Kod przedmiotu Rok akad./ semestr (zimowy, letni) IV rok - semestr zimowy Nazwa przedmiotu Stawonogi i grzyby, jako bioindykatory stanu krajobrazu rolniczego Kierunek Rolnictwo Typ studiów Studia niestacjonarne I stopnia Rodzaj przedmiotu Fakultatywne Semestr studiów 7 Punkty ECTS 2 Formy kształcenia (wykłady/ćwiczenia/inne) – liczna godz. Prowadzący Język Efekty kształcenia Wykłady – 9 h Ćwiczenia – 9 h Dr hab. Zdzisław Klukowski prof. UPW; Dr hab. Krzysztof Matkowski Polski Wiedza: Zna zagadnienia związane z pojęciem bioindykacji i biomonitoringu środowiska. Prawidłowo definiuje pojęcia, charakteryzuje cechy właściwe bioindykatorom, opisuje najważniejsze grupy stawonogów i grzybów stenotypowych mające znaczenie dla bioindykacji. Zna biowskaźniki opisujące kondycję ekosystemu, w szczególności systemów mezofauny glebowej oraz małych zbiorników i cieków słodkowodnych. Zna podstawowe testy z zastosowaniem biomarkerów. Potrafi opisać podstawowe testy ekotoksyczności oraz wyjaśnić układy z elementem biosensorycznym R1R_W05, R1R_W08, R1R_W016 Umiejętności: Umie prawidłowo pobrać próby grzybów i stawonogów, ocenić ich liczebność. Student potrafi wyszukać gatunki wskaźnikowe w terenie. Prawidłowo rozpoznaje najważniejsze gatunki grzybów i owadów mogące mieć znaczenie, jako bioindykatory lub biomonitory dla określonego środowiska. Planuje proste systemy Wymagania wstępne Treści kształcenia Literatura Metody oceny monitoringu na podstawie gatunków bioindykacyjnych. Umie zinterpretować proste reakcje organizmów wskaźnikowych na zmiany powodowane przez człowieka w obserwowanym środowisku. Umie zastosować wiedzę z zakresu biomonitoringu do podejmowania właściwych zabiegów integrowanej ochrony roślin. Potrafi zbierać materiały niezbędne do realizacji pracy magisterskiej R1U_U01, R1R_U04, R1R_U07, R1R_U09. Kompetencje społeczne: Ma świadomość zagrożeń związanych z występowaniem w uprawach agrofagów, jako efekt zachwiania bioróżnorodności. Rozumie potrzebę dokształcania się i podnoszenia kompetencji w zakresie wykorzystania organizmów żywych do oceny jakości środowiska, oraz obserwacji niekorzystnych zmian w nim zachodzących R1R_K01, R1R_K03, R1R_K05, R1R_K06. Zoologia, Entomologia, Znajomość ważnych gospodarczo gatunków wskaźnikowych. Rola grzybów i stawonogów w ekosystemach naturalnych i antropogenicznych. Gleba powietrze i woda, jako środowisko życia stawonogów i grzybów. Testy biotyczne i wskaźniki stosowane do oceny zależności zachodzących w zbiorowiskach grzybów i stawonogów. Możliwości wykorzystania grzybów i stawonogów, jako indykatorów stanu środowiska 1. Invertebrate Biodiversity as Bioindicators of Sustainable Landscapes. Practical Use of Invertebrates to Assess Sustainable Land Use. Ed. Paoletti M.G. (1999), Elsevier Science B. V. 2. Kaiser J. 2001. Bioindicators and Biomarkers of Environmental Pollution and Risk Assessment. Science Publishers. 3. Makomaska - Juchiewicz M. (red.) 2010. Monitoring gatunków zwierząt. Przewodnik metodyczny. Część I. GIOŚ, Warszawa. 4. Nałęcz-Jawecki G. 2000: Bioindykacja. Biologiczne metody badania toksyczności środowiska. Wyd. Akademii Medycznej, Warszawa. 5. Richling A., Splon J. 1996. Ekologia krajobrazu. PWN Warszawa, ss.311 6. Sarosiek J. 1997. Bioindykacja skażeń chemicznych i radioaktywnych środowiska z wykorzystaniem roślin. Wyd. UW Wrocław; Śnieżka T. 1997. 2. Zintegrowany monitoring środowiska przyrodniczego Wyd. UW Wrocław. 7. Zimny H.: Ekologiczna ocena stanu środowiska. Bioindykacji i biomonitoring. Wyd. Grzegorczyk, Warszawa 2006. Wiedza: Kolokwia na ćwiczeniach, egzamin pisemny. Umiejętności: Ocena z kolokwium, ocena z praktycznej umiejętności rozpoznawania gatunków wskaźnikowych grzybów i stawonogów zasiedlających gleby i wódy słodkowodne. Kompetencje społeczne: Rzeczowość argumentacji studenta podczas dyskusji w 5 stopniowej skali. Tematyka wykładów (4,5 x 1h+ entomologia oraz 4,5 x1h fitopatologia ): 1. Bezkręgowce, jako bioindykatory stanu środowiska. Podstawowe właściwości bioindykatorów i biomonitorów - ich klasyfikacja i znaczenie. Monitoring biologiczny - rodzaje metod opartych na gatunkach wskaźnikowych. 2. Funkcje metod bioindykacyjnych (GEMS, EMEP). Indeksy biotyczne. Czy bezkręgowce mogą być wartościowymi gatunkami wskaźnikowymi skażenia powietrza? 3. Bioindykacja stanu wód. Stawonogi małych zbiorników i cieków słodkowodnych. 4. Reakcja gatunków wskaźnikowych na mechaniczne zmiany struktury gleby. Bezkręgowce – wskaźniki środowiska glebowego. Możliwości wykorzystania bezkręgowców, jako wskaźników zanieczyszczeń chemicznych środowiska (nawozy, insektycydy). 5. Wstęp do mikologii środowiskowej. Grzyby w ekosystemach naturalnych i antropogenicznych. 6. Wpływ grzybów na postęp genetyczny. Wskaźniki stosowane do oceny zbiorowisk grzybów. 7. Grzyby, jako indykatory stanu środowiska. Techniki i metody badawcze w propagacji grzybów . 8. Grzyby w glebie, wodzie i powietrzu. 9. Prognozowanie efektów zanieczyszczenia ekosystemu na podstawie gatunku wskaźnikowego. Zaliczenie przedmiotu. Tematyka ćwiczeń (4,5h entomologia+ 4,5 h fitopatologia): 1. Przegląd systematyczny wybranych grup bezkręgowców będących indykatorami mechanicznych i strukturalnych zmian zachodzących w środowisku glebowym. 2. Bezkręgowce – wskaźniki zanieczyszczeń chemicznych krajobrazu rolniczego (nawozy, herbicydy, insektycydy, zanieczyszczenia przemysłowe) 3. Oznaczanie słodkowodnej makrofauny stawonogów dla potrzeb bioindykacji stanu środowiska. Bezkręgowce, jako bioindykatory czystości wód. Systemy saprofobowe (Pantlea i Bucka wraz z modyfikacjami oraz BMWP-PL). 4. Gatunki wskaźnikowe zmian siedliskowych ekosystemów naturalnych i chronionych. Indeksy biologiczne siedlisk. (temat wspólny) 5. Morfologia grzybów. Podstawowe taksony grzybów spotykane w środowisku. Przegląd przedstawicieli poszczególnych gromad. 6. Zasady identyfikacji grzybów. 7. Pomiar obecności grzybów w powietrzu i wodzie. Analiza mikologiczna gleby. 8. Testy biotyczne, jako wskaźnik przystosowania grzybów do środowiska. 9. Obce gatunki inwazyjne –powodujące zmiany w populacjach roślin i zwierząt.