podstawowe cechy kultury renesansu nazwy epoki

Pobrano z http://magda.of.pl
PODSTAWOWE CECHY KULTURY RENESANSU
Epoka ta narodziła się we Włoszech w XIV wieku. Bogate mieszczaństwo przejmowało
władzę w republikach włoskich. Wielkie rody skupiały w swoich pałacach uczonych,
artystów i poetów. Ośrodkiem zainteresowania się uczonych i twórców stał się człowiek i
jego doczesne sprawy. Chciano zjednoczyć kraj i przywrócić Italii rolę dawnego imperium
Rzymskiego. Ponownie odkryto piękno staroŜytnej sztuki. Na rozwój renesansu, jako epoki w
dziejach kultury europejskiej, złoŜyło się wiele czynników historycznych. Do głównych
naleŜy kryzys papiestwa i rozwój reformacji, rozbicie jedności cesarsko-papieskiej Europy
oraz powstawanie, po okresie rozbicia feudalnego, zjednoczonych państw (m.in. Hiszpania,
Francja, Szwajcaria, Polska).
NAZWY EPOKI
• Renesans
Nazwę epoce dał późniejszy włoski malarz, architekt i pisarz, Giorgio Vasari. Nazwa ta miała
wyraŜać przeciwstawienie nowej epoki czasom średniowiecza. Termin ten oznacza powrót do
staroŜytności, do sztuki i filozofii antycznej oraz odrodzenie człowieka i kultury. Z początku
uŜywano tej nazwy w znaczeniu odrodzenia państwa na wzór starorzymski, później dotyczyło
to teŜ literatury, filozofii i ideałów antycznych. Później znaczyło to równieŜ odnowę i rozwój
ludzkości.
• Odrodzenie
odnowienie,
Z włoskiego renessaince. Odrodzenie literatury antycznej ludzkości (renovatio hominis),
przeszłości podnoszenie się jej na wyŜszy poziom, odnowienie staroŜytności (renovatio
antiquitais), odrodzenie przeszłości, dawnej wiedzy, kultury i sztuki antyku, programowo
zapoczątkowane w XIV w.
• „Złoty wiek kultury polskiej”
Nazwa polskiego renesansu. Podobnie jak złoty wiek staroŜytności, odrodzenie polskie
obfitowało w świetne wydarzenia w dziedzinie kultury i sztuki (architektura, malarstwo,
muzyka, literatura).