Protestantyzm

 Mianem „protestantyzmu” określa się zbiorczo
chrześcijańskie kościoły, które powstały w wyniku XVIw.
Reformacji. Nazwa ta jest związana z „protestem”
zwolenników idei Marcina Lutra przeciw ustaleniom
sejmu Rzeszy w Spirze 19 kwietnia 1529 , który
zdominowany przez katolicką większość, cofnął
tolerancję nadaną religijnym opozycjonistom 3 lata
wcześniej i kategorycznie zakazał szerzenia reformacji.
Pod tym protestem podpisało się 14 wolnych miast
niemieckich i 9 książąt. „Protestantami” nazwani zostali
przez swoich przeciwników. Dość szybko jednak nazwa
„protestantyzm” została zaakceptowana przez samych
zainteresowanych, objęła też nie tylko zwolenników
Marcina Lutra ale także uczniów i Ulricha Zwinglego i
Jana Kalwina.
 Kościoły ewangelickie powstały w wyniku XVI –
wiecznej reformacji. Religia ta uznaje Jezusa za
jedynego pośrednika między Bogiem a ludźmi.
Odrzuca celibat duchownych, kult maryjny i świętych,
odpusty i władzę papieską.
 Geneza reformacji związana jest z ogólnym
kryzysem Kościoła zachodniego, zarówno na
płaszczyźnie instytucjonalnej, jak i
teologicznej. Podnoszono w tym czasie m.in.
Kwestię kryzysu instytucji edukacyjnych
informacji zakonnych, krytykowano kiepski
poziom wykształcenia i jakości posług
duchowieństwa parafialnego, niedostateczną
znajomość Biblii, a swoistym symbolem
nadużyć Kościoła stała się praktyka
sprzedaży odpustów. Za symboliczny
początek reformacji uznano ogłoszenie 31
października 1517 przez Marcina Lutra 95
tez wymierzonych przeciwko niektórym
krytykowanym praktykom kościoła.
 Najważniejsze idee protestantyzmu zawierają się w
czterech zasadach:
* Sola gratia – tylko łaska
* Sola fide – tylko wiara
* Solus Christus – tylko Chrystus
* Sola scriptura – tylko Pismo
 Tym, co najpoważniej odróżnia protestantyzm od katolicyzmu, jest
kwestia sakramentów. Podczas gdy katolicyzm uznaje ich siedem,
protestantyzm ogranicza się do dwóch (ustanowionych przez
samego Chrystusa), chrztu i eucharystii. Sakrament Wieczerzy
Pańskiej wywołało w przeszłości wiele dyskusji. Istotę przemiany
eucharystycznej można bowiem rozumieć wielorako. Kościół
katolicki stoi na stanowisku tzw. transsubstancji (przeistoczenia).
Realną obecność Chrystusa w tym sakramencie widzi także Luter.
Według niego przemiana dokonuje się na zasadzie konsubstancji
„zachowujący istotę” . Istota chleba i wina zostaje nienaruszona, ale
„przyłącza” się do niej Ciało i Krew Chrystusa. Kalwiniści uznają
bowiem, że przemiana, która dokonuje się w sakramencie
eucharystii, ma charakter symboliczny – duchowy. W tej religii
dopuszczalne są rozwody. Niektóre odłamy protestantyzmu
zachowują odpowiedniki bierzmowania tzw. Konfirmację umocnienie. Nie jest ona jednak rozumiana jako sakrament ale
jako świadome potwierdzenie i uznanie wiary.
 Najważniejszymi świętami protestanckimi są :
Wielki Piątek ( ważniejsze od Wielkiej Niedzieli ),
Zmartwychwstanie Pańskie , Boże Narodzenie i
Zesłanie Ducha Świętego.
 Adwentyści Dnia Siódmego odeszli od święcenia
Niedzieli jako dnia wolnego od pracy na rzecz
soboty.
 Kalwinizm
 Luteranizm
 Anglikanizm
 Adwentyści Dnia Siódmego
 Zielonoświątkowcy
Doktrynalnie wyróżnia
go przyjęcie koncepcji
podwójnej
predestynacji, głoszącej,
że Bóg z góry część
ludzi przeznaczył do
zbawienia a część do
potępienia.
Chrześcijański ruch
reformacyjny,
zapoczątkowany przez
Marcina Lutra w XVI
wieku. Luteranie opierają
swoją wiarę na czterech
zasadach: tylko Pismo,
tylko Chrystus, tylko
wiara i tylko łaska.
Odrzuca władze papieża,
kult świętych, relikwii,
czyściec i celibat. Biskup
wyznaczany przez króla
odprawia nabożeństwa.
Uczucie i ciężka praca
prowadzi do zbawienia
 Określenie „adwentyzm” (łac.
Adventus –przyjście) odnosi
się do ewangelicznej wiary w
to, że na końcu czasów
Chrystus powróci na ziemię.
Kościół Adwentystów Dnia
Siódmego przyjmuje Biblię za
swe jedyne credo i wyznaje
podstawowe zasady wiary jako
nauki płynące z Pisma
Świętego. Adwentyści
oczekują bliskiego nadejścia
Chrystusa i zgodnie z
praktyką nakazano w Starym
Testamencie czczą siódmy
dzień tygodnia czyli sobotę.
 Jest to ruch charyzmatyczny
zwany także pentekostalnym
(pentekoste – „pięćdziesiąty
dzień po Wielkanocy” czyli
zesłanie Ducha Św.) Cechą
charakterystyczną tego nurtu
jest przyjęcie koncepcji
podwójnego chrztu z wody i
Duchem Św. Ten ostatni
rozumiany jest jako osobiste
przeżycie nawrócenia –
doświadczenie
bezpośredniego działania
Ducha Św. Czego widzialnym
skutkiem są charyzmaty
m.in. Glosolalia, uzdrowienie i
prorokowanie.
 Wykonały :
Magdalena Wrzyszcz
Julia Czoch