INFORMACJE PODSTAWOWE Stolica: Lima (6,8 mln mieszkańców

Peru
INFORMACJE PODSTAWOWE
Stolica: Lima (6,8 mln mieszkańców)
Ludność: 28,6 mln; Indianie stanowią 45% populacji kraju, Metysi 37%, a biali (głównie
pochodzenia hiszpańskiego) 15%.
Powierzchnia: 1,2 mln km2
Język: Hiszpański (urzędowy) jest językiem ojczystym dla 80,3% obywateli Peru, a keczua
(urzędowy) dla 16,5% Peruwiańczyków. Inne języki (głównie indiańskie) są językami ojczystymi
dla 3% populacji kraju.
Religia: 89% Peruwiańczyków określa się jako katolików, 6,7% jako ewangelików, 2,6% jako
wyznawców innych religii oraz 1,4% jako ateistów.
Geografia:
Peru dzieli się na trzy odrębne regiony geograficzne. Wąski pas nadbrzeżny, ciągnący się wzdłuż
wybrzeża Oceanu Spokojnego od Ekwadoru na północnym zachodzie po Chile na południu, nosi
nazwę Costa. Składa się z piaszczystych plaż, z żyźniejszymi pasami namułów naniesionych przez
rzeki spływające z Andów. Tutaj mieszka większość ludności Peru. Środkowa część kraju, zwana
Sierra, zajmuje silnie rozczłonkowany łańcuch Andów, ciągnący się od granicy z Ekwadorem po
granice chilijsko-boliwijską, na który składa się wiele osobnych łańcuchów. Na północnym
wschodzie łańcuchy andyjskie opadają ku zalesionym równinom, zwanym Selva lub Montana.
Łączą się one z Niziną Amazonki. Ta dzika kraina granicząca z Kolumbią i Brazylią jest prawie nie
zamieszkana.
Klimat:
Wybrzeża Peru leżą w strefie klimatu zwrotnikowego suchego. Selva ma klimat podrównikowy
wilgotny. W górach jest znacznie chłodniej, występują tam okresowo opady deszczu i śniegu. Zimy
Prąd Peruwiański płynący z południa na północ powoduje ochłodzenie klimatu i zmniejszenie
opadów na obszarach przybrzeżnych.
Waluta: nowy sol (PEN); 1 PEN = 0,3 USD (w obiegu także dolar amerykański)
Bankomaty:
W dużych miastach dobrze rozwinięty jest system bankowy. Akceptowane są karty kredytowe o
światowym zasięgu (Visa, MasterCard, American Express).
Czas: w Polsce=12.00=5.00 w Peru
Elektryczność: W Peru płynie prąd o napięciu 220 V (prąd zmienny – 60 Hz; w Arequipie tylko 50
Hz). Kontakty są płaskie, dwubolcowe.
Transport i komunikacja:
Komunikacja drogowa obsługiwana jest przez liczne linie autobusowe. Nie ma dworców
autobusowych, natomiast wszystkie linie mają własne terminale, często oddalone od siebie.
Autokary należące do bardziej renomowanych firm, obsługujące główne miasta na wybrzeżu oraz
Puno, Cuzco i Arequipa, są luksusowe i w dobrym stanie technicznym. W mniejszych ośrodkach
działają gorsze, mniej regularne linie, mające wysłużony, często zawodny tabor. W porze
deszczowej (od listopada do marca) w regionach górskich należy liczyć się z częstymi blokadami
dróg przez lawiny błotne. Istnieją połączenia rzeczne, z których jedyne w miarę regularne linie
obsługują miasta Pucalpa i Iquitos, skąd można udać się Amazonką do Brazylii (Tabatinga).
Okresowo działa kolej łącząca Limę z Huancayo (tzw. kolej Malinowskiego).
Peru ma dobrze rozwiniętą sieć lotnisk krajowych i linii lotniczych obsługujących trasy
wewnętrzne. Nowoczesnymi samolotami dysponują np. linie Lan Peru i Taca. Główne lotnisko
obsługujące połączenia międzykontynentalne to Lima. Lotniska międzynarodowe to Cuzco i
Iquitos, zaś większe porty lotnicze znajdują się w Tumbes, Tarapoto, Arequipa, Trujillo, Chiclayo,
Pucallpa, Puerto Maldonado i Tacna. Małe lotniska obsługują awionetki. Ze względu na utrudnienia
komunikacyjne mogące wystąpić w trakcie podróży po Peru zaleca się zaplanowanie powrotu do
Limy co najmniej z dobowym wyprzedzeniem w stosunku do daty wykupionego zagranicznego
połączenia lotniczego. Jest to szczególnie istotne w przypadku tzw. tanich przewoźników, którzy z
reguły nie oferują możliwości zmiany terminu lotu bądź zwrotu pieniędzy za bilet, niezależnie od
okoliczności losowych uniemożliwiających odbycie lotu.
Wiza:
Obywatele polscy udający się do Peru w celach turystycznych (pobyt do 90 dni) oraz podróżujący
tranzytem są zwolnieni z obowiązku wizowego. Wymagany okres ważności paszportu przy
wjeździe wynosi 6 miesięcy. Przy przekroczeniu granicy należy okazać bilet powrotny. Nie
wymaga się określonej kwoty pieniędzy na pobyt, jednak średni koszt dziennego utrzymania turysty
wynosi ok. 50 USD. Obowiązuje opłata lotniskowa przy wylocie za granicę – 31 USD od osoby, a
przy przelotach liniami wewnętrznymi – od 4 do 6 USD.
Szczepienia:
W Peru występuje żółtaczka typu A (pokarmowa). Zagrożenie chorobami tropikalnymi na wybrzeżu
i w górach jest stosunkowo niewielkie. W tropikalnych regionach nizinnych na wschodzie kraju
(Iquitos, Pucallpa) występuje umiarkowane zagrożenie malarią i dengą. Szczepienia ochronne w
zasadzie nie są wymagane. Służba zdrowia powiadamia o konieczności szczepień, jeśli pojawiają
się symptomy epidemii, a podróżujący udają się na obszary zagrożone. Szczepień przeciw żółtej
febrze można dokonać na miejscu (koszt ok. 15 USD), co najmniej 10 dni przed udaniem się w
rejony zagrożone chorobą. Dla osób udających się z Peru do Brazylii szczepienie przeciw żółtej
febrze jest obowiązkowe (można się zaszczepić na lotnisku w Limie). Szczepienie przeciw cholerze
nie jest wymagane ze względu na małą skuteczność.
Przy podróżach w wyżej położone regiony Peru (np. do Cuzco, leżącego na wysokości ok. 3400 m
n.p.m.) u wielu osób występują objawy choroby wysokościowej (soroche), która objawia się bólami
głowy, brzucha i torsjami. Objawy te na ogół ustają po upływie doby, jednakże osoby cierpiące na
choroby układu krążenia powinny skonsultować się ze swoim lekarzem przed podjęciem podróży w
Andy. Sprawdzonym sposobem na uniknięcie lub znaczne złagodzenie efektu soroche jest
przestrzeganie odpowiedniej diety (posiłki lekkostrawne, bez mięsa, mleka i alkoholu) na jeden
dzień przed i w pierwszym dniu pobytu w rejonie wysokogórskim.
Opieka medyczna jest ogólnie dostępna w większych ośrodkach miejskich. Koszt standardowej
wizyty lekarskiej w klinikach o europejskim standardzie jest wyższy niż w Polsce i wynosi 50–100
USD, EKG – ok. 20 USD, USG – ok. 60 USD, badań analitycznych – 70 USD. Doba w szpitalu lub
klinice kosztuje od 30 do 100 USD. Przy zakupie leków należy korzystać z dużych, sieciowych
aptek, gdyż zdarzają się przypadki sprzedawania podrobionych produktów farmakologicznych.
Większość aptek nie żąda okazania recepty od lekarza nawet przy zakupie antybiotyków.
Dodatkowe informacje:
Zaleca się ostrożność przy wyborze środków komunikacji krajowej, zwłaszcza autobusów, gdyż
dość częste są przypadki okradania zagranicznych turystów podczas podróży po Peru. Z uwagi na
napady rabunkowe na turystów w drodze z lotniska do miasta zaleca się korzystanie z taksówek
firm oficjalnie uznanych przez władze lotniska i mających swoje stanowiska wewnątrz terminalu
przylotów. Natomiast zdecydowanie odradza się korzystanie z przypadkowych taksówek
odjeżdżających z przed dworcem lotniczym.
Placówki dyplomatyczne:
Ambasada RP w Limie / Embajada de la Republica de Polonia en Lima
Avenida Salaverry 1978, Jesus María, Lima 11, Peru
Telefon: (00-511) 471 39 20,470 04 24
Faks: (00-511) 471 48 13, 471 39 25
E-mail: [email protected]; [email protected]
www.lima.polemb.net
Konsulat RP w Arequipa
Konsul Honorowy, Mauricio Chabaneix Belling
Mariscal Benavides 307, Selva Alegre, Arequipa
tel./fax: (00-5154) 21-76-76
fax: (00-5154) 21-30-98
e-mail: [email protected]
Konsulat RP w Callao
Konsul Honorowy, Piotr Nawrocki (języki: polski, hiszpański, angielski)
Av. San Juan 705 Surco, Lima
tel.: (00-511) 372-13-68, 372-13-69
fax: (00-511) 275-49-68
e-mail: [email protected]
Peru, kraj o bardzo zróżnicowanym środowisku naturalnym i dużych walorach
antropogenicznych, ma kilka bardzo interesujących regionów turystycznych, które są - lub w
niedalekiej przyszłości będą - ważnymi centrami ruchu turystycznego w Ameryce Południowej. Do
najważniejszych należą: Lima, Cuzco-Machu Picchu, Arequipa, góry Cordillera Blanca, jezioro
Titicaca oraz Montania. Interesujące są również stare miasta kolonialne, jak: Cajamarca, Ayacucho,
Trujillo (w pobliżu ruiny stolicy państwa Chimu - Chan-Chan), Piura oraz Nazca, gdzie na leżącym
w pobliżu płaskowyżu zachowały się bliżej nie zbadane, tajemnicze ogromne rysunki zwierząt i
figur geometrycznych. Ważnymi ośrodkami turystycznymi są ponadto uzdrowiska peruwiańskie:
Jesus, Yura, So-cosani (departament Arequipa), Chamos, Monterey (Ancash), Los Bańos del Inca
(Cajamarca) oraz Churin - jedno z największych w Ameryce Południowej, położone w dolinie rzeki
Haura u podnóża Pachangara (2286 m n.p.m.).
Miasta do zwiedzania
Lima
Lima (135 m n.p.m.) założona przez Francisca Pizarro w 1535 r. leży nad rzeką Rimac u wybrzeży
Oceanu Spokojnego. Przez blisko trzy wieki była stolicą hiszpańskiego wicekrólestwa Peru oraz
głównym ośrodkiem politycznym i kulturalnym zachodniej części Ameryki Południowej
(uniwersytet San Marcos z 1551 r.). Z okresu kolonialnej świetności miasta zachowały się liczne,
zwłaszcza sakralne zabytki architektoniczne, skupione w większości w staromiejskiej dzielnicy
Limy. Do najważniejszych należą kościoły i klasztory: San Francisco (1669-74 r.) uważany za
najwybitniejsze dzieło baroku peruwiańskiego, Santo Domingo (1773-76 r.), San Agustin
(1650-1720 r.), oraz katedra (1555-1746) z grobem założyciela miasta, świeckie budownictwo
reprezentują liczne domy kolonialne z pięknymi patiami i balkonami - Casa de Allaga, Casa de
Oquendo, Casa de Torre Tagle, Casa de los Pilatos. Wśród kościołów Limy szczególne miejsce
zajmuje sanktuarium Santa Rosa (1728 r.) - miejsce pielgrzymek, których kulminacja przypada na
31 sierpnia. Z okresu prekolumbijskiego najcenniejszym zabytkiem są ruiny preinkaskiego miasta
Pa-chacamac, leżącego około 30 km na południe od stolicy. Podstawowym terenem
wypoczynkowym Limy jest wybrzeże pacyficzne, gdzie na odcinku ok. 60 km ciągną się
piaszczyste plaże z licznymi kąpieliskami. Do najważniejszych należą, jeszcze w granicach
metropolii - Miraflores, Las Cascadas, Agua Dulce i La Herraduna (tworzące tzw. wybrzeże Costa
Verde) oraz usytuowane na południu od stolicy - Conchan, Punta Hermosa i San Bartolo.
Cuzco - Machu Picchu
Cuzco, wielkie centrum cywilizacji inkaskiej, założone zostało ok. 1200 r. w dolinie Vilcanota
(3300 m n.p.m.). Szczyt rozwoju osiągnęło w XV w. za panowania Inki Pacha-cutiego (1438-71 r.),
kiedy to wzniesiono w mieście licznie świątynie, pałace i inne okazałe budowle2. W pierwszych
latach hiszpańskiego podboju (konkwisty) podczas powstania Manco Capaća II, Cuzco zostało
spalone przez Indian i ograbione przez hiszpańskich najeźdźców. Odbudowane ponownie, stało się
w XVII i XVIII w. ważnym ośrodkiem kulturalnym wicekrólestwa Peru, skąd promieniowały
oryginalne rozwiązania architektoniczne, szczególnie barokowe. Najokazalej prezentują się one w
portalu katedry (1651-54 r.) i fasadzie kościoła Towarzystwa Jezusowego, tzw. Compania (1651
-68). Okres kolonialny reprezentują ponadto: klasztory Merced (1651-69 r.), San Francisco
(1534-1692 r.), pałac Pizarra (XVI w.), oraz liczne kościoły z XVII i XVIII w. Pozostałością
budowli inkaskich są obecnie w większości podmurowania budynków kolonialnych. Na
granitowych blokach legendarnej Świątyni Słońca - Coricancha wznosi się kościół Santo Domingo,
a na fundamentach pałacu Inca Roca powstał pałac arcybiskupi, dziś muzeum Sztuki Sakralnej. W
pobliżu miasta znajdują się ruiny inkaskich twierdz: Sacsayhuaman i Pucara oraz amfiteatr
poświęcony bogu Viracocha w Kenco. Szczególnie imponująco przedstawiają się zbudowane z
wapienia i porfiru potrójne mury Sacsayhuaman rozciągające się na długości ponad pół kilometra.
Na północny-zachód od Cuzco leżą ruiny inkaskiego miasta Machu Picchu (2460 m n.p.m.), które
powstało w okresie największego rozkwitu imperium (XV w.). Ruiny położone na zboczach góry
Machu Picchu, z trzech stron otoczone są granitowym, urwistym kanionem rzeki Urubamba. W
czasach inkaskich miasto otoczone było kamiennym murem, przez który prowadziła tylko jedna
brama. Najpiękniejsze budowle znajdują się w zachodniej części tzw. sektora miejskiego, a tworzy
je zbudowane z białego granitu sanktuarium, półokrągły bastion Torreón oraz świątynia Trzech
Okien. Na szczycie pobliskiego im wzgórza znajduje się intihuana - kamienny zegar słoneczny.
Ruiny odkryte w 1911 r. przez amerykańskiego archeologa Hirama Binghama należą do
największych atrakcji turystycznych nie tylko Peru, ale całej Ameryki Łacińskiej.
Arequipa
Arequipa (2365 m n.p.m.) leży w urodzajnej dolinie Chili, zamkniętej od wschodu barierą stożków
wulkanicznych - Pichu Pichu (3315 m n.p.m.), Chachani (6075 m n.p.m.), Misti (5842 m n.p.m.) będących częścią Cordillera Volcanica. Miasto założone na planie szachownicy, zbudowane jest z
białego tufu wulkanicznego (sillar). Jego historyczne centrum stanowi Plaża de Armas z katedrą
(1612 r.) i kościołem Jezuitów La Campańia (1573-1650 r.), który stanowi doskonały przykład stylu
mestizo. Najcenniejszym zabytkiem Arequipe jest monumentalny klasztor Santa Catalina
(1580-1600 r.) zajmujący powierzchnię ponad 20 tys. m2. W pobliżu miasta (45 km) znajduje się
sanktuarium Virgen de Chapi, przyciągające pielgrzymów nie tylko z Peru, ale również z Boliwii,
Argentyny i Chile. Kulminacyjne obchody odbywają się tu 1 maja. Opadające ku Pacyfikowi stoki
Cordillera Volcanica pokrywa gruba warstwa tufu wulkanicznego. Przecinająca ten obszar rzeka
Majes (w górnym biegu zw. Colca) tworzy gigantyczny, ciągnący się na długości blisko 100 km
kanion. Ten najgłębszy na świecie kanion (3400 m gł.) odkryty został dopiero w 1958 r. Również
późno (1932 r.) odkryta została "Dolina Wulkanów Andagua", leżąca w zachodniej części
Cordillera Volcanica. Przedstawia ona księżycowy krajobraz, gdzie w labiryncie zastygłej lawy
wznosi się 86 kraterów wulkanicznych.
Miejsca turystyczne
Titicaca
Największe z wysokogórskich jezior świata - leży w głębi płaskowyżu Altiplano (na pograniczu z
Boliwią) na wysokości 3812 m n.p.m. Jezioro zajmuje powierzchnię 8288 km2, składa się z dwóch
części, północnej Chucuito i południowej Huińaymarca, połączonych wąską cieśniną Tiquina.
Jezioro "zamieszkują" Indianie Uru, których osady tworzą pływające wyspy (islas flotantes)
zrobione z trzciny totora. Z trzciny zrobione są tu również domy, szałasy oraz łodzie z balsy,
nazywane też konikami z sitowia (caballitos de totora). Uru trudnią się głównie rybołówstwem oraz
uprawą roli na niewielkich działkach nad brzegami Titicaca. W ostatnich latach, wraz ze wzrostem
ruchu turystycznego, nieodłącznym elementem krajobrazu z sitowia stały się kramy z haftami,
gdzie Indianki sprzedają swoje wyroby z obowiązkowym napisem Titicaca lub Uru.
Cordillera Blanca
Najwyższym grzbietem zachodniego pasma Andów jest Cordillera Blanca, której 12 szczytów
przekracza wysokość 6000 m n.p.m. Nazwę swą zawdzięcza ona wiecznym śniegom, które zalegają
na zboczach zachodnich do 5200 m n.p.m., a na wschodnich od 4900 m n.p.m. Stąd spływają liczne
jęzory lodowcowe, z których Ancash osiąga ponad 1000 m długości. Góry pocięte głębokimi
dolinami odwadniają liczne potoki, zasilające swymi wodami Santa, jedną z sześciu stale płynących
rzek zachodnich wybrzeża Peru. W dolinach Parón i Llanganuco istnieją liczne jeziora
polodowcowe, z których największe (Parón) ma ok. 0,5 km2 powierzchni. Na terenie masywów
Huascaran (6768 m n.p.m.) i Aguja Nevada (5840 m n.p.m.) powstał park narodowy "Huascaran" o
powierzchni 340 km2. Obszar Cordillera Blanca od początku XX w. jest miejscem stałych spotkań
najwybitniejszych alpinistów świata. Bazą wypadową dla licznych ekspedycji alpinistycznych i
badawczych są osiedla leżące w dolinie Santa, z których najważniejsze jest Yungay z ośrodkiem
Peruwiańskiego Klubu Andyjskiego.
Montania
Nizinny obszar Montanii zajmujący blisko 700 tys. km2 należy do dorzecza największej rzeki
Ameryki Południowej - Amazonki. Środowiskiem naturalnym tego regionu jest wilgotny las
równikowy, który przecinają spokojnie płynące rzeki z niezliczonymi kanałami, zlewające się ze
sobą podczas pory deszczowej (grudzień-kwiecień). Spośród ok. 800 gatunków drzew występują tu,
mające znaczenie gospodarcze - heban, cedr, balsa, kauczukowiec oraz drzewo chinowe, z którego
kory otrzymuje się chininę. W lasach żyją liczne gatunki małp, pancerniki, oceloty, jaguary, żółwie,
węże. Wśród mnogości ryb spotykanych w wodach dorzecza Amazonki, charakterystyczne są
bardzo niebezpieczne piranie i osiągające 4 m długości - paiche. Ludność tubylczą stanowi kilka
tysięcy Indian Jivaros i Amarakairis, trudniących się rybołówstwem, myślistwem i zbieractwem.
Głównym centrum turystycznym tego regionu jest stolica prowincji Loreto - lquitos. Miasto
założone w1755 r. na lewym brzegu Amazonki, okres świetności przeżywało w latach boomu
kauczukowego (1883-1912). Obecnie, korzystając z amazońskiego przywileju zwalniającego je z
opłat celnych, stało się ważnym portem śródlądowym i lotniczym oraz wiodącym ośrodkiem
administracyjnym i kulturalnym wschodniej części kraju. Miasto dysponuje liczną i nowoczesną
bazą hotelową. Obok możliwości wypoczynku na piaszczystych wybrzeżach Amazonki i Nanay,
biura turystyczne oferują różnorodne wycieczki w głąb Amazonii.
Uwaga! Opublikowane na stronach www.planettours.pl programy i ceny wycieczek fakultatywnych
są przykładowe i nie stanowią oferty w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego.