wraz z wniesieniem odpowiedniej opłaty Do wniosku Producent

Nowe logo rolnictwa ekologicznego
Produkcja ekologiczna jest ogólnym systemem
zarządzania gospodarstwem i produkcji żywności,
łączącym najkorzystniejsze dla środowiska praktyki,
wysoki stopień różnorodności biologicznej, ochronę
zasobów naturalnych, stosowanie wysokich
standardów dotyczących dobrostanu zwierząt i
metodę produkcji odpowiadającą wymaganiom
niektórych konsumentów preferujących wyroby
wytwarzane przy użyciu substancji naturalnych i
naturalnych procesów.
Akty prawne
• Ustawa z dnia 25 czerwca 2009 r. o rolnictwie ekologicznym
(Dz. U. 2009 nr 116 poz.975)
• Rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca
2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania
produktów ekologicznych i uchylające rozporządzenie (EWG)
nr 2092/91
• Rozporządzenie Komisji (WE) nr 889/2008 z dnia 5 września
2008 r. ustanawiające szczegółowe zasady wdrażania
rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 w sprawie produkcji
ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych w
odniesieniu do produkcji ekologicznej, znakowania i kontroli
Zgłoszenie działalności w zakresie
rolnictwa ekologicznego
• Zgłoszenie podjęcia działalności w zakresie rolnictwa
ekologicznego, przyjmują podmioty upoważnione do
działania w rolnictwie ekologicznym jako jednostki
certyfikujące,
• Zgłoszenia podjęcia działalności w zakresie rolnictwa
ekologicznego dokonuje się na formularzu opracowanym
przez Głównego Inspektora IJHARS (Inspekcja Jakości
Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych) dostępnym
na stronie: http://www.ijhars.gov.pl/
Jednostki certyfikujące w Polsce
Centrum Jakości AgroEko Sp. z o.o.
05-126 Nieporęt; ul. Baśki 2
tel. 0695 599 886; tel. 0668 410 227; fax. (022) 774 88 40;
e-mail: [email protected]
http://www.agroeko.com.pl/
BIOEKSPERT Sp. z o.o.
02-564 Warszawa; ul. Narbutta 3 A m 1
tel. (0-22) 499 53 66; fax. (0-22) 499 53 67; e-mail:
[email protected]
http://www.bioekspert.waw.pl/
BIOCERT MAŁOPOLSKA Sp. z o.o.
31-503 Kraków; ul. Lubicz 25ª
tel/fax (0-12) 430-36-06;
e-mal: [email protected]
http://www.biocert.pl/
AGRO BIO TEST Sp. z o. o.
02-287 Warszawa; ul. Nowoursynowska 166
tel./fax (0-22) 847-87-39
e-mail: [email protected]
http://www.agrobiotest.pl/
Jednostki certyfikujące w Polsce
POLSKIE CENTRUM BADAŃ I
CERTYFIKACJI S.A. ODDZ/ W PILE
64-920 Piła; ul. Śniadeckich 5;
tel. (0-67) 213-82-00; tel. (0-67) 213-87-00;
e-mal: [email protected]
Jednostka Certyfikująca PNG, PNG Sp. z o.o.
Zajączków koło Kielc; 26-065 Piekoszów
tel. (0-41) 306-40-00, tel/fax: (0-41) 306-48-11 do 14
e-mail: [email protected]
http://www.png.ecofarm.pl/
EKOGWARANCJA PTRE Sp. z o.o.
ul. Irysowa 12/2; 20-834 Lublin
tel. (0-81) 742-68-64; fax (0-81) 742-83-14
e-mail: [email protected]
http://www.ekogwarancja.pl/
COBICO Sp. z o.o.
31-559 Kraków ul. Grzegórzecka 77
tel. (0-12) 630-90-90; fax (0-12) 416-36-46
e-mail: [email protected]
http://www.cobico.pl/
Jednostki certyfikujące w Polsce
Control Union Poland Sp. z o.o. Curtis Plaza
Ul. Woloska 18/26; 02-675 Warszawa
POLAND
tel. (0 22 ) 640 2850; fax: 48 22 649 2851
e-mail: [email protected]
SGS Polska Sp. z o.o.
01-233 Warszawa; Ul. Bema 83
tel: (22) 329 22 22; (22) 329 22 03; fax: (22)
329 22 20
http://www.pl.sgs.com/
e-mail: [email protected] ; [email protected]
TÜV Rheinland Polska Sp. z o.o.
02-146 Warszawa; Ul. 17 Stycznia 56
tel. (022) 846 79 99; tel. (022) 846 51 63; fax.
(022) 868 37 42
e-mail: [email protected]
http://www.tuv.pl/
Procedura certyfikacji gospodarstwa ekologicznego
Złożenie wniosku o certyfikację do jednostki certyfikującej (wraz z
wniesieniem odpowiedniej opłaty)
Przyjęcie wniosku
Kontrola gospodarstwa
Ocena wniosku
Wydanie lub odmowa wydania certyfikatu
Nadzór
Informacja o możliwości i terminie
złożenia odwołania
Oznaczanie znakiem zgodności
Dokumenty wymagane przy zgłaszaniu podjęcia
działalności w zakresie rolnictwa ekologicznego
• Zgłoszenie podjęcia działalności w zakresie rolnictwa
ekologicznego
• Złożenie wniosku o certyfikację do jednostki certyfikującej
(wraz z wniesieniem odpowiedniej opłaty
– Do wniosku Producent chcący przestawić swoją produkcję na metody
ekologiczne zobowiązany jest dołączyć:
• wypis z ewidencji gruntów i budynków dotyczący gospodarstwa rolnego
lub kwit podatku rolnego,
• informacje o rodzaju i planowanych ilościach produktów, które mają być
produkowane metodami ekologicznymi,
• opis gospodarstwa z zaznaczeniem położenia gruntów, obiektów i urządzeń
produkcyjnych,
• opis działań niezbędnych do wykonania w okresie przestawiania
gospodarstwa rolnego na produkcję prowadzoną metodami ekologicznymi
– sporządza się przy udziale pracownika jednostki certyfikującej.
Formularz zgłoszenia podjęcia działalności w zakresie
rolnictwa ekologicznego zawiera:
• Dane adresowe zgłaszającego
• Wykaz obiektów i działek rolnych oraz gruntów pod stawami
• Nazwę i numer wybranej przez zgłaszającego upoważnionej jednostki
certyfikującej
• Kategorie działalności
–
–
–
–
–
–
–
–
–
działalność w zakresie produkcji rolnej roślinnej i zwierzęcej
przetwórstwo artykułów rolno-spożywczych i pasz
import z krajów trzecich
zbiór ze stanu naturalnego
obrót produktami ekologicznymi
dostawę kwalifikowanego materiału siewnego
pszczelarstwo
akwakultura
wodorosty
– zlecanie stronom trzecim całości lub części realizowanych zadań
Przestawianie gospodarstwa (konwersja)
Okres konwersji - przeznaczony jest na realizację
wszystkich wymogów, bez prawa znakowania produktów
jako eko-rolnicze - wynosi:
• dla upraw rocznych - 24 miesiące przed siewem roślin,
których plon może uzyskać certyfikat, (24 miesiące także dla
trwałych użytków zielonych)
• dla upraw wieloletnich (sady, plantacje jagodowe, winnice,
chmielniki) - 36 miesięcy przed zbiorem produktów, które
mogą uzyskać certyfikat.
• Zasady te dotyczą także "starych" eko-rolników, którzy
dołączają nowe grunty (zakup, dzierżawa) do już objętych
systemem kontroli: nowo dołączane grunty podlegają także
konwersji.
Zasady ochrony agroekosystemów
przed degradacją
•
•
•
•
Ochrona krajobrazu i bioróżnorodności
Organizmy transgeniczne (GMO)
Ochrona gleby i wody
Żyzność gleby i gospodarka nawozowa
Siedliska służące zachowaniu bioróżnorodności, które
powinny stanowić co najmniej 5% całkowitej
powierzchni gospodarstwa
• ekstensywnie użytkowane trwałe łąki i pastwiska, stare
ekstensywnie użytkowane sady, żywopłoty, zadrzewienia i
zakrzewienia śródpolne, stromizny, strefy buforowe
• ekologicznie cenne odłogi
• ekologicznie cenne obrzeża pól (miedze)
• cieki wodne, oczka wodne, stawy, bagna, łąki zalewowe, które
nie są intensywnie wykorzystywane ani do produkcji rolnej ani
gospodarki rybackiej
• siedliska dzikiej flory
• korytarze ekologiczne zapewniające łączność pomiędzy
siedliskami naturalnymi
Wypas zwierząt należy tak
zaplanować, by nie zagrażał ptakom
łąkowym i cennym gatunkom
roślinności dzikiej (odpowiedni termin
i obciążenie pastwiska).
Wypalanie traw i nieużytków jest
zabronione.
Rozporządzenie Rady wprowadziło zakaz:
• Stosowania GMO oraz produktów wytworzonych z
GMO lub przy ich użyciu (dotyczy to paszy, żywności,
substancji pomocniczych w przetwórstwie, środków
ochrony roślin, nawozów, środków poprawiających
glebę, nasion, roślinnego materiału rozmnożeniowego,
mikroorganizmów i zwierząt
• Poddawania żywności lub paszy ekologicznej lub
surowców stosowanych w żywności lub paszy
ekologicznej działaniu promieniowania jonizującego
• Zanieczyszczenie produktów rolnictwa ekologicznego
przez GMO, nawet ze źródeł nie kontrolowanych przez
producenta rolnego, może spowodować utratę
certyfikatu gospodarstwa / produktu.
Organizmy genetycznie modyfikowane
• GMO, czyli organizmy zmodyfikowane genetycznie
(organizmy transgeniczne) to rośliny, zwierzęta i
drobnoustroje, których geny zostały celowo zmienione
przez człowieka. Rekombinacja DNA i inne pokrewne
techniki pozwalają tworzyć organizmy o odmiennych
właściwościach niż macierzysty gatunek. Pierwszy "GMO
"został stworzony w 1973 przez Stanley Cohena i Herberta
Boyer'a. Najczęściej modyfikowane rośliny: kukurydza,
pomidory, soja, ziemniaki, bawełna, melony, tytoń.
• Według Art. 3 Ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o
organizmach genetycznie zmodyfikowanych (Dz.U. Nr 76
poz.811) GMO to organizm inny niż organizm człowieka,
w którym materiał genetyczny został zmieniony w sposób
nie zachodzący w warunkach naturalnych wskutek
krzyżowania lub naturalnej rekombinacji.
Ochrona gleby
• Ogólne zasady utrzymania maksymalnej żyzności gleby obejmują :
– płytkie odwracanie i głębokie spulchnianie;
– ograniczanie liczby przejazdów (agregatownie narzędzi) – przeciwdziałanie
nadmiernemu ubiciu gleby;
• ochrona gleby przed erozją wodną i wietrzną
– maksymalne skracanie czasu, w którym gleba pozostaje bez okrywy roślinnej.
• Stosowanie płodozmianu o kilkuletniej rotacji (minimum 4 lata), z
udziałem roślin motylkowych (minimum 25%) w plonie głównym
oraz uwzględniający stosowanie wsiewek i międzyplonów
chroniących glebę przed erozją. Odpowiednio zaplanowany
płodozmian:
– pozwala na utrzymanie odpowiedniej zawartości próchnicy oraz żyzności
gleby,
– zapobiega nadmiernemu rozwojowi chorób i szkodników,
– niedopuszcza do niekontrolowanego rozwoju chwastów.
Ochrona wody
• oszczędne gospodarowanie wodą , produkcja w obiegu zamkniętym, ochrona
wody przed zanieczyszczeniem środkami chemicznymi lub patogenami
zwierzęcymi i ludzkimi.
• gospodarstwo ekologiczne powinno:
– posiadać płytę gnojową oraz zbiorniki na gnojówkę, które muszą posiadać taką pojemność,
by zabezpieczać wody przed skażeniem, tak w drodze spływu powierzchniowego jak i
przesiąkania; minimalna pojemność płyty gnojowej wynosi 3 m2 na 1 SD
– posiadać odpowiednie, pod względem pojemności i szczelności, zbiorniki na nawozy płynne
(gnojówkę, wodę gnojową, gnojowicę), o minimalnej pojemności 2 m3 na 1 SD
– całkowita ilość nawozów zwierzęcych stosowanych w gospodarstwie nie może przekroczyć
170 kg azotu na hektar na rok. Odpowiada to obsadzie zwierząt równej 2 SD/ha
– nie stosować nawozów płynnych poza okresem wegetacji
– dawki nawozów organicznych nie mogą przekraczać: w przypadku obornika 35 t na 1
ha; kompostu 40 t na 1 ha; nawozów płynnych – 30 m3 na 1 ha.
– dozwolone nawozy mineralne można stosować dopiero po stwierdzeniu w glebie znaczących
niedoborów danego składnika /składników, których uzupełnienie niemożliwe jest w drodze
stosowania ani nawozów własnych ani płodozmianu. Z punktu widzenia analizy chemicznej
gleby, uzasadnieniem zastosowania nawozów mineralnych jest obniżenie wartości
przyswajalnych form danego składnika.
Żyzność gleby i gospodarka
nawozowa
• Dalekosiężnym, strategicznym celem rolnika
ekologicznego jest stałe podwyższanie żyzności gleby i
jej aktywności biologicznej.
• Celem prowadzenia gospodarki nawozowej w rolnictwie
ekologicznym jest dostarczenie substratu organizmom
glebowym i tworzenie optymalnych warunków do ich
rozwoju.
• W gospodarstwach ekologicznych należy okresowo, np.
raz w rotacji płodozmianu, poddać glebę analizie
chemicznej. Pozwoli to na opracowanie planu
nawozowego i ewentualne ubieganie się w jednostce
kontrolnej w zezwolenie na zastosowanie dozwolonych
nawozów mineralnych.
Zgodnie z założeniami rolnictwa ekologicznego na 1 ha użytków
zielonych przypada 2SD np dwie krowy.
6 ton organizmów glebowych w warstwie 20 cm gleby wymaga nawozu
produkowanego przez 12 SD
Niektóre nawozy dopuszczone do stosowania w
gospodarstwie ekologicznym:
• rośliny strączkowe i inne rośliny na nawóz zielony
• obornika lub materiał organiczny, najlepiej
przekompostowany, pochodzący z produkcji ekologicznej w
tym:
– suchy obornik i odwodniony nawóz od drobiu
– kompostowane odchody zwierzęce, w tym nawóz od drobiu i
przekompostowany obornik
– płynne odchody zwierzęce. używane po kontrolowanej fermentacji
lub odpowiednim rozcieńczeniu(zakazane są produkty pochodzące
z chowu przemysłowego
• preparaty biodynamiczne
• torf
• odchody dżdżownic (wermikompost) i owadów
Wszystkie dozwolone nawozy powinny być stosowane w
naturalnej postaci
Bioróżnorodność w uprawie roślin
• Realizacja niektórych pakietów (rolnictwo
zrównoważone, ekologiczne, ochrona gleb i wód)
wiąże się z prowadzeniem poprawnej gospodarki
płodozmianowej
• W rolnictwie ekologicznym typowe są płodozmiany o
dłuższych rotacjach (5-7 lat), zgodnie z zasadą, że
dany gatunek roślin plonuje tym wyżej, im rzadziej
jest uprawiany na tym samym polu.
• Udział poszczególnych elementów zmianowania w
płodozmianach gospodarstw ekologicznych
– zboża: 40%-60%
– rośliny motylkowate 25-30%
– okopowe 20 -25%
Rola roślin motylkowatych w gospodarstwie
ekologicznym
• wiązanie azotu atmosferycznego przez bakterie
współżyjące i i udostępnianie go roślinom
następczym;
• zwiększanie zawartości substancji organicznej w
glebie, dzięki dużej masie systemu korzeniowego;
• poprawa fizycznych właściwości gleby w następstwie
rozluźniającego działania mocnego palowego
systemu korzeniowego i dobrego jej ocienienia przez
rośliny wieloletnie;
• zwiększenie biologicznej aktywności gleby poprzez
duże ilości wydzielin korzeniowych oraz resztek
pożniwnych bogatych w azot, które stymulują rozwój
flory i fauny glebowej.
Wielostronne oddziaływanie koniczyny z trawami ( Piorr i Hess, za: Rolnictwo ekologiczne w
praktyce pod. red. U.Sołtysiak, W-wa 1994)
Działania mające na celu ograniczenie
występowania chwastów
• działania zapobiegawcze
–
–
–
–
stosowanie płodozmianu,
siew roślin dobrze zacieniających glebę,
uprawa roślin odchwaszczających,
utrzymanie pokrycia gleby przez cały okres wegetacji przez rośliny
uprawne lub ściółki,
– stosowanie materiału siewnego wolnego od nasion chwastów.
• bezpośrednie metody ograniczające zachwaszczenie
– mechaniczne odchwaszczanie (najlepsze efekty uzyskuje się w
najmłodszych fazach rozwojowych chwastów. Wówczas
odchwaszczające zabiegi pielęgnacyjne przeprowadza się przy użyciu:
brony, kultywatora, glebogryzarki, obsypnika lub opielacza).
– wyrywanie chwastów
– odchwaszczanie płomieniowe
Działania mające na celu ograniczenie
występowania chorób
• Uprawa odmian roślin odpornych na choroby
• Dobór terminów siewu i zabiegów pielęgnacyjnych
niekorzystnych dla rozwoju chorób
• Przykrywanie roślin uprawnych osłonami w czasie
nasilenia pojawu chorób
Działania mające na celu ograniczenie
występowania szkodników
• Kształtowanie krajobrazu gospodarstwa w sposób sprzyjający
rozwojowi i ochronie naturalnych wrogów szkodników roślin
• Uprawa odmian roślin odpornych na szkodniki
• Dobór terminów siewu i zabiegów pielęgnacyjnych
niekorzystnych dla rozwoju szkodników
• Przykrywanie roślin uprawnych osłonami w czasie nasilenia
pojawu szkodników.
• Stosowanie substancji odstraszających, lub zwabiających
szkodniki
• Stosowanie pułapek, barier, emitorów impulsów
elektrycznych, lub świetlnych
• Wprowadzanie do uprawy roślin odstraszających, lub
zwabiających szkodniki
Dozwolone środki ochrony roślin pochodzenia roślinnego i zwierzęcego
* celowość stosowania po uzgodnieniu z upoważnioną jednostką certyfikującą
(X) W niektórych państwach członkowskich tych produktów nie uważa się za środki ochrony roślin
i w związku z tym nie są one objęte przepisami prawa dotyczącymi środków ochrony roślin
Mikroorganizmy stosowane w biologicznym zwalczaniu szkodników
Substancje biologicznie czynne przeznaczone do stosowania
w pułapkach lub dozownikach
Inne substancje przeznaczone do stosowania w rolnictwie
ekologicznym
Zbiór surowców ze stanu naturalnego –
najważniejsze zasady racjonalnego zbioru
• zbiór danego gatunku należy prowadzić jedynie w miejscach masowego jego
występowania
• część zbieranych roślin należy pozostawić na stanowisku w celu ich
rozmnożenia
• surowiec należ zbierać w taki sposób, aby jak najmniej uszkodzić rośliny - w
przypadku zbioru organów podziemnych (kłączy, korzeni) roślin, które
rozmnażają się tylko drogą wegetatywną, część z nich pozostawia się w
miejscu zbioru, aby rośliny mogły odrosnąć
• przy zbiorze określonych gatunków ziół nie należy niszczyć i zadeptywać
innych roślin.
• pączki i kory zbiera się tylko z gałęzi ściętych ( nigdy z krzewów i drzew)
• w przypadku zbioru roślin znajdujących się pod częściową ochroną należy
posiadać zezwolenie na zbiór, odpowiednich organów administracyjnych
regionu, w którym prowadzony jest zbiór
• nie wolno zbierać roślin znajdujących się pod całkowitą ochroną.
Zasady zbioru ziół ze stanu naturalnego uwzględniają
następujące akty prawne:
• Ustawę z dn. 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. 2004, Nr 92,
poz. 880),
• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dn. 9 lipca 2004 r. w sprawie
gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną (Dz. U. 2004, Nr
168, poz. 1764),
• Ustawę z dnia 25 czerwca 2009 r. o rolnictwie ekologicznym (Dz. U. 2009
nr 116 poz.975)
• Rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w
sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i
uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2092/91
• Rozporządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa z dn. 28 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ochrony
i zbioru płodów runa leśnego oraz zasad lokalizowania pasiek na obszarach
leśnych (Dz. U. 1999, Nr 6, poz. 42, z późn. zm.).
Nadzór nad zbiorem roślin leczniczych
ze stanu naturalnego sprawują:
• na terenie lasów stanowiących własność
Skarbu Państwa oraz lasów stanowiących
własność prywatną – odpowiednie Dyrekcje
Lasów Państwowych,
• na terenach użytkowanych rolniczo, na
nieużytkach i innych terenach – odpowiednie
Urzędy Administracji Państwowej.
• Wyznaczanie obszarów do ekologicznego zbioru surowców
powinno się odbywać przy udziale zarządzającego terenem,
jednostki certyfikującej oraz przedsiębiorstwa lub osoby
fizycznej zajmującej się skupem tych surowców.
• Dyrekcje Lasów Państwowych powinny przedstawić
dokument świadczący o tym, Se na obszarze przeznaczonym
do ekologicznego zbioru w okresie ostatnich trzech lat nie
stosowano niedozwolonych środków, a w szczególności
insektycydów i herbicydów.
• Na terenach rolniczych rośliny lecznicze można zbierać tylko
na obszarach, gdzie prowadzone są gospodarstwa w systemie
ekologicznym oraz na obszarach wyłączonych z tradycyjnej
uprawy co najmniej trzy lata wcześniej. Stan taki powinien
być potwierdzony przez właściciela terenu.
•
Obszar przeznaczony do zbioru surowców ekologicznych
powinien być corocznie szczegółowo umiejscowiony geograficznie
i obszarowo przez zarządzającego terenem i instytucję skupującą
surowce, a także zaakceptowany przez jednostkę certyfikującą.
• Dla obszarów przeznaczonych do zbioru surowców ekologicznych
zarządzający terenem powinien corocznie przygotować wykaz
zbieranych roślin, podać terminy i sposoby ich zbioru oraz górne
limity masy pozyskiwanych surowców.
• Szczególnego traktowania wymaga zbiór surowców leczniczych z
drzew i krzewów rosnących naturalnie lub sadzonych przy
drogach (np. lipa, kasztanowiec, dzika róża). Na takich
stanowiskach szczególnie starannie powinny być wykonane
badania na obecność niedozwolonych związków w glebie i
zbieranych surowcach. Surowce pozyskiwane z takich stanowisk
powinny być specjalnie oznakowane.
•
Zbiór przy użyciu nawet prostych urządzeń mechanicznych
(grzebienie, szpadle itp.) lub innych maszyn może być
prowadzony wyłącznie za zgodą zarządzającego terenem.
• Zbiór powinien być przeprowadzony w taki sposób, aby nie
nastąpiło naruszenie równowagi fitocenotycznej użytkowanych
obszarów. Dotyczy to szczególnie roślin objętych częściową
ochroną gatunkową oraz stanowisk, na których rośliny te
występują.
• W wypadku wyraźnego zanikania roślin leczniczych na
naturalnych stanowiskach, zarządzający terenem uprawnieni są
do wprowadzenia okresowego zakazu zbioru surowców na
określonym obszarze. Zakaz ten może dotyczyć zbioru wszystkich
lub pojedynczych roślin.
• Przy szczególnie szybkim zanikaniu populacji zbieranych roślin,
zarządzający terenem powinien wyłączyć zagrożone obszary z
użytkowania i wykonać podsiewy lub korekcyjne nasadzenia,
obciążając częścią poniesionych kosztów instytucje i osoby
zajmujące się komercyjnym zbiorem surowców.
•
•
•
•
•
Skup surowców pozyskanych z dziko rosnących roślin
leczniczych i zakwalifikowanych jako ekologiczne może być
prowadzony wyłącznie przez przedsiębiorstwa posiadające
certyfikat jednostek certyfikujących. W certyfikacie takim
określone są gatunki roślin i ich organy oraz ilości surowca
przeznaczonego do zbioru.
Przedsiębiorstwa te powinny również zgłosić zamiar
pozyskiwania surowców ekologicznych ze stanu naturalnego do
Głównego Inspektoratu Jakości Handlowej Artykułów RolnoSpożywczych.
Przedsiębiorstwa zobowiązane są prowadzić ewidencję
skupowanych surowców. Na każdej partii skupowanego surowca
powinien być podany termin i miejsce jego zbioru.
W celu uniknięcia zamieszania z surowcami zbieranymi w sposób
konwencjonalny adjustacja surowców ekologicznych powinna
odbywać się w oddzielnych pomieszczeniach.
Surowce – właściwie zapakowane i oznakowane – powinny być
przechowywane w oddzielnych pomieszczeniach.
Właściciel zakładu skupującego ekologiczne
surowce zielarskie ze stanu naturalnego
obowiązany jest do:
• przeprowadzenia szkolenia zbieraczy ziół,
• podania wykazu imiennego osób trudniących się
zbieraniem ziół na potrzeby zakładu,
• podania do 15 kwietnia każdego roku spisu
planowanych ilości zbioru surowców zielarskich,
stanowiących załącznik do zawieranej umowy
Właściciel zakładu skupującego ekologiczne
surowce zielarskie ze stanu naturalnego
obowiązany jest do:
• zbierania surowców zielarskich z określonych
obszarów na terenie nadleśnictwa z uwzględnieniem
zapisów dotyczących zasad udostępniania lasów
zawartych w rozdziale 5 ustawy z dn. 28 września 1991
r. o lasach (Dz. U. 1991, Nr 101, poz. 444, z późn. zm.)
oraz rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska,
Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 28 grudnia
1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ochrony i
zbioru płodów runa leśnego oraz zasad lokalizowania
pasiek na obszarach leśnych (Dz. U. 1999, Nr 6, poz. 42,
z późn. zm.),
Właściciel zakładu skupującego ekologiczne
surowce zielarskie ze stanu naturalnego
obowiązany jest do:
• prowadzenia ewidencji ilości zbieranych surowców i
miejsca ich zbioru,
• uzyskania zgody, określonej art. 56 ustawy z dn. 16
kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. 2004, Nr
92, poz. 880) w przypadku podjęcia zbioru roślin
objętych ochroną gatunkową,
• złożenia do końca każdego roku kalendarzowego
sprawozdania z zakresu wykorzystania zawartej
umowy
Nadleśnictwo, jako zarządca lasów w imieniu
Skarbu Państwa zobowiązane jest do:
• bieżącego informowania o wszelkich ewentualnych
zabiegach chemicznych mogących mieć wpływ na
jakość surowców zielarskich, promowania zagadnień
związanych z rozsądnym
• pozyskiwaniem płodów runa leśnego, w tym
surowców zielarskich.
Glistnik jaskółcze ziele (Chelidonium majus)
surowiec: ziele, korzeń
Pokrzywa zwyczajna (Utrica dioica)
surowiec: liść, ziele, kłącze
Tatarak zwyczajny
(Acorus calamus)
surowiec: kłącze
Mniszek lekarski (Taraxacum officinale)
surowiec: liść, kwiaty, ziele, korzeń
Krwawnik pospolity (Achillea millefolium)
surowiec: kwiaty, ziele
Cykoria podróżnik
(Cichorium intybus)
surowiec: ziele, korzeń
Przywrotnik pasterski (Alchemilla monticola)
surowiec: ziele
Bez czarny (Sambucus nigra)
surowiec: kwiat, owoc
Perz właściwy (Agropyron repens)
surowiec: kłącze
Dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum)
surowiec: ziele
Znakowanie produktów ekologicznych
Znak rolnictwa ekologicznego jest przyznawany ekologicznym
gospodarstwom..
Amerykański znak przyznawany przez The National Organic
Program (NOP).
Jest przyznawany producentom kawy, herbaty, czekolady i owoców,
którzy płacą godziwe wynagrodzenie, zapewniają bezpieczne warunki
pracy, oferują swoje produkty przy udziale jak najmniejszej liczby
pośredników i dbają o środowisko naturalne.
Szwedzki znak żywności ekologicznej. KRAV istnieje od 1985 roku.
Jest przyznawany przez Związek Plantatorów Upraw
Ekologicznych.
Znakowanie produktów ekologicznych
Soil Association pomaga identyfikować produkty, które otrzymały certyfikat
rolnictwa ekologicznego w Wielkiej Brytanii.
ECOCERT jest instytucją wydającą świadectwa weryfikujące dostosowanie
produktów ekologicznych do standardów obowiązujących w Europie, Japonii i
Stanach Zjednoczonych. Wykonuje usługi w zakresie kontrolowania i
wystawiania świadectw w około 70 krajach poza Unią Europejską.
Amerykański znak stanowiący własność Earth Island Institute.
Wprowadzono go w 1990 roku. Dotyczy bezpiecznego dla delfinów połowu
tuńczyka.
Niemiecki certyfikat ekologicznego rolnictwa.
Stan rolnictwa
ekologicznego w
województwie
podlaskim