II. Konkretne zadania.

METROPOLITA PRZEMYSKI
Przemyśl, 28 listopada 2004 r.
Arcybiskup Józef Michalik
L. dz. 2258/2004
EUCHARYSTIA ŹRÓDŁEM NASZEJ NADZIEI
(zarys programu duszpasterskiego na rok 2004/2005)
Drodzy Bracia Kapłani,
Bracia i Siostry,
Adwent, który rozpoczynamy jest okresem oczekiwania na przyjście Chrystusa – to liturgiczne,
w tajemnicy Bożego Narodzenia, i to najważniejsze – na końcu czasów, które nastąpi, jak wiemy
z Ewangelii, niespodziewanie i dlatego zawsze trzeba być nań gotowym (por. Mt 24,44). Św. Jan
Chrzciciel, podobnie jak wszyscy prawdziwi prorocy, przez całe życie mówił, że nawrócenie jest
najwłaściwszym przygotowaniem na spotkanie z Jezusem (por. Mt 3). Bywają nawrócenia nagłe,
natychmiastowe i trwałe, ale bywają też oczekiwane, długo wymadlane i przygotowywane. Często
słyszymy stwierdzenie, że wszyscy się mamy z czegoś nawracać, bo złe myśli, lenistwo i zaniedbanie
wdziera się do naszych serc codziennie i „czynimy zło, którego nie chcemy” (Rz 7,19).
Każdy z nas i cały świat potrzebuje Bożego Miłosierdzia i łaski, która płynie z Chrystusowego
Odkupienia. Wie o tym Kościół, wie Ojciec Święty Jan Paweł II i dlatego ogłosił ROK EUCHARYSTII,
który trwać będzie aż do zakończenia Synodu Biskupów w Rzymie tj. do 29 października 2005 roku.
Pragnieniem Papieża jest, aby ten okres stał się czasem szczególnej obecności przed
Chrystusem, który we Mszy Świętej składa się Bogu w Ofierze za nas, karmi nas swym ciałem
w Komunii świętej, a w chorobie krzepi Wiatykiem na ostatnią drogę do wieczności. Pamiętajmy, że
w Kościele wszystko, co ważne i godne uwagi dzieje się z woli Jezusa i z wdzięcznością przyjmujmy
fakt, że Chrystus pozostaje obecny w swym zbawczym Ciele w tabernakulum każdego kościoła po to,
abyśmy przychodzili Go adorować, wzmacniać wiarę i wraz w Nim uwielbiać Trójcę Przenajświętszą.
I. Program roku duszpasterskiego
ROK EUCHARYSTII powinien stać się w naszych parafiach czasem szczególnej modlitwy,
krzepiącej wiarę i wyrosłej z wiary, a ożywiającej miłość do Jezusa obecnego z Ciałem i Bóstwem
wśród nas. Wpatrujmy się w Jezusa, szukajmy Jego Oblicza, aby poznawać głębię Jego miłości do
Ojca i do nas.
Chciałbym abyśmy w tym roku lepiej zrozumieli zło grzechu i zrozumieli wartość Mszy Świętej, ofiary Jezusa za nas i abyśmy w niej pełniej uczestniczyli. To przecież najważniejsza i najpiękniejsza modlitwa Kościoła. Stanie się ona coraz bardziej owocna, jeśli podzielimy czas naszego życia
duchowego na przygotowanie i dziękczynienie za Mszę i Komunię świętą. A dziękować można
różnie, słowem, westchnieniem, dobrym postanowieniem czy uśmiechem do drugiego człowieka.
W przygotowaniu natomiast warto szczególnie przynosić Panu dar pojednania i przebaczenia ludziom
(por. Mt 5, 23-24).
W odczytanym ostatnio liście pasterskim biskupi szeroko wyjaśniali stronę doktrynalną wiary
w Eucharystię. Nie będę dziś przywoływał tamtej argumentacji, pragnę natomiast przedstawić zarys
programu duszpasterskiego jaki będzie obowiązywał w naszej archidiecezji, która razem z całym
Kościołem chce w tym roku dziękować Chrystusowi za Eucharystię, więcej czasu poświęcić na
adorację Najświętszego Sakramentu i gorliwiej uczestniczyć we Mszy Świętej. Jakie to wielkie
szczęście wierzyć w Chrystusa i wiedzieć, że w kościołach – wieczernikach naszych parafii, jest On
obecny, czeka na nas z miłością i sam chce być nauczycielem naszej wiary.
„Chrześcijaństwo zdumiewa każdego, kto je poznaje” – mówił Pascal. Zdumiewa chrześcijan,
a jeszcze bardziej tych, którzy odkrywają je po raz pierwszy. Zdumiewa jednak nie jakieś
chrześcijaństwo teoretyczne, ale takie, które promieniuje życiem z wiary, które się odczytuje poprzez
każde zachowanie: w Kościele, wobec Boga i ludzi.
Raz jeszcze popatrzcie z troską na ołtarz i tabernakulum w waszej parafii, czy pali się wieczna
lampka i czy jest tam zawsze czysty obrus i panuje porządek? Czy przed Najświętszym Sakramentem
przyklękają ludzie? A przede wszystkim czy z wiarą i szacunkiem odwiedzamy także w dni zwykłe
Największego Przyjaciela ludzi – Chrystusa Eucharystycznego?
Jednym z zewnętrznych wydarzeń związanych z ROKIEM EUCHARYSTII będzie Krajowy Kongres Eucharystyczny w Warszawie w dniu 19 czerwca 2005 roku. W Przemyślu zaś odbędziemy
Kongres Diecezjalny w dniach 16-17 września 2005 roku. Chciałbym także, aby we wszystkich parafiach i wioskach ten rok stał się okresem twórczego odkrywania niezwykłego skarbu jakim jest
Eucharystia. I dlatego Księża Dziekani otrzymali polecenie, aby w każdym dekanacie poszczególne
parafie przeznaczyły jeden dzień w tygodniu na adorację Najświętszego Sakramentu. W większych
parafiach niech to będzie cały dzień adoracyjny, w mniejszych – obsługujących także kościoły dojazdowe – kilka godzin adoracji, trwającej w wyznaczonym dniu przez cały ROK EUCHARYSTII.
Ojciec Święty polecił także, aby we wszystkich wspólnotach przestudiowano w tym roku Wstęp
do Mszału Rzymskiego, co będzie zadaniem dla Księży, Akcji Katolickiej i grup modlitewnych.
Można będzie tego dokonać przed lub po Mszy Świętej niedzielnej, przed lub po adoracji tygodniowej, albo w innym ustalonym przez Księdza Proboszcza czasie (Jan Paweł II, Mane nobiscum, Domine, nr 17).
Rodziny, które intronizowały Pismo Święte w roku biblijnym niech częściej wracają w tym roku
do rozważania tekstów Eucharystycznych.
Z wiary rodzi się modlitwa, rozmowa z Bogiem, a kontemplacyjna adoracja Najświętszego
Sakramentu w konsekwencji pogłębi miłość do Jezusa i Kościoła i może zrodzi czyny jednoczące
serca.
II. Konkretne zadania.
Szczególnymi czynami w najbliższym roku niech będą:
1. odwaga w publicznym wyznawaniu wiary, czyli apostolstwo przez słowo, jak to zaleca Papież
we wspomnianym liście apostolskim: „nie lękajmy się mówić o Bogu i z dumą nosić oznaki
wiary” (Mane nobiscum, Domine, nr 26)
2. otwarte serce dla biednych, zwłaszcza dzieci i ludzi samotnych, pozbawionych rodzinnego
ciepła. Oni potrzebują nas, a my jeszcze więcej, ze względu na Jezusa, potrzebujemy ich. Naprawdę potrzebujemy, bowiem bez nich nie rozwinie się i nasza miłość; wszak serce pozostaje
zamknięte, kiedy nie otwiera się dłoń.
3. każdy z was niech ofiaruje na adorację Najświętszego Sakramentu przynajmniej godzinę w tygodniu. Okazją będzie jeden adoracyjny dzień wyznaczony w każdej parafii.
4. z większym zaangażowaniem i radością przeżywać będziemy niedzielę jako wolny od handlu
dzień Pański, poświęcony modlitwie osobistej i rodzinnej.
Mam nadzieję, że częstsza w tym roku adoracja Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie –
którą za Ojcem Świętym polecam wszystkim księżom i diecezjanom – zrodzi żywszą i gorętszą wiarę,
obudzi miłość i zachęci do częstego przystępowania do Komunii świętej. Jezusa nie trzeba się bać,
trzeba Go kochać i naśladować.
Św. Alfons Liguori zachęcał wątpiących tymi słowami: „Powie ktoś, że właśnie dlatego nie
przystępuję często do Komunii Świętej ponieważ jestem oziębły w miłości. A dlaczego chcesz się
oddalać od ognia skoro jesteś oziębły? Właśnie dlatego, że czujesz, iż twoje serce jest oziębłe
winieneś często przystępować do tego Sakramentu, pozostawiając wszystko miłosierdziu Boskiemu,
gdyż im bardziej ktoś jest chory, tym bardziej potrzebuje lekarza”. Tak! Boskiego Lekarza potrzebujemy wszyscy. Zwłaszcza dzisiaj, zwłaszcza w tych nowych czasach, za które jesteśmy i chcemy
być odpowiedzialni.
Na adwentowe oczekiwanie i na nowy rok duszpasterski pogłębiający wiarę i życie z wiary,
całym sercem Wam błogosławię: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
Wasz Arcybiskup
(-) Józef Michalik
METROPOLITA PRZEMYSKI
List należy odczytać we wszystkich kościołach i kaplicach Archidiecezji podczas Mszy świętych w I Niedzielę Adwentu,