Dziecko w sieci


Rodzice, czy ogólniej dorośli, przypominają żeglarzy, którzy w najlepszym
wypadku cały czas pływają wzdłuż linii brzegowej, kiedy ich dzieci już
dawno przepłynęły cyfrowy ocean, dzielący je od Nowego Świata. Tym
Nowym Światem jest Sieć. Nowa ojczyzna dla wielu młodych
użytkowników Internetu. Miejsce wspaniałe, otwierające nowe
możliwości, ale także potencjalnie niebezpieczne. Wyjściem nie jest
zamknięcie komputera w szafie. Dziecko bez umiejętności pracy z
komputerem nie ma szans dotrzeć do wielu informacji. Co zatem
powinien robić rodzic? — Nie możemy zostawiać dzieci samym sobie, a
najlepszy sposób ochrony to życzliwe zainteresowanie. Na domowych
komputerach powinny być instalowane odpowiednie blokady i
programy zarządzające czasem, jaki dziecko spędza przed
komputerem.

Monitorowanie to za mało. Nie da się permanentnie dziecka
kontrolować. Dlatego najlepszą metodą jest wiedza. Dziecko musi
wiedzieć, jakie w wirtualnej rzeczywistości czyhają na nie
niebezpieczeństwa. Czego unikać, gdzie uważać, czego się
spodziewać. Tylko w ten sposób będzie mogło dokonywać świadomych
wyborów między dobrem a złem i ograniczać szkodliwy wpływ Sieci.





Zdecydowana większość rodziców uznaje Internet za potencjalnie niebezpieczny da
najmłodszych (71,6%). Jednak blisko co trzeci rodzic nie potrafi wskazań na jakiekolwiek
zagrożenia dzieci w Internecie (28,4%).
Stosunkowo duża grupa rodziców nie dostrzega zagrożeń w zachowaniach dzieci, które
uznać należy za potencjalnie niebezpieczne, jak: korzystanie z komunikatorów (58,2%),
zakupy on-line (39,8%), zamieszczanie swoich zdjęć w Internecie (18,2%), poznawanie
nowych osób przez Internet (17,5%).
Wyobrażenia rodziców na temat doświadczeń dzieci w Internecie nie zawsze zbliżone
są do stanu faktycznego. Jedynie 11% rodziców dzieci korzystających z Internetu
twierdzi, że ich dziecko korzystało z serwisów erotycznych, podczas gdy inne badania
potwierdzają, że z serwisów takich zdarza się korzystał 40% młodych internautów.
Podobnie jest w przypadku podawania w Sieci danych osobowych takich, jak numer
telefonu (9% - wyobrażenia rodziców vs. 45% - deklaracje dzieci), czy adresu email
(17%vs. 7,9%).
Co czwarte dziecko zgłasza, że rodzice nigdy nie interesują się tym co robi w Internecie
(27%)! Jedynie 10% respondentów deklaruje stałą opiekę rodziców podczas korzystania
z Sieci.
Rodzice stosunkowo rzadko podejmują aktywności na rzecz ograniczenia zagrożeń
związanych z korzystaniem z Internetu przez dzieci. Mniej niż połowa z nich kontroluje
czas spędzany przez dziecko w Sieci (48,6%), jeszcze mniej (41,9%) kontroluje, co dziecko
robi w Sieci. Oprogramowanie filtrujące wykorzystywane jest w co trzeciej rodzinie
(33.6%). Zaledwie 16% rodziców towarzyszy dziecku podczas korzystania z Sieci.
Intensywny rozwój Internetu i coraz
większa dostępność do sieci dzieci
i młodzieży, poza wszelkimi pozytywami,
wiąże się z coraz większym repertuarem
i skalą zagrożeń. Za najpoważniejsze
z nich uznaje się najczęściej zjawiska
związane
z
szeroko
rozumianym
wykorzystywaniem seksualnym dzieci. Od
samego
początku
Internet
wykorzystywany jest przez środowiska pedofilskie w celach
dystrybucji, wymiany i produkcji pornografii dziecięcej. Rok rocznie
ofiarami tego procederu pada na całym świecie tysiące dzieci, a
do Sieci trafiają niezliczone ilości materiałów pornograficznych z ich
udziałem. Wraz z rozwojem serwisów komunikacyjnych problemem
stało się również uwodzenie dzieci w Internecie, prowadzące często
do wykorzystania seksualnego w rzeczywistym świecie. Dzieci coraz
częściej wikłane są również w proceder prostytucji w Sieci. Poza
zjawiskiem pedofilii dzieci narażone są w Internecie na szereg innych
zagrożeń.
1. Niebezpieczne kontakty
2. Niebezpieczne treści
3. Cyberprzemoc
4. Uzależnienie
5. Cyberprzestępstwa
Młodzi internauci często
korzystając w Sieci z
serwisów komunikacyjnych
oraz serwisów
społecznościowych
zawierają w Internecie
znajomości. Kontakty online stanowią dla dzieci
poważne zagrożenie,
szczególnie w sytuacji kiedy
prowadzą do spotkania
w rzeczywistym świecie.


Możliwości Sieci wykorzystują między innymi pedofile.
Zjawisko uwodzenia dzieci on-line, określane w
anglojęzycznej literaturze przedmiotu terminem
grooming, dostrzeżone zostało już w latach
dziewięćdziesiątych a skala problemu rośnie wraz z
rozwojem Internetu. W procesie grooming’u pedofile
poddają dzieci psychomanipulacji,. Czasami
elementem uwodzenia jest udawanie rówieśnika
potencjalnej ofiary, przynajmniej w pierwszym etapie
relacji.
Młodzi internauci narażeni są w Sieci również na
kontakty z innymi niebezpiecznymi osobami, jak
przedstawiciele rozmaitych sekt, ruchów
neonazistowskich itp. Niebezpiecznym zjawiskiem
coraz częściej odnotowywanym w Sieci jest
nakłanianie młodych ludzi do popełniania
samobójstw!
Wchodząc do sieci pojawia się
pokusa, aby zaistnieć jako ktoś inny.
Zdarza się, że jej ulegamy. Niektórzy
chcą się odmłodzić, dzieci i
młodzież pragną się postarzeć,
w skrajnych przypadkach
zmieniamy płeć. Dzieci, zwłaszcza
nastoletnie, które czują się
niezrozumiane w swoich rodzinach,
środowiskach, szukają akceptacji,
miłości często umieszczają swoje
zdjęcia, które dają dużo do
życzenia. Niejednokrotne są to
wizerunki, gdzie dziewczyny są
skąpo ubrane, w dziwnych pozach
(patrz www.fotka.pl). Aby znaleźć
choć namiastkę akceptacji,
zainteresowania dzieci dodają
sobie lat, nawiązując jednocześnie
kontakty z osobami przeciwnej płci,
mocno starszymi od siebie.








45% młodych internautów nakłanianych było w Sieci, wbrew
swojej woli, przez obce osoby do rozmowy.
Co piąte dziecko taka sytuacja przestraszyła.
64% dzieci korzystających z Sieci zawiera w niej znajomości
68% spośród nich co najmniej raz otrzymało od osoby
poznanej w Sieci propozycje spotkania;
44,6% dzieci wzięło udział w spotkaniu!
Dzieci zawierające w Sieci znajomości podają obcym dane
osobowe, jak adres domowy (10%), numer telefonu (45%)
adres e-mail (78%). Ponad 58% z nich wysłało osobie
poznanej w Sieci swoje zdjęcie.
Jedynie 23,6% dzieci informuje rodziców o spotkaniach
z osobami poznanymi w Sieci.
Połowa dzieci uczestniczy w spotkaniach w pojedynkę!

Mianem niebezpiecznych treści w Internecie określa się
materiały, które mogą mieć szkodliwy wpływ na rozwój
i psychikę dziecka. Część materiałów o takim charakterze, jak
pornografia dziecięca, rasizm, ksenofobia jest niezgodna
z prawem, inne prezentowane są w Sieci legalnie.
Jedna z przyjętych typologii problemu wyróżnia:
 Treści prezentujące przemoc, pornografię;
 Treści propagujące rasizm i ksenofobię;
 Treści nawołujące do popełnienia przestępstwa;
 Treści promujące faszystowski lub inny totalitarny ustrój państwa;
 Treści zachęcające do prostytucji, używania narkotyków czy
hazardu;
 Treści zawierające elementy psychomanipulacji (np.
namawiające do przystąpienia do sekty);
Jedna z reklam w serwisie
z grami dla dzieci!
Najliczniej reprezentowaną
w Sieci kategorią
niebezpiecznych treści jest
pornografia. Co prawda serwisy
pornograficzne formalnie
działają w sieci legalnie, jednak
częsty brak odpowiednich
informacji przestrzegających
przed ich zawartością, a tym
bardziej promocja tych serwisów
w Sieci, trafiająca również do
dzieci, powoduje częsty kontakt
młodych internautów z takimi
materiałami a właścicieli
serwisów naraża na zarzut
narzucania nieletnim treści
pornograficznych, co zgodnie
z obowiązującym w Polsce
prawem jest przestępstwem.


W grach komputerowych bardzo często pojawiają się obrazy i animacje
pornograficzne. Są one zazwyczaj dodatkiem do gry lub formą nagrody za
przejście do następnego etapu. Istnieją także pornograficzne gry oparte na
zasadach komputerowej randki, w których celem jest takie prowadzenie flirtu
z wirtualną partnerką lub partnerem, by doprowadzić do jej gotowości do
współżycia seksualnego oraz spełnić w ten sposób swoje fantazje erotyczne.
W wielu grach bohaterowie mają nienaturalnie wyeksponowane cechy
seksualne – muskularni mężczyźni, skąpo ubrane kobiety z wydatnym biustem
(np. Lara Croft).
Uwaga!
Tego rodzaju treści niepotrzebnie prowadzą do erotyzacji wyobraźni dziecka,
przedmiotowego traktowania osób płci przeciwnej oraz mogą utrudniać
kształtowanie tzw. uczuciowości wyższej – postawy miłości, troski, zachwytu
pięknem itp.
Niezwykle niepokojącym aspektem gier komputerowych jest także
wykorzystywanie w ich scenariuszach elementów o wyraźnie satanistycznym
charakterze. W ten sposób dzieci oswajają się z symboliką satanistyczną i z
czasem odbierają ją jako element pozytywny, ponieważ konkretne symbole
satanistyczne (np. pentagram, głowa kozła, odwrócony krzyż) często
oznaczają miejsca, w których są np.: tajne przejścia, schowki zawierające
broń i inne dobra przeznaczone dla gracza. Z kolei wartości chrześcijańskie
często są ośmieszane.

Psychologowie alarmują, że oddziaływanie gier jest o wiele silniejsze niż oddziaływanie
przemocy oglądanej w telewizji. Programy multimedialne (nade wszystko większość gier)
kształtują agresję u dzieci i młodzieży poprzez ukazywanie w nadmiarze scen przemocy.
Szczególne silny wpływ ma aktywne uczestnictwo w grze komputerowej. Gracz nie tylko
ogląda przemoc, ale przede wszystkim sam jej dokonuje na ekranie komputera.
Początkowe silne pobudzenie emocjonalne na skutek wielokrotnego oglądania takich
scen prowadzi do zobojętnienia i braku reakcji na przedstawiane obrazy. Prowadzi to
także do odwrażliwienia i obojętności na tego rodzaju działania także w życiu
codziennym.

Kolejny, bardzo silny mechanizm występujący w grach to kojarzenie zachowań
agresywnych z nagrodą. Przemoc stosowana w grach pozwala na osiąganie sukcesów
w grze, daje poczucie mocy i zwycięstwa. Agresywne zachowania są kojarzone z
nagrodą i przyjemnością. Mechanizmy te są niezwykle silne, ponieważ działają w
sposób spójny i wzajemnie się wzmacniają. W armii amerykańskiej wykorzystywane są do
przełamywania w żołnierzach naturalnych zahamowań wobec zabijania wrogów.
Ważne!
W Polsce nie ma prawnych przepisów, które zakazywałyby rozpowszechniania scen
brutalnych. Polskie prawo nie wymaga nawet umieszczania na pudełkach z grami
stosownych ostrzeżeń. W takiej sytuacji szczególnie rodzice i wychowawcy powinni być
dobrze zorientowani w zakresie oddziaływania gier komputerowych oraz rodzajów gier
dostępnych obecnie na rynku. Tylko wówczas mogą świadomie czuwać nad kierunkiem
rozwoju dzieci, a przede wszystkim uczyć je rozsądnego i krytycznego korzystania z gier
komputerowych od samego początku.





71% dzieci trafia na materiały pornograficzne
(63% przypadkowo)
51% dzieci trafiła na materiały z brutalnymi scenami przemocy
(61% przypadkowo)
28% dzieci trafiło na materiały propagujące przemoc
i nietolerancje (74% przypadkowo)
Co czwarte dziecko deklaruje, że rodzice nigdy nie interesują się
tym, co robi w Internecie
Jedynie 10% dzieci deklaruje regularną opiekę rodziców
podczas korzystania z Sieci.
Inne badania pokazują niepokojąco wysoki odsetek kontaktów
z pornografią najmłodszych użytkowników Internetu.
Z materiałami o takim charakterze spotkało się 40% dzieci
w wieku od 7 do 14 lat.
Przemoc rówieśnicza z użyciem
mediów elektronicznych czyli
cyberprzemoc, stała się w
ostatnich latach poważną kwestią
społeczną. Wyniki badań
pokazują, że przemocy w sieci
doświadcza ponad połowa dzieci
w Polsce! Specyfika Internetu i
telefonów komórkowych
powoduje, że nawet pozornie
błahe incydenty stanowią dla ich
ofiar poważny problem, z którym
często nie potrafią sobie poradzić.
W klasie, szatni, czy na boisku
szkolnym dochodzi do aktów
przemocy z użyciem telefonów
komórkowych lub Internetu. Coraz
częściej też „tradycyjne” konflikty
rówieśnicze ze szkoły przenoszą się
do sieci.
nękanie, straszenie, szantażowanie z
użyciem Sieci,
 publikowanie lub rozsyłanie
ośmieszających, kompromitujących
informacji, zdjęć, filmów zużyciem Sieci
 podszywanie się w Sieci pod kogoś
wbrew jego woli.


Kompromitujące zdjęcia, filmy czy informacje potrafią
zrobić w Internecie bardzo szybko „karierę” a ich
usunięcie jest często praktycznie nie możliwe.

Dodatkowo uciążliwością dla ofiar cyberprzemocy jest
stałe narażenie na atak, niezależnie od miejsca czy
pory dnia lub nocy.

Kolejną ważną cechą problemu jest stosunkowo niski
poziom kontroli społecznej tego typu zachowań.
Sytuacja doznawania przez dziecko krzywdy za
pośrednictwem mediów elektronicznych jest często
trudna do zaobserwowania przez rodziców, czy
nauczycieli, szczególnie jeżeli maja oni ograniczoną
wiedzę i doświadczenia związane z korzystaniem z
mediów elektronicznych.
poczta elektroniczna,
 czaty,
 komunikatory,
 strony internetowe,
 blogi,
 serwisy społecznościowe,
 grupy dyskusyjne,
 serwisy SMS i MMS.



Dziecko, zwłaszcza mniejsze ( np. 5 lat ) nie ma
pojęcia jak funkcjonuje światowa sieć. Rodzic
zawsze powinien być obecny przy tym co
dziecko robi.
Starsze dzieci bardzo często „udzielają się” na
forach internetowych. Są przy tym cwaniackie,
niemiłe i wulgarne w wypowiedziach. Cierpią
na tym uczestnicy forów internetowych i miejsc
gdzie toczy się jakaś dyskusja. Sieć daje
dzieciom złudzenie bezkarności, dlatego łatwo
im dawać upust agresji i wulgaryzmom.





Co drugi młody człowiek (52%) miał do czynienia z
przemocą werbalną w Internecie lub poprzez telefon
komórkowy. 47% dzieci doświadczyło wulgarnego
wyzywania; 21%, poniżania, ośmieszania i upokarzania;
16% straszenia i szantażowana.
29% dzieci zgłasza, że ktoś w Sieci podawał się za nie
wbrew ich woli.
Ponad połowa (57%) osób w wieku 12-17 była
przynajmniej raz obiektem zdjęć lub filmów wykonanych
wbrew ich woli.
14% dzieci zgłasza przypadki rozpowszechniania za
pośrednictwem Internetu lub GSM kompromitujących je
materiałów.
Akty cyberprzemocy często powodują u ofiar irytację, lęk
i zawstydzenie.
17 lipca 2012 roku ruszyła
kampania społeczna poświęcona
problemowi nadmiernego
korzystania z komputera i Internetu
przez dzieci i młodzież.

Problemy z koncentracją, senność,
gorsze wyniki w nauce,
zaniedbywanie obowiązków,
pogorszenie relacji ze znajomymi,
rezygnacja z dawnych
zainteresowań na rzecz Internetu –
to mogą być poważne oznaki, że
dziecko przestaje kontrolować
czas spędzany w sieci – informują
organizatorzy kampanii społecznej
“W którym świecie żyjesz?”


Najnowsze badania wykazały zmiany mózgowe u osób
nadmiernie korzystając z Sieci i grających w gry. U
wszystkich osób z uzależnionej grupy zauważono, iż kilka
mniejszych obszarów mózgu - w tym kora prefrontalna,
motoryczna, móżdżek - jest mniejsze niż u osób zdrowych.
Te różnice sięgały nawet 10-20%.

Stwierdzenie, że naukowcy odkryli zmiany w mózgach to
jedno. Inną sprawą jest faktyczna rola tych procesów.
Tutaj nie ma dokładnego potwierdzenia, gdyż wymaga to
dalszych badań, ale naukowcy przyznają, że biorąc pod
uwagę funkcje spełniane przez te obszary mózgu można
stwierdzić, że osoby uzależnione i nadmiernie korzystające
z gier sieciowych mogą mieć osłabione zdolności
samokontroli, uszkodzoną pamięć krótkotrwałą, trudności
w podejmowaniu decyzji czy też ograniczoną kontrolę
zachowania zorientowanego na cele.

W poradniach psychologicznych coraz częściej pojawiają się
zrozpaczeni rodzice dzieci uzależnionych od gier komputerowych.
Uzależnienie to zaczyna się zazwyczaj bardzo niewinnie. Najpierw jest
ciekawość i zafascynowanie. Z czasem syn lub córka zaczynają
spędzać coraz więcej czasu przy grach komputerowych, przy próbie
oderwania od komputera reagują wybuchami niekontrolowanej złości i
agresji.

Rodzice powoli tracą kontakt z dzieckiem, a ono samo zatraca kontakt
z rzeczywistością, ponieważ najważniejsza staje się gra i czas spędzany w
świecie wirtualnym. Gdy gracz zostaje odizolowany od komputera,
pojawiają się u niego objawy abstynencyjne: agresja, rozdrażnienie,
bezsenność, reakcje fizjologiczne, jak np. drżączka, depresja, a nawet
próby samobójcze.
Uwaga!
Uzależnienie od gier komputerowych porównuje się do innych
uzależnień ze względu na istnienie wielu podobieństw. Gry
komputerowe określa się czasem w literaturze jako elektroniczne LSD.

Nadmierne korzystanie z Internetu staje się poważnym
problemem społecznym. Obecnie z Internetu przynajmniej raz w
tygodniu korzysta
w Polsce aż 98% dzieci w wieku 9-16 lat. Większość z nich
zagląda do sieci codziennie lub prawie codziennie.

Z ostatniego badania EU Kids Online przeprowadzonego wśród
dzieci z 25 państw Europy wynika, że niedojadanie lub
niedosypianie z powodu surfowania po sieci deklaruje prawie 20
% polskich nastolatków. Ponad 30% z nich odczuwa dyskomfort,
kiedy nie ma dostępu do sieci, a 35 % przyznaje, że Internet ma
niekorzystny wpływ na ich relacje z rodziną lub przyjaciółmi.

Nadmierne korzystanie z Internetu przez dzieci ma również
wpływ na ich rozwój emocjonalny. Psychologowie od kilku lat
wskazują na uzależnienie od silnych emocji, jakie niesie Internet,
w tym przede wszystkim od tempa, w jakim toczą się gry
komputerowe i towarzyszącej im “adrenaliny”.
Rozwój nowych
technologii sprawił,
że oprócz nowego
typu przemocy,
pojawiły się też
nowe rodzaje
przestępstw.




Ogólnie mówiąc to wszystkie nielegalne działania popełnione za pomocą
systemów lub sieci komputerowych. Wiąże się z tym też udostępnianie i
rozpowszechnianie informacji.
Do największych zagrożeń zaliczamy piractwo komputerowe, przestępczość
związaną z kartami magnetycznymi oraz pornografię dziecięcą.
Wśród przestępstw wymienia się też uzyskiwanie bez opłat komercyjnego
oprogramowania, uzyskiwanie kodów mających na celu ominięcie
zabezpieczeń programów stosowanych przez producentów, co pozwala na
odblokowanie płatnych programów w pełnej wersji. Cyberprzestępstwem
jest też nielegalna wymiana utworów chronionych prawami autorskimi
(muzyka, filmy, gry itd.). Dokonywanie włamań na cudze konta np.
pocztowe, konta w portalach społecznościowych, takich jak Nasza Klasa czy
Facebook bądź kradzież tożsamości, nawet tej wirtualnej to również
przestępstwo . Nielegalna jest też sprzedaż fikcyjnych przedmiotów za
pośrednictwem internetu, która ma na celu wyłudzenie pieniędzy czy
stworzenie wiernej kopii strony internetowej celem uzyskania poufnych
danych np. strony banków. Warto pamiętać, że instalacja i używanie
programów szpiegujących takich, jak Trojan również jest nielegalne.
Wszystkie wymienione wyżej przestępstwa podlegają pod kodeks karny, a
także odpowiedzialność cywilną, odszkodowawczą oraz na podstawie
ustawy o prawie autorskim.

Twoje dziecko może bez twojej wiedzy i
zgody ściągać pirackie kopie
popularnego i często bardzo drogiego
oprogramowania. Wielu rodziców
dowiaduje się o tym dopiero, gdy do
drzwi zapuka Policja z nakazem
przeszukania.

Jedna z najpopularniejszych form istnienia
w Internecie to obecnie portale społecznościowe
takie jak „Nasza Klasa”, „Facebook”, „Twitter” i inne,
które ciągle powstają. Same w sobie nie są
niebezpieczne, ale trzeba uważać jakie informacje
tam zamieszczamy. Dzieci, w swojej naiwności dzielą
się informacjami o sobie, a to może być
wykorzystywane przez przestępców, złodziei,
pedofilów, firmy wykorzystujące dane, hakerów.
Nawet zwykłe zdjęcie z wakacji albo z imprezy
rodzinnej odbywającej się przed domem lub w domu
pokazuje status i naszą zamożność, co dla złodzieja
jest wskazówką. Nie mówiąc już o zdjęciach
zrobionych na tle domu czy samochodu.


Istnieje niezliczona ilość czatów do których dzieci
mają dostęp i z których korzystają. Podzielone są one
tematycznie. Tam nasze dziecko wchodzi wpisując
tylko swój nick jest całkowicie anonimowe, może
robić, co chce i może natknąć się na osoby, które nie
mają żadnych hamulców moralnych.
Komunikatory takie jak Gadu-gadu, Skype, Tlen itp. w
swoim założeniu mają ułatwienie kontaktu z innymi
przy pomocy sieci internetowej i tak często jest,
jednak te dobra mogą służyć przestępcom do
zdobywania różnorodnych informacji na nasz i dzieci
temat, do zaskarbiania sobie zaufania naszych
pociech, a co za tym idzie wykorzystania tegoż
zaufania w celach przestępczych.
Pamiętać należy, że aby cyberprzestępstwo było ścigane z urzędu
musi zostać zgłoszone przez pokrzywdzonego. Dopóki służby nie
zostaną poinformowane o popełnieniu przestępstwa, dotąd organy
nie będą ścigać sprawcy. Ważne, aby nie ścigać przestępców na
własną rękę ani nie starać się odwdzięczyć cyberprzestępcy, gdyż
wtedy sami możemy ponieść karę w przyszłości. Postępowanie
przygotowawcze, które poprzedza postępowanie sądowe to
złożenie przez pokrzywdzonego zawiadomienia o popełnieniu
przestępstwa – w formie ustnej lub pisemnej. Jeśli policja stwierdzi, że
jest uzasadnione, wtedy funkcjonariusz policji lub prokurator wydaje
decyzję o wszczęciu dochodzenia czy też śledztwa. W trakcie
postępowania przygotowawczego pokrzywdzony może
wnioskować o przeprowadzenie określonych czynności, takich jak
przesłuchanie dodatkowych świadków czy powołanie biegłego
oraz wniosek o zabezpieczenie danych znajdujących się na
twardym dysku czy uzyskanie plików log od administratorów
systemu. Zaangażowanie pokrzywdzonego i wskazanie na pewne
aspekty będzie bardzo ważne w przypadku dochodzenia w sprawie
cyberprzestępstwa.
Pamiętać należy, że dzieci (dorośli również) mogą stać się
ofiarami cyberprzestępcy, ale sami też nieświadomie mogą stać
się cyberprzestępcami. Co ważne, dzieci to szczególny podmiot
prawa, a więc do 13 roku życia nie mają zdolności do czynności
prawnych. Po 13 roku życia uzyskują częściową zdolność do
czynności prawnych. Ogranicza to ich możliwość pełnego
funkcjonowania w życiu społecznym, co oznacza, że pełną
odpowiedzialność za dziecko poniżej 13 roku życia ponoszą
rodzice (lub opiekuni prawni), a w przypadku starszych,
konsekwencje dotyczą zarówno dziecka, jak i rodziców czy
opiekunów. Zatem dorośli ponoszą szczególną
odpowiedzialność za ich bezpieczeństwo.
Podsumowując, dziecko jako ofiara nie może samodzielnie
podejmować działań prawnych, a jako przestępca ponosić
odpowiedzialności karnej. Pamiętać należy, że nieznajomość
prawa nie zwalnia z odpowiedzialności.








Wbrew pozorom ochrona naszego dziecka przed takimi
zagrożeniami nie jest zbyt trudna i skomplikowana nawet jeśli nie
czujemy się biegli w korzystaniu z Internetu. Oto kilka rad:
ustal z dzieckiem zasady korzystania z Internetu i konsekwentnie
je egzekwuj (np. czas używania Internetu, oglądania TV, grania
w gry komputerowe),
ustaw komputer w ogólnodostępnym miejscu,
poznawaj sieć wraz ze swoim dzieckiem,
naucz dziecko, że osoba poznana w sieci nie zawsze musi być
tym za kogo się podaje i nie musi mówić prawdy,
zwróć uwagę, jakie informacje o sobie umieszcza twoje dziecko
w Internecie (nie powinno podawać swoich danych
osobowych, przesyłać zdjęć osobom poznanym w sieci)
pokazuj dziecku wartościowe miejsca w sieci,
jeśli Twoje dziecko stanie się ofiarą przestępstwa internetowego
niczego nie kasuj z komputera,
a przede wszystkim ROZMAWIAJ ZE SWOIM DZIECKIEM!!!!