The role of regulatory T cell in immunotherapy of metastatic melanoma

LEUKOCYTY – KRWINKI BIAŁE – WBC
Diagnostyka laboratoryjna w
schorzeniach hematologicznych
Wartości prawidłowe dorośli 4,0–10,0 x103/µl
(x106/l)
dzieci 1-6 r.ż. 4,5-13 x103/µl
3
dzieci 7-12 r.ż. 4,0-12,0 x10 /µl
•
•
Neutrofile – granulocyty obojętnochłonne, segmenty
45-70%
2,5 – 5,0 x 103/µl
Eozynofile – granulocyty kwasochłonne
2-4%
0,04 – 0,4 x 103/µl
Bazofile – granulocyty zasadochłonne
0-1%
0,02 – 0,1 x 103/µl
Limfocyty
20-45%
1,5 – 4,0 x 103/µl
•
Monocyty
•
WBC
•
3-10%
0,2 – 1,0 x 103/ /µl
Mogą występować też pałki do 5%.
Podane wartości odnoszą się do osób dorosłych.
Anna Stelmaszczyk-Emmel
NEUTROFILE
(granulocyty obojętnochłonne)
Wartości prawidłowe dorośli
45 – 70 %
2,5 – 5,0 x 103/µl
WBC - dzieci
Wiek
Neutrofile
Limfocyty
Noworodki
60%
30%
ok. 6 dnia życia
45%
41%
do 14 dnia życia
40%
48%
ok. 6 miesięcy
32%
61%
2 lata
39%
59%
7 lat
55%
38%
20 lat
60%
30%
Neutrofilia, neutrocytoza
N ↑ 5,5 x 103/µl
Neutrofilia, neutrocytoza
N ↑ 5,5 x 103/µl
•
•
•
•
Ostre stany zapalne, infekcje, choroby zakaźne, pasożyty, niektóre nowotwory lite
(pobudzenie wytwarzania granulocytów)
Zespoły mieloproliferacyjne, MDSy (nadprodukcja nowotworowa)
Leczenie glikokortykosteroidami, sepsa, udar cieplny (uwolnienie rezerwy szpikowej)
Palenie papierosów, wysiłek fizyczny, stres, urazy i operacje, po splenektomii
(uwolnienie puli marginalnej)
NEUTROPENIA
•
•
•
N ↓ 1,5 x 103/µl (dorośli i dzieci)
zmniejszone wytwarzanie: leki, choroby hematologiczne, niedobory zywieniowe,
zaburzenia wrodzone
zwiększone niszczenie obwodowe: wytwarzanie p/c przeciwko własnym leukocytom,
choroby autoimmunologiczne, nadwrażliwość na leki
nadmierne tworzenie puli brzeżnej: uogólnione infekcje bakteryjne, hemodializy,
krążenie pozaustrojowe
AGRANULOCYTOZA
Przesuniecie w lewo = odmłodzenie układu, wzrost odsetka komórek młodszych w
szpiku, przechodzenie do krwi pałek, metamielocytów, mielocytów
- odczynowe
- rozrostowe
Przesunięcie w prawo = obecność we krwi neutrofili o hipersegmentowanym jądrze
(6-8)
- choroba Adissona-Biermera, po przetoczeniu krwi
- choroby nerek i wątroby
- głębokie niedożywienie
•
N poniżej ↓ 0,5 x 103/µl
Znaczne zwiększenie ryzyka infekcji, wszystkie stany gorączkowe powinno się leczyć
w warunkach szpitalnych
1
ANOMALIE JAKOŚCIOWE NEUTROFILII
anomalia wrodzona Pelgera i Huëta
- niepełna segmentacja jądra neutrofilii (2), ale bez zaburzenia ich
czynności
- występuje u ok. 1 % ludzi, bez znaczenia klinicznego
•
anomalia nabyta pseudopelgerowska
- występuje w przebiegu różnych chorób np.: ostrych białaczek,
MDS, aplazji szpiku
•
hipersegmentacja jąder neutrofilii obojętnochłonnych
- przesunięcie w prawo, zwiększenie liczby segmentów (6-7)
• ziarnistości toksyczne
- grube azurochłonne, ciemnofioletowe ziarnistości w cytoplaźmie
neutrofilii
(pozostałość ziarnistości promielocytów- zaburzone dojrzewanie N)
- występują w przebiegu ciężkich procesów zapalnych, zatruciach,
nowotworach z przerzutami, odczynach białaczkowych
EOZYNOFILE
(granulocyty kwasochłonne)
Wartości prawidłowe dorośli
2 - 4%
40,0 – 400,0/µl
wahania fizjologiczne :
min - rano i popołudnie
max – noc
min - przed owulacją
max - po owulacji
• pałeczki Auera
- czerwono-fioletowe kreseczki w mieloblastach lub
promielocytach MPO+,
- swoisty objaw AML
• wodniczki w cytoplaźmie
- okrągłe puste przestrzenie w cytoplazmie
- występują w: anomalii Jordansa - wodniczki lipidowe w N i
M
ciężkich stanach zapalnych (posocznica)
ciężkich zatruciach grzybami
ciężkich chorobach wątroby (marskość,
ostry żółty zanik wątroby)
• ciałka Döhlego
- ogniska bezziarnistej cytoplazmy zabarwionej na niebiesko
(okrągłe lub wrzecionowate)
- pozostałość mRNA w następstwie zaburzeń dojrzewania
cytoplazmy
- występuje w: anomalii wrodzonej Maya i Hegglina
BAZOFILE
(granulocyty zasadochłonne)
Wartości prawidłowe dorośli
0–1%
20,0 – 100,0/µl
EOZYNOFILIA - ↑ 400/ ul
BAZOFILIA -
↑ 100/ul
przewlekłe zespoły
mieloproliferacyjne: (przewlekła
białaczka szpikowa =PBSZ=CML,
czerwienica prawdziwa,
osteomielofibroza = zwłóknienie
szpiku
ziarnica złośliwa
zespół nerczycowy
cukrzyca
zapalenie zatok przynosowych,
choroby alergiczne (np.
nadwrażliwość na leki)
alergie - dychawica oskrzelowa,
pokrzywka uczuleniowa,katar sienny
choroby pasożytnicze – włośnica,
toksoplazmoza, glistnica, owsica,
lamblioza
choroby skóry – łuszczyca,
pęcherzyca, świerzb
kolagenozy
choroby zakaźne np. płonica
ch. rozrostowe i nowotworowe ziarnica złośliwa, czerwienica
prawdziwa, CML
LIMFOCYTY
Wartości prawidłowe dorośli
20 – 45 %
1,5 – 4,0 x 103/µl
LIMFOCYTOZA - ↑ 4 x 103 /µl dorośli
7 x 103 /µl dzieci
9 x 103 /µl niemowlaki
LIMFOCYTOZA
Stan fizjologiczny: niemowlęta i dzieci do 6 r.ż.
Stany patologiczne:
• przewaga limfocytów dojrzałych: - CLL
- nadczynność tarczycy
• przewaga limfocytów atypowych = aktywowanych: infekcje
wirusowe:
- mononukleoza zakaźna
- wirusowe zapalenie wątroby
- nagminne zapalenie ślinianek przyusznych
- półpasiec
- odra
- różyczka
- wirusowe zapalenie płuc
- przewlekłe infekcje (gruźlica, kiła)
2
↓ 1000 / μl - dorośli
↓ 2000/ μl - dzieci
•
•
LIMFOPENIA
Stan fizjologiczny:
- ciąża, stres, wysiłek fizyczny
Stan patologiczny:
- ch. rozrostowe: ostra i przewlekła białaczka szpikowa
- AIDS
- radioterapia
- sterydoterapia
- HLH
PLAZMOCYTY
- mononukleoza zakaźna
- różyczka
- plazmocytoma - szpiczak mnogi
MONOCYTY
Wartości prawidłowe dorośli
3 – 10 %
200,0 – 1000,0/µl
•MONOCYTOPENIA - ↓ 200/µl
kortykosteroidy, aplazja
MONOCYTOZA - ↑ 10%
liczby monocytów powyżej
dorośli
↑
800/µl -
1000/µl - dzieci
3000/µl - niemowlęta
MONOCYTOZA - ↑ 10%
choroby zakaźne: gruźlica, kiła
mononukleoza zakaźna
nagminne zapalenie ślinianek
przyusznych
wirusowe zapalenie wątroby,
wirusowe zapalenie płuc
ospa wietrzna, bruceloza, kiła
dur, paradury
przewlekłe zapalenie wsierdzia
• choroby hematologiczne: białaczka monocytowa (M5),
mielomonocytowa (M4), ch. Hodgkina, przewlekła białaczka
mielomonocytowa (CMML, JMML)
Porównanie biopsji i trepanobiopsji szpiku
•
•
inne choroby:
marskość wątroby, toczeń RZS
kolagenozy
•
•
•
Rozmaz i barwienie podobnie jak krwi obwodowej
Przy wykonywaniu rozmazu oddzielić krew obwodową od grudek
Rozmaz szpiku zawiera:
-skład odsetkowy komórek (mielogram)
-komórkowość (prawidłowo bogatokomórkowy, wybitnie, średnio bogatokomórkowy, wybitnie, średnio - ubogokomórkowy)
-stosunek układu czerwonokrwinkowego do ziarnistokrwinkowego
(granulocytowego) prawidłowo 1:3-1:4
-rodzaj erytropoezy (normoblastyczna, megaloblastyczna, mieszana,
zahamowanie dojrzewania na różnych szczeblach, przesunięcie w
lewo)
-układ ziarnistokrwinkowy i chłonny (przesunięcie w lewo,
zahamowanie dojrzewania)
-obecność megakariocytów
Inne komórki prawidłowe obecne w rozmazie: komórki siateczki właściwej,
komórki tłuszczowe, komórki śródbłonka, osteoklasty, osteoblasty
Inne komórki w stanach patologicznych: Reed-Strenberga (patognomiczne
dla ziarnicy złośliwej), komórki spichrzające niektóre tłuszcze, komórki
chłoniakowe, komórki nowotworowe
Biopsja szpiku
Trepanobiopsja szpiku
Zalety
•Szybka ocena cytologii
szpiku
•Szybkie uzyskanie
materiału do innych badań
(cytometr, cytochemia,
molekularne)
•Umożliwia ocenę
wszystkich komórek szpiku
i podścieliska
•Wyjaśnia przyczynę
„pustych” aspiracji
•Można jednocześnie
wykonać biopsję
Wady
Nie jest możliwe uzyskanie
pełnej reprezentacji
komórek szpiku
Długi czas preparatyki
Mielogram
•
•
3
Podstawowe antygeny na komórkach krwi.
Badanie immunofenotypu – cytometr przepływowy
•
Ocena komórek w zawiesinie.
W cytometrii przepływowej można oceniać komórki lub cząsteczki o różnych wielkościach, a także
białka opłaszczone na kulkami.
Przed rozpoczęciem procedury diagnostycznej komórki muszą być żywe, materiał
nieutrwalony, pobrany na antykoagulant: wersenian potasu (EDTA), heparynę lub
cytrynian.
Najczęściej wykorzystywane materiały do badań
•
krew obwodowa
•
szpik kostny
•
płyny z jam ciała (np. wysięk opłucnowy, otrzewnowy,
płyn mózgowo-rdzeniowy)
•
bioptat guza
•
węzeł chłonny
•
inny materiał (komórki z hodowli)
Oceniane komórki są znakowane przeciwciałami monoklonalnymi skierowanymi przeciwko
określonym antygenom na powierzchni komórek lub wewnątrz ich (cytoplazmatycznym lub jądrowym)
znakowanymi fluorochromami.
Odpowiednio wyznakowane komórki przepływają przez promień lasera, który wzbudza fluorochrom.
Fluorochrom emituje światło o charakterystycznej dla siebie długości. Światło to jest odczytywane na
detektorach.
Oprócz oceny intensywności fluorescencji konkretnych fluorochormów i co za tym idzie
ekspresji antygenów cytometria pozwala na ocenę wielkości (FS = forward scatter) i
ziarnistości komórki (SS = side scatter).
Leukocyty
CD45+
Granulocyty
CD13+, CD33+, CD15+, CD11b, CD11c
Monocyty
CD14+
Limfocyty T:
CD2+, CD3+, CD5+, CD7+
T pomocnicze
CD3+CD4+
T cytoktoksyczne CD3+CD8+
Limfocyty B: CD19+, CD20+, CD22+, sIgG+, sIgM+, sIgD+
Komórki NK: CD3-, CD16+, CD56+, CD8+/-,CD2+/Wartości referencyjne dla dorosłych:
limfocyty T - 60% - 80%
limfocyty B - 8% - 20%
komórki NK - 7% - 13%
Badania cytochemiczne – reakcje
enzymatyczne
•
PEROKSYDAZA (POX, MPO)- w granulocytach obojętnochłonnych,
kwasochłonnych począwszy od promielocytu. Aktywność wzrasta w miarę
dojrzewania
•
ESTERAZA NIESWOISTA- we wszystkich komórkach, bardzo silna
reakcja w monocytach, w monocytach reakcja hamowana NaF
•
REAKCJA PAS- wykrycie ziaren glikogenu, charakterystyczne dla
erytroblastów, limfoblastów
•
SUDAN CZARNY B- barwienie lipidów, najwięcej w granulocytach
•
FAG (fosfataza alkaliczna granulocytów)- charakterystyczna dla
dojrzałych granulocytów, obniżenie w przewlekłej białaczce szpikowej
•
FOSFATAZA KWAŚNA- w limfocytach T
•
REAKCJA TdT (aktywność końcowej transferazy
dezoksynukleotydowej)- charakterystyczna dla limfocytów
Choroby rozrostowe układu krwiotwórczego
Badania cytogenetyczne
•
Całościowa analiza i ocena kariotypu pod katem prawidłowości liczby i struktury
chromosomów
•
Ewentaulna ocena obecności i charakteru wybranego markera cytogenetycznego
•
Wskazania do badania cytogenetycznego
–
–
–
–
–
–
Wykrywamy aberracje liczbowe i strukturalne
Ustalenie rozpoznania
Ocena rokowania
Wybór metody leczenia
Monitorowanie leczenia
Ocena ewolucji kariotypu
Jako antykoagulant stosujemy wyłącznie heparynę (nie można używać EDTA).
•
Obecnie obowiązuje System Klasyfikacji i Nazewnictwa
Nowotworów Hematologicznych WHO z 2008 roku
•
Grupy główne:
1.
2.
Nowotwory mieloproliferacyjne - MPD
Nowotwory mieloidalne i limfoidalne z eozynofilią i nieprawidłowościami
PDGFRA, PDGFRB lub FGFR1
3.
Nowotwory mielodysplastyczno−mieloproliferacyjne - MDS-MPD
4.
Zespoły mielodysplastyczne - MDS
5.
Ostre białaczki szpikowe i nowotwory pokrewne
6.
Nowotwory limfoidalne z komórek prekursorowych B
7.
Nowotwór z prekursorowych komórek T
8.
Nowotwory z dojrzałych komórek B
9.
Nowotwory z dojrzałych komórek T i komórek NK
10. Chłoniak Hodgkina
•
Potransplantacyjna choroba limfoproliferacyjna (PTLD, posttransplanatation
lymphoproliferative)
4
Nowotwory mieloproliferacyjne - MPD
• CML – przewlekła białaczka szpikowa
• CLL – przewlekła białaczka limfocytowa
• ALL – ostra białaczka limfoblastyczna
• AML (NALL)– ostra białaczka mieloblastyczna
•
•
•
•
•
•
•
•
Przewlekła białaczka szpikowa z obecnością chromosomu Philadelfia (t(9; 22) (qq34;
q11), BCR/ABL - CML
Przewlekła białaczka neutrofilowa
Czerwienica prawdziwa - PV
Nadpłytkowość samoistna - ET
Mielofibroza - MF
Przewlekła białaczka limfocytowa, inaczej nieokreślona
Nowotwory mieloproliferacyjne, niesklasyfikowane
Mastocytoza
Istota rozwoju postaci przewlekłej : mutacja komórki macierzystej
początkowo - niekontrolowany rozrost wszystkich linii – szpik
bogatokomórkowy
stopniowo - dominacja rozrostu komórek 1 linii, a wypieranie pozostałych linii
Cecha charakterystyczna przewlekłych zespołów – zdolność
przechodzenia jednej postaci w inną lub przekształcanie w AML
Przewlekła białaczka szpikowa – PBS - CML
•
stanowi ok. 20 % wszystkich białaczek
•
występuje we wszystkich grupach wiekowych, ale najczęściej między 20 –
40 r.ż.
•
niekontrolowany rozrost k.macierzystych ze stopniową dominacją układu
granulocytarnego, a stłumieniem układu erytro- i płytkotwórczego, nacieki
i metaplazja pozaszpikowa (wątroba, śledziona)
•
podłoże choroby – zaburzenia genetyczne, u 90 % chorych obecność
chromosomu Philadelfia Ph’ – t (9;22), fuzja genów abl/bcr
•
3 fazy choroby:
przewlekła
przyspieszona
blastyczna = transormacja blastyczna = kryza blastyczna
Faza przewlekła
- trwa najdłużej (2-3 lata), przebieg bezobjawowy
WBC –60 –100 tys/µl (spadek masy ciała, zwiększona potliwość, bóle
kostne, stany
gorączkowe, powiększenie śledziony, wątroby)
•
Obraz krwi obwodowej
WBC – 60-100 tys/µl – 1 mln/µl
RBC - N
PLT – początkowo ↑
OB - ↑
Rozmaz krwi: przesunięcie w lewo
wzrost bazofili i eozynofili
Obraz szpiku kostnego
- bogatokomórkowy
- układ granulocytarny (komórki na
wszystkich szczeblach rozwoju)
G:E = 25:1
- mieloblasty poniżej 20 %
Faza przyśpieszona
Faza transformacji blastycznej
komórki tracą zdolność do różnicowania i dojrzewania
Obraz krwi
WBC – podwojenie w ciągu kilku dni
blasty we krwi - ↑ 20%
HGB poniżej 10 g/dl
blasty + promielocyty we krwi - ↑ 30%
PLT poniżej 100 tys/µl
blasty w szpiku ↑ 50 %
Rozmaz krwi i szpiku
blasty we krwi lub w szpiku ↑ 10 %
mieloblasty + promielocyty ↑ 20 %
FAG – N lub zwiększenie aktywności
Cecha charakterystyczna – FAG spada nawet do 0
Przewlekła białaczka limfocytowa - CLL
•
•
Powstaje z komórek CD19+CD5+
Dotyczy najczęściej osób od 50-60 r.ż.
•
Obraz krwi obwodowej
limfocytoza – powyżej 5.000/µl
anemia – często NAIH (BTA+)
Przewlekła białaczka szpikowa
- CML
- obraz krwi obwodowej
Przewlekła białaczka limfatyczna CLL – obraz krwi obwodowej
Obraz szpiku kostnego
- infiltracja komórkami
limfoidalnymi powyżej 30%
• Biochemia
Podwyższone LDH i β2mikroglobulina
hipoγglobulinemia
5
Zespoły mielodysplastyczne
•
•
•
•
•
•
•
Oporna na leczenie cytopenia z jednoliniową dysplazją
Oporna niedokrwistość - RA
Oporna neutropenia
Oporna małopłytkowość
Oporna na leczenie niedokrwistość z pierścieniowatymi syderoblastami -RARS
Cytopenia oporna na leczenie z wieloliniową dysplazją - RCMD
Niedokrwistość oporna na leczenie z nadmiarem blastów – RAEB,
RAEB1 – 5-9% blastów
RAEB2 – 10-19% blastów
Zespół 5q−
Zespół mielodysplastyczny, niesklasyfikowany
Dziecięcy zespół mielodysplastyczny
Diagnostyka MDS
Morfologia krwi obwodowej
– Mono-, duo- lub pancytopenia, często ↑ MCV
– W rozmazie anizo- i poikilocytoza, obecne erytroblasty i paraerytroblsty, granulocyty
ubogoziarniste, dwupłatowe jądra segmentów
Mielogram szpiku
– Dyserytropoeza, dysgranulopoeza, dysmegakariopoeza
– ALIP (abnormal localisation of immature myeloid precursors) – nieprawidłowe
umiejscowienie niedojrzałych prekursorów granulopoezy
Trepanobiopsja – ALIP
Cytogenetyka
– del 5q, del 20q, utrata chromosomu Y, monosomia 7, trisomia 8, zburzenia złożone
Istotą MDS jest obecność zmutowanego klonu komórek, który cechuje się szybkim
umieraniem wytwarzanych komórek, ale też tłumi normalne krwiotworzenie.
Przeważają niedobory prawidłowych komórek (najczęściej niedokrwistość), a komórki
nowotworowe występują nielicznie.
Białaczki ostre
niekontrolowany rozrost wielopotencjalnej komórki macierzystej lub komórek
macierzystych ukierunkowanych
w zależności od typu linii ulegającej rozrostowi
* ostry rozrost linii mieloidalnej (AML = ANLL)
* ostry rozrost linii limfoidalnej (ALL) typu B i T
kryteria rozpoznania ostrej białaczki:
* szpik - ↑ 20 % blastów w mielogramie
* monotonia komórkowa we krwi i w szpiku
* naciekanie przez komórki blastyczne innych narządów
* zahamowane różnicowanie i dojrzewanie komórek
* przerwa białaczkowa, szczególnie w AML
klasyfikacja białaczek:
* morfologiczna
* cytochemiczna i cytoenzymatyczna
* immunofenotypowa i cytogenetyczna
W przypadku podejrzenia MDS należy zawsze wykluczyć: niedobór B12 i/lub kw. foliowego,
anemię aplastyczną, ekspozycję na metale ciężkie (zwłaszcza Pb), przewlekłe choroby
wątroby, alkoholizm, zakażenie HIV
Ostre białaczki szpikowe i nowotwory pokrewne
•
Ostre białaczki szpikowe z powtarzającymi się translokacjami cytogenetycznymi
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
Ostra białaczka szpikowa z translokacją t(8:21) (q22;q22), AML 1 (CBFalfa/ETO)+
(w klasyfikacji FAB podtyp M2)
Ostra białaczka szpikowa z translokacją t(15:17) (q22;q11−12), PML/RARalfa+
(w klasyfikacji FAB podtyp M3)
Ostra białaczka szpikowa z inwersją inv (16) (p13;q11), CBFbeta/MYCH1+
(w klasyfikacji FAB podtyp M4, wariant z atypowymi eozynofilami w szpiku)
Ostra białaczka szpikowa z translokacją t(9:11)(p22;q23); MLLT3−MLL
Ostra białaczka szpikowa z translokacją t(6;9) (p23;q34); DEK−NUP214
Ostra białaczka szpikowa z inwersją inv(3)(q21;q26.2) lub translokacją t(3;3)(q21;q26.2)
RPN1−EVI1
Ostra białaczka szpikowa (megakarioblastyczna) z translokacją t(1;22)(p13;q13); RBM15−MKL1
Ostre białaczki ze zmutowanym NMP1
Ostre białaczki ze zmutowanym CEBPA
•
Ostre białaczki szpikowe z wieloliniową dysplazją
•
Ostre białaczki szpikowe i zespoły mielodysplastyczne związane z leczeniem
•
Ostre białaczki szpikowe niezaliczone do żadnej z powyższych kategorii
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
Ostra białaczka szpikowa z minimalnym zróżnicowaniem (wg FAB M0)
Ostra białaczka szpikowa bez cech dojrzewania (wg FAB M1)
Ostra białaczka szpikowa z dojrzewaniem (wg FAB M2)
Ostra białaczka mielomonocytowa (wg FAB M4)
Ostra białaczka monocytowa lub monoblastyczna (wg FAB M5)
Ostra białaczka erytroblastyczna (wg FAB M6)
Ostra białaczka megakarioblastyczna (wg FAB M7)
Ostra białaczka bazofilowa
Ostra panmieloza z mielofibrozą
Mięsak szpikowy
Proliferacje mieloidalne związane z zespołem Downa
Nowotwór z blastycznych plazmocytoidalnych komórek dendrytycznych
Ostre białaczki o niejasnym pochodzeniu
Ostra białaczka niezróżnicowana
Ostra białaczka o mieszanym fenotypie z translokacją t(9;22)(q34;q11.2); BCR−ABL1
Ostra białaczka o mieszanym fenotypie z translokacją t(v;11q23) rearanżacja MLL
Ostra białaczka o mieszanym fenotypie B/mieloidalnym
Ostra białaczka o mieszanym fenotypie T/mieloidalnym
•
Ostre białaczki o niejednoznacznym pochodzeniu
Podział morfologiczny – kryteria FAB
PODZIAŁ NALL = AML
M0 – niezróżnicowana mieloblastyczna
M1 – mieloblastyczna bez cech dojrzewania
(pałeczki Auera)
M2 – mieloblastyczna z cechami dojrzewania
M3 – promielocytowa
M4 – mielomonocytowa
M5 – monocytowa
(poj. promielocyty)
(liczne promielocyty + pałki Auera)
(ok. 80 % mieloblastów, 20 % monoblastów i M)
(ok. 80 % monoblastów, 20 % ukł. granulocytarny)
M6 – erytroleukemia
(50 % ukł. czerwonokrwinkowego atypowe erytroblasty
30 % mieloblasty)
M7 – megakarioblastyczna
(megakariocyty, patol. płytki)
6
Kryteria immunofenotypowe ALL
ALL T
Ocena obecności antygenów powierzchniowych i komórkowych oraz Ig
cytoplazmatycznych i powierzchniowych za pomocą p/c monoklonalnych
ALL linii B (ok. 80 % ostrych białaczek)
Limfoidalna k.
pnia
niezróżnicowana
Pro-B
ok. 20 %
Common
Pre- B
60 %
B-dojrzałokomórkowa
20 %
1-4%
TdT
HLA-DR
CD34
Typ białaczki
Rozmaz szpiku
kostnego
TdT
HLA-DR
CD34
CD19
cCD22
ALL i NALL
HLA-DR
HLA-DR
CD19
CD10
CD22
CD20
cIgM
CD19
Obecne wszystkie
formy układu
granulocytarnego
Wartość ref. – do 5 %
-dorośli
do 8 % dzieci
G:E jak 10:1 lub
nawet 20:1
,N,
HGB
nk normocytowa
PLT
 Ph’
 eozynofilia i
bazofilia w szpiku i
na obwodzie
 FAG
do 0
Pośrednich T
T-dojrzałokomórkowa
TdT
HLA-DR
CD34
CD7
cCD3
CD5
CD34/CD7
cCD3
CD5
CD2
CD4+/CD8+/-
CD7
cCD3
CD5
CD2
CD4+/CD8+/CD1
CD7
cCD3
CD5
CD2
CD4
CD8
CD3
CLL
Częstość występowania białaczek
DZIECI
DOROŚLI
ALL
80%
10%
AML
15%
40%
CML
5%
15%
CLL
-
35%
NAIH
potem
 Klasyfikacja
morfologiczna –FAB
(L1-L3, M0 – M7)
 cytochemia (PAS,
POX, fosfataza
kwaśna)
 Fenotyp – cytometr
 kariotyp
Z wczesnych T
1-4%
TdT
HLA-DR
CD34
 Przewaga dojrzałych
limfocytów
 liczne cienie
Gumprechta
 nie wyst. u dzieci
do 1 mln/µl
N lub
Pre -T
CD22
CD20
cIgM
sIgM,G,A
łań. kappa,
lambda
CML
Jednorodna populacja
blastów
20 %
WBC
Różnicowanie
HLA-DR
CD34
CD19
CD10
CD22
Limfoidalna k.
pnia
niezróżnicowana
limfocytów z linii B
CD19+CD5+
 PAS +
 L powyżej 40 % w
szpiku
 BTA +
7