w polsce nie ma problemu hiv/aids
advertisement
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób "nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia odporności" u chorego. Uszkodzony lub zniszczony w przebiegu choroby system immunologiczny przestaje być zdolny do obrony organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji (wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby pozbawionej naturalnej odporności kończą się śmiercią. AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium zakażenia wirusem HIV. HIV to skrót angielskiej nazwy: Human Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie, miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa rozwiną się pełne objawy, tej choroby. Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie można się zarazić inną drogą - przy wspólnym stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna nosicielka może przekazać wirusa dziecku.) Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie. Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami: wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego, weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach, bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego, przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany, owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.) Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu. AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa, którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez kaszel czy kichanie Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn. bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną, lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki, są badane HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej śmierci NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS W jaki sposób można zakazić się wirusem? Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew. Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub wydzieliną pochwową tej osoby. Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub członka Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie kontaktu seksualnego Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony, chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność zakażenia wirusem HIV Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są: Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np. szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew. Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w czasie porodu oraz podczas karmienia piersią. Nie można zarazić się: Poprzez ukąszenie owadów od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych Łzy ślina nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa. Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi. Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona, ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie się ich w organizmie. Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i utrzymują się około jednego tygodnia. Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą one występować wszystkie naraz: powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w pachwinach, utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna dwóch miesięcy, osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę po schodach, Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie niesie ze sobą współczesny świat. Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń, zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się. Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do zdrowia. Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób, które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim. Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa równie szkodliwe, jak izolacja. Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia, określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania. Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich. Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów. Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w: przychodniach dermatologicznych Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania AIDS (0-22) 622-50-O1 TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści. Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych (tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej). Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety. KOMARY PRZENOSZĄ HIV Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi. Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV. Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są, bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy niż wśród osób dorosłych. W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest ona w naszym kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS. Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować. NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA INNYCH Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np. gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób. Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed zakażeniem. Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie. Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV. Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa. Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło. W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi, organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem przesiewowym. I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw. PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów, w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe, tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków. Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa. ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS. Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia. Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np. narkomanii), ale nie osób. Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc. ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym. Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani, spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd. Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same prawa jak wszyscy inni. AIDS TO NIE MOJA SPRAWA AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa, do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy. Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii. Oglądasz się do tyłu? Zastanów się przez chwilę, czy zdarzyły się w Twoim życiu sytuacje ryzykowne. Jeśli TAK - zrób test na HIVa. Masz pytania? Masę wątpliwości i obaw? Nie wiesz gdzie zrobić test na HIVa? CAŁODOBOWEJ LINII EDUKACYJNEJ (67) 387 09 01 dzwoniąc można dowiedzieć się gdzie wykonać testy, służymy radą, pomocą i wsparciem Dzwoń do Ogólnopolskiego Telefonu Zaufania AIDS 022 622 50 01 Informacje uzyskasz również w: 022 692 82 26 przychodniach dermatologicznych „Zielonej Linii stacja sanitarno epidemiologicznych w szpitalach zakaźnych • w poradniach dla osób żyjących z HIV/AIDS AIDS" (0-22) 621 33 67 czynny: poniedziałki i środy: 13-19; wtorki, czwartki, piątki: 10-18 Dezynfekuj Sterylizuj : ...W TWOIM SALONIE TATUAŻU? ...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM? ...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM? Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych? Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje, aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów. Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia. Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry. Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny reżim sanitarny. Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych? W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk. Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej. Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad: 1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą. 2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów. 3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce. 4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady. 5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom dezynfekcyjnym. 6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta. Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie, oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego należy brać pod uwagę: zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy), czas dezynfekcji, czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw, czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny. 7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od 01.07.1996 do 14.03.2001 roku). 8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą, osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji wewnętrznej i zewnętrznej. 9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny 10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych. 11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia. 12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny. 13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku). 14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte waciki i ligninę. 15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń. 16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z klientami do czasu wyleczenia. Wszyscy chodzą w BUTACH !! Czy wiesz co to jest Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań, poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych, a nawet mogą być z nimi sprzeczne. KAŻDY CHODZI W SWOICH czy masz prawo wchodzić z butami w cudze życie? Toleruje zachowując granicę. Toleruje - to znaczy: Nie oceniam Ciebie, choć inaczej wyglądasz niż ja, Nie krytykuję Twojego postępowania, choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej, Nie odrzucam Cię, chociaż wierzysz w inne wartości niż je, Nie potępiam Cię, chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie... Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl życia, chociaż sam mam inne... Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze dobro drugiego człowieka ludzi, gdy ich nie krzywdzisz. Tolerancję mylimy z obojętnością Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i udawać, że się nie widzi i nie słyszy, ...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować, ale nie wiemy jak lub boimy się. Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie reagujemy z bezradności i strachu. Spróbuj odpowiedzieć: czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie z Twoimi zamierzeniami? czy nigdy nie pobłądziłeś i nie popełniłeś błędu? nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił, skreślił Cię z listy przyjaciół, zapomniał Twojego numeru telefonu, przestał się z Tobą spotykać Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak jak my Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na narażać innych na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek krzywdę z naszej strony LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I CHORZY NA AIDS SĄ WŚRÓD NAS, ŻYJĄ W TYCH SAMYCH MIASTACH, NA NASZEJ ULICY, W NASZYM DOMU. przebywamy z nimi na co dzień... uczą się z nami... pracują... spędzają wolny czas... każdy za nas jest inny, tak samo, jak my różnimy się od siebie... każdy z nas ma te same prawa... i każdy z nas ma te same obowiązki... Często poglądy osób zakażonych HIV, ich wartości, styl życia, upodobania nie odpowiadaj nam, różnią się od naszych. Myśląc o ludziach zakażonych czujesz się od nich lepszy, łatwo ich oceniasz i krytykujesz. TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI TOLERANCJA MA GRANICĘ TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ Dzisiaj sądzisz, że problem ten jest Ci obcy. Jesteś zapracowany, zabiegany, Twoje dzieci uczą się, kończą kolejne szkoły. Twoje dziecko może sięgnąć po narkotyk. Nie masz pewności, że tak będzie zawsze, bez Twojej zgody w wpływu Twój świat może ulec zmianie. Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem dostaniesz wypowiedzenie z pracy... NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ?? Oczekujesz tolerancji. Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć. Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka. Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez: 1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną 2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas: wstrzyknięcia zakażonego narkotyku lub używania zakażonej igły, strzykawki używania nie sterylnych narzędzi medycznych i kosmetycznych transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami 3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży, porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym mlekiem Pamiętaj - nie można zakazić się HIV: 1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV: podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz osobistych i przyjacielskich kontaktów korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez kontakt ze śliną, potem i łzami 2. przez ukąszenie komara i innych owadów
