widoczny jest w trzech obszarach: zaburzenia funkcjonowania społecznego zaburzenia w komunikowaniu się zaburzenia zabawy oraz występowanie zachowań o powtarzającym się charakterze (tzw. zachowania stereotypowe) ( „Terapia behawioralna dzieci z autyzmem” M. Suchowierska, P. Ostaszewski, p. Bąbel ) A co to znaczy? Osoby z autyzmem nie potrafią (bo nie wiedzą, nie potrafią i nie są wyuczone) jak się zachować w tłumie, w szkole, w sklepie, na ulicy, etc. Wiele nowych sytuacji przeraża je ze względu na nieznane, strach przed nowym a dla nas tak oczywistym. Osoby z autyzmem czasami nie potrafią mówić nie, dlatego że nie maja takich możliwości, ale nie maja takich umiejętności a jeśli mówią to jest to mowa zupełnie niefunkcjonalna, powtarzają słowa, mówią szybko monologiem, nie zwracają się do osób, od których coś potrzebują; Bywa tak, że osoby z autyzmem nie maja potrzeby komunikować się z nikim… Dzieci z autyzmem nie potrafią się bawić, a nienauczone tego nigdy nie pozyskają tej umiejętności. Jeśli się „bawią” to tylko w swój sposób, ograniczony, np. układają zabawki w szereg, fascynuje je obracające się koło autka a nie sama zabawa, robią ciągle to samo i w ten sam sposób… Jedyną metodą udokumentowana naukowo i przynoszącą pozytywne skutki jest zajmują się terapeuci behawioralni. Nauka, która zajmuje się takimi zaburzeniami to