Document

Kto jest właścicielem NBP – czy
to Nowy Bank Rothschildów ?
I jak to zmienić ?
Na zdjęciu: Wejście główne do siedziby Narodowego Banku Polskiego w Warszawie
przy ul. Świętokrzyskiej 11/21. Fot. Andrzej Barabasz (Chepry) Źródło: Wikimedia
Commons CC BY-SA 3.0, 16 kwietnia 2014.
O tym czyją politykę pieniężną realizuje dany bank centralny, decydują
dwie sprawy formalno-prawne: struktura własności danego banku i /lub
uprawnienia zarządcze. Bank Centralny może być formalnie w pełnej lub
większościowej własności kogo innego np. danego kraju, ale
uprawnienia do zarządzania bankiem może mieć kto inny, np. poprzez
tajne umowy.
Jednym przykładem jest Bank Anglii, który ostatnio przeszedł na własność Państwa
Brytyjskiego, ze względu na to, że wiedza o tym, że był on własnością Rothschildów,
znacznie upowszechniła się wśród brytyjczyków. Natomiast uprawnienia do
zarządzania tym bankiem pozostały dalej w rękach poprzednich właścicieli i one
decydują o tym, w czyim interesie działa ten Bank.
Odwrotnie jest w Rosji, w której w marcu ubiegłego roku odebrano uprawnienia
zarządcze Rothschildom, w czasie 10 dni zniknięcia prezydenta Putina, ale
przekształcenia własnościowe Centralnego Banku Rosji, na rzecz Rosji, trwają w
Dumie Rosyjskiej, ale one mają charakter drugorzędny. Czyny – czyli polityka tego
banku, zmieniła się zasadniczo od tego czasu, z niesprzyjającej rozwojowi
gospodarczemu, na kreującą i wspierającą rozwój.
Niezależnie od prezentowanej poniżej struktury własności NBP, uprawnienia
zarządcze na pewno nie są w rekach Polskich Władz, co potwierdza realizowana od
początku transformacji polityka pieniężna, która jest niszcząca dla polskiej
gospodarki i społeczeństwa. Dają takie podstawy art. 220 ust. 2 w brzmieniu:
Ustawa budżetowa nie może przewidywać pokrywania deficytu
budżetowego przez zaciąganie zobowiązania w centralnym banku
państwa.
oraz niezgodna z Konstytucją, a konkretnie z art. 227 ust. 1m – ustawa O Narodowym
Banku Polskim. Art. 220 ust. 2 Konstytucji jest sprzeczny z art. 227 ust. 1 ustawy
zasadniczej i powinien być zmieniony. Natomiast do czasu zmiany tegoż artykułu,
poprawienie ustawy o NBP, aby był zgodny z art. 227 ust. 1, i usuwający nadużycie
kilku innych art. Konstytucji, daje możliwość prowadzenia własnej polityki pieniężnej
przez Władze Polskie. Omawia tą kwestię w artykule na naszej stronie
internetowej Jacek Rossakiewicz, następująco:
„Konieczny jest w praktyce monetarnej powrót do. art. 227. § 1. Konstytucji RP:
Centralnym bankiem państwa jest Narodowy Bank Polski. Przysługuje
mu wyłączne prawo emisji pieniądza oraz ustalania i realizowania
polityki pieniężnej. Narodowy Bank Polski odpowiada za wartość
polskiego pieniądza.
W Ustawie o NBP monopol banku centralnego Rzeczypospolitej Polskiej na emisję
pieniądza (Art. 227. § 1. zdanie drugie) został zastąpiony: wyłącznym prawem
emitowania znaków pieniężnych (patrz: Art. 4. ustawy). W ten sposób uchylono
konstytucyjny, faktyczny monopol NBP na emisję pieniądza, gdyż gotówka; monety
i banknoty, stanowią jedynie 13% środków rozliczeniowych funkcjonujących w
polskim systemie finansowym, (stan: maj 2014, wg NBP).
Nie ma wątpliwości, iż konstytucyjny zapis dotyczący monopolu na emisję
PIENIĄDZA, odnosi się do pieniądza rozumianego jak najszerzej, szczególnie zaś
powinien uwzględniać emisję pieniądza w formie elektronicznej. Rzeczywisty
monopol oznacza także wyłączne prawo do kreacji kredytu, który powinien być w
pełni kontrolowany przez NBP, jako część składowa narodowej emisji pieniądza i
polityki finansowej.
Zdanie trzecie Art. 227. C 1. konstytucji zostało natomiast – nie wiadomo dlaczego
– zinterpretowane w Ustawie o NBP jako dbałość o utrzymanie stabilnego poziomu
ceni nazwane podstawowym celem działalności NBP. (Art. 3. § 1. ustawy). Tak oto
rzeczywiście podstawowy, konstytucyjny cel NBP jakim jest emisja
pełnowartosciowego pieniądza dla Polaków, został zamieniony w Ustawie
o NBP na działania stabilizujące ceny. Warto zaznaczyć, iż działalność NBP
mająca na celu stabilizację cen – bez monopolu na emisję pieniądza – jest
ograniczona i nieskuteczna.
NBP jest zobowiązany do emisji polskiego pieniądza, zaniechał tego i wbrew
Konstytucji R.P. oddał przywilej emisji (nazywając to „kreacją”) bankom prywatnym.
Uzasadnieniem dla takiej praktyki jest nadużywanie możliwości jakie daje art. 87, §1.
art. 88 § 3. a szczególnie art. 90 § 1. oraz art. 91. § 2. i 3. Konstytucji:
Art. 90, §1 Rzeczpospolita Polska może na podstawie umowy międzynarodowej
przekazać organizacji międzynarodowej lub organowi międzynarodowemu
kompetencje organów władzy państwowej w niektórych sprawach.
Art. 91
1. Ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest
bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania
ustawy.
2. Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w
ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z
umową.
3. Jeżeli wynika to z ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską umowy
konstytuującej organizację międzynarodową, prawo przez nią stanowione jest
stosowane bezpośrednio, mając pierwszeństwo w przypadku kolizji z
ustawami.
Jednak art. 89. § 1. Konstytucji R.P. daje
ratyfikowanej umowy międzynarodowej.”
możliwość wypowiedzenia
Więcej w najnowszym artykule Autora na:
http://niss.org.pl/nacjonalizacja-pieniedzy-walka-o-suwerennoscmonetarna/
niss
Grzegorz Nowak:
Kto jest właścicielem NBP – czy to
Nowy Bank Rothschildów ?
„Nie wystarczy urodzić się człowiekiem, trzeba nim być!”
- Ks. kard. Stefan Wyszyński
Czy wiecie państwo jaka jest struktura własnościowa NBP ? Wydawałoby się, że to
głupie pytanie a odpowiedź na nie jest oczywista. Właścicielem NBP jest Państwo
Polskie
i
wynika
to
z
istniejącej
ustawy
o
NBP www.nbp.pl/akty_prawne/ustawa_o_nbp/ustawa_o_nbp.pdf. Chociaż pod
względem prawnym sytuacja wydaje się jednoznaczna to jednak krąży wokół tego
tematu wiele niedomówień. W mediach zagranicznych pojawiają się informacje, że
zaledwie kilka banków centralnych nie jest kontrolowana przez klan Rothschildów i
nie jest wśród nich wymieniana Polska. Jak wiemy, zmienne koleje przechodził
historycznie Bank of England, będąc raz bankiem prywatnym a później znowu stał się
bankiem państwowym.
Z kolei z zakulisowych informacji krążących w niezależnych mediach w Polsce wynika,
że konsorcjum Rothschilda kontroluje ponad 36 % akcji NBP a prawdopodobnie
NBP jest Polski w zaledwie 30 %. O reszcie udziałowców media milczą. NBP posiada
osobowość prawną i działa na podstawie specjalnej ustawy, która mówi o NBP jako o
banku centralnym z prawem do emisji pieniądza. W myśl ustawy NBP nie podlega
także Kodeksowi Spółek Handlowych. Na stronach NBP trudno więc znaleźć
jakiekolwiek informacje o strukturze własnościowej tej spółki.
Próbując zgłębić temat doszedłem do wniosku, że jedyną prawną możliwością
„wyzbycia” się jakiejś części udziałów NBP może być jakaś forma wymiany lub
wniesienia udziałów NBP do Banku Rozliczeń Międzynarodowych w Bazylei. Nawet w
tym jednak wypadku zachodzi wątpliwość, czy na taki zabieg nie musiałaby być zgoda
parlamentu, bo sama ustawa nie mówi nic na ten temat. Chyba, że może byłoby to w
gestii zarządczej prezesa NBP, co także wydaje mi się mało prawdopodobne.
Mamy więc jakiś dziwny dysonans pomiędzy informacjami z mediów niezależnych, a
logiką wynikającą z aktualnego prawa polskiego, w którym nie widzę żadnych
logicznych i prawnych przesłanek pozwalających na utratę udziałów własnościowych
państwa w NBP. Może w kwestii dominacji autorom chodzi o sprawowanie kontroli
poprzez ustanawianie osób zarządzających bankami centralnymi. Takie rozumienie
sprawy wydaje się poprawne, bowiem zazwyczaj na prezesa banku centralnego nie
jest powoływany nikt, kto nie pracuje dla światowej finansjery. Wyjątkiem był zmarły
tragicznie prezes Skrzypek. Aktualny prezes Belka kojarzony jest między innymi z
interesami JP Morgana.
Rothschild Group – rodzinna firma bankgsterów, która w opinii wielu osób jest
właścicielem połowy świata na rok 2000 nie posiadała udziałów w zaledwie
kilkunastu bankach centralnych na świecie. Są to między innymi banki centralne
takich krajów jak: Białoruś, Iran, Korea Północna, były zaś: Libia, Afganistan, Irak,
Sudan. Czy coś nam to mówi ? Przecież to cała światowa „oś zła”. Oprócz tego grupa
ta jest właścicielem takich ważnych światowych central finansowych jak: MFW, EBC,
Bank Rezerw Federalnych FED, Bank Rozrachunków Międzynarodowych w Bazylei,
Okazuje się, że wrogami „demokratycznego” świata są takie państwa i ich władcy
którzy nie chcą poddać swoich krajów w niewolę długu. Tak wykończono ostatnio Irak
czy Libię. Aktualnie majątkiem rodzinnym zarządza Baron David de Rothschild – od
2013 roku prezes Międzynarodowego Kongresu Żydów.
Międzynarodowy poziom kontroli światowych finansów
Kontrola światowych finansów przez rodzinę Rothschildów odbywa się na dwóch
równoległych poziomach. Na poziomie międzynarodowym są to MFW czy
najważniejszy do kontroli banków centralnych – Bank for International Settlements z
siedzibą w Bazylei. Na tym poziomie realizowane są największe globalne manipulacje
walutami i tu odbywa się ustalanie poziomów oprocentowania kredytów. BRM jest
forpocztą Nowego Światowego Porządku.
Banki centralne
Na tym poziomie sprawuje się strategiczną kontrole nad pieniędzmi każdego
państwa. Tutaj znajduje się wykonawców do realizowania planów narodowych dla
poszczególnych krajów. Głównym celem jest ustanowienie takiego poziomu
zadłużenia państwa od międzynarodowej sitwy bankowej, aby mieć nad nim cały czas
strategiczną kontrolę i nie pozwolić na wyjście takiego kraju z systemu. To
majstersztyk misternego planu zniewolenia całych narodów i państw. Szefami
banków centralnych wybierani są ludzie, którzy muszą być zależni od finansowej
kilki. Najczęściej są to ludzie na dorobku, z doświadczeniem w Banku Światowym czy
MFW.
Banki krajowe
Powolne przejmowanie kontroli nad największymi bankami komercyjnymi lub
państwowymi w danym kraju, to ostatni szczebel rozbudowanej struktury kontroli
nad światowymi finansami w skali całego globu. W praktyce pełnej kontroli nad
swoimi systemami finansowymi nie poddały się jedynie Rosja i Chiny.
Biznesy Rothschildów w Polsce
O interesy grupy Rothschildów w Polsce dba prezes Jacek Chwedoruk. Polski oddział
Rotshchilda przejmuje najbardziej lukratywne prywatyzacje w kraju, jest obecny na
rynku fuzji, przejęć i na rynku kapitałowym. Klientami tej instytucji w Polsce są nasze
największe firmy: KGHM, Zakłady Azotowe Puławy, Enea, Polkomtel, LOT,
Dialog, LuxMed itp.
Od kilku już lat najważniejsze sprawy dla Polski i polskiej gospodarki zapadają w
familijnej rodzinie banksterskiej za oceanem. Tymczasem mainstreamowe media w
Polsce robią ludziom wodę z mózgu, inicjując tematy typu co zrobi RPP, czy stopy
będą podniesione, czy obniżone i jakie będzie to miało konsekwencje dla polskiej
gospodarki. Okazuje się, że to wielki PIC fotomontaż bo najważniejsze decyzje o
emisji czegoś, co się nazywa umownie już tylko pieniądzem zapadają i tak poza naszą
wiedzą i nawet poza Polską.
Dawno temu senior rodu tej banksterskiej organizacji powiedział: „nieważne kto
rządzi państwem, ważne kto emituje pieniądz”. Dzisiaj już wiemy kto emituje polski
pieniądz i rządzi państwem polskim. Oczywiście wiedzą tylko nieliczni, bo taka
wiedza motłochowi nie jest do niczego potrzebna.
Dopóki bankierzy są właścicielami banku centralnego i dopóki dajemy im prawo
tworzenia pieniądza z powietrza – jesteśmy krajem zniewolonym, a system w którym
żyjemy coraz szybciej zmierza do realnego faszyzmu. Na naszych oczach umiera już
klasyczna demokracja i jesteśmy w okresie przejściowym, który szybkimi krokami
zmierza do dyktatury demokracji sterowanej, a kolejnym etapem będzie klasyczny
faszyzm. Trzeba tylko szybko znaleźć globalnego wroga, aby móc przed nim
„ochronić” całe społeczeństwa i narody. Konflikt USA z Rosją, to gra o ostateczne
panowanie banksterów nad światem, a rola Polski jako państwa frontowego w tej
walce powinna bardzo wzrastać.
Od Marka Belki, prezesa NBP oczekiwałbym potwierdzenia informacji na temat
struktury własnościowej polskiego banku centralnego, a także przedstawienia
szczegółowego harmonogramu ewentualnych transakcji zmieniających strukturę
właścicielską NBP od 1989 roku – jeśli takowe miały miejsce. Oczekuję, że pan Belka
wreszcie określi się, czy jest tylko zarządcą interesów Rothschildów w Polsce, czy dba
o polski interes narodowy.
Utajnianie takich informacji świadczyłoby, że prezes NBP do tej pory spełnia
kwalifikacje doświadczonego pracą w Banku Światowym i MFW nadzorcy, ale tylko
rodzinnego biznesu klanu Rothschildów. Naród jako suweren za takie rzeczy kiedyś
zacznie rozliczać. Wypadałoby sprawę definitywnie wyjaśnić i przeciąć ewentualne
jałowe spekulacje mediów.
Grzegorz Nowak
Opublikowano za: serwis giełdowy amerbroker.pl
źródła:
http://www.arslege.pl/ustawa-o-narodowym-banku-polskim/k99/