Pobierz - Malezja

Wydział Promocji Handlu i Inwestycji
Ambasady RP w Kuala Lumpur
3 czerwca 2016 r.
Malezja: zatrudnianie obcokrajowców i procedury imigracyjne
Podstawy prawne








Employment Act 1955 - precyzuje minimalne warunki, jakie pracodawca musi zapewnić
pracownikowi.
Labour Ordinances of Sabah and Sarawak - określają szczególne warunki zatrudnienia
w stanach Sabah i Sarawak,
Employees Provident Fund Act 1951 - określa wysokość stawek odprowadzanych na
ubezpieczenie emerytalne pracowników (składka EPF). Zgodnie z tą regulacją prawną
wszyscy pracodawcy i pracownicy (z wyjątkiem obcokrajowców) muszą wnosić składki
na powyższy cel w wysokościach odpowiednio: 12% i 11% od miesięcznych poborów (są
to minimalne stawki, które można dobrowolnie podwyższyć). Na mocy regulacji
Ministerstwa Finansów z 2015 pracownicy mogą skorzystać z płacenia obniżonej stawki
EPF w wysokości 8% do końca czerwca 2017. Zatrudnieni obcokrajowcy są zwolnieni z
płacenia składki EPF, jakkolwiek mogą ją płacić dobrowolnie: pracodawca 5%
miesięcznie, pracownik 11% miesięcznie.
Employees Social Security Act 1969 - określa m.in. zobowiązania pracodawcy do łożenia
na fundusz ubezpieczenia od nieszczęśliwych wypadków i inwalidztwa – składka na ten
fundusz obowiązuje pracodawcę przy zarobkach pracownika, powyżej 2 tys. MYR
miesięcznie.
Workmen’s Compesation Act 1952 - w myśl tego aktu pracownikom, którzy ulegną
wypadkowi przy pracy wypłacane jest odszkodowanie.
Occupational Safety and Health Act 1994 - określa standardy i promuje wprowadzanie
zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.
Industrial Relations Act 1967 - określa prawo do istnienia związków zawodowych na
terenie zakładu pracy oraz sposób rozstrzygania sporów. Rola związków zawodowych w
Malezji jest marginalna i ogranicza się do spraw socjalnych. Praktycznie zjawisko
strajków nie jest popularne w Malezji).
Human Resources Development Fund - Fundusz Rozwoju Kadr - został wprowadzony w
1993 roku w celu zwiększenia udziału sektora prywatnego w rozwoju kwalifikacji
pracowniczych w Malezji. Wysokość obowiązkowych składek płaconych przez
pracodawców zależy od wielkości zatrudnienia i wynosi 0, 5%-1% funduszu płac.
Formy zatrudnienia obcokrajowców w Malezji
Prawo malezyjskie jest specyficzne w zakresie regulacji zatrudnienia obcokrajowców na terenie
tego kraju. Stosowane są diametralnie różne przepisy wobec wysoko wykwalifikowanych
specjalistów, kierownictwa firm inwestujących w Malezji, a robotników.
O zgodę na zatrudnienie obcokrajowca występuje generalnie zatrudniający lub w przypadku
robotników, może być to tzw. agent zatrudnienia.
A. Zatrudnienie zagranicznych specjalistów – odnosi się zarówno do zatrudnienia pracowników
przez firmy lokalne, firmy posiadające status inwestycji oraz w ramach wspólnych projektów,
np. rządowych, badawczych itd. Warunki umowy o pracę pozostają kwestią pracodawcy
1
Wydział Promocji Handlu i Inwestycji
Ambasady RP w Kuala Lumpur
3 czerwca 2016 r.
i zatrudnianego. Obcokrajowcy zatrudnieni w tej kategorii nie podlegają obowiązkowi
ubezpieczenia w Malezji. Minimalny wiek obcokrajowca wynosi 23 lata (na stanowiskach nie
kierowniczych) i 27 lat na stanowiskach kierowniczych.
 firma z wpłaconym kapitałem (zagranicznym), co najmniej 2 mln USD, ma prawo zatrudnić
5. obcokrajowców, w tym także na tzw. stanowiskach kluczowych/kierowniczych (tzn.
przeznaczonych dla permanentnego zatrudniania obcokrajowców);
 firma z wpłaconym kapitałem (zagranicznym) mniejszym niż 2 mln USD:
 podania o pozwolenie na pracę na stanowisku kluczowym może być rozpatrywane,
jeżeli wpłacony kapitał zagraniczny wynosi nie mniej niż 500 tys. MYR – dopuszczana
jest pewna elastyczność w przestrzeganiu tej zasady;
 na stanowiska dyrektorów wykonawczych i inne wyższe stanowiska kierownicze, które
wymagają wysokich kwalifikacji zawodowych i dużego doświadczenia, obcokrajowcy
mogą być zatrudnieni do 10 lat, pod warunkiem przygotowywania personelu
malezyjskiego przewidzianego na przejęcie stanowisk po tym okresie czasu;
 na niższe stanowiska kierownicze oraz stanowiska specjalistyczne, które jednak
wymagają wysokich kwalifikacji zawodowych i dużego doświadczenia, obcokrajowcy
mogą być zatrudnieni do 5 lat, pod warunkiem przygotowywania personelu
malezyjskiego przewidzianego na przejęcie stanowisk po tym okresie czasu.
Obcokrajowcy, którzy zmieniają stanowisko nawet w ramach tej samej firmy muszą
występować o nową wizę, zezwalającą na pracę na nowym stanowisku, ale często jest to
formalność.
 firma malezyjska bez kapitału zagranicznego – może zatrudnić obcokrajowca do 5 lat, pod
warunkiem udowodnienia, że nie udało się znaleźć pracownika o podobnych
kwalifikacjach w Malezji.
 instytuty naukowe, agencje rządowe – zatrudnienie możliwe w ramach wspólnie
prowadzonych projektów i za zgodą jednostki nadzorującej (ministerstwa). Nie jest
wymagane wnoszenie opłaty gwarancyjnej.
W odniesieniu do nowych projektów inwestycyjnych (przemysłowych) lub w przypadku
rozszerzenia zakresu projektu lub produkcji inwestycji, podania o zatrudnienie
obcokrajowców powinny być składane do Malezyjskiej Agencji Rozwoju Przemysłu - MIDA
wraz z aplikacją firmy o zatwierdzenie projektu, z którym to zatrudnienie jest związane,
jakkolwiek mogą one być złożone w terminie późniejszym.
W pozostałych wypadkach podania składa się do Malezyjskiego Centralnego Urzędu
Emigracyjnego
w
Kuala
Lumpur
za
pośrednictwem
strony
internetowej
http://www.eds.imi.gov.my/. Firma dokonuje tam rejestracji i otrzymuje hasło do
późniejszego logowania. Wszystkie aplikacje składane są następnie on-line. Tak też
wydawane jest zezwolenie na pracę obcokrajowców. Po jego otrzymaniu pracownik
przyjeżdża do Malezji, firma wpłaca opłatę gwarancyjną (75.000 MYR), wydawana jest wiza
do pracy na czas określony i można przystąpić do jej wykonywania.
2
Wydział Promocji Handlu i Inwestycji
Ambasady RP w Kuala Lumpur
3 czerwca 2016 r.
W przypadku wykonywania pracy na terenie stanów Sarawak i Sabah, niezbędne jest
złożenie odpowiednich wniosków o zgodę na pracę na tych obszarach. Wiza uprawniająca do
wykonywania pracy wydana na terenie Półwyspu Malezyjskiego, nie ma mocy prawnej na
Sarawak’u i Sabah’u.
B. Zatrudnianie robotników – formalnie dopuszcza się zatrudnianie zagranicznych robotników
do następujących prac: na budowach, plantacjach, w usługach (pomoc domowa, pracownicy
hoteli, restauracji) oraz w przemyśle. Pozwolenia wydaje się na zatrudnienie robotników
tylko z niektórych krajów: Afganistanu, Bangladeszu, Birmy (Myanmaru), Indii, Indonezji,
Kazachstanu, Laosu, Nepalu, Filipin, Pakistanu, Sri Lanki, Tajlandii, Uzbekistanu i Wietnamu.
W lutym 2016 r. został ogłoszony całkowity zakaz zatrudniania nielegalnych,
niewykwalifikowanych i słabo wykwalifikowanych obcokrajowców w Malezji, przy czym nie
dotyczy on obcokrajowców zatrudnionych przy realizacji projektów rządowych tzw.
government-to-government (G2G) lub podejmujących zatrudnienie w ramach kwot ustalonych
w porozumieniach międzyrządowych (np. Malezja-Filipiny, Malezja-Indonezja, MalezjaBangladesz, Malezja-Myanmar).
Początkowo zakaz miał obejmować wszystkich robotników zagranicznych, jednak w związku
z protestami ze strony pracodawców malezyjskich, którzy borykają się z dużymi niedoborami
siły roboczej (przemysł przetwórczy, plantacje etc.) podjęto decyzję o częściowym złagodzeniu
podejścia. W celu otrzymania zgody z urzędu imigracyjnego na zatrudnienie obcokrajowca
malezyjski podmiot musi spełnić wymogi wskazane przez urząd, w tym wykazać, że ze swojej
strony zrobił wszystko, aby znaleźć pracownika miejscowego na dane stanowisko.
Urząd imigracyjny informuje, że pracodawcy mogą szukać pracowników wśród nielegalnych
imigrantów, którzy na bazie amnestii z 2015 r. zarejestrowali się w urzędach ds. zatrudnienia
(ok. 50 tys. osób). Malezyjskie firmy mogą zwrócić się w tym celu do wyznaczonych przez urząd
podmiotów (International Marketing and Net Resources Sdn. Bhd.1, Bukit Megah Sdn. Bhd.2
oraz Konsortium PMF), których zadaniem jest pomoc w procesie legalizacji zatrudniania ww.
nielegalnych imigrantów.
Zgodnie z danymi Federacji Malezyjskich Producentów (Federation of malaysian Manufacturers
– FMM) 84% podmiotów jest dotkniętych niedoborami siły roboczej.
Chronologia polityki Malezji w zakresie zatrudniania obcokrajowców (robotników):
22 czerwca 2011 r.
1
2
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (Home Ministry) ogłosił wdrożenie
programu 6P.3 dotyczącego rejestracji nielegalnych pracowników
zagranicznych w Malezji, który obowiązywał do września 2013 r.
http://www.imantki.com/
http://www.homme-osc.net/#!about2/c4nz
3
The programme, which is expected to start next month, has been codenamed '6P'. The P stands for six Malay words beginning with the letter which mean
registration, legalisation, amnesty, supervision, enforcement and deportation. Under this program the immigrants had three weeks to take up the offer or face the
law if they are arrested without valid travel documents or work permits. In 2011 Malaysia had nearly 2 million illegal workers. The country heavily relies on foreign
labour to help out in the plantation, restaurant, construction sectors and other areas.There have been reports that several Indian nationals too are among the
illegal workers who have come here on valid visas and continued to stay on after the expiry of the work permits. Malaysians usually do not take up menial jobs and
rely heavily on workers from India, Indonesia, Bangladesh, Cambodia and Sri Lanka to help out. Previously, moves to reduce illegal immigrants were limited to
repatriation exercises.
3
Wydział Promocji Handlu i Inwestycji
Ambasady RP w Kuala Lumpur
grudzień 2013 r.
czerwiec 2014 r.
21 maja 2015 r.
28 stycznia 2016 r.
4 lutego 2016 r.
19 lutego 2016 r.
1 czerwca 2016 r.
3 czerwca 2016 r.
Wiceminister spraw wewnętrznych informuje Parlament, że Malezja
nie będzie więcej korzystała z pośredników w zakresie sprowadzania
zagranicznej siły roboczej, lecz będzie ich poszukiwała/zatrudniała
bezpośrednio w kraju pochodzenia na bazie porozumień
dwustronnych.
Weszło w życie nowe prawo stanowiące, że pracownicy zagraniczni
muszą być odebrani przez pracodawców lub agentów w ciągu 24h od
momentu przylotu na lotnisko KLIA 1 lub KLIA 2 w Kuala Lumpur
Ogłoszono, że zostanie opracowana całościowa polityka imigracyjna i
zatrudnienia obcokrajowców, w której będą wzięte pod uwagę
postulaty przemysłu oraz dobrobytu pracowników zagranicznych.
Ministerstwo Pracy będzie odgrywało główną rolę w tworzeniu polityki
zarządzania pracownikami zagranicznymi – 11th Malaysia Plan.
Przyjęto ustawę o wynagrodzeniu minimalnym pracowników
zagranicznych, w której płaca minimalna w Malezji Półwyspowej
została ustanowiona na poziomie 900 MYR, zaś na Sabahu, Sarawaku i
w Labuan – 800 MYR.
Rząd przyjął postanowienie, że płaca minimalna dla pracowników
zagranicznych ulegnie podwyższeniu od lipca 2016 r. do 1000 MYR na
Półwyspie oraz do 920 MYR na Sabahu, Sarawaku i w Labuan, celem
zmniejszenia zależności Malezji od pracowników zagranicznych (Budżet
2016 r.).
Malezja przyjęła umowę o partnerstwie transpacyficznym (TPP),
co zobowiązuje kraj do przyjęcia i wdrożenia przepisów zgodnych z
Deklaracją Międzynarodowej Organizacji Pracy w zakresie głównych
zasad i praw w miejscu pracy.
Wicepremier Malezji ogłosił całkowity zakaz (freeze) zatrudniania
obcokrajowców.
Wicepremier Malezji poinformował, że zakaz zatrudniania
nielegalnych, niewykwalifikowanych i słabo wykwalifikowanych
obcokrajowców zostaje utrzymany aż do odwołania. Celem zakazu
jest także zmuszenie pracodawców do zabezpieczenia podstawowych
praw pracowniczych robotników, wzrost wynagrodzeń (m.in. nie
przerzucanie opłat gwarancyjnych na pracowników), a także
wyeliminowanie pośredników w dostarczaniu siły roboczej, głównie
nielegalnie, pobierających opłaty zarówno od pracodawców, jak i
potencjalnych pracowników, co powoduje wśród tych ostatnich tzw.
spirale zadłużenia, czyli bardzo długie okresu spłacania kredytowanej
kwoty.
4
Wydział Promocji Handlu i Inwestycji
Ambasady RP w Kuala Lumpur
3 czerwca 2016 r.
Procedury imigracyjne
1. Zasady ogólne
Wszystkie osoby wjeżdżające do Malezji muszą posiadać ważne dokumenty podróżne, jak
również wizę uzyskaną w Ambasadzie Malezji za granicą. Z obowiązku wizowego zwolnieni są
obywatele państw-krajów ASEAN oraz Commonwealth, z wyjątkiem: Indii, Bangladeszu,
Pakistanu, Sri Lanki, Kamerunu, Mozambiku i Nigerii. Obywatele polscy, obywatele krajów UE,
oraz większości krajów europejskich, krajów OECD, mogą przebywać w Malezji w celach
turystycznych do 90 dni bez obowiązku uzyskania wizy. Obowiązuje zakaz wjazdu do Malezji
obywateli Izraela
Na granicy, w przypadku paszportów biometrycznych, następuje obowiązkowe skanowanie linii
papilarnych obcokrajowca oraz wykonuje się fotografię cyfrową. Ma to miejsce w każdym
przypadku przekraczania granicy.
Przy wyjazdach do autonomicznych stanów Sarawak i Sabah na Borneo, każdy obcokrajowiec
musi posiadać paszport, gdyż przy wjeździe do każdego z w/w stanów otrzymuje stanową wizę
on-arrival, która może być krótsza niż wiza malezyjska. Dotyczy to także obcokrajowców
przebywających w Zachodniej Malezji (Półwysep Malajski) na podstawie wizy pobytowej
(pracownicza, małżeńska, specjalistyczna, wydana w ramach programu Malaysia My Second
Home - MM2H oraz dyplomatyczna).
Przy wjeździe do Malezji, paszport powinien być ważny co najmniej 6 miesięcy i posiadać co
najmniej jedną, całą pustą stronę. Przy krótszej ważności paszportu, czy braku miejsc na
stemple urzędnik imigracyjny może odmówić prawa do wjazdu, nawet przy posiadaniu wizy (lub
braku wymogu jej posiadania).
Przy wjeździe do Malezji w celu podjęcia zatrudnienia, studiów lub towarzyszenia jako rodzina,
wymagane jest posiadanie paszportu, o co najmniej 18 miesięcznym okresie ważności i 6
stronach pustych.
2. Wjazd w celach turystycznych i krótkie pobyty biznesowe
Formalnie osobom deklarującym pobyt turystyczny nie wolno podejmować żadnych działań
związanych ze sprawami biznesowymi jak: negocjacje, eksplorowanie możliwości biznesowych,
przedstawianie próbek produktów, relacje dla mediów, udział w imprezach sportowych itp. –
należy w takich przypadkach zadeklarować wjazd w celach biznesowych. Przy krótkim pobycie,
obcokrajowiec powinien opuścić Malezję najpóźniej w ostatnim dniu prawa pobytu.
Aby ponownie wjechać do Malezji musi uzyskać wizę lub, w przypadku osób, które nie mają
takiego obowiązku, a spędziły w Malezji 90 dni, musi minąć co najmniej 48 godzin od daty
wyjazdu, aby można było wjechać do Malezji na kolejne 90 dni.
Przy krótszych pobytach, dla osób bez wymogów wizowych, nie ma wyznaczonego czasu
karencji. Przy wjeździe do Malezji, urzędnik imigracyjny może poprosić o okazanie biletu
powrotnego z datą mieszczącą się w dozwolonym okresie pobytu.
Osoby deklarujące oba powyższe cele wjazdu nie mają prawa podjąć pracy w Malezji.
5
Wydział Promocji Handlu i Inwestycji
Ambasady RP w Kuala Lumpur
3 czerwca 2016 r.
3. Wjazd w celach innych niż turystyczne i krótkie pobyty biznesowe
Osoby wjeżdżające w celach innych niż wyżej wymienione, muszą uzyskać odpowiednie
pozwolenia wjazdu stwierdzające cel ich pobytu i wizy we właściwej odpowiedniej ambasadzie
malezyjskiej za granicą.
Malezja przewiduje następujące rodzaje wiz zezwalających na wjazd w celach innych niż
turystyczne i krótkie biznesowe:

wiza biznesowa 12 miesięczna – wydawana dla osób, których działalność biznesowa,
profesjonalna, doradcza lub jakakolwiek zawodowa wymaga wielokrotnych podróży do
Malezji, ale głównym miejscem lokalizacji wykonywania pracy nie jest Malezja,

wiza z pozwoleniem na czasowe zatrudnienie – wydawana dla osób przyjeżdżających w
celu świadczenia pracy na ściśle określony okres czasu, zwykle dla robotników;

wiza z pozwoleniem na pracę – wydawana jest cudzoziemcom, którzy przekraczają
granicę w celu podjęcia pracy w ramach kontraktu na okres minimum 2 lat;

wiza z pozwoleniem na pracę dla specjalistów - wydawana jest cudzoziemcom, którzy
przekraczają granicę w celu podjęcia pracy w ramach kontraktu krótkookresowego i
wydawana jest jednorazowo na okres nieprzekraczający 12 miesięcy;

wiza dla członków rodziny osób posiadających wizę z pozwoleniem na pracę;

wiza studencka.

wiza rodzinna (long term pass/social visit) – dla najbliższych członków rodziny obywatela
Malezji (małżonkowie, dzieci, rodzice).
* * *
6