Autyzm – praca z dzieckiem w szkole. Opracowała Elżbieta Terlikowska Autyzm jest całościowym zaburzeniem rozwoju objawiającym się we wczesnym dzieciństwie. Nie jest : - Skutkiem złych relacji z najbliższymi; - Psychozą ani chorobą psychiczną; - Niepełnosprawnością intelektualną Autyzm - triada zburzeń. Relacji Komunikacji Zachowania Mimo cech wspólnych - każde dziecko jest INNE U każdego występują inne proporcje zaburzeń sensorycznych, porozumiewania się, intelektu, zachowania. Osoby z autyzmem i zespołem Aspergera nie mają zdolności do automatycznego rozpoznawania stanów umysłu innych ludzi (co wiedzą, co czują, czego chcą). Efektem tego jest dezorientacja w sytuacjach społecznych, brak dostrzegania związków przyczynowo-skutkowych pomiędzy sytuacjami a zachowaniem innych ludzi. Może to powodować brak gotowości do dzielenia się własnymi przeżyciami, pragnieniami, uczuciami. Może być przyczyną popełniania gaf i występowania zachowań, które dla innych są niezrozumiałe lub nawet przykre, mimo braku takich intencji ze strony tej osoby. • Umysł osoby z autyzmem i zespołem Aspergera postrzega świat fragmentarycznie, skupia się na szczegółach nie na całości, trudno mu dokonać uogólnień przy uwzględnieniu kontekstu. Trudności dotyczą: - planowania z wyprzedzeniem, - tworzenia nowych konkurencyjnych pomysłów, - inicjowania i podtrzymania działań zmierzających do określonego celu, - utrzymania koncentracji na potrzebnych do jego wykonania, zadaniu i chęci poznawczych - zdolność do zmiany kierunku uwagi. Skutkiem tego jest impulsywność, brak hamowania reakcji, niezdolność do wykonania złożonych zadań bez podpowiedzi, skłonność do powtarzania tych samych działań, stereotypowe wzorce zachowań, nadwrażliwość lub zmniejszona (zwiększona) wrażliwość na bodźce wzrokowe, słuchowe, zapachowe i dotykowe. Cechy charakteryzujące osoby autystyczne : Trudności w relacjach społecznych; Manifestowanie obojętności;. ; Trudności w komunikacji werbalnej i niewerbalnej ; Przyłączanie się do innych tylko wtedy, gdy osoba dorosła je do tego nakłania i mu towarzyszy; Wyrażanie potrzeb przez używanie ręki dorosłego. • Brak zabawy z innymi dziećmi. • Zaburzenia mowy lub całkowity brak mowy; • Łatwość mechanicznego zapamiętywania; • Bezustanne mówienie tylko na jeden temat; • Powtarzanie słyszanych słów i dźwięków bezpośrednio po ich usłyszeniu (echolalia); • Nie potrafi się bawić zabawkami, nadmiernie porządkuje zabawki lub inne przedmioty; • Trudności w rozwoju zabawy i wyobraźni; • Brak zabaw twórczych jest przywiązane do jednej zabawki lub przedmiotu ; Dziwaczne zachowania: - stereotypowe, powtarzające się czynności, zabawki poukładane w tej samej kolejności, droga do szkoły dokładnie ta sama, rytuały przed snem, wybiórczość w jedzeniu, wydmuchiwanie nosa, zjadanie wydzieliny ! komunikowanie się tylko z wybraną osobą; Dziecko wykonuje dziwne ruchy rąk: - przypominające trzepotanie, ogląda swoje dłonie, bawi się śliną, chodzi na sztywnych nogach, zbiera niewidzialne dla nas pyłki… Charakterystyczne manipulowanie trzymanymi w ręku przedmiotami lub wprawianie ich w ruch obrotowy; • Brak lub sporadyczny kontakt wzrokowy, patrzenie ,,przez osobę ,,; • Brak strachu przed niebezpieczeństwem; • Wyraźna niewrażliwość na ból; • • Niechęć do zmiany przyzwyczajeń; Potrzeba niezmienności; U niektórych duża sprawność w wykonywaniu pewnych czynności, ale nie w zadaniach które wymagają zrozumienia społecznego. • Nieadekwatny do sytuacji śmiech. • Kłopoty z panowaniem nad emocjami. Czasami niszczenie przedmiotów, atakowanie innych lub samookaleczanie się. W swojej frustracji niektórzy biją się w głowę, wyrywają sobie włosy lub gryzą np. ręce. • Jednostronna aktywność. Należy pamiętać ,że zachowania dziecka z autyzmem nie świadczą o jego możliwościach intelektualnych. Poprzez odpowiednia organizację otoczenia i zrozumieniu trudności można zapobiegać wielu zachowaniom wynikającym z zaburzeń dziecka. Praca z uczniem powinna być oparta na wnikliwej diagnozie indywidualnych potrzeb ucznia. Organizacja warunków nauki Realizacja zaleceń zawartych w orzeczeniu Dobór właściwych form kształcenia , metod stymulacji i terapii; • Właściwa organizacja miejsca pracy, oświetlenie, wyeliminowanie bodźców rozpraszających ( kolorowe tablice, zbyt jasne światło, hałas dobiegający zza okna czy drzwi, zachowanie ucznia siedzącego obok) • Pomoce dydaktyczne, modele, schematy , rysunki, konkretne przedmioty, pomoce do polisensorycznych doświadczeń; • Realizacje programu dydaktycznego (wychowanie fizycznie, plastyka) wychowawczego i profilaktycznego dostosowanego do indywidualnych potrzeb edukacyjnych i możliwości psychofizycznych ucznia; • Integrację ze środowiskiem rówieśniczym czyli udział w życiu klasy, uroczystościach szkolnych, kształtowanie atmosfery akceptacji i tolerancji Organizacja warunków nauki Opracowanie planu codziennych zajęć i każdorazowe zapoznanie ucznia ze strukturą dnia; • Informowanie ucznia o zmianie przebiegu zajęć lub przebiegu czynności w ciągu dnia np. zastępstwo; • Zapewnienie możliwości odizolowania ucznia w sytuacji trudnej, np. ustalenie bezpiecznego miejsca, gdzie uczeń może się udać w stresującej sytuacji, • Umożliwienie przerwy na odpoczynek • Wyraźne zaznaczanie końca określonej aktywności Kilka wskazówek dla nauczycieli dotyczących dzieci autystycznych Pamiętaj, że mimika i inne społeczne wskazówki mogą nie zostać zrozumiane. Większość osób dotkniętych autyzmem ma trudności z odczytywaniem wyrazu twarzy oraz mowy ciała. • Jeżeli wydaje ci się, że uczeń niczego się nie uczy wykonując dane zadanie, to rozbij je na krótsze etapy lub przedstaw je na kilka sposobów (np. wizualnie, słownie, fizycznie). • Unikaj wielomówstwa. Bądź konkretny. Używaj krótszych zdań, jeżeli zauważysz, że uczeń nie do końca cię rozumie. Chociaż prawdopodobnie nie ma on problemów ze słuchem i słucha tego, co mówisz, może mieć trudności ze zrozumieniem tego, co chcesz przede wszystkim przekazać, jak również z wyłapaniem istotnych informacji. • Przygotowuj ucznia na wszelkie zmiany w otoczeniu lub w rozkładzie zajęć, takie jak zwoływane zebrania, zastępstwa nauczycieli czy zmiany terminów. Aby przygotować go do zmiany, stosuj harmonogramy sporządzone na piśmie lub w formie obrazkowej. Wyraźne zaznaczanie końca określonej aktywności . Dziękujemy za uwagę.