Sakramenty uzdrowienia

Sakramenty uzdrowienia
 Sakrament pokuty
 Sakrament chorych
Potrzeba sakramentów
uzdrowienia
Przez sakramenty wtajemniczenia
chrześcijańskiego otrzymujemy nowe życie w
Chrystusie. Jednak przechowujemy to życie w
„glinianych naczyniach” (2Kor 4,7). Jest ono
jeszcze „ukryte z Chrystusem w Bogu” (Kol 3,3).
Jesteśmy jeszcze w „przybytku doczesnego
zamieszkania” (2Kor 5,1), poddani cierpieniu,
chorobie i śmierci. To nowe życie dziecka
Bożego można osłabić, a nawet utracić przez
grzech
Jezus naszym uzdrowieniem
Jezus Chrystus, lekarz naszych dusz i ciał,
który odpuścił grzechy paralitykowi i
uzdrowił mu ciało (Mk 2,1-12) chciał, by
Kościół mocą Ducha Świętego dalej
prowadził jego dzieło uzdrawiania i
zbawiana, które obejmuje wszystkie
członki. Jest to celem sakramentu pokuty i
sakramentu namaszczenia chorych
Sakrament pokuty i pojednania
„Ci zaś, którzy przystępują do sakramentu
pokuty otrzymują od miłosierdzia Bożego
przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu
i dostępują pojednania z Kościołem,
któremu grzesząc zadali ranę, a który
przyczynia się do ich nawrócenia miłością,
przykładem i modlitwą.”
(Lumen gentium11)
Jak nazywamy ten sakrament?
Sakrament nawrócenia, ponieważ
urzeczywistnia wezwanie Jezusa do nawrócenia
(Mk 1,15), drogę powrotu do Ojca (Łk 15,18)
Sakrament pokuty, bo ukazuje drogę
nawrócenia, skruchy, zadośćuczynienia
Sakrament spowiedzi – oskarżenie, spowiedź
jest istotnym elementem. Nazywamy też
„wyznaniem”, uznaniem i uwielbieniem świętości
Boga i Jego miłosierdzia wobec grzesznika
Inne nazwy
Sakrament przebaczenia, ponieważ przez
sakramentalne rozgrzeszenie udziela
penitentowi przebaczenia i pokoju (formuła
rozgrzeszenia)
Sakrament pojednania, ponieważ udziela miłości
Boga przynoszącej pojednanie: „Pojednajcie się
z Bogiem” (2Kor 5,20). Jest odpowiedzią na
wezwanie: „Najpierw idź i pojednaj się z bratem
twoim” (Mt 5,24)
Dlaczego po chrzcie świętym?
„Jeżeli mówimy, że nie mamy grzechu to
samych siebie oszukujemy i nie ma w nas
prawdy” (1J 1,8)
Jezus uczył modlitwy: „odpuść nam nasze
grzechy” (Łk 11,4)
Sakramenty inicjacji chrześcijańskiej czynią
człowieka świętym, jednak nie eliminują
kruchości i słabości natury ludzkiej i jej
skłonności do grzechu, którą tradycja nazywa
pożądliwością
Nawrócenie ochrzczonych
Istotnym wezwaniem nauczania Jesusa jest:
„Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,15),
najpierw ci, którzy nie znają jeszcze Jezusa
Drugie nawrócenie – chrześcijan – jest nieustannym
zadaniem całego Kościoła, który obejmuje „w łonie
swoim grzeszników”, który „będąc święty i zarazem
ciągle potrzebujący oczyszczenia podejmuje ustawicznie
pokutę i odnowienie swoje” (Lumen gentium, 8). Jest to
poruszenie skruszonego serca (Ps 51,19))
pociągniętego łaską (J6,44;12,32). Świadczy o tym
nawrócenie św. Piotra po 3 – krotnym zaparciu się
„Kościół ma wodę chrztu i łzy pokuty” – św. Ambroży
Różne formy pokuty:
Pokuta wewnętrzna: post, modlitwa i jałmużna –
nawrócenie w odniesieniu do samego siebie, do
Boga i bliźniego
Nawrócenie dokonuje się przez pojednanie,
troskę o ubogich troskę o prawo i
sprawiedliwość, wyznanie win braciom,
upomnienie braterskie, rewizję życia, rachunek
sumienia, kierownictwo duchowe, przyjmowanie
cierpień i prześladowań, przyjmowanie
codziennego krzyża i chodzenie za Chrystusem
Inne formy pokuty:
Źródłem i pokarmem codziennego nawrócenia
jest Eucharystia, w niej Ofiara Jezusa Chrystusa
Czytanie Pisma Świętego, Liturgia Godzin,
modlitwa Pańska, każdy szczery akt kultu i
pobożności
Okresy i dni pokuty w ciągu roku liturgicznego
(Wielki Post i każdy piątek)
Droga nawrócenia i pokuty została ukazana w
przypowieści o synu marnotrawnym (Łk 15,1124),w której centrum jest miłosierny Ojciec
Dla wielu
ludzi to
poważne
pytanie
Sakrament pokuty i pojednania
Grzech jest przede wszystkim obrazą Boga, zerwaniem
jedności z Bogiem i Kościołem
Tylko Bóg przebacza grzechy (Mk 2,7)
Ponieważ Jezus jest Synem Bożym ma władzę
odpuszczania grzechów (Mk 2,10) i wykonuje tę władzę:
„odpuszczone są twoje grzechy” (Mk 2,5; Łk 7,48)
Jezus daje tę władzę ludziom – apostołom (J 20, 21-23),
aby cały Kościół był znakiem i narzędziem przebaczenia
i pojednania
Apostoł prosi: „Pojednajcie się z Bogiem” (2Kor 5, 20)
Sakrament jest przebaczeniem i powrotem do Kościoła
Sakrament przebaczenia
Chrystus ustanowił sakrament pokuty dla wszystkich
grzeszników w Kościele, a przede wszystkim dla tych,
którzy po chrzcie popełnili grzech ciężki i w ten sposób
utracili łaskę chrztu i zadali ranę komunii kościelnej
Sakrament pokuty daje nową możliwość nawrócenia się i
odzyskania łaski
Ojcowie Kościoła przedstawiają ten sakrament jako
„drugą deskę ratunku po rozbiciu, jakim jest utrata łaski”
(Tertulian, De paenitentia, 4,2)
Mimo zmian w ciągu wieków struktura sakramentu
pozostała ta sama: akty człowieka, który nawraca się
pod działaniem Ducha Świętego (żal, wyznanie
grzechów, zadośćuczynienie) i działanie Boga za
pośrednictwem Kościoła
Formuła rozgrzeszenia
„Bóg Ojciec wszelkiego miłosierdzia, który
pojednał świat ze sobą przez śmierć i
zmartwychwstanie swojego Syna i zesłał
Ducha Świętego na odpuszczenie
grzechów, niech ci udzieli przebaczenia i
pokoju przez posługę Kościoła. I ja
odpuszczam tobie grzechy w imię Ojca I
Syna i Ducha Świętego” Amen.
Akty penitenta
„Pokuta zobowiązuje grzesznika do dobrowolnego
przyjęcia wszystkich jej elementów: żalu w sercu,
wyznania ustami, głębokiej pokory, czyli owocnego
zadośćuczynienia w postępowaniu”
Żal zajmuje I – miejsce – jest to ból duszy i
znienawidzenie popełnionego grzechu z
postanowieniem nie grzeszyć więcej
Żal doskonały, z miłości odpuszcza grzechy powszednie,
przynosi przebaczenie grzechów ciężkich, gdy jest
szczery z postanowieniem spowiedzi, gdy tylko będzie to
możliwe
Żal niedoskonały, z brzydoty grzechu lub lęku przed karą
– taki żal wystarczy do spowiedzi
Wyznanie
grzechów
Spowiedź
Wyzwala nas i ułatwia nasze pojednanie z innymi
Człowiek patrzy w prawdzie na popełnione grzechy,
bierze za nie odpowiedzialność
Na nowo otwiera się na Boga i komunię Kościoła, by
umożliwić nową przyszłość
Należy wyznać wszystkie świadome grzechy śmiertelne,
chociażby były najbardziej skryte
Każdy ma spowiadać się przed kapłanem przynajmniej
raz w roku, a w czasie wielkanocnym Komunię Świętą
przyjmować
Zaleca się też spowiedź z grzechów codziennych,
powszednich
Zadośćuczynienie
Należy czynić wszystko, by naprawić krzywdę
bliźniemu: oddać rzeczy, przywrócić dobrą
sławę, wynagrodzić krzywdy
Zadość czynić Bogu, pokutować za grzechy
Pokuta nakładana w sakramencie: modlitwa,
ofiara, dzieło miłosierdzia, służba bliźniemu,
wyrzeczenie, cierpienie, akceptacja krzyża –
mają pomagać w upodobnieniu się do
Chrystusa, który raz na zawsze odpokutował za
nasze grzechy (Rz 3,25; 1J 2,1-2)
Szafarz
sakramentu
pokuty:
biskup
lub kapłan
Skutki sakramentu pokuty
„Cała skuteczność pokuty polega na
przywróceniu łaski Bożej i zjednoczeniu
nas w przyjaźni z Bogiem” (Kat. Rzymski)
Celem i skutkiem jest pojednanie z
Bogiem
Jedna nas z Kościołem, leczy i ożywia
życie Kościoła
Grzesznik poddaje się miłosiernemu
sądowi, uprzedza sąd na końcu życia
Odpusty
Odpust jest to darowanie kary doczesnej
za grzechy już odpuszczone
Odpusty dzielą się na: zupełne i
cząstkowe
Warunki zyskania odpustu: stan łaski
uświęcającej, przyjęcie Komunii św.,
modlitwa w intencji jaką ma Ojciec św. na
dziś dla całego Kościoła, wyrzeczenie się
nawet najmniejszych przywiązań, słabości
NAMASZCZENIE CHORYCH
„Przez święte chorych namaszczenie i
modlitwę kapłanów cały Kościół poleca
chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu,
aby ich podźwignął i zbawił; a nadto
zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z
męką i śmiercią Chrystusa przysparzali
dobra Ludowi Bożemu” (Lumen gentium,
11).
Podstawy sakramentu chorych
w ekonomii zbawienia
Choroba i cierpienie zawsze należały do
najpoważniejszych problemów poddających
życie ludzkie ciężkiej próbie
Człowiek doświadcza swojej niemocy,
ograniczeń i skończoności, musi liczyć się z
przewidywaniem śmierci
Choroba może prowadzić do niepokoju,
zamknięciu się w sobie, do buntu przeciw Bogu
Często jednak jest drogą do większej
dojrzałości, do szukania Boga i powrotu do
Niego
Chory wobec Boga
W Starym Testamencie człowiek przeżywa swoją
chorobę w obliczu Boga – Pana życia i śmierci
Przed Nim wypowiada swoją skargę, błaga o
uzdrowienie
Choroba staje się drogą nawrócenia, a Boże
przebaczenie zapoczątkowuje powrót do zdrowia
Choroba w tajemniczy sposób łączy się z grzechem i
złem, wierność Bogu przywraca życie, cierpienie może
mieć wartość odkupieńczą, w końcu nadejdzie czas, gdy
Bóg przebaczy wszelki grzech i uleczy wszelką chorobę
(Iz 33,24)
Chrystus - lekarz
Współczucie Chrystusa dla chorych i liczne uzdrowienia
świadczą, że „Bóg łaskawie nawiedził lud swój” (Łk 7,16)
Jezus ma nie tylko moc uzdrawiania, ale też
przebaczania grzechów (Mk 2,5-12)
Jezus leczy całego człowieka: duszę i ciało
Utożsamia się z chorymi: „Byłem chory, a odwiedziliście
Mnie (Mt 25,36)
Jezus żąda wiary, aby uzdrowić, „bierze na siebie nasze
słabości i wszystkie choroby” (Mt 8,17)
Nie uleczył wszystkich, Jego uzdrowienia były znakami
nadejścia Królestwa Bożego, zapowiadały zwycięstwo
nad grzechem i śmiercią przez Jego Mękę, Śmierć i
Zmartwychwstanie
Jezus
Uzdrowił
wielu
„Uzdrawiajcie chorych”
Chrystus wzywa uczniów, by szli za Nim niosąc
własny krzyż
Daje im udział w uzdrawianiu: „Oni wyszli i
wzywali do nawrócenia. Wyrzucali wiele złych
duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i
uzdrawiali” (Mk 6,12-13)
Po zmartwychwstaniu ponawia to posłanie: „...na
chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie”
(Mk 16,17-18)
Duch Święty udziela niektórym specjalnego
charyzmatu uzdrawiania
Sakrament chorych
Wśród 7 sakramentów istnieje jeden specjalnie
przeznaczony do umocnienia osób dotkniętych
chorobą
Został ustanowiony przez Jezusa Chrystusa jako
prawdziwy i właściwy sakrament Nowego
Testamentu (Mk 6,13)
Od starożytnych czasów Kościół nigdy nie
przestawał prosić Pana, aby chory odzyskał
zdrowie, jeśli to posłuży jego zbawieniu
Zasady sakramentu chorych
„Sakramentu namaszczenia chorych udziela się
chorym, namaszczając ich na czole i dłoniach
olejem z oliwek… należycie poświęconym
wymawiając następujące słowa: „Przez to święte
namaszczenie, niech Pan w swoim
nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie
łaską Ducha Świętego. Pan, który odpuszcza ci
grzechy niech cię wybawi i łaskawie
podźwignie.” (Paweł VI, Sanctam unctionem
infirmorum; por. KPK , kan. 847, § 1)
W przypadku poważnej choroby
Namaszczenie chorych „nie jest przeznaczone
tylko dla tych, którzy znajdują się w poważnym
niebezpieczeństwie utraty życia, można już
wtedy gdy zaczyna grozić niebezpieczeństwo
śmierci z powodu choroby lub starości”
Po otrzymaniu sakramentu można znowu prosić
przy innej chorobie lub wtedy, gdy choroba się
pogłębia
Można prosić o ten sakrament przed operacją,
przed porodem lub w wieku starszym, gdy
pogłębia się słabość
„…niech sprowadzi kapłanów
Kościoła”
Tylko kapłan (biskup lub prezbiter) jest
szafarzem namaszczenia chorych
Tak jak wszystkie sakramenty namaszczenie jest
celebracją liturgiczną i wspólnotową
Bardzo odpowiednie jest udzielanie
namaszczenia w czasie Eucharystii
Powinno być poprzedzone sakramentem pokuty,
na koniec Eucharystia, która powinna być
ostatnim sakramentem „wiatykiem” na
„przejście” do życia wiecznego
Skutki namaszczenia chorych
Szczególny dar Ducha Świętego: łaska
umocnienia, pokoju i odwagi do przezwyciężania
trudności, umocnienie ufności i wiary w Boga,
umocnienie przeciw pokusom
Może prowadzić do uzdrowienia duszy i ciała
Zjednoczenie z Męką Chrystusa
Łaska eklezjalna, przysparza dobra Ludowi
Bożemu, przyczynia się do uświęcenia Kościoła
Przygotowanie do ostatniego przejścia
Wiatyk, ostatni sakrament
chrześcijanina
Tym, którzy kończą swoje życie ziemskie Kościół
ofiaruje Eucharystię jako wiatyk
Jezus mówił: „Kto spożywa moje Ciało i pije
moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go
wskrzeszę w dniu ostatecznym” (J 6,54)
Komunia Święta jest sakramentem przejścia ze
śmierci do życia, z tego świata do Ojca (J13,1)
Pokuta, namaszczenie i Eucharystia
przygotowują do Ojczyzny, kończą ziemską
pielgrzymkę
W domu chorego należy
przygotować:
Stół nakryty białym obrusem
Krzyż i zapalone świece
Wodę święconą i kropidło
Talerz z chlebem, solą i watą
Naczynie z czystą wodą
Z wdzięcznością Bogu
za sakramenty
uzdrowienia
Ks. Czesław Walentowicz