(2).doc (53 KB) Pobierz Anatomia 2, 27.02.2012 OKOLICA ŻEBROWA Wykonuje się też: Nakłucia opłucnej (pleurocentesis) u bydła, konia i świni; w okolicy żebrowej prawej w przestrzeni międzyżebrowej VI a po stronie lewej w przestrzeni międzyżebrowej VII w 1/6 długości (w połowie 1/3 dolnej) części klatki piersiowej tuż ponad żyłą piersiową powierzchowną. U małych zwierząt nakłucie wykonujemy po stronie lewej w VIII a po prawej w VII przestrzeni międzyżebrowej w połowie 1/3 dolnej części klatki piersiowej o Wydobycie płynu opłucnowego do badań o Ewakuacja płynu aby ułatwić oddychanie o Płyn zbiera się podczas niewydolności sercowej u psów Iniekcje dopłucne (injectiones intrapulmonales) wkłucie do płuc wykonujemy na wysokości linii równoległej do grzbietu przeprowadzonej nieco powyżej tylnego kąta łopatki w przestrzeniach międzyżebrowych od V do VIII. Igłę wkłuwamy przy przednim brzegu żebra by nie uszkodzić nerwów międzyżebrowych o Morbital do eutanazji o Nie należy odmawiać eutanazji przy ślepych szczeniętach, kociętach oraz na wsi Ważny klinicznie jest zachyłek opłucnowo żebrowo-przeponowy (recessus pleuralis costodiaphragmaticus) ponieważ należy jego obecność brać pod uwagę w czasie zabiegów chirurgicznych by przypadkowo nie otworzyć jamy opłucnowej (odma) o U bydła rozciąga się od XIII lub XII żebra w kierunku przednio dolnym i łukiem osiąga koniec dalszy VII żebra o U konia biegnie wzdłuż ostatniej przestrzeni międzyżebrowej i osiąga wysokość chrząstki IX żebra o U psa zachyłek biegnie od II kręgu lędźwiowego, XIII żebra przestrzeni pomiędzy łukiem żebrowym a wyrostkiem mieczykowatym o Przegroda śródpiersiowa; w 25% przypadków u psów przegroda ta ma otwory, dlatego otwierając klatkę robimy odmę na 2 płuca; dlatego gdy chce się otworzyć jamę opłucnową trzeba posiadać aparaturę kontrolującą oddychanie KAŻDY LEKARZYK MA SWÓJ CMENTARZYK OKOLICA SERCOWA (regio cardiaca) Część wycięta z okolicy żebrowej, ograniczona od góry płaszczyzną poziomą przechodzącą przez połowę wysokości pierwszego żebra, tylna granica na wysokości V przestrzeni międzyżebrowej u krowy, VI u konia a na wysokości VI, VII żebra u psa (ponieważ serce psa leży poziomo) Znaczenie kliniczne o Badanie serca przez Osłuchiwanie (auscultatio) Opukowanie (percussio) Nakłucia do osierdzia (pericardiocertesis) – w celu pobrania płynu osierdziowego (ligor pericardii) do badań – nakłucie w V i VI przestrzeni międzyżebrowej tuż nad mostkiem po obu stronach Iniekcje dosercowe (injectiones intracardiales) po obu stronach na wysokości sąsiednich stawów chrząstkowo-żebrowych w V przestrzeni międzyżebrowej. Igłę wprowadzamy na głębokość od 3-4cm u małych zwierząt lub 6-8cm u dużych zwierząt. Wartości wyższe odnoszą się do strony lewej (ze względu na większą grubość ściany komory lewej) Iniekcje wykonuje się przy ratowaniu lub zabijaniu zwierząt Środki do eutanazji (morbital, przedawkowanie barbituranów) SERCE (cor, s. cardia) Położenie Bydło strona lewa 5/7, strona prawa 2/7 o Podstawa serca leży pomiędzy żebrami od 3 do 5 lub 6 o Wierzchołek na wysokości 5 staw chrząstkowo-żebrowego ok. 2cm przed przeponą o Brzeg tylny ustawiony pionowo wzdłuż przestrzeni międzyżebrowej V o Przedni brzeg skośny od 3 do 5 żebra o Serce osiąga wysokość płaszczyzny poziomej przechodzącej na wysokości połowy pierwszego żebra U kozy i owcy tak samo, 3/5 po stronie lewej, 2/5 po prawej Koń: strona lewa 3/5, prawa 2/5 o Podstawa serca leży pomiędzy żebrami 2 lub 3 do 6 o Serce osiąga wysokość płaszczyzny poziomej przechodzącej na wysokość połowy pierwszego zebra Pies: położone niemal poziomo o Serce leży pomiędzy 3 a 6 lub 7 żebrem o Koniuszek w lewej przestrzeni międzyżebrowej VI i przylega do części mostkowej U świni tak jak przeżuwacze Uderzenia serca - skurcze serca powodujące drgania klatki piersiowej, najlepiej wyczuwalne w 1/3 dolnej lewej przestrzeni międzyżebrowej IV (świnie, bydło, małe przeżuwacze) lub V u konia i psa. Punkty główne (puncta maxima) – są to miejsca najlepszej słyszalności tonów czyli odgłosów powstałych w trakcje zamykania zastawek. Punkty te wyznaczone są przez rzuty zastawek na powierzchnię klatki piersiowej. W tych punktach słyszalność zastawek jest najlepsza Przeżuwacze Świnie Konie Psy Zastawka dwudzielna L Zastawka trójdzielna P Zastawka pnia płucnego L Zastawka aorty L IV P.M. w środku 1/3 dolnej P.M. III w dolnej części II lub III P.M. w środku 1/3 dolnej IV P.M. w środku 1/3 dolnej P.M. III w dolnej części II lub III P.M. w środku 1/3 dolnej P.M IV lub V w środku 1/3 dolnej P.M.III lub IV w dolnej części III P.M. w środku 1/3 dolnej P.M. w środku 1/3 dolnej P.M. IV w dolnej części III P.M. bezpośrednio nad mostkiem IV P.M. bezpośrednio nad linią stawu ramiennego Punkty robocze – miejsca osłuchiwania serca, najczęściej jest to V przestrzeń międzyżebrowa (P.M.) ANATOMIA PTAKÓW DOMOWYCH Ptaki (aves) Charakterystyczne dla ptaków nowoczesnych są: Skóra wytwarzająca pióra Przednie kończyny przekształcone w skrzydła Szczęki okryte rogowym dziobem, pozbawione zębów Lekki, mocny szkielet, czterodziałowe serce Układ oddechowy i pokarmowy przystosowane do lotu Znaczenie gospodarcze: zwierzęta użytkowe, domowe, rolnictwo (nawóz) Gromada ptaków dzieli się na: Ptaki bezgrzebieniowce (nieloty) Ptaki grzebieniowe (uskrzydlone) o Kuraki (galliformes): kury, indyki, perliczki o Blaszkodziobe (anseriformes): gęsi, kaczki Szkielet ptaków Czaszkę dzielimy na dwie grupy kości otaczające mózg i narządy zmysłów tworzące mózgoczaszkę i kości otaczające początkowe odcinki dróg oddechowych tworzące trzewioczaszkę. Mózgoczaszkę w rozwoju zarodkowym stanowią niekompletne elementy chrzęstne, które później zostają obudowane kości pochodzenia skórnego (kostnienie zastępcze) – kość łuskowa, czołowa, ciemieniowa. Cecha ta wyróżnia czaszkę ptaka od gadziej, gdzie kości pochodzenia skórnego nie wbudowują się w puszkę mózgową. U ptaków proces ten wynika z silnego rozwoju mózgowia. Trzewioczaszka w rozwoju zarodowym powstaje na bazie łuków: szczękowego, gnykowego, niekompletnego skrzelowego. U dorosłych ptaków ulega silnej modyfikacji: w miejscu łuku szczękowego pojawiają się kości pochodzenia skórnego szczęki górnej i żuchwy; na podłożu chrząstki łuku szczękowego powstaje kość stawowa i czworoboczna; z łuku gnykowego powstaje słupek, czyli kosteczka ucha środkowego ptaka. Kości aparatu gnykowego oraz chrząstki krtani górnej powstają z łuków skrzelowych. Szczęka dolna składa się z kilku zrośniętych kości parzystych: zębowych, nadkątowych, kątowych, stawowych i gnykowych. Żuchwa łączy się ze stawem żuchwowym, który tworzony jest przez kość czworoboczną czaszki. Szczękę górną głównie tworzą kości międzyszczękowe. Może ona delikatnie poruszać się względem mózgoczaszki przez łuk jarzmowy (kości jarzmowe, kwadratowo-jarzmowe) i podniebienny kości podniebienne i jarzmowe) z kością czworoboczną, która jest ruchomo połączona ze ścianą boczną mózgoczaszki. Jest to szczególnie wyraźne u papug. Taka ruchomość szczęki górnej (czaszka kinetyczna) umożliwia precyzyjne ruchy dzioba na zasadzie pincety, np. u siewkowców. U ptaków brak wtórnego podniebienia kostnego oddzielającego jamę nosową od jamy gębowej. Budowa okolicy podniebiennej czaszki ptaków działa początek dwóm określeniom typów czaszek, które mogą mieć pewne znaczenie taksonomiczne: czaszka paleognatyczna (ptaki paleognatyczne) i neognatyczna (ptaki neognatyczne). Ptaki nie wytwarzają podciśnienia. Czaszka ptaków charakteryzuje się dużą lekkością, co wyniku a z braku zębów w szczękach oraz spneumatyzowanymi kośćmi. Zanikają także szwy. Dla ptaków charakterystyczne są silnie wykształcone oczodoły, które oddzielone są od siebie tylko cienką blaszką kostną – przegrodą międzyoczodołową. Czaszka zaopatrzona jest jeden kłykieć potyliczny. (akajewski) Kościec głowy: 1. Kości mózgowioczaszki o Kości części mózgowiowej bardzo szybko się zrastają o Brak kości międzyciemieniowej o Brak szwów o Brak błędnika kości sitowej (słaby węch) o Tylko skrzydła skroniowej w k. klinowej, brak skrzydeł oczodołowych o Pojedynczy kłykieć potyliczny (charakterystyczna cecha gadów) o Obszerne oczodoły rozdzielone przegrodą międzyoczodołową (septum interorbitale) 2. Kości trzewioczaszki – stanowi rusztowanie dla górnej i dolnej części dzioba Górna część dzioba (łączy się ruchowo z cz. Mózgowiową czaszki za pomocą 3 kości: Czworobocznej (łączy się z kk: skrobiową, skrzydłową, czworoboczno-jarzmową z żuchwą Podniebiennej (ogranicza nozdrza tylnej i łączy się ze szczęką i k. skrzydłową) Skrzydłowej (łączy się podniebienną, klinową i czworoboczną o K. siekaczowa – największa, zrasta się z parzystą kość o Szczęka słabo rozwinięta – brak zębów, u kur nie zrastają się wyrostki podniebienne o Jama nosowa – słabo wykształcona, przedzielona przegrodą o Kk. Podniebienne – ruchome, tworzą podniebienie twarde, łączą się z lemieszem, szczękami i kk. Skrzydłowymi Łuki jarzmowe – bocznie od kk. czworobocznej posiadają 2 części: przednia – k. jarzmowa, tylna – k. czworoboczno-jarzmowa Dolna część dzioba – żuchwa powstałą w skutek połączenia 6 kości: o Z przodu – k. zębowa (os dentale) o Z tylu – stawowa (articulare) o Między nimi kk: ... Plik z chomika: ewa1012 Inne pliki z tego folderu: (3).doc (52 KB) (6).doc (51 KB) (1).doc (46 KB) (2).doc (53 KB) (4).doc (35 KB) Inne foldery tego chomika: Agronomia - wykłady Anatomia Biochemia Biofizyka - ćwiczenia Biologia komórki Zgłoś jeśli naruszono regulamin Strona główna Aktualności Kontakt Dział Pomocy Opinie Regulamin serwisu Polityka prywatności Copyright © 2012 Chomikuj.pl