Genetyka-prelekcje.doc (959 KB) Pobierz Prelekcja I: Podstawowe określenia: Genotyp – to materiał genetyczny danej osoby uporządkowany w charakterystyczny układ alleli Fenotyp – to końcowy efekt działania czynników genetycznych i środowiskowych, ujawniający się w postaci określonego obrazu klinicznego lub obserwowanej ekspresji genu. Badania korelacji genotypowofenotypowej służą do oceny i powiązania obrazu klinicznego choroby ze specyficzną mutacją genu. Jeżeli allele w tym samym locus są identyczne, to osobę z takim układem nazywa się homozygotą. Oba allele mogą być prawidłowe lub nieprawidłowe. Jeżeli allele w tym samym locus są różne to osobę z takim układem nazywa się heterozygotą. Określenie to odnosi się zazwyczaj do sytuacji posiadania jednego prawidłowego i jednego nieprawidłowego lub zmutowanego allelu. Takie heterozygotyczne osoby nazywane są nosicielami. Pojęcie „autosomalny” odnosi się do chromosomów (autosomów) nie będących chromosomami płciowymi. O cechach dziedziczonych autosomalnie mówi się, gdy są one uwarunkowane genami zlokalizowanymi w autosomach. Sprzężenie z chromosomami X i Y odnosi się do genów mających loci na chromosomie X lub Y. Z allelami sprzężonymi z chromosomami X związane jest dziedziczenie dominujące lub recesywne. Określenie sprzężenie z płcią jest synonimem używanym do przedstawienia dziedziczenia sprzężonego z chromosomem X. Cechy uwarunkowane dominująco występują zarówno u heterozygot, jak i homozygot. Oznacza to, że obecność pojedynczego allelu danego genu wystarcza do ujawnienia się cech. Cechy uwarunkowane recesywnie występują tylko u homozygot, co oznacza, że do ich wystąpienia konieczna jest obecność alleli recesywnych w obu chromosomach. Pojęcia dominacji i recesywności dotyczą obrazu klinicznego, a nie samych genów. Dziedziczenia autosomalne dominujące: Ponad połowa opisanych dotychczas cech jest dziedziczona dominująco: około 1/3, a 1/10 jako cechy sprzężone z chromosomem X. Pojęcie choroby dziedziczonej dominująco oznacza, że pojedynczy allel danej choroby ( jak u heterozygoty) wystarcza do ujawnienia się jej objawów. Kryteria dziedziczenia autosomalnego dominującego są następujące: dana cecha przekazywana jest bez przeskoków z pokolenia na pokolenie. przy skojarzeniu osoby chorej (heterozygoty) ze zdrową homozygotą (najczęściej występująca sytuacja) każde dziecko ma 50% ryzyka dziedziczenia zmutowanego allelu prawidłowego. osoby obu płci chorują z jednakową częstością Dziedziczenia autosomalne dominujące – cechy kliniczne: Nowa mutacja: Nowe mutacje są najczęściej przyczyną chorób o tak ciężkim przebiegu, że zmniejszają zdolność do reprodukcji. Większość przypadków achondroplazji jest wynikiem nowej mutacji. Późny wiek ojca może być związany ze zwiększeniem częstości nowych mutacji w niektórych loci. Częstość występowania nowych mutacji w niektórych chorobach dziedziczonych dominująco jest znana i wykorzystywana w poradnictwie genetycznym: zmniejszona penetracja – jeśli częstość ekspresji fenotypowej danego genotypu jest mniejsza niż 100%, to mówi się o obniżonej penetracji. O braku penetracji mówi się , gdy dany allel dziedziczony, lecz nie wykazuje ekspresji fenotypowej. b) zmniejszona ekspresja – ekspresja jest zmniejszona w zależności od tego, w jakiej postaci klinicznej lub w jakim stopniu poszczególny allel ujawnia się w fenotypie danej osoby. a) Nowa mutacja: 1. Zmienność ekspresji jest powszechna w choroabach dziedziczonych dominująco. 2. Osoby chore, lecz zdolne do reprodukcji, wykazują zwykle mniejsze nasilenie objawów choroby. Przykłady kliniczne: Choroba Huntingtona Zespół Marfana Dziedziczenie autosomalne recesywne: W tym typie dziedziczenia charakterystyczny fenotyp obserwuje się tylko u homozygot, a wtypowym rodowodzie występuje obok probanta chore rodzeństwo obu płci oraz ich zdrowi rodzice. Dziedziczenie recesywne podejrzewa się, jeśli rodzice są spokrewnieni, i uważa się za pewne, jeśli stwierdza się niski poziom lub brak aktywności określonego enzymu u każdego z obojga rodziców probanta. Kryteria: jeśli cecha jest rzadka, rodzice i krewni, w odróżnieniu od potomstwa są zazwyczaj zdrowi. jeśli recesywne geny są heterozygotami, to częstość segregacji w każdej ciąży wynosi 25% zdrowych homozygot, 50% heterozygot i 25% chorych homozygot. choroba występuje z jednakową częstością u oby płci jeśli cecha jest rzadka to istnieje duże prawdopodobieństwo, że rodzice są spokrewnieni. Cechy charakterystyczne: częstość występowania heterozygot w populacji. Chore osoby są prawie zawsze potomkami zdrowych heterozygot (nie homozygot). nosicielstwo. Nosiciele to osoby zdrowe lecz u n iektórych z nich występuje obniżenie o połowę w stosunku do normy aktywności określonego enzymu. Przykłady kliniczne: Galaktozemia Homocystynuria Mukowiscydoza Dziedziczenie sprzężone z chromosomem X: Może być zarówno recesywne i dominujące. Objawy choroby dziedziczonej recesywnie w sprzężeniu z chromosomem X obserwuje się tylko u mężczyzn. Dziedziczenie sprzężone chromosomem X podejrzewa się, jeśli dana cecha występuje u kilku mężczyzn spokrewnionych poprzez kobiety. Ponieważ mężczyźni mają tylko jeden chromosom X, są zatem homozygotami dla genów sprzężonych z chromosomami X Kryteria: jeśli cecha jest rzadka, rodzice i krewni (wyłączając wujów ze strony matki i innych męskich krewnych w linii kobiecej) są zazwyczaj zdrowi. chorzy homozygotyczni mężczyźni nie mają ani chorych synów, ani chorych córek. heterozygotyczne kobiety nosicielki są klinicznie zdrowe, lecz przekazują zmutowany gen 50% męskiego potomstwa. 50% córek to zdrowe heterozygoty a 50% zdrowe homozygoty. chore córki są najczęściej potomstwem heterozygotycznej kobiety i chorego mężczyzny każdy chory mężczyzna jest urodzony przez heterozygotyczną kobietę (z wyjątkiem nowych mutacji) jeśli cecha jest dominująca to wszystkie córki chorego mężczyzny są chore. Przykłady kliniczne Dystrofia mięśniowa Duchenne'a (DMD) Zespół leniwego chromosomu X [fra(X)] Dziedziczenie mitochondrialne: Ludzkie komórki mają setki mitochondriów rozpoznanych w cytoplazmie, z których każde zawiera pewną liczbę kolistych cząstek DNA Mutacje mitochondrialne DNA są odpowiedzialne za niewielką liczbę schorzeń genetycznych. Kryteria: Każde mitochondrium zawiera pewną liczbę kopii kolistego genomu. Niemal cały mitochondrialny DNA jest dziedziczony od matki Określone tkanki mają różnż liczbę mitochondriów. Duże rearanżacje genowe: Delecje są łatwo wykrywane dzięki technologii rekombinacji DNA przez stwierdzenie nieobecności lub zmianę wielkości fragmentu DNA. Delecje genowe, z wyjątkiem kilku zespołów są rzadkimi przyczynami mutacji w ludzkim genomie. Duplikacje sekwencji DNA są powszecjne w procesie ewolucji i mogą być spowodowane nieprawidłowym procesem koniugacji homologicznych sekwencji DNA położonych blisko siebie, z duplikacją materiału genetycznego, który jest zawarty wewnątrz genu. Mechanizm duplikacji jest podobny do obserwowanego w balasemii. Duplikacje mogą zmienić ramkę odczytu. Rodzinna hipercholesterolemia i DMD są przykładami chorób genetycznych, które mogą być spowodowane duplikacjami. Insercje są rzadkimi przyczynami mutacji w ludzkim genomie. Transpozycja DNA jest jednak zjawiskiem powszechnym w ludzkim genomie, lecz zwykle nie obejmuje sekwencji kodujących. Transpozycja może niekiedy przerwać ciągłość genomu i być przyczyną nieprawidłowej ekspresji uszkodzonego genu. Mutacje punktowe. Zastąpienie pojedynczego nukleotydu, podobnie jak obserwowane u bakterii i wirusów, jest najczęstszą przyczyną mutacji w ludzkim genomie. Jeśli w kodonie dojdzie do zmiany pojedynczego nukleotydu, to powstałe punktowe mutacje nazywa się mutacjami zmiany sensu. Zaburzenia, które są skutkiem różnych mutacji punktowych, to np. beta-talasemia, mukowiscydoza, fenyloketonuria i zespół Taya-Sachsa. Mutacje transkrypcyjne: Mogą wystąpić w obszarze od 5’ końca początku kodonu inicjującego w sekwencji DNA. Miejsce to jest krytyczne dla regulacji transkrypcji. Przykładem mogą być różne mutacje znalezione w sekwencji TATA, regionie zlokalizowanym około 30 nukleotydów w kierunku końca 5’ od kodonu inicjującego. Ważną rolę w regulacji transkrypcji odgrywają także reszty na 3’ końcu genu beta-globiny. Mutacje w tych dystalnych elementach promotora mogą być przyczyną obniżenia aktywności transkrypcyjnej i spadkiem produkcji białka beta-globiny. Mutacje translacyjne: Mutacje uszkadzające translację obserwowane są czasem w talasemii. Opisane zostały także w innych chorobach takich jak fenyloketonuria. Mutacje nonsensowne Mutacje zmiany ramki odczytu. Mutacje RNA: Mutacje procesu cięcia RNA i jego stabilności mogą spowodować nieodpowiednie cięcie wytwarzanego RNA w sekwencjach w kierunku do końca 3’. Wynikiem tego jest powstanie RNA, który jest nienormalnie duży, niestabilny i szybko ulega degradacji. Mutacje procesu składania RNA. Mutacje dynamiczne: W ostatnich latach opisano nowy mechanizm powstawania mutacji u ludzi, spowodowany wzrostem liczby trójnukleotydowych sekwencji powtarzalnych w genie. Trój nukleotydy te mogą znajdować się w nie ulegającym translacji regionie 5’ genu, w regionie kodującym genu lub w nie ulegającym translacji regionie 3’ genu. Negatywne mutacje dominujące: Mutacja jednego z alleli w danym locus może dać efekt dominujący, jeśli obecność tylko jednego funkcjonalnie prawidłowego allelu jest niewystarczająca do wytworzenia odpowiedniej ilości produktu tego genu. Hipercholesterolemia rodzinna jest chorobą będącą przykładem takiej mutacji. Polimorfizm genetyczny Polimorfizm i markery genetyczne Definicje Polimorfizm genetyczny – oznacza występowanie w populacji dwóch lub więcej alleli w danym locus z częstością większą niż wynikająca z ogólnej częstości mutacji. Polimorfizm to zrównoważenie genetyczne warunkujące zmienność wewnątrz gatunku. Polimorfizm. Wszystkie odmiany polimorfizmu są efektem zmian zachodzących w sekwencji DNA, które mogą być wykryte metodami biologii molekularnej. Polimorfizm można również wykazać w badaniach białek o zmienionej funkcji, enzymów lub antygenów oraz nieprawidłowych cech fizycznych organizmu. Polimorfizm może być zatem klasyfikowany zależnie od metody jego wykrycia. Polimorfizm DNA – jest identyfikowany poprzez bezpośrednie wykrycie zmienionych sekwencji DNA. Polimorfizm długości fragmentów restrykcyjnych (RFLP) – polimorfizm krótkich tandemowych powtórzeń (STRP) Znaczenie kliniczne polimorfizmu: Większość rodzajów polimorfizmu nie wpływa na cechy kliniczne fenolu. Bez względu na ich efekt fenotypowy są one użytecznymi markerami genetycznymi. Markery genetyczne: Markery genetyczne mogą być wykorzystane do określenia prawdopodobieństwa asocjacji genów choroby w rodzinie lub u pojedynczych chorych, a także do ustalenia pokrewieństwa oraz genetycznej zgodności krwi, nasienia czy tkanki. Bliźnięta. Z genetycznego punktu widzenia istnieją dwa rodzaje bliźniąt: Jednojajowe (MZ) lub identyczne bliźnięta mają wszystkie geny takie same. Pochodzą z jednej zygoty, która dzieli się na dwa embriony. Dwujajowe (DZ) lub braterskie bliźnięta mają około połowy genów takich samych. Rozwijają się z dwóch oddzielnych zygot i są tak samo genetycznie spokrewnione, jak z pozostałym rodzeństwem. Markery genetyczne: Ustalenie ojcostwa: Ustalenie ojcostwa wymaga pobrania próbek od dziecka, matki i domniemanego ojca. Badania z zastosowaniem markerów genetycznych mogą wykluczyć, ale nie udowodnić ojcostwo. Są dwie możliwości wykluczenia ojcostwa: a) ojcostwo jest wykluczone jeśli żaden z dwóch alleli danego locus u domniemanego ojca nie występuje u dziecka b) ojcostwo jest wykluczenie, jeśli u domniemanego ojca brakuje allelu, który jest obecny u dziecka, a nie m ago u matki. Im więcej markerów zostanie przebadanych i mniej wspólnych alleli ustalonych, tym bardziej prawdopodobne, że ojcostwo danego mężczyzny będzie wykluczone. Prawdopodobieństwo ojcostwa może być obliczone na podstawie liczby przebadanych markerów oraz częstości alleli, dla których dziecko jest informacyjne. Za pomocą techniki DNA fingerprinting, pozwalającej badać szczególnie polimorficzne markery prawdopodobieństwo ojcostwa, które jest bardzo wysokie, można zazwyczaj uzyskać, kiedy porównanie dotyczy dziecka i jego biologicznego ojca. Zastosowanie markerów genetycznych w sądownictwie obejmuje ponadto: ... Plik z chomika: Lekarski.Zabrze.WUM-IIWL Inne pliki z tego folderu: Genetyka-prelekcje.doc (959 KB) Inne foldery tego chomika: Zgłoś jeśli naruszono regulamin Strona główna Aktualności Kontakt Dział Pomocy genetyka prof Kiczm prezentacje Opinie Regulamin serwisu Polityka prywatności Copyright © 2012 Chomikuj.pl