyż istnieje wiele leków, które można nabyć tylko na
receptę. Ścięcie włosów na wzgórku łonowym nie jest wówczas
konieczne. Jednocześnie musi być leczony partner, by uniknąć
wzajemnego zakażania.
Świerzb jest zakaźną, silnie swędzącą chorobą wysypkową spowodowaną przez
świerzbowca ludzkiego, który drąży kanały w warstwie rogowej naskórka.
ZAKAŻENIE
Świerzb przenosi się najczęściej przez kontakt fizyczny (najczęściej intymny). Do zakażenia
dochodzi w wyniku kontaktów o charakterze społecznym (np. podanie ręki) albo (choć
rzadko) kontakt z zakażonymi przedmiotami - ręczniki, pościel itp. Chorują najczęściej
dzieci, które zarażają się głównie podczas zabaw. Świerzbowiec, który znalazł się na
skórze nowego żywiciela poszukuje partnera do rozrodu lub, gdy jest to zapłodniona
samica to rozpoczyna drążyć kanały. Najczęściej dzieje się to w miejscach gdzie warstwa
rogowa naskórka jest najgrubsza (podeszwy stóp i dłoni. Samica składa codziennie 2 jaja
przez dwa miesiące. Larwa wykluwa się po kilku tygodniach, a po około 3 tygodniach jest
już w pełni dojrzała. Świąd zaczyna się zwykle w okolicach udowych 3-4 tygodnie od
zakażenia. Występuje on okresowo i nasila się po kąpieli, po rozebraniu się oraz w czasie
spania, ponieważ zmiany temperatury (zwłaszcza zwiększające się ciepło) pobudza
świerzbowca. Świąd staje się z czasem coraz bardziej dokuczliwy i obejmuje całą
powierzchnię ciała za wyjątkiem twarzy.
OBJAWY
Czerwone krosty znajdujące się głównie między palcami rąk i nóg, dookoła łokci,
nadgarstków, pępka, na powierzchni brzucha i narządów rodnych.
LECZENIE
Świerzb najczęściej zwalcza się stosując maści.
Rzęsistkowica jest najbardziej rozpowszechnioną w świecie chorobą
przenoszoną drogą płciową. Światowa Organizacja Zdrowia ocenia liczbę
zakażeń na ok. 120 milionów rocznie.
ZAKAŻENIE
Ogromna większość przypadków rzęsistkowicy jest przeniesiona przez
stosunki seksualne. Możliwe jest jednak także zakażenie przez ręczniki,
bieliznę i przybory toaletowe, gdyż rzęsistki mogą przeżyć kilka godzin w
wilgotnym środowisku.
OBJAWY
U mężczyzn - może występować zapalenie cewki moczowej z wydzieliną, a
niekiedy zapalenie worka napletkowego, najczęściej jednak zakażenie
przebiega bezobjawowo.
U kobiet - występuje zapalenie pochwy, objawiające się żółto pienistymi
upławami, dokuczliwym świądem i pieczeniem, rzadziej zakażenie bywa
bezobjawowe.
LECZENIE
Powinno być jednoczesne u obojga partnerów, bowiem nie leczony partner
może być źródłem ponownego zakażenia, nawet w przypadku braku
objawów. Najczęstszym lekiem stosowanym jest Metronidazol.
Ameboza azywana też czerwonką pełzakową lub pełzakowicą, jest chorobą
wywoływaną przez pierwotniaka Entamoeba histolytica.
ZAKAŻENIE
Choroba ta jest najbardziej rozpowszechniona w krajach tropikalnych, dlatego też
przebywając tam należy zachować szczególną uwagę na to, co jemy i pijemy.
Należy także unikać możliwości kontaktu z odchodami (niesprawna kanalizacja blisko
ujęcia wody, stosunek analny, kontakt z owadami).
OBJAWY
Do najbardziej charakterystycznych objawów amebozy zaliczamy biegunkę, bóle
brzucha, nudności, wzdęcia oraz gorączkę. Biegunka przy amebozie charakteryzuje się
występowaniem krwi i śluzu.
Poza ostrą formą, choroba może przyjmować postać przewlekłą lub pozajelitową
(prowadzącą do stanów zapalnych wątroby).
Aby postawić pewną diagnozę przy podejrzeniu amebozy, należy przeprowadzić testy
laborytoryjne - badanie kału.
ZAPOBIEGANIE I LECZENIE
Do podstawowych metod zapobiegania rozprzestrzeniania się choroby zalicza się
odpowiednie przygotowanie wody pitnej oraz przyjmowanych pokarmów, przestrzeganie
zasad higieny osobistej oraz dbałość o czystość urządzeń sanitarnych.
Wiele źródeł wskazuje też stosunek analny jako czynnik zwiększający ryzyko zachorowania
na amebozę.
W przypadku zdiagnozowania amebozy należy podjąć leczenie lekami
przeciwpierwotniakowymi. Wizyta u lekarza jest konieczna, ponieważ nieleczona
ameboza w ostrych postaciach może prowadzić do śmierci pacjenta.
Źródła informacji:
www.swierzb.medserwis.pl
www.vns.pl
www.wikipedia.org
www.medonet.pl