Autyzm: Jedno z najcięższych zaburzeń rozwojowych. Podłoże neurobiologiczne, o niejasnej etiologii. Diagnozowany na podstawie obecności pewnych zachowań i braku innych zachowań. Występuje częściej u chłopców niż u dziewczynek w relacji 4/1 (w zależności od przyjętych kryteriów diagnostycznych – u około 5-20 dzieci na 10.000 urodzin, 3-4 razy częściej u chłopców niż u dziewczynek. Szacuje się, że ok. 70-80% dzieci z autyzmem jest niepełnosprawnych intelektualnie. Przyczyny Autyzmu Genetyczne – badania bliźniąt oraz badania genealogiczne. Środowiskowe – czynniki prenatalne, komplikacje porodowe, infekcje wirusowe – we wszystkich scenariuszach zakładających wywoływanie autyzmu przez czynniki środowiskowe krytyczną rolę odgrywa uszkodzenie mózgu. czynniki ryzyka Mózgi osób z autyzmem są inne: naukowcy znaleźli największe zmiany w tych obszarach mózgu, które odpowiadają za analizowanie twarzy i zachowań społecznych. Obecnie przy diagnozowaniu autyzmu stosuje się trzy kryteria, które muszą występować wszystkie i wszystkie muszą być obecne od wczesnego dzieciństwa. Jakościowe zaburzenie interakcji społecznych: słaby kontakt wzrokowy i gestykulacji, brak emocjonalnej wzajemności. Jakościowe zaburzenie komunikacji werbalnej i niewerbalnej: opóźnione przyswajanie języka lub całkowity brak mowy, brak zróżnicowanych spontanicznych zabaw w udawanie. Znacząco ograniczony repertuar aktywności i zainteresowań: stereotypowe ruchy, nienaturalnie silne lub wąskie zainteresowania. Zaburzenie to cechują symptomy występujące więc w trzech sferach: Interakcje Komunikowanie społeczne AUTYZM się Wzorce zachowań Relacje społeczne: Brak dzielenia się zainteresowaniami z innymi ludźmi. Brak odpowiedzi na kontakt wzrokowy lub uśmiech. Brak spontanicznego naśladowania. Brak dążenia do kontaktu z innymi dziećmi. Brak adekwatnej reakcji emocjonalnej na emocje innych ludzi. Brak zabaw interakcyjnych (np. w chowanego) Niewłaściwe wykorzystanie zabawek. Komunikowanie się: Brak wskazywania w celu zwrócenia uwagi innej osoby na przedmiot, osobę lub wydarzenie. Brak gestów o znaczeniu komunikacyjnym (potakiwanie, zaprzeczanie, machanie rączką). Brak podążania za wzrokiem innej osoby. Brak reakcji na imię. Uboga mimika twarzy często nieadekwatna do sytuacji. Rozwój mowy: opóźniony lub mowa nie pojawia się. Wielokrotne powtarzanie słów, fraz, tekstów reklam. Mylenie zaimków. Problemy w zachowaniu: Powtarzanie stereotypowych ruchów. Potrzeba niezmienności otoczenia, stałych rytuałów. Uporczywe i ograniczone zainteresowania. Wielokrotne powtarzanie różnych czynności, uporczywe koncentrowanie się na jednym zadaniu lub temacie. Przykłady zachowań niepożądanych: Zachowania stereotypowe Autoagresja Agresja Kompulsje Fobie, lęki Nieadekwatne do sytuacji reakcje emocjonalne Problemy związane ze snem, jedzeniem, potrzebami fizjologicznymi Opór przed wykonywaniem poleceń werbalnych manualnych Ucieczki Osoby z zaburzeniami ze spektrum autyzmu różnią się od siebie: Zazwyczaj rodzice jako pierwsi dostrzegają niepokojące sygnały w zachowaniu dziecka. Dzieje się to najczęściej w 2. r.ż. Niepokój rodziców wywołują przede wszystkim trudności w porozumiewaniu się. Blogi prowadzone przez rodziców dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu http://autystyczni.blox.pl/html http://deszczowy-chlopiec.blog.pl/ http://naszkrzysiu.blogspot.com/2013/10/byc-mamadziecka-z-autyzmem.html http://www.domrainmana.pl/blog/?p=114 http://www.domrainmana.pl/blog/?p=114http://www.do mrainmana.pl/blog/?p=114 http://abc.blox.pl/Blox/szukaj/lalutek Gdzie diagnozować w Gdańsku? Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna Nr 4, ul. Krzemienieckiej 1 Placówki pracujące od lat z osobami z autyzmem, diagności z wieloletnim doświadczeniem (Stowarzyszenie Pomocy Osobom Autystycznym w Gdańsku, Poradnia Rubikon pod patronatem SPOA) Nie można wyleczyć autyzmu i zespołu Aspergera, podobnie jak innych zaburzeń rozwojowych. Nie ma lekarstwa i z „inności” charakterystycznej dla osób z autyzmem się nie wyrasta – jest to odmienność neurologiczna, która trwa przez całe życie. Tylko wczesna interwencja i właściwie poprowadzona edukacja i terapia powoduje, że osoby z autyzmem w dorosłości mają ułatwioną integrację w społeczeństwie. Wczesne rozpoznanie autyzmu, podobnie jak każdego innego zaburzenia rozwojowego, oraz podjęcie intensywnej interwencji (ukierunkowanej m.in. na rozwój umiejętności społecznych) ma korzystny wpływ na poprawę funkcjonowania dzieci z autyzmem. Autyzm może występować bez dodatkowych powikłań. Autyzm nie jest chorobą postępującą (Autyzm nie jest chorobą! Jest zaburzeniem). U osób poddanych terapii obserwuje się poprawę w przystosowaniu oraz kompensację. Procesy uczenia się i adaptacji przebiegają aktywnie przez całe życie i w każdej chwili mogą prowadzić do zmian. Cele procesu edukacyjno – terapeutycznego: kształtowanie u dziecka jak największej liczby zachowań adaptacyjnych, które rozwiną jego niezależność i umożliwią mu samodzielne funkcjonowanie w środowisku. Znane osoby z zaburzeniami ze spektrum autyzmu Albert Einstein-twórca teorii względności miał zespół Aspergera. Te zaburzenie charakteryzuje się upośledzeniem umiejętności społecznych przy braku upośledzenia umysłowego. Cierpiący na zespół odznaczają się często obsesyjnym zainteresowaniem w swojej ulubionej dziedzinie. Są na przykład genialnymi matematykami. Być może to właśnie obsesja zapewnia im sukces. Wolfgang Amadeus Mozart - jeden z genialnych klasycznych kompozytorów również miał zespół Aspergera. Andy Worhol - Czołowy przedstawiciel pop-artu zyskał sławę dzięki serii kompozycji o dużym kontraście. Był postrzegany jako osoba towarzyska a zarazem samotnik. Isaac Newton- twórca prawa ruchu i powszechnego ciążenia, też był dotknięty chorobą nazywaną przez niektórych schorzeniem geniuszy. Nad swoimi teoriami pracował bardzo długo co może dowodzić obsesyjnego zainteresowania fizyką wywołanego przez Aspergera. Srinivasa Ramanujan - Genialny matematyk samouk stworzył prawie 4 tys wzorów matematycznych. Lewis Carrol- Jak powstał świat w książce "Alicja w krainie czarów"? Okazuje się, że twórca tego dzieła również cierpiał na to rzadkie schorzenie. Może to ono było inspiracją? Lionel Messi - Gdy Messi miał osiem lat, zdiagnozowano u niego zespół Aspergera. Czterokrotnie wybierany najlepszym piłkarzem świata, utalentowany, cudowne dziecko. O tym fakcie z życia snajpera Barcelony nie mówiło się do tej pory publicznie, by nie narazić go na dyskryminację.