30 Czasy... Ludzie... Wydarzenia
advertisement
Z życia i wiary Czasy... Ludzie... Wydarzenia... 125 lat temu 600 lat temu 26 grudnia 1889 r. w Wędryni na Śląsku Zaolziańskim urodził się bp ks. prof. Jan Szeruda. Ukończył gimnazjum polskie w Cieszynie, a następnie studia teologiczne w Wiedniu i w Halle. Po studiach był prefektem w gimnazjum polskim w Orłowej. Ordynowany został na księdza dnia 15 sierpnia 1917 r. w Nawsiu, gdzie został wikariuszem. Po odbyciu dodatkowych studiów teologicznych w Bazylei w Szwajcarii, gdzie uzyskał stopień licencjata teologii, rozpoczął pracę dydaktycznonaukową na Uniwersytecie Warszawskim. W dniu 22 kwietnia 1922 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a od 5 grudnia 1929 r. profesorem zwyczajnym i kierownikiem katedry egzegezy Starego Testamentu i języka hebrajskiego. Wiele wysiłków poświęcił rodzącemu się ruchowi ekumenicznemu w Polsce i na świecie. Brał czynny udział w pracach towarzystw naukowych, był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, Towarzystwa Badań Dziejów Reformacji w Polsce, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Podczas okupacji pracował jako urzędnik, prowadząc jednocześnie wykłady z teologii na tajnym uniwersytecie, gdzie pełnił funkcję dziekana. W lutym 1945 r. wrócił do zburzonej Warszawy. Dnia 21 czerwca 1945 r. synod duchownych w Łodzi powołał go na zastępcę biskupa do czasu zwołania zwyczajnego synodu Kościoła. Podjął się odbudowy rozbitego przez wojnę Kościoła. Wznowił wykłady na Wydziale Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego. Otrzymał doktoraty honorowe uniwersytetów w Bazylei (1929) i im. Jana Husa w Pradze (1948). Uczestniczył aktywnie w pracach Komisji Przekładu Pisma Świętego oraz jako profesor Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, która powstała w r. 1954 w miejsce Wydziału Teologii Ewangelickiej UW. Niestety, urząd biskupa mógł sprawować tylko do jesieni 1951 r., gdyż władze totalitarne cofnęły zgodę na dalsze piastowanie przez niego urzędu biskupiego i nie wyraziły zgody na kandydowanie przez niego w wyborach na urząd biskupa. Ks. biskup Jan Szeruda zmarł dnia 21 marca 1962 r. w Warszawie i został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Warszawie. 30 5 listopada 1414 r. rozpoczęły się obrady soboru w Konstancji. Sobór zwołał pizański antypapież Jan XXIII z inicjatywy Zygmunta Luksemburczyka wówczas elektora brandenburskiego, króla węgierskiego i niemieckiego, późniejszego cesarza rzymskiego celem przywrócenia jedności w kościele zachodnim rozdartym od 1378 r. oraz przeprowadzenia reform. Sobór trwał od 16 listopada 1414 r. do 22 kwietnia 1418 r. Kościół katolicki uznaje formalnie tylko te posiedzenia soborowe, które odbyły się po zatwierdzeniu soboru przez Grzegorza XII. Poprzednie posiedzenia pod przewodnictwem Zygmunta Luksemburskiego i antypapieża Jana XXIII nie są uznawane. Gdy sobór był zwoływany, istnieli trzej – uważający się za prawowitych – papieże: Benedykt XIII ( w Awinionie), Grzegorz XII (w Rzymie) i Jan XXIII (w Pizie). Kilka lat wcześniej (w 1409) zdecydowana większość biskupów na soborze w Pizie zakwestionowała prawa do tronu piotrowego papieży rzymskiego i awiniońskiego, wybierając trzeciego papieża – Jana XXIII – tworząc obediencję pizańską, twierdząc przy tym, że rada biskupia ma większe prawa niż tylko jeden biskup, nawet jeśli jest biskupem Rzymu. Niestety, w wyniku tego schizma nasiliła się, gdyż zamiast dwóch urzędowało trzech papieży. Drugim celem soboru było kontynuowanie reform rozpoczętych podczas soboru w Pizie. Reformy te były skierowane przede wszystkim przeciwko Johnowi (Janowi) Wyclifowi, którego wyklęto na ósmej sesji 4 maja 1415 r., Janowi Husowi i ich następcom. Jan Hus po przybyciu do Konstancji 28 listopada 1414 r., pomimo listu żelaznego wydanego przez Zygmunta Luksemburskiego, został uwięziony a następnie podczas soboru skazany i ostatecznie spalony na stosie 6 lipca 1415. Informator Parafialny nr 76 Z różnych źródeł zebrał Józef Król www.parafiajaworze.pl
