gibereliny • naturalna : GA3 (kwas giberelowy) Miejsce wytwarzania: w dojrzewających nasionach, owocach, zielonych częściach rośliny, w wierzchołkach wzrostu pędu, korzeniach i pręcikach. Biosynteza w plastydach (chloroplastach). Działanie: wydłużają łodygi roślin karłowatych, indukują kwitnienie, wpływają na płeć kwiatów, pobudzają zawiązywanie owoców, przyspieszają wychodzenie nasion ze stanu spoczynku, w kulturach in vitro wywołują efekt podobny do działania auksyn: - indukcja formowania kalusa, - hamują powstawanie pędów przybyszowych i korzeni. 1 Retardanty (antygibereliny) • syntetyczne : ancymidol, chlorek chloromekwatu (CCC), daminozyd (SADH), paklobutrazol Działanie hamują wzrost komórek, zwiększają zawartość białek, chlorofilu i soli mineralnych, hamują wydłużanie się międzywęźli, pobudzają tworzenie kwiatów i owoców, opóźniają starzenie roślin, podnoszą odporność na stresy, zwiększa się pobieranie substancji pokarmowych i tempo wzrostu asymilatów, blokują syntezę giberelin i etylenu, upośledzają transport auksyn, a zwiększają poziom cytokinin. 2 kwas abscysynowy (ABA) Miejsce wytwarzania: przez dojrzałe liście, nasiona, korzenie, pąki i owoce. Działanie hamuje wzrost i kiełkowanie, przyspiesza dojrzewanie, tworzenie nasion i starzenie się - inhibitor wzrostu i rozwoju, uruchamia mechanizmy obronne w warunkach stresu – hormon stresu, hamuje formowanie i proliferację kalusa, inhibitor przedwczesnego kiełkowania. 3 etylen • Etylen - postać gazowa Miejsce wytwarzania: we wszystkich komórkach. Działanie stymuluje kiełkowanie, stymuluje starzenie się kwiatów i liści, przyspiesza dojrzewanie i starzenie się owoców, zrzucanie liści, tworzenie korzeni przybyszowych, hamuje wydłużanie się łodyg, wzrost liści, pąków wierzchołkowych i korzeni, in vitro nie jest dodawany, gromadzi się w naczyniu, efekt podobny do działania auksyn. 4 Substancje organiczne – DODATKI POCHODZENIA NATURALNEGO ekstrakty drożdżowe ekstrakty z bulw ziemniaczanych z bananowca i pomidora woda kokosowa mleczko kokosowe i kukurydziane wyciągi z siewek źródło: aminokwasów, witamin, fitohormonów 5 Substancje zestalające agar – naturalny ekstrakt z krasnorostów agaroza gerlit phytagel sporadycznie skrobia, żelatyna, karraginian Dodane w odpowiednim stężeniu 0,8-1% umożliwiają dyfuzję składników odżywczych zawartych w pożywce do komórek roślinnych. • Zbyt duże stężenie utrudnia dyfuzję, a zatem zmniejsza dostępność substancji odżywczych dla komórek. • Zbyt małe stężenie, ułatwiające przemieszanie się substancji odżywczych w pożywce, sprzyja występowaniu zjawiska szklistości eksplantatów. Agar w pożywkach rozpuszcza się w czasie autoklawowania. 6 pH POŻYWKI • Większość komórek toleruje odczyn w zakresie pH 4,0-7,2, ale znacznie lepiej znosi środowisko lekko kwaśne. • Najczęściej pH wynosi 5,5-5,8 – ułatwione utrzymanie fosforanów w formie rozpuszczonej. • Kwasowość pożywki wzrasta po autoklawowaniu oraz w miarę upływu czasu trwania kultury, z uwagi na pobieranie jonów z pożywki przez komórki. • Ustalenie odczynu pożywki na odpowiednim poziomie zapobiega zniszczeniu błon biologicznych, umożliwia zbuforowanie odczynu cytoplazmy, wpływa na różnicowanie i morfogenezę. • Sterylizacja pożywek odbywa się w autoklawie lub poprzez filtrację. 7 Kultury roślinne bioreaktorowe 1. Niezróżnicowane - kultura zawiesinowa (przypomina kulturę mikroorganizmów). Kultura zawiesinowa – populacja komórek roślinnych rosnących w formie wolno pływających, pojedynczych komórek i niewielkich agregatów komórkowych. 8 • Większość linii komórkowych wykazuje tendencję do tworzenia agregatów. • Jest to cecha uwarunkowana genetycznie i zależy od obecności polisacharydów i proteoglikanów budujących ściany komórkowe, bądź ulegających sekrecji. 9 Aby ograniczyć agregację komórek stosuje się: - szybsze mieszanie pożywki, - dodaje się enzymy pektynolityczne i celulolityczne, sorbitol, detergenty, - zmniejsza się stężenie cytokinin. Agregacja komórek zwiększa szybkość ich sedymentacji, co utrudnia utrzymanie homogennych warunków kultury w bioreaktorze. W celu poprawy sedymentacji stosuje się kultury o dużej gęstości, wykazujące zwiększoną lepkość. 10 Kultury roślinne bioreaktorowe 2. Zróżnicowane A. Kultury zarodków – służą do produkcji nasion somatycznych (sztuczne nasiona). Atutem jest możliwość otrzymania dowolnej ilości zdrowego, wyrównanego materiału siewnego, niezależnie od warunków pogodowych i w dowolnym terminie. Embriogeneza somatyczna 11 Kultury roślinne bioreaktorowe 2. Zróżnicowane B. Kultury korzeniowe – służą do produkcji metabolitów komórkowych. Można je otrzymać poprzez odcięcie stożków wzrostu korzeni i przeniesienie, po dezynfekcji, do specjalnych pożywek o zmniejszonej zawartości soli mineralnych (uprawa w ciemności, bez intensywnego mieszania). 12 Kultury roślinne bioreaktorowe sposoby prowadzenia kultury Kultura okresowa – jednorazowe wprowadzenie pożywki do naczynia, inokulacja i prowadzenie kultury do momentu uzyskania maksymalnej gęstości komórek lub max stężenia metabolitu. Kultura okresowo-dolewowa – uzupełnianie brakujących składników (dolewanie pożywki). Początek kultury odbywa się przy częściowo wypełnionym bioreaktorze, a porcja dodatkowej pożywki jest wprowadzana w czasie spowolnienia wzrostu lub zahamowania produkcji metabolitu. Kultura ciągła – ciągła wymiana części zużytej pożywki wraz z komórkami na świeżą. Dla komórek roślinnych (powolny wzrost) stosuje się bioreaktory, w których komórki są zatrzymywane: - system z zawracaniem komórek w bioreaktorach membranowych, - kultury immobilizowane - unieruchomienie komórek poprzez ich związanie z powierzchnią nośnika lub uwięzienie w jego wnętrzu. 13