wykłady społeczna całość - Psychologia - joasiadiablica

wykłady społeczna całość.doc
(598 KB) Pobierz

Najważniejsza determinanta stopnia korespondencji wniosków o charakterze wykonawcy to – siła
reakcji emocjonalnej obserwatora, która jest zależna od:
-”typowości” zachowania
„powagi” skutków zachowania
„stanu” obserwatora (wcześniejsze, pobudzenie, adres)
„Modelowy człowiek teorii” – obserwator kierujący się heurystyką, „jak silnie to czuję”
Teoria atrybucji H.H. Kelley’a
Pytanie: w jaki sposób obserwator szacuje przyczynową doniosłość (dla obserwowanego zachowania):

Właściwości wykonawcy (Aktora)

Cech przedmiotu zachowania (Bodźca)

Sytuacji (okoliczności zachowania)
Janek uśmiechnął się do Zosi w niedzielę po sumie.
Uśmiechnął się - zachowanie
Janek – wykonawca, aktor
Zosia – przedmiot zachowania, bodziec
Niedziela po sumie – okoliczność, sytuacja
Aby ustalić wagę każdej z potencjalnych przyczyn (aktora, bodźca, sytuacji) obserwator uwzględnia trzy
rodzaje informacji:
Informacji o spójności (consistency) zachowania; czy zachowanie pojawia się w innych
sytuacjach, czy tylko w danej sytuacji? Czy Janek uśmiecha się do Zosi tylko w niedzielę po sumie, czy
również w innych okolicznościach?
Informacje o wybiórczości zachowania (distinctiveness); Czy aktor zachowuje się w dany
sposób tylko wobec tego bodźca, czy również wobec innych bodźców. Czy Janek uśmiecha się tylko do
Zosi, czy również do innych dziewcząt?
Informacje o powszechności zachowania (consensus); Czy inne osoby (niż aktor – Janek)
emitują to samo zachowanie wobec danego bodźca. Czy tylko Janek uśmiecha się do Zosi, czy też robią to
również inni chłopcy?
Informacje o:
Spójności, Wybiórczości, Powszechności mogą wskazywać na:
Niską spójność (Janek uśmiecha się do Zosi tylko w niedzielę po sumie)
Wysoką spójność (Janek uśmiecha się do Zosi w każdej sytuacji)
Niska spójność – przesłanka do wniosku, że przyczyna zachowania jest ulokowana w sytuacji
Wysoka spójność – przesłanka do wniosku, że przyczyna zachowania jest ulokowana we właściwościach
aktora lub bodźca (ale nie wiadomo gdzie)
Niska wybiórczość – Janek uśmiecha się do wszystkich dziewcząt, nie tylko do Zosi
Wysoka wybiórczość – Janek uśmiecha się tylko do Zosi
Niska wybiórczość – przyczyna zachowania ulokowana we właściwościach aktora (Janka)
Wysoka wybiórczość – przyczyna zachowania ulokowana we właściwościach bodźca (Zosi)
Niska powszechność – Tylko Janek uśmiecha się do Zosi, inni tego nie robią (przyczyna „w aktorze”)
Wysoka powszechność – wszyscy uśmiechają się do Zosi, nie tylko Janek („przyczyna w Zosi”)
„Sześcian atrybucyjny”
niska
wysoka
spójność
sytuacja
wybiórczość
aktor
aktor lub
bodziec
bodziec
powszechność
aktor
bodziec
Teoria zakłada, że informacje o wybiórczości i powszechności zachowania są ekwiwalentne.
Osoba dokonująca atrybucji działa jak profesjonalny badacz planujący eksperment w układzie ANOVA
Modelowy człowiek teorii Kelle’a – naiwny badacz, doskonale racjonalny, poszukujący odpowiedzi na
pytanie: która z trzech potencjalnych przyczyn zachowania (aktor, bodziec, sytuacja) wywołała
obserwowane zachowanie?
Modelowy człowiek teorii Kelleya jest badaczem nieuprzedzonym; w momencie przystępowania do
atrybucji zakłada równe prawdopodobieństwo każdej z trzech możliwych hipotez (żadnej wstępnie nie
faworyzując)
Weryfikacje teorii Kelley’a

Czy ludzie używają informacji o spójności, wybiórczości i powszechności w formułowaniu sądów
o przyczynach zachowań?
L. Zebrowitz-McArthur
Opisy zachowań:
Marysia wczoraj przestraszyła się psa Burka.
Oraz informacje o atrybucyjnych kryteriach
powszechność
Kasia też
Kasia nie
Zosia też
Zosia nie
Hania też
Hania nie
Wybiórczość
Marysia (nie) bała się innych psów
Spójność
Marysia przedwczoraj (tydzień temu, miesiąc temu..) (nie) bała się Burka
Weryfikacja teorii Kelleya; wyniki
Atrybucje przyczynowe były zależne od informacji o spójności, wybiórczości i powszechności zachowania
ale:
-wysoka spójność = atrybucja „do aktora”
(niezgodnie z teorią)
-zróżnicowana siła wpływu poszczególnych informacji na atrybucje
% wariancji sądów atrybucyjnych wyjaśnianych przez poszczególne informacje
Spójność
22
Wybiórczość
11
Powszechność
3(!!)
Sprzeczne z teorią, która postuluje ekwiwalentność wybiórczości i powszechności zachowania
Dlaczego teoria Kelley’a nie działa?
Ludzie nie korzystają z danych o powszechności?
Tak, ale nie na pewno
Feldman – informacje o powszechności wpływają na atrybucje, ale tylko wtedy, gdy są przekazywane
sukcesywnie a nie jednocześnie
Problem z powszechnością
Informacje o powszechności oddziałują na atrybucje kiedy obserwator nie ma percepcyjnego dostępu do
bodźców, jakim podlega aktor (ale nie działają, kiedy ma taki dostęp)
Informacje o powszechności nie działają, kiedy obserwator dysponuje skądinąd wiedzą o aktorze (cechy)
Powszechność: interpretacja Hansena i Lowe

Obserwator jest zdolny do pośredniego wnioskowania o powszechności na podstawie wiedzy,
przekonań, poczuć co do własnego zachowania w danej sytuacji.

Jednocześnie: kiedy powszechność nie działała badacze używali w eksperymentach zachowań
nieakceptowanych

Wtedy, kiedy stwierdzano oddziaływanie powszechności – utrudniano generowanie informacji o
powszechności i/lub używano zachowań akceptowanych.
Badani obserwatorzy bardziej wierzą własnym przekonaniom o powszechności niż informacjom
podawanym przez badacza.
Stąd rozróżnienie dwóch rodzajów informacji o powszechności:
Z obserwacji zachowań innych osób stanowiących „tło” dla aktora (base rate consensus)
Wynikające z porównania własnego zachowania (mniemań o nim) z zachowaniami aktora (self-consensus)

Dane o powszechności pochodzące z obserwacji zachowań osób stanowiących „tło” dla aktora
wpływają na atrybucje wyłącznie przy braku informacji o powszechności pochodzących z własnych
inferencji („jak ja bym się zachował”)
Czyli kiedy obserwator spostrzega zgodność zachowania aktora z zachowaniem własnym („też bym tak
zrobił”) dokonuje jednocześnie zewnętrznej atrybucji jego przyczyny, a kiedy stwierdza, że jego
zachowanie byłoby inne, przyczynę upatruje we właściwościach (dyspozycjach) aktora
Powszechność: rola „wstępnych” przekonań; Hansen
Kelley – obserwator zbiera i organizuje informacje dotyczące aktora, bodźca i zachowania, a następnie
przetwarza je poprzez wnioskowanie logiczne i intuicję
Hansen – są dwa alternatywne modele takiego procesu
Hansen: „wstępne” oczekiwania

Obserwator obiektywy/eliminator
Tworzy całkowity, kompletny obraz sytuacji
Jest świadomy że o zachowaniu decyduje skomplikowany splot czynników
Drogą eliminacji tych czynników, które okazują się nieistotne dochodzi do ostatecznej konkluzji
przyczynowej
Ostatecznymi atrybucjami stają się czynniki, których nie udało się wyeliminować (falsyfikacja)
Obserwator uprzedzony/konfirmator
Przystępuje do atrybucji z „próbnymi wyjaśnieniami” („pewnie sytuacja”, „pewnie ma taki charakter”)
Gromadzi informacje o powszechności, wybiórczości i stałości porównując je z wstępną hipotezą
Ostateczny wniosek formułowany drogą „korekty wstępnej hipotezy (konfirmacja)

Hansen; „wstępne” hipotezy
„eliminator”
Jest zmuszony do „przepracowania” każdej z możliwych hipotez
„konfirmator”
Proces atrybucji może zostać zakończony po sprawdzeniu nawet jednej hipotezy, jeśli zostanie
potwierdzona
-Dominującą tendencją obserwatorów jest dążenie do konfirmacji „wstępnych” hipotez.
-Zasada „ekonomii poznawczej” sprawia, że weryfikacja odbywa się „najprostszą” drogą
Informacje o wybiórczości są bardziej związane z atrybucjami wewnętrznymi (bo dostarczają danych o
aktorze)
Informacje o powszechności – bardziej związane z atrybucjami zewnętrznymi (bo dostarczają danych o
bodźcu)
1.Obserwator przystępuje do wydania sądu atrybucyjnego z pewnymi hipotezami i zazwyczaj ma poczucie,
że któraś z nich jest bardziej prawdopodobna niż inne
2.Takie poczucie wynika z doświadczeń społecznych odzwierciedlanych w postaci „naiwnych wyjaśnień
przyczynowych” (rozwiązywanie zadań z matematyki to kwestia zdolności, dobra praca to kwestia
znajomości). Kontakt z wydarzeniem/zachowaniem uaktywnia takie przekonania i to sprawia, że jedna z
możliwych przyczyn zachowania (aktor, bodziec, sytuacja) już „na starcie” wydaje się bardziej
prawdopodobna.
3. Jeśli obserwator przystępuje do atrybucji z taką wstępną hipotezą i działa zgodnie z zasadą ekonomii
poznawczej będzie poszukiwał takich informacji, które mogą najprościej, bezpośrednio potwierdzić tę
hipotezę.
Jeśli obserwator zakłada wewnętrzne źródło zachowania – będzie dążył do bezpośredniego jej
potwierdzenia drogą kolekcjonowania informacji o wybiórczości (zebranie kolekcji informacji
wskazujących na niską wybiórczość rozwiązuje problem atrybucyjny potwierdzając hipotezę.
Jeśli obserwator zakłada zewnętrzne źródło zachowania – będzie dążył do jej potwierdzenia poprzez
kolekcjonowanie danych o powszechności (zebranie kolekcji danych wskazujących na wysoką
powszechność potwierdza hipotezę o zewnętrznym źródle zachowania)
4. Kiedy warunki informacyjne powodują, że obserwator potwierdza naiwną hipotezę „nie wprost” (inaczej
niż to opisano w hipotezie 3.) będzie mniej pewny swego sądu atrybucyjnego niż wtedy, kiedy potwierdzeni
wstępnej hipotezy uzyska drogą bezpośrednią.
Hansen: badania i wyniki

Istnieją naiwne teorie przyczynowości:
Ułożenie/nieułożenie puzzla to kwestia – zdolności a nie trudności zadania
Śmiech/powaga podczas oglądania komedii – to kwestia obiektywnej „śmieszności” filmu a nie poczucia
humoru widza
Jan rozwiązał(nie) puzzla
Jakie informacje chciałbyś uzyskać aby precyzyjnie odpowiedzieć na pytanie: Czy przyczyną były jego
uzdolnienia czy łatwość zadania?
Informacje o tym, jak Jan radził sobie z innymi puzzlami
Informacje o tym, jak inni ludzie poradzili sobie z tym puzzlem, który ułożył Jan
Józek śmiał się jak norka podczas komedii „Wzdęcie smoka”
Jakie informacje chciałbyś uzyskać aby precyzyjnie odpowiedzieć na pytanie: Czy przyczyną było jego
poczucie humoru czy rzeczywista „śmieszność” filmu?
Informacje o tym, jak zachowywał się podczas oglądania innych komedii
Informacje o tym, jak inni ludzie zachowywali się podczas oglądania tej komedii, na której śmiał się Józek
II. Badanym dostarczano informacji potwierdzających wstępną hipotezę „wprost” lub „nie wprost”
Hansen; Puzzle

Wprost
-Jan ułożył również wiele innych puzzli

Niewprost
-Nikt inny nie ułożył tego puzzla, który ułożył Jan
Hansen; Komedia
Wprost
Wszyscy śmiali się podczas tej komedii
Niewprost
Józek nie śmiał się na żadnej innej komedii
Hansen; eksp. III
Puzzle lub Film + informacje o wybiórczości lub powszechności lub spójności lub o wszystkich kryteriach.
Badani określali stopień w jakim przyczyną zachowania były: właściwości aktora (zdolności, poczucie
humoru), właściwości bodźca (łatwość/trudność, śmieszność) oraz sytuacja.
Wyniki III eksp. Hansena
HIPOTEZA
Rodzaj
Informacji
Powszechność
Wybiórczość
Aktor jako Bodziec jako Sytuacja jako
przyczyna
przyczyna
przyczyna
14%
24%
31%
...
1%
Plik z chomika:
joasiadiablica
Inne pliki z tego folderu:

 etyka-wykorzystywanie seksualne.docx (139 KB)
Etyczne problemy w pracy z dziećmi molestowanymi seksualnie.pptx (396 KB)
 kompetencje logiczne.docx (21 KB)
 projekt-badania.docx (24 KB)
 kokoszka.pdf (14109 KB)
Inne foldery tego chomika:


Zgłoś jeśli naruszono regulamin





Strona główna
Aktualności
Kontakt
Dział Pomocy
Opinie


Regulamin serwisu
Polityka prywatności
Copyright © 2012 Chomikuj.pl
Hume
Reso