PRAWA PACJENTA Są rozszerzeniem obszaru praw człowieka na sprawy związane z medycyną i jej postępem. Wywodzą się z trzech obszarów: praw człowieka w procesie leczenia, ruchu konsumenckiego w zakresie usług medycznych, praw obywatelskich. W 1994 r., na konferencji w Amsterdamie, zorganizowanej przez > WHO, opracowano wzorcowy model deklaracji praw pacjentów. Na podstawie tego wzorca opracowano w Polsce „Kartę praw pacjenta" (J. Halik, J. Sabbat). Określono w niej: 1. Wartości ludzkie, a funkcjonowanie systemu opieki zdrowotnej, uznając, że każdy ma prawo do: - poszanowania swojej osoby jako osoby ludzkiej, - samodecydowania, - poszanowania integralności fizycznej i psychicznej oraz do poczucia bezpieczeństwa swojej osoby, - poszanowania swojej prywatności, - poszanowania wyznawanych wartości moralnych i kulturowych oraz przekonań religijnych i filozoficznych, -ochrony zdrowia na poziomie, jaki zapewniają działania w zakresie prewencji i opieki zdrowotnej oraz do wykorzystania możliwości osiągnięcia możliwego poziomu zdrowia. 2. Prawo do informacji. 3. Prawo do wyrażania zgody na zabiegi i leczenie. 4. Prawo do intymności i poszanowania godności. 5. Prawo do opieki i leczenia. 6. > PRAWA PACJENTA NIELETNIEGO. 7. Prawo do skargi. Projekt „Karty praw pacjenta" opracowany w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej wymienia prawa do: 1. Świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom wiedzy medycznej. 2. Wyrażanie zgody na określone świadczenia zdrowotne lub odmowy jej udzielenia. 3. Informacji o stanie zdrowia, przebiegu choroby i rokowaniu na przyszłość. 4. Poszanowania intymności i godności w czasie udzielania świadczeń zdrowotnych. 5. Szczególne prawa pacjenta przebywającego w szpitalu oraz do świadczeń zdrowotnych, gwarantowanych przez państwo ze środków publicznych. 6. Prawa pacjenta nieletniego. 7. Dochodzenie praw Obecnie stopień poinformowania społeczeństwa w Polsce o prawach pacjentów jest niewielki. Istnieją różnorodne przejawy łamania tych praw (Halik J.: Prawa pacjenta w Polsce i na świecie. Promocja Zdrowia Nauki Społeczne i Medycyna 1997, 4, 1, 38). (Barbara Woynarowska)