pula pytań egzaminacyjnych - Państwowa Agencja Rozwiązywania

PULA PYTAŃ EGZAMINACYJNYCH:
(wszystkie pytania dotyczą kandydatów na specjalistę; kandydatów na instruktorów
dotyczą tylko te pytania, które na końcu treści pytania mają oznaczenie (I))
1. Zespół abstynencyjny jest kryterium diagnostycznym wg ICD-10 (I):
A.
uzależnienia spowodowanego używaniem alkoholu
B.
uzależnienia spowodowanego paleniem tytoniu
C.
aib
D.
zaburzenia nawyków i popędów (impulsów) w tym patologicznego hazardu
2. Sytuacje kliniczne występujące w przebiegu alkoholowego zespołu abstynencyjnego,
które bezwzględnie wymagają hospitalizacji (I):
A.
drżenie rąk, wymioty, nadmierna potliwość
B.
napad drgawkowy, majaczenie
C.
wzrost ciśnienia, przyspieszenie akcji serca
D.
pobudzenie psychoruchowe, niepokój, bezsenność
3. Używanie środków halucynogennych powoduje (I) :
A.
chwiejność emocjonalną (od euforii do depresji)
B.
zwolnienie czynności serca i obniżenie ciśnienia krwi
C.
wyciszenie, uspokojenie reakcji psychicznych
D.
bic
4. Palimpsest to (I):
A.
fizjologiczna reakcja na obecność alkoholu we krwi
B.
całkowita niepamięć następcza okresu upojenia u osoby przytomnej i
reagującej na zmiany otoczenia
C.
wypełnianie luk pamięciowych konfabulacjami
D.
jeden z kryteriów diagnostycznych uzależnienia spowodowanego
używaniem alkoholu wg ICD-10
5. Jednym z głównych elementów centralnego układu nerwowego biorących udział w
powstawaniu uzależnienia jest tzw. (I):
A.
szlak serotoninowy
B.
szlak acetylocholinowy
C.
szlak dopaminowy
D.
aib
6. Lekiem redukującym euforyzujące działania alkoholu jest (I):
A.
anticol
B.
disulfiram
C.
naltrekson
D.
akamprozat (Campral)
1
7. W substytucyjnej terapii uzależnień stosuje się (I):
A.
disulfiram
B.
metadon
C.
diazepam
D.
clonazepam
8. Majaczenie alkoholowe najczęściej przechodzi w (I):
A.
w tzw. "sen terminalny"
B.
powikłany zespół abstynencyjny
C.
alkoholowy zespół amnestyczny (zespół Wernickego-Korsakowa)
D.
ostrą psychozę
9. Do tzw. niespecyficznych markerów laboratoryjnych uzależnienia-nadużywania alkoholu
nie należą (I):
A.
wysoki poziom MCV (średniej objętości erytrocytu) i trombocytopenia o
nieustalonej etiologii
B.
poziom i wzajemny stosunek enzymów wątrobowych, a szczególnie AspAT,
AlaAT, GGTP
C.
niski poziom hemoglobiny, żelaza oraz obniżona liczba erytrocytów jako
skutek anemii
D.
aib
10. Zwiększone ryzyko drgawkowych napadów abstynencyjnych u osób uzależnionych
najczęściej występuje (I):
A.
w wyniku bardziej intensywnego niż zwykle picia lub spożywania alkoholu
zawierającego substancje toksyczne (bimber, niespożywcze alkohole przemysłowe)
B.
w okresie od 6 do 48 godzin od odstawienia alkoholu
C.
może wystąpić niezależnie od utrzymywania nawet wieloletniej abstynencji od
alkoholu
D.
po powrocie do picia po trwającej minimum 6 miesięcy abstynencji
11. Najczęściej stosownymi pomocniczymi testami (przesiewowymi) i ankietami do
rozpoznawania uzależnienia w Polsce są (I):
A.
AUDIT, MAST
B.
kwestionariusz Mellibrudy, test Baltimorski
C.
Hamilton Screening Test, test Becka
D.
MMPI-WISKAD
12. Przy nasilonych objawach alkoholowego zespołu abstynencyjnego w trakcie detoksykacji
wskazane jest (I) :
2
A.
B.
C.
D.
podawanie witaminy c, d, k i kwasu foliowego
podawanie płynów wieloelektrolitowych i benzodiazepin
podawanie disulfiramu, diuretyków i prometazyny
podawanie jedynie benzodiazepin
13. Do farmakologicznego wspomagania leczenia zespołu uzależnienia spowodowanego
paleniem tytoniu stosuje się (I):
A.
Clonazepam, Amizepin, Campral
B.
Champix, Tabex, Zyban
C.
Niquitin, Diazepam, Sydenafil
D.
Niguitin, Amizepin, Campral
14. Pobudzanie układu nagrody jest uważane za jeden z najważniejszych patomechanizmów
napędzających proces uzależniania się. Układ nagrody (wzmocnień pozytywnych) związany
jest głównie z (I):
A.
układem serotoninergicznym i noradrenergicznym
B.
mezolimbicznym układem dopaminergicznym
C.
układem dehydrogenaz aldehydowej i alkoholowej (ALDH i ALD)
D.
aic
15. Jednym z głównych elementów centralnego układu nerwowego biorących udział w
powstawaniu uzależnienia jest tzw. (I):
A.
szlak serotoninowy
B.
szlak acetylocholinowy
C.
szlak dopaminowy
D.
układ dehydrogenaz aldehydowej i alkoholowej (ALDH i ALD)
16. Leki (środki) o uznanej klinicznie roli we wspomaganiu utrzymywania abstynencji w
psychoterapii uzależnienia od alkoholu to (I):
A.
disulfiram, akamprozat, naltrekson
B.
hemineuryna, tianeptyna, anticol
C.
klonazepam, amizepin, memantyna
D.
jedynie disulfiram
17. Kryterium diagnostycznym zespołu uzależnienia spowodowanego używaniem alkoholu
nie jest (wg ICD -10); (I):
A.
utrata kontroli nad piciem
B.
zespół abstynencyjny
C.
palimpsest
D.
przymus picia zwany głodem alkoholowym
18. Clonazepam to (I):
A. lek przeciwpadaczkowy
3
B.
C.
D.
lek silnie uzależniający
a i b są prawdziwe
lek rutynowo stosowany w przypadku zespołu abstynencyjnego
19. Do farmakologicznego zmniejszenia odczuwania przez pacjenta silnego pragnienia picia
alkoholu stosuje się (I):
A. naltrekson (Re-Via)
B. disulfiram (anticol)
C. akamprozat (campral)
D. clonazepam
20. Znane typologie alkoholizmu to między innymi (I):
A. Lescha, Babora, Zuckera
B. Mellibrudy, Baltimorska, Woronowicza
C. Horney, Johanson'a, Jellinka
D. b i c
21. Głównymi cechami charakteryzującymi opiatowy zespół abstynencyjny są (I):
A. dreszcze, bóle brzucha i stawowo-mięśniowe, piloerekcja, głód substancji
B. zwężenie źrenic, głód substancji, zaparcia, suchość śluzówek nosa i jamy ustnej
C. senność, obniżenie tętna i ciśnienia, urojenia, drgawki
D. suchość śluzówek nosa i jamy ustnej, obniżenie tętna i ciśnienia
22. Do pochodnych konopii indyjskich nie zaliczamy (I):
A. haszyszu
B. THC i marihuany
C. opium i kolchicyny
D. LCD
23. Skala pomiaru ciężkości alkoholowego zespołu abstynencyjnego to (I):
A. HAM-D
B. CIWA-AR
C. Skala Habrata
D. a i c
24. Najważniejszy czynnik ryzyka dla zespołu otępienia u osób uzależnionych to (I):
A. niedobory witaminowe
B. okres intoksykacji alkoholowej
C. a i b
D. wiek inicjacji alkoholowej
25. W substytucyjnej terapii uzależnienia opiatowego stosuje się (I):
A. naltrekson i clonazepam
B. metadon i buprenorfinę
4
C.
D.
diazepam i bupropion
akamprozat (Campral)
26. Wyjaśnij w oparciu o kryteria WHO następujące zagadnienie - „Kobieta w 12 tygodniu
ciąży, która spożyła w trakcie spotkania 2-3 lampki wina kwalifikuje się do grupy osób (I):
A. pijących szkodliwie
B. pijących ryzykownie
C. uzależnionych od alkoholu
D. pijących towarzysko
27. Wyjaśnij w oparciu o kryteria WHO następujące zagadnienie - „Mężczyzna lat 34, 180
cm wzrostu i 75 kg wagi, spożywający alkohol przeciętnie 2-3 piwa przez 5 dni w tygodniu,
w sobotę i niedzielę nie pije, kwalifikuje się do grupy osób (I):
A. uzależnionych od alkoholu
B. pijących umiarkowanie, według rozsądnego limitu picia
C. pijących ryzykownie
D. pijących szkodliwie
28. W teście AUDIT mamy trzy grupy pytań. Druga grupa pytań dotyczy (I):
A. picia ryzykownego
B. uzależnienia
C. picia szkodliwego
D. picia umiarkowanego
29. Picie kontrolowane jest (I):
A. próbą zredukowania szkód zdrowotnych, materialnych, społecznych i
psychicznych, poprzez powstrzymywanie się od picia na jakiś okres, zmianę trunków
lub zmianę miejsca pracy czy zamieszkania
B. próbą zmniejszenia ilości konsumowanych napojów alkoholowych gdy jest ona
zbyt duża, względnie próba ograniczenia konsumpcji w dniach lub godzinach, gdy
uleganie nałogowi przynosi najwięcej szkód
C. próbą zmniejszenia szkodliwości konsumowanych napojów alkoholowych na
organizm przy pomocy takich sposobów jak; zjadanie tłustych, obfitych posiłków
przed konsumpcją, wypijanie środków farmakologicznych typu alkazetzer itp.
D. próbą zmniejszenia ilości konsumowanych napojów alkoholowych poprzez
zmianę zachowań społecznych typu; umawianie się na spotkania w towarzystwie osób
niepijących, jeżdżenie na spotkania samochodem, nie trzymanie alkoholu w domu itp.
30. Strategię terapeutyczną łączącą w sobie wczesne wykrywanie faktu ryzykownego lub
szkodliwego używania substancji psychoaktywnych z leczeniem osób, których to dotyczy,
nazywamy (I):
A. pomocą przed terapeutyczną
B. profilaktyką krótkoterminową
C. wczesną interwencją
D. profilaktyką drugorzędową
31. Obniżona zdolność do kontrolowania rozpoczynania, ilości lub
przyjmowania substancji psychoaktywnych przez osobę ich używającą to (I):
A. utrata kontroli
zakończenia
5
B.
C.
D.
upośledzenie kontroli
zaburzenia kontroli
brak kontroli
32. Sposób wytłumienia niepożądanych zachowań przez kojarzenie ich z bolesnym lub
nieprzyjemnym doświadczeniem, to (I):
A. terapia awersyjna
B. sensytyzacja maskowana
C. terapia uczulająca
D. wszystkie powyższe
33. Ostre i przewlekłe skutki działania alkoholu na centralny układ nerwowy są (I):
A. takie same, przez co się wzmacniają
B. różnią się w znaczący, często przeciwstawny sposób
C. zależą od typu osobowości
D. zależą od siły centralnego układu nerwowego i temperamentu
34.
Jakich umiejętności dotyczy Trening Asertywnych Zachowań Abstynenckich (I):
A. wyrażania swoich uczuć, radzenia sobie z krytyką picia
B. wyrażania odmiennej opinii w sprawie leczenia i abstynencji, proszenia o
pomoc, budowania sieci wsparcia
C. akceptacji własnego uzależnienia, przestrzegania zaleceń zdrowiejącego
alkoholika, odmawiania picia
D. odmawiania picia, kontaktu z alkoholem i osobami pijącymi, informowania o
leczeniu, uzależnieniu i abstynencji
35.
Podstawowymi celami i zadaniami etapu rozpoczynania procesu zmiany w
integracyjnej psychoterapii uzależnień są (I):
A. nawiązanie kontaktu, rozpoznanie problemów życiowych i powiązanie ich z
piciem, wzbudzenie motywacji do zmiany
B. podjęcie abstynencji i rozbrojenie PMU
C. podążanie za pacjentem, rozpoznanie jego potrzeb i wewnętrznej motywacji do
zmiany
D. diagnoza nozologiczna i problemowa pacjenta
36.
Nawrót w ujęciu poznawczym reprezentowanym przez Beck`a, Marlatt`a, Gordon`a
czy Brownell`a charakteryzuje się tym, że:
A. osoba uzależniona powraca całkowicie do wcześniejszego sposobu picia.
Pojedyncze zapicie rozumiane jest jako wpadka i ma swoją wartość dodatnią
dla pracy terapeutycznej
B. osoba uzależniona od alkoholu, po terapii i jakimś okresie abstynencji w
sposób świadomy napije się alkoholu. Jest to jego świadoma decyzja,
ponieważ nieświadome napicie się alkoholu nie powoduje z reguły jakiś
szkodliwych następstw
C. jest to powrót osoby uzależnionej, która po terapii trwa w abstynencji, do
poprzednich schematów funkcjonowania, myślenia, przeżywania. Pacjent
powinien rozpoznać sygnały ostrzegawcze i podjąć odpowiednie kroki
6
zaradcze
D. osoba uzależniona jest w nawrocie nawet, jeśli jest jeszcze na podstawowym
etapie terapii, wtedy, kiedy nie wykonuje zaleceń dla zdrowiejących
alkoholików
37.
Proces samoregulacji wiąże się z wysiłkiem człowieka podjętym w kierunku zmiany
własnych reakcji. Do podstawowych składników samoregulacji należą:
A. standardy, monitorowanie, siła woli
B. samoobserwacja, samokontrola, samodyscyplina
C. formułowanie celów, planowanie, działanie
D. uporczywość, rozpraszalność, próg reagowania
38.
Sytuacja, w której osoba nie jest w stanie zmienić swojego zachowania tak, aby
spełniało przyjęte przez nią standardy może oznaczać niedostateczną siłę woli. Przyczyną jej
osłabienia może być:
A. słabość jako cecha charakteru
B. wyczerpanie
C. nadmierna siła bodźca
D. wszystkie wymienione
39.
Alkohol zmniejsza możliwości poznawcze w odniesieniu do poznawania samego
siebie. U osoby pod wpływem alkoholu znacząco obniżona jest zdolność do adekwatnej
samooceny, porównania swojego zachowania z przyjętymi normami oraz przewidywania
konsekwencji. Opisywane deficyty wiążą się w procesie samoregulacji z:
A. zaburzeniami monitorowania
B. niewłaściwą samoobserwacją
C. zaburzeniami pamięci i uwagi
D. nadmierną generalizacją
40.
W integracyjnej psychoterapii uzależnienia od alkoholu najważniejsze czynniki
leczące to (I):
A. doświadczenie uczestnictwa w grupie, realizacja zmiany, poczucie więzi z
wybranymi osobami, zmiana schematu reagowania emocjonalnego, nabywanie
nowej wiedzy i umiejętności
B. ćwiczenie kontroli na bodźcami zewnętrznymi i wewnętrznymi, odmawianie
picia, utrzymywanie abstynencji
C. uczestniczenie w ruchu samopomocowym, ćwiczenie podmiotowości i
sprawczości swych działań, utrzymywanie abstynencji
D. poczucie więzi z wybranymi osobami, nabywanie nowej wiedzy i
umiejętności, podporządkowanie się regulaminowi, utrzymywanie abstynencji
41.
System intensywnych, ustrukturalizowanych, instrumentalnych
poznawczych mający na celu dostarczenie wiedzy o sprawach ważnych
psychoterapii to (I):
A. trening zmiany zachowań
oddziaływań
dla procesu
7
B. praca na grupie OPT
C. mikroedukacja
D. TAZA
42.
Do podstawowych zajęć w intensywnym (IPTU) etapie psychoterapii uzależnienia od
alkoholu nie należy (I):
A. TAZA (trening asertywnych zachowań abstynenckich)
B. TUSZ (treningi umiejętności służących zdrowieniu)
C. OPT (osobisty plan terapii)
D. GRO (grupa rozwoju osobistego)
43.
Podstawowymi celami i zadaniami etapu uznania własnego uzależnienia i
powstrzymania się od picia są (I):
A. nawiązanie kontaktu, diagnoza uzależnienia,
rozpoznanie problemów
życiowych i powiązanie ich z piciem, ukazanie korzyści z terapii
B. podjęcie abstynencji i rozbrojenie PMU, porządkowanie i uzdrawianie tych
obszarów gdzie tworzyły się mechanizmy
C. podążanie za pacjentem, rozpoznanie jego potrzeb i wewnętrznej motywacji do
zmiany, rozpoznawanie jego autodestrukcyjnych schematów działania
D. zrozumienie uzależnienia i zasad terapii; rozpoznanie i zrozumienie własnego
uzależnienia; uznanie bezsilności wobec alkoholu; radzenie sobie z głodem
alkoholowym
44.
Które z wymienionych celów terapii nie należą do podstawowych celów terapii osoby
uzależnionej:
A. zwiększenie zdolności do utrzymywania abstynencji oraz usuwanie zaburzeń
B. rozwiązywanie problemów osobistych i zwiększanie kompetencji życiowych
C. poprawa stanu zdrowia psychicznego poprzez rozwiązywanie problemów
emocjonalnych i rodzinnych ujawniających się po zaprzestaniu picia
D. odkrycie i przepracowanie źródeł zaburzeń osobowości
45.
(I):
Do pracy na etapie rozpoczynania procesu zmiany nie należy praca nad problemem
A. jak pobudzić zaangażowanie pacjenta w pracę terapeutyczną w oparciu o jego
cierpienie i destrukcję alkoholową jego życia
B. jak motywować pacjenta do systematycznego uczęszczania na terapię
C. jak uniknąć załamania się wczesnej abstynencji pod wpływem wstępnej
konfrontacji z sygnałami o destrukcji alkoholowej i perspektywą utraty
alkoholu
D. jak pacjent ma uznać własną bezsilność wobec alkoholu i moc do kierowania
swoim życiem
46.
Praca terapeutyczna obejmująca m.in. strategie związane ze zrozumieniem
uzależnienia i zasad terapii, zmianą tożsamości alkoholowej pacjenta, wycofywaniem się z
sytuacji wysokiego ryzyka, budową konstruktywnego środowiska osobistego, uruchamianiem
zmian osobistych jest charakterystyczny dla etapu (I):
8
A.
B.
C.
D.
47.
Do którego z etapów w procesie zmiany tożsamości alkoholika pasuje poniższy opis:
...w zasadzie to nie pije tak jak Kowalski i Kwiatkowski, oni to chlają wręcz jak smoki
wawelskie, hm... no ale jak posłuchałem Kiepskiego, to jakbym sam siebie widział ...!
No tak, ale jak sobie pomyślę, że miałbym do końca życia ani jednego piwka ... no nie
wiem?! Z drugiej strony tak można, Piekutowski nie pije już prawie 10 lat ...; (I)
A.
B.
C.
D.
48.
rozwijania umiejętności życiowych
uznawania własnego uzależnienia i powstrzymywania się od picia
rozpoczynania procesu zmiany
rozbrajania mechanizmów uzależnienia i zapobieganie nawrotom
zaprzeczanie
wahanie
rozważanie
potwierdzanie
Do którego z etapów w procesie zmiany tożsamości alkoholika pasuje poniższy opis:
... o mój boże! Boję się, że jednak jestem tym pie ... alkoholikiem. Ale się zeszmaciłem
... No, ale jak to się stało, że nie zauważyłem? Przecież zawsze sobie mówiłem że nie
chcę być jak ten mój p ... ojciec! No, ale z drugiej strony, to przez te ostatnie dwa lata
tak nawywijałem, że ojca na głowę pobiłem ... chociaż w tym jestem lepszy od tatuśka
... A tu jeszcze ten kurdupel, mój terapeuta rozlicza mnie z mitingów AA. Jak się
czułem jak się przedstawiałem ... Krzysiek Alkoholik ... no jak? Pod ziemię chciałem
się zapaść! (I)
A. potwierdzanie
B. rozważanie
C. wahanie
D. zaprzeczanie
49.
Które z wymienionych stwierdzeń odnośnie głodu alkoholowego jest nieprawdziwe
w świetle poznawczej koncepcji powstania i rozwoju uzależnienia:
A. głód jest instrumentalną konsekwencją pragnienia
B. na siłę głodu wpływa antycypacja konsekwencji, np. doznanej przyjemności
C. głód jest konsekwencją wypierania konfliktowych treści ze świadomości
D. pragnienie i głód mogą ulec zautomatyzowaniu i trwać niezależnie pomimo
próby tłumienia ich
50.
Czwarty krok Programu Dwunastu Kroków Anonimowych Alkoholików mówi o
obrachunku moralnym. Jego główną rolą jest (I):
A. zachęta do krytycznej analizy własnego życia z perspektywy moralnej i
zobaczenia własnych wad, błędów i złych uczynków, ale także zalet i
pozytywnych dokonań
B. zachętą do rozważań na temat własnej małości i nicości oraz potrzeby
przeprosin
C. zachętą do wyznania swoich grzechów i win, pokuty i rozwoju duchowego
D. zachętą do krytycznej analizy własnego życia z perspektywy moralnej i
zobaczenia własnych wad, błędów i złych uczynków
51.
Wg T. Gorskiego nawrót jest procesem przejawiającym się progresywnym wzorem
9
zachowania, który reaktywuje (I):
A. patologiczny wzorzec emocjonalny
B. patologiczny wzorzec myślenia
C. objawy choroby
D. niezdolność do samoograniczania się
52.
Dla których pacjentów procedury terapeutyczne oparte o Model Interwencji
Motywujących do Zmiany mogą być skutecznie:
A. dla pacjentów młodocianych uzależnionych od środków chemicznych
B. dla pacjentów z podwójną diagnozą
C. dla pacjentów nie uzależnionych, a pijących problemowo
D. dla pacjentów wobec których inne metody terapeutyczny są nieskuteczne
53.
Psychoterapia analityczna oparta na psychologii JA proponuje utworzenie głębokiego
związku z terapeutą, w którym uruchomiony zostanie proces przeniesienia umożliwiający
terapeutyczną regresję do wcześniejszych faz rozwojowych, a następnie poprzez
przepracowanie problemów emocjonalnych stworzenie warunków do powstania dojrzalej
formy JA, która pozwoli na skuteczne i samodzielne radzenie sobie z problemami życiowymi
bez alkoholu. Ten model terapii jest wobec osoby uzależnionej:
A. bardzo skuteczny, ale mało znany
B. bardzo skuteczny, ale bardzo trudny do praktycznego zastosowania
C. wcale nieskuteczny
D. mało skuteczny
54.
Jak P. Monti nazywa następujące umiejętności: przyjmowanie
i mówienie
komplementów, komunikowanie się niewerbalne, wyrażanie uczuć i uważne słuchanie,
asertywność, przyjmowanie i wyrażanie krytyki, odmawianie picia (I):
A. umiejętności intrapersonalne
B. umiejętności społeczne
C. umiejętności socjalne
D. umiejętności interpersonalne
55.
Za występowanie takich zjawisk jak: brak skutecznej samokontroli powstrzymującej
picie i powtarzające się niepowodzenia przy próbach zaprzestania picia, występowanie tzw.
głodu alkoholowego, postępujące samozniszczenie osoby uzależnionej i nasilające się jej
cierpienie, koncentracja życia wokół picia alkoholu, picie pomimo pojawiających się szkód,
głębokie uszkodzenie kontaktów społecznych pacjenta, odpowiedzialne są:
A. mechanizm nałogowego regulowania emocji
B. mechanizm iluzji i zaprzeczania
C. mechanizm dezintegracji Ja
D. wszystkie powyższe mechanizmy
56.
Pojawienie się tzw. „pragnień alkoholowych” oraz subiektywnego przymusu
zaspakajania tych pragnień jest wyjaśniane przez (I):
A. zmniejszenie ilości alkoholu w organizmie
B. mechanizm nałogowego regulowania uczuć
C. nałogowe schematy funkcjonowania osoby uzależnionej
10
D. mechanizm rozpraszania i rozdwajania „ja”
57.
Zaburzenia pracy umysłu, które obejmują selektywne spostrzeganie faktów
związanych z destrukcją alkoholową, fałszywe i irracjonalne przekonania i nieracjonalne
sposoby rozumowania, występowanie złudzeń dotyczących własnego życia charakteryzuje
(I):
A. formalne zaburzenia myślenia
B. niedojrzałe mechanizmy obronne
C. mechanizm iluzji i zaprzeczania
D. zaburzenia percepcji i uwagi
58.
Jakie zaburzenia psychiczne mogące aktywizować psychologiczne mechanizmy
uzależnienia obserwujemy najczęściej u osób uzależnionych?
A. zaburzenia depresyjne i lękowe
B. zaburzenia dysocjacyjne
C. formalne zaburzenia myślenia
D. zniekształcenia widzenia
59.
(I):
Praca nad rozbrajaniem psychologicznych mechanizmów uzależnień nie obejmuje
A.
B.
C.
D.
wykrywania nałogowych schematów umysłowych i emocjonalnych
porządkowania i przywracania zdrowego funkcjonowania w obszarze emocji
omawiania konfliktów wewnątrzpsychicznych
zwiększania kontroli poznawczej w obszarach funkcjonowania mechanizmów
60.
Pracując nad mechanizmem nałogowego regulowania uczuć we wczesnej fazie
psychoterapii uzależnień dążymy z pacjentem do (I):
A. odreagowania przykrych emocji
B. zwiększenia rozpoznawania i kontrolowania własnych uczuć przez pacjenta
C. głębokiej pracy nad sferą emocjonalną
D. potęgowania przeżywanych emocji i bezpośredniego, ekspresyjnego wyrażania
61.
Mechanizm iluzji i zaprzeczania występujący w uzależnieniu ochrania pacjenta przed:
A. skonfrontowaniem się z bezsensownością życia osobistego
B. nasileniem lęku i smutku związanego ze stratami życiowymi
C. świadomością faktów wskazujących na konieczność rezygnacji ze środka
psychoaktywnego uśmierzającego cierpienie
D. rozpoczęciem leczenia i zajęciem się swoim zdrowiem oraz poprawą kondycji
fizycznej
62.
Wzmacnianie konstruktywnych aspektów poczucia tożsamości, zwiększanie poczucia
sprawczości i kompetencji w osiąganiu celów życiowych, rozwijanie pozytywnego stosunku
do siebie jest związane z pracą nad:
A. odkrywaniem swojej tożsamości
B. osobowościowymi mechanizmami obronnymi
11
C. zdrowieniem i integracją „ja”
D. mechanizmem rozszczepiania „ja”
63.
Poszukiwanie informacji i uzyskiwanie orientacji, działania związane z obciążeniem
trudnymi sytuacjami, czynności związane z regulowaniem stanów emocjonalnych, szukanie
oparcia i pomocy na zewnątrz są związane z:
A. radzeniem sobie z głodem alkoholowym
B. pracą nad mechanizmem nałogowego regulowania uczuć
C. pracą nad mechanizmem rozpraszania i rozdwajania „ja”
D. radzeniem sobie ze stresem
64.
W opisanej przez Prochaska i DiClemente koncepcji różnych etapów gotowości do
zmiany zachowania nie występuje (I):
A. etap przygotowania
B. etap działania
C. etap utrwalania
D. etap weryfikacji
65.
Dla jakiego typu terapii typowe są sesje strukturalizowane według poniższego planu:
- Ustalenie planu sesji
- Ocena nastroju pacjenta
- Odwołanie się do poprzedniej sesji
- Dyskusja o planie sesji
- Dialog sokratejski
- Krótkie podsumowanie
- Zadania domowe
- Informacje zwrotne w trakcie sesji terapeutycznej
A. terapii poznawczej
B. terapii skoncentrowanej na rozwiązaniu
C. terapii strategiczno-strukturalnej
D. systemowej terapii par
66.
Jeżeli terapeuta uważnie słucha pacjenta i jest empatyczny, podkreśla dysonans
między celami klienta, jego wartościami a zachowaniem, unika sporów i konfrontacji oraz nie
przeciwstawia się oporowi pacjenta, wspiera jego optymistyczne widzenie sytuacji i wiarę w
siebie, stosuje w swojej interwencji (I):
A. podstawowe zasady rozmowy wspierającej
B. zaangażowanie i życzliwość
C. pięć zasad rozmowy motywującej
D. przekazanie pozytywnej wizji siebie
67.
Czy w intensywnej fazie terapii uzależnień, dokonując diagnozy problemowej,
badamy (I):
A. nieumiejętność zapobiegania nawrotom
12
B. braki w wiedzy na temat psychoterapii
C. zaburzenia tożsamości
D. mechanizmy obronne osobowości
68.
Pojawiająca się sytuacja stresowa może powodować nasilenie napięcia u osoby
uzależnionej, to prowadzi do uaktywnienia się mechanizmu nałogowego regulowania emocji,
osoba dąży wtedy za wszelką cenę do zlikwidowania stanu napięcia i uzyskania ulgi.
Zjawisko to leży u podłoża pojawienia się u osoby uzależnionej od alkoholu (I):
A. stanu odrętwienia
B. alkoholowego zespołu abstynencyjnego
C. głodu alkoholu
D. stanu przygnębienia i apatii
69.
Integracyjny model psychoterapii uzależnień J. Mellibrudy i Z. Sobolewskiej
Mellibrudy opiera się na podejściu (I):
A. behawioralno-poznawczym
B. humanistycznym
C. systemowym
D. strategiczno-strukturalnym
70.
Zwiększenie zdolności do: trwałego utrzymywania abstynencji, rozwiązywania
problemów osobistych, prowadzenia zdrowego i konstruktywnego stylu życia oraz leczenie
zaburzeń somatycznych i psychicznych to cele (I):
A. integracyjnej psychoterapii uzależnień
B. systemowej pomocy w obszarze społecznym
C. kompleksowej pomocy pacjentowi uzależnionemu w systemie ochrony
zdrowia
D. żadne z powyższych
71.
W pierwszej fazie terapii pacjenta uzależnionego zobowiązanego do leczenia
szczególną uwagę zwracamy na (I):
A. wzmacnianie motywacji do leczenia
B. problemy emocjonalne związane z sytuacją zobowiązania do leczenia
C. zmianę destrukcyjnych zachowań i postaw, które utrudniają terapię
D. wszystkie powyższe
72.
Która z cech nie predysponuje do patologicznego używania substancji (I):
A. słaba motywacja do kontroli zachowania
B. obniżona tolerancja frustracji
C. dojrzałość emocjonalna
D. poszukiwanie pobudzenia i impulsywność
73.
W diagnozie problemowej nałogowego używania komputerów i Internetu można
wyróżnić 3 fazy rozwoju nałogu (I):
13
A.
B.
C.
D.
koncentracji na komputerze, odstawienia komputera, powrotu do grania
zaangażowania, zastępowania, ucieczki
eksperymentowania, szkodliwego używania, uzależnienia
izolacji, rezygnacji z grona przyjaciół, uzależnienia
74.
W strategii pracy nad uznaniem bezsilności wobec alkoholu spotykamy się z tzw.
„paradoksem kontroli”. Polega on na tym, że (I):
A. terapeuta ucząc alkoholika o utracie przez niego kontroli nad piciem, oczekuje
od niego i uczy go kontrolowania swojej abstynencji
B. próby ratowania kontroli dają alkoholikowi impuls do przeżywania
samowystarczalności i niezależności, często pychy i fałszywego poczucia
mocy
C. paradoks kontroli to zjawisko, które występuje u alkoholików, którym udało
się kilkakrotnie powstrzymać dalsze picie i nie upili się
D. paradoks kontroli dotyczy tych alkoholików, którzy nieadekwatnie reagują na
swoje poczucie winy po nadużyciu alkoholu, wzmacniają swoją kontrolę, aby
nie dopuścić do kolejnej sytuacji utraty kontroli nad piciem
75.
W zapobieganiu nawrotom picia (Marlat, Gordon) są wyznaczone dwa podstawowe
cele: skuteczne przewidzenie i zapobieżenie wystąpieniu krótkiemu zapiciu oraz zapobieżenie
przekształceniu się zapicia w pełnoobjawowy i długotrwały nawrót.
W przypadku pacjentów MICA (Mental Ill Chemical Abuser) jest jeszcze jeden ważny cel,
jaki stawia się w zapobieganiu nawrotom:
A. zabezpieczenia miejsca do odizolowania od zagrożenia w przypadku wpadki
(krótkie hospitalizacje w celu zahamowania wydłużeniu się nawrotu)
B. nauczenie niepowtarzalnych dla niego zachowań i oceny ich skuteczności
C. szybkie skorzystanie z innego zestawu leków psychotropowych
D. nauczenie otoczenia społecznego szybkiego reagowania na możliwość
wystąpienia wpadki
76.
W opracowanym przez Custera modelu rozwoju patologicznego hazardu występują
charakterystyczne fazy:
A. eksperymentowania, szkodliwego grania, uzależnienia
B. zwycięstw, strat, desperacji, utraty nadziei
C. grania regularnego, marzeniowego planowania wygranej, rozczarowania
D. ekscytacji, defraudacji, pogrążenia
77.
Warunkiem koniecznym do powstania uzależnienia od alkoholu jest (I):
A. picie alkoholu w ilości większej niż normy ustalone dla picia ryzykownego
B. współwystępowanie czynników biologicznych i genetycznych oraz spożywanie
alkoholu niezależnie od norm ilościowych
C. współwystępowanie czynników społecznych i psychologicznych oraz
spożywanie alkoholu w ilości przekraczającej normy dla picia ryzykownego
D. współwystępowanie czynników biologicznych, psychologicznych
i
środowiskowych oraz spożywanie alkoholu bez określania jego ilości
14
78.
Biologicznymi czynnikami ryzyka uzależnienia od alkoholu są (I):
A. wysoki poziom tolerancji na alkohol, mała intensywność reakcji awersyjnej na
alkohol, duża intensywność euforyzującego działania alkoholu
B. grupa krwi, wysoki poziom tolerancji na alkohol, duża intensywność reakcji
awersyjnej
C. niski poziom tolerancji na alkohol, mała intensywność reakcji awersyjnej na
alkohol, duża intensywność euforyzującego działania alkoholu
D. grupa krwi, temperament, duża intensywność reakcji awersyjnej
79.
Występowanie u osoby pijącej tzw. „mocnej głowy” może (jako jeden z czynników
biologicznych) powodować:
A. zmniejszenie ryzyka uzależnienia niezależnie od tego, czy osoba pije w
towarzystwie, czy w samotności
B. zmniejszenie ryzyka uzależnienia, pod warunkiem, że osoba nie zacznie pić w
samotności
C. zwiększenie ryzyka uzależnienia niezależnie od tego, czy osoba pije w
towarzystwie czy w samotności
D. zwiększenie ryzyka uzależnienia tylko wtedy, gdy osoba zacznie pić w
samotności
80.
Działanie mechanizmu nałogowego regulowania uczuć polega na następujących
procesach (I):
A. wzrostu napięcia i pragnienia ulgi, uśmierzania przez alkohol przykrych
stanów emocjonalnych, zwiększania odporności na cierpienie, zwiększania
odporności na monotonię
B. wzrostu napięcia i pragnienia ulgi, uśmierzania przez alkohol przykrych
stanów emocjonalnych, obniżania się odporności na cierpienie, zmniejszania
tolerancji na monotonię
C. wzrostu napięcia i pragnienia ulgi, zwiększania przez alkohol przykrych
stanów emocjonalnych, zwiększania odporności na cierpienie, zmniejszania
odporności na monotonię
D. wzrostu napięcia i pragnienia ulgi, zwiększania przez alkohol przykrych
stanów emocjonalnych, zmniejszania odporności na cierpienie, zwiększania
odporności na monotonię
81.
Myślenie magiczno-życzeniowe występuje (I):
A. u dzieci oraz u osób dorosłych uzależnionych i nieuzależnionych
B. tylko u dzieci i osób uzależnionych
C. tylko u dzieci, osób uzależnionych i współuzależnionych
D. tylko u osób uzależnionych i współuzależnionych
82.
Nadużywanie alkoholu może powodować następujące zaburzenia funkcji
poznawczych:
A. uszkodzenie pamięci krótkoterminowej, zaburzenia osobowości, osłabianie
uwagi, myślenie obsesyjne o problemach
B. uszkodzenie pamięci, urojenia, upośledzenie myślenia abstrakcyjnego,
15
myślenie obsesyjne o problemach
C. uszkodzenia pamięci, osłabianie uwagi, upośledzenie myślenia abstrakcyjnego,
upośledzenie zdolności do rozwiązywania problemów
D. uszkodzenie pamięci, upośledzenie zdolności do rozwiązywania problemów,
zaburzenia osobowości, urojenia
83.
Podstawowe funkcje mechanizmu iluzji i zaprzeczeń to (I):
A. ułatwianie zapominania przykrych wspomnień z dzieciństwa, koloryzowanie
ich, podnoszenie poczucia własnej wartości
B. zaprzeczanie niewygodnym faktom, tworzenie urojeń i halucynacji po wypiciu
alkoholu, tworzenie przekonań umożliwiających dalsze picie
C. tworzenie destrukcyjnych schematów osobowościowych, łagodzenie złości i
innych przykrych stanów emocjonalnych, ułatwianie zapominania przykrych
wspomnień z dzieciństwa
D. tworzenie przekonań umożliwiających dalsze picie, usuwanie ze świadomości
niewygodnych informacji, doraźne chronienie poczucia własnej wartości
84.
Wypowiedź pacjenta uzależnionego: „W mojej sytuacji wypicie jest jedynym
możliwym wyjściem” jest (I):
A. odwracaniem uwagi
B. intelektualizowaniem
C. obwinianiem innych
D. racjonalizowaniem
85.
Wypowiedź pacjenta uzależnionego: „W porównaniu z problemem alkoholizmu w
USA problem ten w Polsce nie znajduje adekwatnego rozwiązania, nie wiem więc jaka
terapia i kiedy będzie dla mnie najbardziej adekwatna” jest (I):
A. odwracaniem uwagi
B. intelektualizowaniem
C. obwinianiem innych
D. racjonalizowaniem
86.
Wypowiedź pacjenta uzależnionego: „Może nie zrobiłem tego zadania ale spójrzcie na
Jana, który patrzy przez okno, jakby wszystko lekceważył” jest (I):
A. odwracaniem uwagi
B. intelektualizowaniem
C. obwinianiem innych
D. racjonalizowaniem
87.
Wypowiedź pacjenta uzależnionego: „Gdybym nie miał ojca alkoholika, to bym nie
pił” jest (I):
A.
odwracaniem uwagi
B.
intelektualizowaniem
16
C.
D.
88.
obwinianiem innych
racjonalizowaniem
„Nałogowa logika” to (I):
A. system obsesyjnych przekonań o zdradzie i szukanie jej dowodów występujące
u alkoholików z zespołem Otella
B. urojenia paranoidalne dotyczące przekonań o wrogim nastawieniu innych ludzi
C. system przekonań zwalniających z odpowiedzialności i działania w sprawie
własnych problemów
D. system autodestrukcyjnych schematów tworzący negatywny obraz siebie
89.
Szczególnie istotne zjawiska związane z piciem alkoholu przez osobę uzależnioną,
wywierające wpływ na funkcjonowanie struktury Ja to:
A. doświadczanie zmian stanu świadomości i tożsamości pod wpływem alkoholu
B. przeżywanie stanów euforii i złości pod wpływem alkoholu
C. palimpsesty i zaburzenia pamięci
D. traumy przeżyte w dzieciństwie w rodzinie alkoholowej
90.
(I):
Najważniejsze procesy funkcjonowania mechanizmu rozpraszania i rozdwajania Ja to
A.
polaryzacja obrazu Ja, tendencje autodestrukcyjne, utrata kontroli nad
emocjami
B.
tendencje autodestrukcyjne, konflikt między Ja idealnym a realnym, zacieranie
granic Ja
C.
wydrążanie Ja i poczucie pustki wewnętrznej, regulowanie emocji przy
pomocy alkoholu, dysonans poznawczy dotyczący obrazu Ja
D.
polaryzacja Ja, zacieranie granic Ja, wydrążanie Ja i poczucie pustki
wewnętrznej
91.
Najważniejsze dla funkcjonowania osoby uzależnionej skutki działania mechanizmu
rozpraszania i rozdwajania Ja to (I):
A.
picie alkoholu, powstanie alkoholowej wizji świata, nałogowe regulowanie
emocji
B.
biegunowy sprzeczny obraz Ja, nałogowa logika, osłabienie zdolności do
podejmowania i realizacji decyzji
C.
osłabienie zdolności do podejmowania i realizowania decyzji, biegunowy
sprzeczny obraz siebie, brak oparcia w sobie i we własnej hierarchii wartości
D.
brak oparcia w sobie i we własnej hierarchii wartości, biegunowy sprzeczny
obraz Ja, powstanie osobowości zależnej
92.
Polaryzacja Ja powstała w wyniku działania mechanizmu rozpraszania i rozdwajania
Ja dotyczy:
A.
Ja idealnego i Ja realnego, Ja silnego i Ja omnipotentnego, systemu dumy i
kontroli
B.
Ja złego i Ja dobrego, Ja słabego i Ja omnipotentnego, Ja bezwartościowego i
17
Ja atrakcyjnego
C.
systemu dumy i kontroli, Ja wartościowego i Ja atrakcyjnego, wewnętrznego
dziecka i rodzica
D.
Ja złego i Ja dobrego, Ja idealnego i Ja realnego, Okrutnego Krytyka
Wewnętrznego
93.
Zmiana stanu świadomości w postaci poczucia „odlotu” powoduje:
A.
powstawanie palimpsestów i urojeń
B.
doświadczenia mistyczne i przyczynia się do rozwoju osobistego
C.
zespół abstynencyjny po zaprzestaniu picia
D.
rozpraszanie granic struktury Ja
94.
Obraz Ja oraz samoocena u osoby uzależnionej, która w wyniku terapii zaprzestała
picia zależy przede wszystkim od (I):
A.
jej samopoczucia
B.
własnego działania
C.
oceny innych ludzi
D.
sukcesów życiowych lub ich braku
95.
Proces, który tworzy u osoby uzależnionej silne pragnienia alkoholowe i emocjonalną
izolację pacjenta od zewnętrznego świata to:
A.
głód alkoholowy
B.
mechanizm iluzji i zaprzeczania
C.
mechanizm nałogowego regulowania uczuć
D.
deficyt umiejętności radzenia sobie z napięciem emocjonalnym
96.
Proces, który podporządkowuje pracę umysłu pacjenta jego pragnieniom
alkoholowym i powoduje dezorientację uniemożliwiająca poszukiwanie konstruktywnych
rozwiązań to:
A.
deficyt umiejętności rozwiązywania problemów
B.
mechanizm iluzji i zaprzeczania
C.
system destrukcyjnych schematów poznawczych
D.
mechanizm nałogowego regulowania uczuć
97.
Proces, który uniemożliwia powstrzymanie picia i konstruktywne kierowanie własnym
postępowaniem to:
A.
deficyt samoobserwacji
B.
mechanizm nałogowego regulowania uczuć
C.
utrata kontroli nad piciem
D.
mechanizm rozpraszania i rozdwajania Ja
98.
(I):
Zachowanie pacjenta uzależnionego polegające na częstym kłóceniu się z żoną wynika
A.
tylko z nałogowego regulowania złości
18
B.
C.
D.
tylko z działania mechanizmu nałogowego regulowania uczuć
tylko z braku umiejętności komunikowania się
może wynikać ze wszystkich tych zjawisk
99.
Funkcjonowanie mechanizmu nałogowego regulowania uczuć polega na (I):
A.
przekształcaniu napięcia w pragnienie alkoholu, dążenie do szybkiego
osiągnięcia ulgi, obniżaniu tolerancji na monotonię, manipulowaniu stanami
emocjonalnymi
B.
powstawaniu głodu alkoholowego, nadwrażliwości na stres, negatywnym
obrazie siebie, powstawaniu stanów depresyjnych
C.
przekształcaniu napięcia w pragnienie alkoholu, utracie kontroli nad piciem i
życiem, dążenie do szybkiego osiągnięcia ulgi, powstawaniu „nałogowej logiki”
D.
obniżaniu tolerancji na monotonię, powstawaniu psychoz alkoholowych,
manipulowaniu emocjami, powstawaniu głodu alkoholowego
100.
Funkcjonowanie mechanizmu iluzji i zaprzeczania polega na (I):
A.
utrudnianiu rozpoznawania destrukcji alkoholowej, tworzeniu urojeń
dotyczących zdrady małżeńskiej, tworzeniu fałszywych i irracjonalnych przekonań,
tworzeniu przymusu picia
B.
utrudnianiu rozpoznawania destrukcji alkoholowej, tworzeniu złudnych
pozytywnych wizji życia z alkoholem, ograniczeniu zdolności do rozpoznawania
własnych stanów emocjonalnych, tworzeniu irracjonalnych przekonań i nałogowych
sposobów rozumowania
C.
tworzeniu fałszywych i irracjonalnych przekonań, tworzeniu „nałogowej
logiki”, powstawaniu osobowości zależnej, tworzeniu złudnych pozytywnych wizji
życia z alkoholem
D.
selektywnej percepcji faktów związanych z destrukcją alkoholową, tworzeniu
złudnych wyobrażeń dotyczących przeszłości i przyszłości, polaryzacji obrazu siebie i
braku zrozumienia siebie, utraty kontroli nad piciem
101.
Funkcjonowanie mechanizmu rozpraszania i rozdwajania Ja polega na (I):
A.
tworzeniu złudnych wyobrażeń dotyczących przeszłości, przyszłości i
teraźniejszości, polaryzacji obrazu Ja, trudności w realizacji decyzji
B.
ograniczeniu zdolności do rozpoznawania specyfiki własnych stanów
emocjonalnych, tworzeniu podwójnego obrazu Ja, dezintegracji struktury Ja
C.
uszkodzeniu zdolności do kierowania własnym postępowaniem, tworzeniu
biegunowych wersji Ja, zacieraniu granic Ja
D.
tworzeniu biegunowych wersji siebie, obniżaniu tolerancji na monotonię,
rozpraszaniu granic Ja
102.
Które z następujących twierdzeń jest prawdziwe:
A.
picie alkoholu może wywołać objawy depresyjne u każdego człowieka
B.
objawy depresyjne mogą być spowodowane tylko taką chorobą afektywną jaką
jest depresja
C.
objawy depresji są podstawową przyczyną uzależnienia
D.
depresja u osób uzależnionych jest skutkiem działania mechanizmu iluzji i
19
zaprzeczeń
103. Destrukcyjna orientacja życiowa jaka występuje u osób uzależnionych obejmuje
następujące zjawiska:
A.
tendencje autodestrukcyjne, myśli i próby samobójcze, mechanizm
rozpraszania i rozdwajania Ja
B.
destrukcję systemu wartości, mechanizm nałogowego regulowania uczuć,
objawy depresyjne
C.
destrukcyjne schematy relacji międzyludzkich, tendencje autodestrukcyjne,
destrukcja systemu wartości
D.
osobowość aspołeczną, mechanizm iluzji i zaprzeczania, zachowania
autodestrukcyjne
104.
Tendencje autodestrukcyjne występujące u osób uzależnionych od alkoholu są:
A.
skutkiem działania psychologicznych mechanizmów uzależnienia
B.
czynnikiem aktywizującym psychologiczne mechanizmy uzależnienia
C.
elementem mechanizmu nałogowego regulowania uczuć
D.
czynnikiem nie mającym wpływu na psychologiczne mechanizmy uzależnienia
105. Wrogość, agresywne nastawienia interpersonalne, wycofywanie, izolowanie się to
przykłady:
A.
deficytów umiejętności interpersonalnych
B.
cechy osobowości zależnej
C.
działania mechanizmu nałogowego regulowania uczuć
D.
destrukcyjnych schematów relacji interpersonalnych
106.
Najczęściej występujące u osób uzależnionych problemy emocjonalne to:
A.
choroby psychiczne, kłopoty wynikające z naruszenia prawa, poczucie winy i
wstydu
B.
nadmiarowa złość, poczucie winy i wstydu, lęk i smutek
C.
inne uzależnienia chemiczne, agresywne zachowania, poczucie winy i wstydu
D.
dwubiegunowy obraz Ja, traumy z dzieciństwa, osobowość aspołeczna
107.
Nieumiejętność komunikowania się to przykład (I):
A.
deficytu umiejętności zadaniowych
B.
problemów emocjonalnych
C.
działania mechanizmu iluzji i zaprzeczania
D.
deficytu umiejętności interpersonalnych
108.
Nieumiejętność samoobserwacji i rozumienia swoich uczuć to przykład (I):
A.
tendencji autodestrukcyjnej
B.
utraty kontroli nad swoim życiem
C.
deficytu umiejętności intrapersonalnych
D.
deficytu umiejętności asertywnych
20
109. Najważniejsze czynniki środowiskowe aktywizujące psychologiczne mechanizmy
uzależnienia to (I):
A.
sytuacje podwyższonego ryzyka, trwałe uszkodzenia ważnych relacji
społecznych, negatywne konsekwencje społeczne picia
B.
sytuacje podwyższonego ryzyka, problemy emocjonalne, środowisko osób
pijących
C.
destrukcyjne schematy relacji międzyludzkich, osobowość aspołeczna,
negatywne konsekwencje społeczne picia
D.
destrukcyjne schematy osobowościowe, destrukcja systemu wartości, problemy
związane z naruszaniem prawa
Istota pragnienia alkoholu po okresie długiej abstynencji to (I):
A.
obniżenie się poziomu alkoholu we krwi lub jego brak i potrzeba organizmu
aby uzupełnić ten brak
B.
wypadkowa zapotrzebowania organizmu na skutki działania alkoholu na
metabolizm i psychicznych pozytywnych oczekiwań wobec alkoholu
C.
wypadkowa działania pozytywnych oczekiwań wobec efektów picia i
transformacji przykrych stanów emocjonalnych w pragnienie alkoholu
D.
potrzeba poradzenia sobie z problemami emocjonalnymi i brak umiejętności
intrapersonalnych
111. Podstawowe doznania emocjonalne leżące u podłoża przeżywania głodu
alkoholowego to:
A.
smutek, apatia
B.
lęk i objawy depresyjne
C.
złość i rozpacz
D.
ból i lęk
110.
112.
Utrata kontroli nad piciem jest przejawem:
A.
zaburzenia procesu obronnej samoregulacji
B.
uszkodzeń metabolizmu przez alkohol
C.
systemu dumy i kontroli
D.
deficytu umiejętności asertywnych
113. Wg R. Baummeistera proces załamywania się zdolności do samokontroli u osób
uzależnionych obejmuje:
A.
mechanizm iluzji i zaprzeczeń, nieprawidłowo ukierunkowaną regulację
zachowań, efekt „śnieżnej kuli”, głód alkoholowy
B.
wadliwe monitorowanie zachowania, wyczerpanie siły osobistej,
nieprawidłowo ukierunkowaną regulację, dysfunkcjonalne standardy osobiste
dotyczące picia
C.
system dumy i kontroli, wyczerpanie siły osobistej, stereotypy i mity dotyczące
picia alkoholu, efekt „śnieżnej kuli”
D.
dysfunkcjonalne standardy osobiste dotyczące picia, osłabioną siłę ego,
poczucie niższej wartości, brak umiejętności asertywnych
21
114. Niezdolność sprawowania skutecznej kontroli nad piciem przez osobę uzależnioną jest
spowodowana przede wszystkim (I):
A.
działaniem mechanizmu iluzji i zaprzeczeń
B.
uszkodzeniami organicznymi centralnego układu nerwowego
C.
deficytami umiejętności odmawiania picia
D.
działaniem wszystkich trzech mechanizmów uzależnienia
115.
Mechanizm iluzji i zaprzeczania i mechanizmy obronne w nerwicy są:
A.
zupełnie różnymi zjawiskami i nie można ich ze sobą porównywać pod
żadnym względem
B.
są takie same, różnią się tylko metodami terapeutycznymi, którymi można na
nie oddziaływać
C.
wywodzą się z mechanizmów zaradczych i obejmują podobne czynności
psychiczne, chociaż też znacząco się różnią
D.
oba zjawiska bronią osobę przed uświadomieniem sobie wewnętrznych
konfliktów a pod wszystkimi innymi aspektami bardzo się różnią
116. Różnice między psychologicznymi mechanizmami uzależnienia a mechanizmami
zaburzeń nerwicowych obejmują:
A.
genezę, cel działania, sposób regulacji emocji, treść zniekształceń
poznawczych
B.
genezę, rodzaje czynności poznawczych zniekształcających rozumienie,
zaburzenia osobowości,
C.
sposób regulacji emocji, cel działania, poziom umiejętności intra- i
interpersonalnych
D.
treść zniekształceń poznawczych, genezę, poziom integracji struktury Ja
117.
Podstawowe cele terapii osób uzależnionych w lecznictwie odwykowym to (I):
A.
zwiększenie zdolności do utrzymywania trwałej abstynencji, leczenie chorób
somatycznych będących skutkiem nadużywania alkoholu, psychoterapia DDA
B.
zwiększenie zdolności do utrzymywania trwałej abstynencji, zwiększenie
zdolności do rozwiązywania problemów osobistych, zwiększenie zdolności do
prowadzenia zdrowego życia
C.
zwiększenie zdolności do utrzymywania trwałej abstynencji, współpraca z
ruchem abstynenckim i AA, zwiększenie zdolności do prowadzenia zdrowego życia
D.
zwiększenie zdolności do utrzymywania trwałej abstynencji, nauczenie
zachowań asertywnych, współpraca z AA
118. W integracyjnej psychoterapii uzależnień odnosimy się do programu 12 Kroków AA
w (I):
A.
w całej pracy terapeutycznej nad wszystkimi tematami i problemami osób
uzależnionych
B.
w pracy nad rozbrajaniem mechanizmu iluzji i zaprzeczania
C.
w pracy nad uznaniem bezsilności wobec alkoholu
D.
w integracyjnej psychoterapii uzależnień nie robimy żadnych odniesień do
programu 12.Kroków AA, ponieważ jest to ruch samopomocowy
22
119.
Najważniejsze kierunki pracy nad uznaniem bezsilności wobec alkoholu to (I):
A.
przekonanie się o utracie kontroli nad piciem, paradoksalna zmiana w poczuciu
mocy osobistej, zwiększanie zdolności do korzystania z pomocy
B.
zwiększenie motywacji do udziału w ruchu AA, przekonanie o utracie kontroli
nad piciem, rozpoznawanie szkód
C.
przeżycie poczucia bezsilności, uznanie braku kontroli nad swoim życiem,
zaprzestanie snucia nierealnych marzeń na temat swojego dalszego życia
D.
przekonanie o utracie kontroli nad piciem, nauka radzenia sobie z głodem
alkoholowym, zmiana stereotypów i mitów na temat alkoholu
120. Która z wymienionych ustaw (w art. 50) zobowiązuje również terapeutów uzależnień
do zachowywania tajemnicy zawodowej (I)?
A. Ustawa z dnia 19.08.1994r (Dz. U. Nr 111, poz. 535) o ochronie zdrowia
psychicznego
B. Ustawa z dnia 26.101982 r. (Dz. U. Nr 147, poz. 1231) o wychowaniu w
trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
C. Ustawa z dnia 31.08.1991 r. (DZ. U. Nr 176, poz. 1450) o dokumentacji
medycznej w zakładach opieki zdrowotnej
D. Ustawa z dnia 30.11.2008 r. (DZ. U. Nr 151, poz. 321) o zawodach medycznych
121. Zgodnie z art. 50 omawianej ustawy tajemnica zawodowa dotyczy terapeutów
uzależnień jak i wszystkich mających do czynienia z leczeniem odwykowym (pozostały
personel także). Komu można przekazać informacje o pacjencie oraz treść jego wypowiedzi
(I)?
A. nikomu
B. lekarzowi sprawującemu opiekę nad pacjentem oraz pracownikowi opieki
społecznej (w zakresie jej niezbędnym)
C. wymienionym w punkcie b i d
A. służbom ochrony państwa (w zakresie jej niezbędnym)
122. Zgodnie z art. 50 omawianej ustawy tajemnica zawodowa dotyczy terapeutów
uzależnień jak i wszystkich mających do czynienia z leczeniem odwykowym (pozostały
personel także). W związku z tym nie mogą te osoby być przesłuchiwane w charakterze
świadka na okoliczność popełnienia przez pacjenta czynu zabronionego pod groźba kary (art.
52); (I):
A. jest to fałsz, takie wiadomości jak molestowanie nieletnich, morderstwo terapeuta
musi ujawnić służbom ochrony państwa
B. terapeuta nigdy i w żadnych okolicznościach nie ma prawa ujawnić przestępstwa,
o którym dowiedział się w trakcie terapii
C. terapeuta nie ma prawa mówić, chyba, że Sąd lub Prokurator zwolni go z
tajemnicy zawodowej
D. może ujawnić fakty z popełnionego przez pacjenta czynu, jeśli zapewni mu to
zwolnienie z kary (w interesie pacjenta)
23
123. Zgodnie z art. 50 omawianej ustawy tajemnica zawodowa dotyczy terapeutów
uzależnień jak i wszystkich mających do czynienia z leczeniem odwykowym (pozostały
personel także). Okoliczność popełnienia przez pacjenta czynu zabronionego pod groźbą
kary powinna, zgodnie z art. 51 omawianej ustawy, zostać wpisana przynajmniej do
dokumentacji medycznej. Czy to prawda (I)?
A. to fałsz, terapeuta nigdy i w żadnych okolicznościach nie ma prawa ujawnić
przestępstwa, o którym dowiedział się w trakcie terapii zapisując to w
dokumentacji medycznej
B. to prawda. Dokumentacja podlega ustawie o ochronie danych osobowych
C. tak prawda, ale tylko za zgodą samego pacjenta lub opiekuna prawnego
D. nie, o ile pacjent sam na to nie wyraża zgody
124. Pacjent zobowiązany przez Sąd Rodzinny do leczenia odwykowego w momencie
stawienia się / dowiezienia do placówki powinien (I):
A. powinien wyrazić zgodę na leczenie, ponieważ nie jest ubezwłasnowolniony
B. zgodę na leczenie w szpitalu podpisuje kurator sądowy, mający nadzór nad jego
leczeniem
C. wyrażanie zgody na leczenie i zabiegi dotyczy pacjentów oddziałów zabiegowych
w momencie poddawania ich zabiegom operacyjnym
D. orzeczenie Sądu jest równoznaczne z wyrażeniem przez pacjenta zgody, do historii
choroby wpisuje się numer akt sprawy
125. Kiedy pacjent zobowiązany przez Sąd do leczenia odwykowego w trybie
stacjonarnym oddali się samowolnie z placówki to (I):
A. należy wpisać go na czarną listę i więcej już nie przyjmować, ponieważ koszty
jego leczenia są zbyt wysokie
B. przyjąć ponownie tyle razy ile jest niezbędne do ukończenia programu, zmiany
postanowienia, czy ustania obowiązku
C. odmówić kolejnego przyjęcia do placówki
D. powiadomić Policje i podjąć czynności poszukiwawcze, ponieważ placówka
odpowiada za jego bezpieczeństwo i zdrowie przez wyznaczony prawnie okres
pobytu
126. Zgodnie z § 13 ust. 2 załącznika do rozporządzenia MZiOS z dn. 06.05.1983r w
sprawie regulaminów stacjonarnych zakładów lecznictwa odwykowego i domów pomocy
społecznej dla osób uzależnionych od alkoholu, pacjenci wobec których Sąd orzekł
obowiązek poddania się leczeniu w momencie naruszenia regulaminu (I):
A. pozostają w placówce, ponieważ nie można ich wypisać dyscyplinarnie
B. są wypisywani dyscyplinarnie tak samo jak pacjenci dobrowolni
C. są przenoszeni dyscyplinarnie na zamknięty oddział psychiatryczny o wzmożonym
dozorze
D. są wypisywani dyscyplinarnie z koniecznością powiadomienia odpowiedniego
Sądu Rodzinnego
127.
O czym mówi art. 72 Kodeksu Karnego w sprawie osób uzależnionych (I)?
A. dotyczy tzw. detencji, czyli leczenia odwykowego w warunkach stacjonarnych
24
osób które mają wyrok za przestępstwo popełnione pod wpływem alkoholu
B. dotyczy dobrowolnego poddania się karze przez osobę uzależnioną od alkoholu za
naruszenie prawa pod wpływem alkoholu
C. dotyczy ustanowienia dozoru nad osobą uzależnioną od alkoholu, która została
skazana za naruszenie prawa pod wpływem alkoholu
D. zawieszając wykonanie kary Sąd zobowiązuje skazanego do poddania się leczeniu,
w szczególności odwykowemu lub rehabilitacyjnemu
128. Kodeks Karny w § 16 art. 115 stwierdza, że stan nietrzeźwości w rozumieniu Kodeksu
zachodzi wtedy gdy (I):
A. zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,2‰ albo prowadzi do stężenia
przekraczającego te wartości
B. zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,05‰ albo prowadzi do stężenia
przekraczającego te wartości
C. zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5‰ albo prowadzi do stężenia
przekraczającego te wartości
D. zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,8‰ albo prowadzi do stężenia
przekraczającego te wartości
129. Odpowiedzialność karna za przestępstwa popełnione pod wpływem alkoholu według
obowiązującego KK - DZ.U. z 02.08.1997 r. (I):
A. jest całkowicie zniesiona zgodnie z art. 31 § 3
B. jest częściowo zniesiona zgodnie z art. 31 § 3
C. jest zniesiona warunkowo, o ile sprawca podda się leczeniu odwykowemu
zgodnie z art. 31 § 3
D. nie ma żadnego zniesienia i złagodzenia kary dla sprawców, którzy wprawią się w
stan nietrzeźwości zgodnie z art. 31 § 3
130. Na podstawie jakich przepisów prawnych osoba uzależniona od alkoholu może zostać
umieszczona w szpitalu psychiatrycznym wbrew woli (I)?
A. Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz. U. Nr 86, poz. 732) o przeciwdziałaniu
przemocy w rodzinie
B. Ustawa z dnia 26.10. 1982 r. (Dz. U. Nr 147, poz. 1231 art. 24) o wychowaniu w
trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
C. Ustawa z dnia 19.08.1994r (Dz. U. Nr 111, poz. 535 art. 23, 24, 29) o ochronie
zdrowia psychicznego
D. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, art. 96)
131. W stosunku do nieletnich można zastosować przymusowe leczenie uzależnienia i
rehabilitację na podstawie art. 30 (I):
A. dotyczy to jedynie osób nieletnich uzależnionych od narkotyków na podstawie
Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii
B. dotyczy to jedynie osób nieletnich uzależnionych od alkoholu na podstawie
Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
C. dotyczy to jedynie osób nieletnich uzależnionych od narkotyków na podstawie
Ustawy o postępowaniu wobec nieletnich
25
D. dotyczy to zarówno nieletnich uzależnionych od alkoholu jak i narkotyków na
podstawie Ustawy o postępowaniu wobec nieletnich
132. Jeżeli członek GKRPA, pedagog szkolny, pracownik socjalny poweźmie informacje o
złej sytuacji dziecka w rodzinie powinien na podstawie art. 572§ 1 i 2 k.p.c. oraz art. 160 § 1
k.k. (I):
A. zawiadomić Prokuraturę
B. powiadomić Policję
C. powiadomić Sąd Rodzinny
D. powiadomić terenowego Rzecznika Praw Dziecka
133. W jakiej sytuacji grozi oskarżenie o kidnaping (art. 211 k.k.) kiedy zdarza się np. taka
sytuacja (I):
Justynka ma już 12 lat, podczas rozmowy z pedagogiem szkolnym o swoich
trudnościach w nauce ujawniła, że w domu jest alkoholizm i przemoc. Ponad to była
kilkakrotnie molestowana przez pijanego ojca. Ojciec wczoraj zaczął pić i dzisiaj
Justynka boi się wrócić do domu.
A. kiedy pedagog weźmie dziecko do swojego domu bez powiadomienia sądu
rodzinnego (sędziego dyżurnego)
B. kiedy zawiezie dziecko do pogotowia opiekuńczego bez powiadomienia sądu
rodzinnego (sędziego dyżurnego)
C. kiedy komisyjnie (wraz z pracownikiem socjalnym i dzielnicowym) wejdzie do
mieszkania i powiadomi rodziców, że zabiera dziecko do rodziny zastępczej
D. w każdej wymienionej w punkcie a, b, c
134. Czy w polskim prawodawstwie zapewniona jest ochrona ofiarom przemocy domowej
np. czy sąd może zarządzić, zasądzić zakaz zbliżania się sprawcy do swoich ofiar (I)?
A. nie ma takiej możliwości, jest to działanie z filmów amerykańskich
B. jest możliwe jedynie aresztowanie sprawcy na czas postępowania
C. jest taka możliwość, aby zastosować taki zakaz jako środek zapobiegawczy lub
probacyjny
D. jest to możliwe, nawet do 5 lat, jedynie po skazaniu sprawcy jako środek
probacyjny
135. W ramach przeciwdziałania przemocy w rodzinie stosowane są procedury tzw.
Niebieskich Kart. Zaznacz odpowiedź, która odnosi się do nieistniejącej procedury (I):
A. Niebieska Karta dla Policji
B. Niebieska Karta dla lekarzy pediatrów i karta Niebieski Miś
C. Niebieska Karta dla GKRPA i OPS
D. Niebieska Karta dla Pracodawców i Urzędników Państwowych
136. Zgodnie z zapisami ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu
alkoholizmowi, członkowie rodziny osoby uzależnionej od alkoholu, dotknięci następstwami
26
nadużywania alkoholu przez osobę uzależnioną, uzyskują w publicznych zakładach opieki
zdrowotnej świadczenia zdrowotne, w zakresie terapii i rehabilitacji współuzależnienia oraz
profilaktyki (I):
A. za świadczenia te od wymienionych osób nie pobiera się opłat
B. za świadczenia te od wymienionych osób pobiera się opłaty
C. za świadczenia te od wymienionych osób zakład leczniczy może pobierać opłaty
D. za świadczenia te od wymienionych osób pobiera się opłaty, jeżeli nie są
ubezpieczone
137. Zgodnie z zapisami Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu
alkoholizmowi, osoby które w związku z nadużywaniem alkoholu powodują rozkład życia
rodzinnego, demoralizację małoletnich, uchylają się od pracy albo systematycznie zakłócają
spokój i porządek publiczny (I):
A. kieruje się na przymusowe leczenie odwykowe
B. kieruje się do Ośrodka Pomocy Społecznej celem uzyskania pomocy
terapeutycznej potrzebnej do zatrzymania nadużywania alkoholu
C. kieruje się na badanie biegłego w celu wydania opinii w przedmiocie uzależnienia
od alkoholu i wskazania rodzaju zakładu leczniczego
D. kieruje się do Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych
138. Kto i w którym roku znacząco wpłynął na naukowe podbudowanie zakazu picia
alkoholu i przyczynił się do uznania alkoholików za osoby chore (I)?
A. Bob Smith i Bill Wilson 1933
B. T. Gorski 1952
C. E.M. Jellinek 1942
D. R. Cloninger 1954
139. Stan nietrzeźwości zachodzi gdy zawartość alkoholu w organizmie prowadzi do
stężenia alkoholu we krwi (określonego ustawą „O Wychowaniu w trzeźwości i
przeciwdziałaniu alkoholizmowi z 1982 r.” ); (I):
A. powyżej 0,2 ‰
B. powyżej 0,5 ‰
C. powyżej 0,8 ‰
D. powyżej 1‰
140.
Psychoterapia współuzależnienia jest potrzebna dla (I):
A. każdego dorosłego członka rodziny alkoholowej
B. tylko osobom, które mieszkają z osobą uzależnioną, która jest też sprawcą
przemocy
C. osobom, które w destrukcyjny sposób przystosowały się do patologicznej sytuacji
w związku z osobą uzależnioną
D. tylko tym partnerom osób uzależnionych, którzy pochodzą z rodzin alkoholowych
i mają z tego powodu problemy emocjonalne
141.
Wg T. L. Cermaka współuzależnienie jest:
A. przejawem osobowości zależnej
27
B. chorobą powstającą w wyniku życia z alkoholikiem i powodującą podobne objawy
jak u osób uzależnionych
C. zaburzeniem emocjonalnym podobnym do nerwicy lękowej
D. specyficznym zaburzeniem osobowości
142. Prawidłowa kolejność korzystania z psychoterapii w przypadku żony alkoholika, która
sama jest uzależniona od leków a także jest DDA , to (I):
A. 1. psychoterapia uzależnienia, 2. psychoterapia DDA, 3. psychoterapia
współuzależnienia
B. kolejność nie ma znaczenia, byle trafiła do dobrego psychoterapeuty
C. 1. psychoterapia DDA, 2. psychoterapia współuzależnienia, 3. pychoterapia
współuzależnienia
D. 1. psychoterapia uzależnienia, 2. psychoterapia współuzależnienia, 3.
psychoterapia DDA
143. W rozumieniu współuzależnienia jako adaptacji do patologicznej sytuacji w związku,
istotą współuzależnienia jest (I):
A.nadmiarowe przeżywanie przykrych uczuć: złości, lęku, poczucia winy, poczucia
niższej wartości
B. utrwalony sposób przystosowania do długotrwałego stresującego związku
C. odtworzenie patologicznych wzorów relacji z rodziny pierwotnej
D. posiadanie określonych cech osobowości, jak nadodpowiedzialność,
nadopiekuńczość, skłonność do nadkontroli
144. Którą z przedstawionych niżej żon alkoholików można zakwalifikować do
podstawowego programu psychoterapii współuzależnienia (I) :
A. X. była przed laty ofiarą przemocy ze strony męża, udało jej się zatrzymać
przemoc ze strony męża ale mąż nie podjął leczenia i nadal pije
B. Y. rozwiodła się 5 lat temu z mężem alkoholikiem ale nie może uwolnić się od
ustawicznego wspominania męża i przeżywa stany lękowe
C. Z. jest uzależniona od leków ale twierdzi, że używa je wyłącznie po to, by
wytrzymać w małżeństwie z pijącym mężem
D. W. jest aktualnie ofiarą przemocy fizycznej ze strony pijącego męża ale wierzy, że
mąż ją kocha i jak przestanie pić, to się zmieni
145.
W rozumieniu współuzależnienia jako adaptacji do patologicznej sytuacji w związku
rozpoznajemy współuzależnienie (I):
A. u każdej osoby, która jest w aktualnym małżeństwie z alkoholikiem dłużej niż 2
lata
B. tylko u osoby, która jest obecnie w związku z osobą uzależnioną, która jest też
sprawcą przemocy
C. tylko u osoby, która jest obecnie w związku z osobą uzależnioną i ma destrukcyjny
sposób przystosowania się do tego układu
D. także u osoby, która od lat nie żyje w związku z alkoholikiem ale nadal cierpi na
zaburzenia emocjonalne
28
146.
W pierwszym etapie podstawowej fazy integracyjnej psychoterapii współuzależnienia
zasadniczym kierunkiem pracy jest (I):
A. zatrzymanie przemocy
B. praca nad zdobywaniem orientacji w aktualnej sytuacji życiowej pacjentki
C. praca nad odreagowaniem przykrych emocji
D. wgląd dotyczący relacji z ojcem i matką
147.
W drugim etapie podstawowej fazy integracyjnej psychoterapii współuzależnienia
zasadniczym kierunkiem pracy jest:
A. zmiana destrukcyjnych zachowań
B. praca nad poczuciem krzywdy i niższej wartości
C. praca nad zmianą autodestrukcyjnych schematów osobowościowych
D. przygotowanie pacjentki do rozstania się z partnerem, który nie chce się leczyć
148.
W trzecim etapie psychoterapii współuzależnienia (w pierwszym fazy pogłębionej)
zasadniczym kierunkiem pracy jest (I):
A. przepracowanie traum z dzieciństwa
B. przepracowanie relacji z pijącym rodzicem
C. praca nad uzyskaniem lepszego kontaktu z dziećmi
D. praca nad zmianą przekonań utrwalających współuzależnienie
149. W czwartym etapie psychoterapii współuzależnienia (w drugim fazy pogłębionej)
zasadniczym kierunkiem pracy jest:
A. praca nad podjęciem przez pacjentkę decyzji o pozostaniu w związku lub odejściu
B. nauka zachowań asertywnych
C. praca nad zdobywaniem orientacji w sytuacji życiowej pacjentki
D. praca nad destrukcyjnymi schematami osobowościowymi pacjentki
150. W integracyjnej psychoterapii współuzależnienia w pracy nad zmianą destrukcyjnych
przekonań korzysta się głównie z procedur i technik:
A. psychoterapii behawioralnej
B. psychoterapii systemowej
C. psychoterapii poznawczej
D. psychoterapii Gestalt
151. W programie edukacyjnym dla osób współuzależnionych przede wszystkim powinno
się znaleźć (I):
A. szeroka wiedza na temat objawów i mechanizmów uzależnienia od alkoholu
B. wiedza na temat przeniesienia i przeciw przeniesienia
C. porady jak wychowywać dzieci w rodzinie alkoholowej
D. wiedza o szkodliwych sposobach adaptacji w relacjach z uzależnionym partnerem
29
152. Przekonanie „Tak naprawdę to mąż mnie kocha i w końcu opamięta się i przestanie
pić” pełni funkcję (I):
A. uspokajania i pocieszania siebie
B. podtrzymywania irracjonalnej nadziei na cudowną zmianę sytuacji
C. utrudniania szukania pomocy poza rodziną
D. wzmacniania poczucia własnej wartości
153. Praca nad zmianą destrukcyjnych przekonań w integracyjnej psychoterapii
współuzależnienia odbywa się przy pomocy:
A. swobodnej rozmowy i podążania za pacjentem aż sam odkryje, że jego
przekonanie jest błędne
B. pracy nad wglądem
C. perswazji i uczenia afirmacji w celu przyjęcia pozytywnego przekonania
D. sprawdzania racjonalności i funkcji destrukcyjnych zachowań oraz procedury
szukania dowodów
154. Praca nad emocjami w pierwszym etapie integracyjnej psychoterapii
współuzależnienia polega na (I):
A. stwarzaniu okazji do odreagowania silnych negatywnych emocji
B. przepracowywaniu traum z dzieciństwa
C. oswajaniu i uznaniu prawa do własnych emocji oraz doświadczaniu wsparcia
D. poznawczej analizie własnych stanów emocjonalnych
155. W pracy nad zmianą zachowań w interakcyjnej terapii współuzależnienia pacjenci
pracują nad (I):
A. rozpoznawaniem destrukcyjnych zachowań pijącego partnera oraz własnych
B. tylko nad rozpoznaniem destrukcyjnych zachowań pijącego partnera
C. tylko nad rozpoznaniem własnych destrukcyjnych zachowań
D. rozpoznawaniem szkodliwych zachowań wyniesionych z własnej pierwotnej
rodziny dysfunkcjonalnej
156.
Uczenie nowych zachowań w integracyjnej psychoterapii współuzależnienia to (I):
A. wymiana doświadczeń między pacjentami współuzależnionymi na temat radzenia
sobie w związku z pijącym partnerem
B. udzielanie wskazówek przez terapeutę jakie zachowanie pacjentki jest najbardziej
konstruktywne w konkretnej sytuacji
C. trenowanie nowych umiejętności takich jak np. zachowania asertywne
D. trening interpersonalny
157. Najważniejsze kierunki w pracy z osobami współuzależnionymi nad zmianą sztywnej
wizji „życia z partnerem za wszelką cenę” to:
A. zrozumienie utrwalonych schematów powstałych w relacji z matką w rodzinie
alkoholowej
30
B. praca nad poczuciem winy, krzywdy, niższej wartości i rozwojem osobistym
C. rozpoznanie niezaspokojonych potrzeb, zmiana destrukcyjnych przekonań
dotyczących siebie i swojego życia oraz poszukiwanie nowych celów życiowych
D. edukacja na temat funkcjonowania rodziny, zaspokajania swoich potrzeb i
komunikacji w związku
158.
To czy żony pijących alkoholików współuzależnią się zależy od (I):
A. czasu - „każda żona alkoholika po pewnym czasie się współuzależni”
B. czynników sytuacyjnych w rodzinie, czynników osobowościowych tych osób oraz
zmian jakie zaszły w ich psychice pod wpływem długotrwałego stresu
C. od tego czy potrafią zatrzymać przemoc ze strony pijącego męża
D. od typu ich osobowości i wzorów relacji małżeńskich w rodzinie pierwotnej
159. Rozumienie współuzależnienia jako „pułapki psychologicznej” wg J. Mellibrudy
oznacza (I):
A. takie funkcjonowanie osoby współuzależnionej, że nie potrafi rozwieść się z
pijącym mężem ani w inny sposób się od niego zdystansować
B. takie funkcjonowanie osoby współuzależnionej, że większość jej działań utrudnia
wprowadzanie korzystnych zmian w związku i pogorsza własny stan
C. takie funkcjonowanie osoby współuzależnionej, że koncentruje się na sobie i nie
potrafi obiektywnie ocenić sytuacji w związku
D. zaburzenia emocjonalne i osobowość zależną
160.
(I):
W rozumieniu adaptacyjnym współuzależnienia współuzależnić może się osoba, która
A. weszła w związek o charakterze symbiotycznym, w którym istnieje bardzo duża
zależność emocjonalna
B. pochodzi z rodziny, w której matka była współuzależniona i obowiązywał model
patriarchalny
C. jest dorosła i jest w związku z osobą, która wprowadza destrukcję w związek
D. każda osoba, niezależnie od wieku, która żyje w rodzinie alkoholowej
161. W adaptacyjnym rozumieniu współuzależnienia współuzależnienie zależy od
następujących grup czynników (I):
A. 1. materialnych, 2. zdrowotnych, 3. duchowych
B. 1. wzorów z rodziny pierwotnej, 2. własnych uzależnień, 3. typu osobowości
C. 1. sytuacyjnych, 2. wyposażenia osobistego, 3. rodzaju zmian w psychologicznym
funkcjonowaniu w czasie trwania związku
D. 1. przemocy w rodzinie, 2. możliwości uzyskania pomocy z zewnątrz, 3. bytowych
162. W adaptacyjnym rozumieniu współuzależnienia powstaniu współuzależnienia
sprzyjają następujące zmiany w funkcjonowaniu psychologicznym:
31
A. urojenia , zespół paranoidalny, ataki lęku , podejrzenia zdrady przez partnera
B. mechanizm iluzji i zaprzeczeń, mechanizm nałogowego regulowania uczuć,
mechanizm rozpraszania i rozdwajania ja
C. osobowość narcystyczna, niekontrolowane wybuchy złości , oczekiwanie opieki i
uznania
D. myślenie magiczne, zmiany nastroju, uzależnianie poczucia własnej wartości i
sensu życia od wpływu na partnera
163.
U wszystkich osób współuzależnionych występuje (I):
A. osobowość zależna
B. pochodzenie z rodziny dysfunkcyjnej
C. doświadczenia przemocy w związku lub w dzieciństwie
D. destrukcyjne sposoby adaptacji do sytuacji w związku
164. W diagnozie nozologicznej wg ICD-10
nadużywaniem alkoholu” ma symbol:
A. Z81.1
B. F 43.2
C. F 10.2
D. F 43.1
165. W diagnozie nozologicznej wg ICD-10
rozpoznaje się (I):
A. Z81.1
B. F 43.0
C. F 43.2
D. F 10.2
166.
rozpoznanie „obciążenie rodzinne
u osób współuzależnionych najczęściej
Diagnoza kliniczna osób współuzależnionych pomaga przede wszystkim rozpoznać:
A. objawy zaburzenia, jego źródła i mechanizmy funkcjonowania osoby
B. przemoc w rodzinie
C. problemy w patologicznym związku
D. uzależnienie od substancji psychoaktywnych
167. Z badań w Krakowskim Centrum Terapii Uzależnień wynika, że osoby
współuzależnione:
A. różnią się pod względem sposobu przystosowania emocjonalnego, poznawczego,
behawioralnego i społecznego
B. są podobne pod względem sposobu przystosowania emocjonalnego, poznawczego,
behawioralnego i społecznego
C. mają osobowość zależną
32
D. występują u nich
przystosowania
zróżnicowane
ale
tylko
głęboko
zaburzone
formy
168. Rozumienie współuzależnienia jako zmagań członków rodziny z alkoholikiem w celu
zapanowania nad jego piciem a żona nazywana „koalkoholiczką” jest autorstwa (I):
A. J. Woititz
B. St. Brown
C. S. Wegscheider-Cruse
D. Sobolewska-Mellibruda
169. Rozumienie współuzależnienia jako rozpoznawalny, sztywny wzór cech osobowości
zakorzeniony w zinternalizowanym wstydzie, będącym rezultatem zaniedbania jest autorstwa
(I):
A. J. Woititz
B. J. Bradshaw
C. S. Wegscheider-Cruse
D. Z. Sobolewska-Mellibruda
170. Rozumienie współuzależnienia jako nowego rodzaju zaburzenia osobowości jest
autorstwa (I):
A. S. Wegscheider-Cruse
B. Z. Sobolewska-Mellibruda
C. P. Mellody
D. T. L. Cermak
171. Rozumienie współuzależnienia jako utrwalonej formy uczestnictwa w destrukcyjnej
sytuacji życiowej, która ogranicza swobodę wyboru, prowadzi do pogorszenia własnego stanu
i utrudnia zmianę położenia na lepsze jest autorstwa (I):
A. T. L. Cermak
B. J. Mellibruda i Z. Sobolewska
C. J. Bradshaw
D. P. Mellody
172. W rozumieniu współuzależnienia jako formy adaptacji do destrukcyjnej relacji
czynnikami sprzyjającymi powstawaniu współuzależnienia nie będą (I):
A. silna zależność emocjonalna, materialna, słaba pozycja zawodowa, utrwalone
schematy inter- i intrapersonalne
B. izolacja od rodziny, nacisk ze strony środowiska (normy społeczne i kulturowe),
przekonania wyniesione z domu na temat roli żony i matki w rodzinie
C. agresja alkoholika wobec dzieci i żony, wyuczona bezradność w sytuacji
zagrożenia
D. atrakcyjność fizyczna kobiety, wyższe od męża wykształcenie, silne normy
religijne, cechy narcystyczne osobowości
173. Jak nazywa się poniżej opisana rola, która przyjmują niektóre dzieci w rodzinie
alkoholowej: to dziecko przyjmuje postawę opiekuńczą wobec osoby pijącej. Jego głównym
zadaniem jest chronić alkoholika przed przykrymi skutkami picia. (I)
33
A.
B.
C.
D.
dziecko bohater
dziecko kozioł ofiarny
dziecko wspomagacz
dziecko aniołek (we mgle, zagubione, niewidoczne)
174. Jak nazywa się poniżej opisana rola, która przyjmują niektóre dzieci w rodzinie
alkoholowej: Tego dziecka właściwie nie ma. Dziecko jest wycofane w świat swoich fantazji,
w świat lektur, marzeń, w swój kącik, w którym go w ogóle nie widać.
A. dziecko bohater
B. dziecko kozioł ofiarny
C. dziecko wspomagacz
D. dziecko aniołek (we mgle, zagubione, niewidoczne)
175. Jak nazywa się poniżej opisana rola, która przyjmują niektóre dzieci w rodzinie
alkoholowej: To najczęściej najstarsze dziecko. Rezygnuje z ważnych, osobistych celów
życiowych, nakłada na siebie rozliczne obciążenia, by inni mieli lżej. (I)
A. dziecko bohater
B. dziecko kozioł ofiarny
C. dziecko wspomagacz
D. dziecko aniołek (we mgle, zagubione, niewidoczne)
176.
Jakie najczęstsze problemy zdrowotne rozpoznajemy u kobiet współuzależnionych:
A. depresję, dystymię
B. zaburzenia lękowe
C. zaburzenia nerwicowe i pod postacią somatyczną
D. wszystkie powyższe
177. Czynnikami
zwiększającymi
prawdopodobieństwo
wystąpienia
autodestrukcyjnych (samobójczych) u kobiet współuzależnionych są:
A. małe oparcie społeczne
B. zaniechanie poszukiwania pomocy
C. zaniechanie praktyk religijnych
D. wszystkie powyższe według kolejności
reakcji
178. Jedna z koncepcji współuzależnienia opisuje je
jako reakcję na stres.
Współuzależnieniem w tym ujęciu jest (I):
A. uczestniczenie w długotrwałej, trudnej lub niszczącej sytuacji życiowej
B. doświadczanie patologicznych zachowań partnera
C. ograniczenie w sposób istotny swobody wyboru postępowania prowadzące do
pogorszenia własnego stanu oraz utrudnienie zmiany własnego położenia na lepsze
D. wszystkie powyższe
179. Istnieją czynniki mające wpływ na wystąpienie współuzależnienia rozumianego jako
reakcja na stres (I):
A. sytuacja stresowa, czyli to, co się dzieje w związku
B. minione doświadczenie życiowe i właściwości psychiczne, z którymi dana osoba
wchodzi w związek
C. zmiany, które zachodzą w jej psychologicznym funkcjonowaniu, będące skutkiem
tamtych dwóch uwarunkowań
34
D. a, b i c są prawdziwe
180.
Rezygnacja z własnych potrzeb na rzecz potrzeb męża (rodziny) jest przejawem:
A. nieudanej próby zmiany
B. nieudanej próby wycofania
C. negatywnego sposobu przystosowania
D. racjonalizacji i tłumienia uczuć
181.
Psychologiczne określenie przemocy to (I):
A. skutek intencjonalnego działania, naruszenie lub dóbr osobistych, złamanie prawa
przez sprawcę niezależnie od tego czy osoba poszkodowana potrafiła się obronić
czy nie
B. spowodowanie szkód osobistych, naruszenie praw i osłabienie zdolności do
samoobrony u osoby poszkodowanej wskutek intencjonalnego działania innej
osoby
C. intencjonalne działanie sprawcy o osobowości aspołecznej w celu uzyskania
perwersyjnej przyjemności
D. każde spowodowanie szkód osobistych, naruszenie praw lub dóbr osobistych przez
drugą osobę
182.
Które z poniższych twierdzeń jest prawdziwe (I):
A. przemocy fizycznej zawsze towarzyszy przemoc psychiczna
B. przemoc chłodna jest zawsze tylko psychiczna
C. przemoc gorąca to inna nazwa przemocy fizycznej
D. przemoc chłodna jest konieczna do wychowania szczególnie trudnych dzieci
183.
Fazy cyklu przemocy to:
A. 1. gwałtowna przemoc 2. przepraszanie 3. przemoc psychiczna
B. 1. narastanie agresywności 2. gwałtowna przemoc 3. faza miodowego miesiąca
C. 1. przemoc psychiczna 2. przemoc chłodna 3. przemoc fizyczna
D. 1. przepraszanie 2. faza miodowego miesiąca 3. przemoc fizyczna
184.
Proces wiktymizacji ofiary przemocy to:
A. proces powodujący powstawanie osobowości masochistycznej
B. proces zmieniający funkcjonowanie emocjonalne maltretowanej osoby w kierunku
utraty kontroli nad emocjami i pragnieniami
C. proces zmieniający poczucie tożsamości ofiary przemocy w kierunku tożsamości
osoby, która nie wie czego chce ani co jest dla niej dobre
D. proces zmieniający poczucie tożsamości osoby maltretowanej w kierunku
deprecjonowania siebie, przystosowania się do roli ofiary i zaprzestania
samoobrony
185.
Które z poniższych twierdzeń jest prawdziwe (I):
35
A. Jeżeli ofiara przemocy w rodzinie nie otrzyma pomocy z zewnątrz jej szanse na
uratowanie są niewielkie
B. Jeżeli ofiara przemocy sama naprawi sytuacji w rodzinie , to nikt nie będzie w
stanie jej skutecznie pomóc
C. Jeżeli ofiara przemocy w małżeństwie, była też ofiarą przemocy w rodzinie
pierwotnej, to nie można jej pomóc w zatrzymaniu aktualnej przemocy
D. Jeżeli ofiara przemocy nie wierzy w skuteczną pomoc z zewnątrz, to nie można jej
pomóc
186.
W wyniku procesu wiktymizacji zmienia się u ofiary przemocy przede wszystkim:
A. jej silna wola, inteligencja i zatrzymuje rozwój duchowy
B. poczucie bezpieczeństwa, godności i zdolność do obrony
C. zdolność do wykonywania pracy zawodowej, bycia dobrą matką i wykonywania
obowiązków domowych
D. jej hierarchia wartości, empatia, zdolność do bycia dobrą żoną
187. Pomoc dla dorosłych ofiar przemocy domowej w rodzinach alkoholowych powinna
zaczynać się od (I):
A. zgłoszenia przestępstwa u prokuratora
B. psychoterapii współuzależnienia
C. pomocy w zatrzymaniu przemocy
D. pomocy w zgłoszeniu pijącego sprawcy na przymusowe leczenie
188.
Istotą przemocy jest:
A. złość i nienawiść do ofiary
B. sprawowanie silnej kontroli nad ofiarą
C. poczucie krzywdy z dzieciństwa i chęć odwetu
D. zaspokojenie sadystycznych potrzeb seksualnych
189.
Podstawowe źródła przemocy to:
A. bezkarność i agresywność sprawców, czynniki środowiskowe i sytuacyjne,
nietrzeźwość
B. współuzależnienie ofiary, odizolowanie ofiary od jej rodziny i przyjaciół, alkohol i
inne substancje psychoaktywne
C. alkohol i inne substancje psychoaktywne, schizofrenia lub zespół Otella u sprawcy
D. osobowość zależna lub masochistyczna u ofiary, bycie przez ofiarę świadkiem
lub ofiarą przemocy w dzieciństwie
190. Najczęściej występujące problemy u osób, którym udało się zatrzymać przemoc
domową to:
A. PTSD, obronne nasilenie kontroli, trudności w tworzeniu intymnej więzi,
deprecjonowanie siebie
36
B.
PTSD, syndrom DDA,
współuzależnienie, uzależnienie od leków lub alkoholu
C. zaburzenia osobowości, obronne nasilenie kontroli, niezdolność do podjęcia pracy
zawodowej, trudności w nawiązywaniu kontaktów towarzyskich
D. PTSD, współuzależnienie, poczucie winy wobec dzieci, osobowość narcystyczna
191.
Siły wyzwalające i zniewalające w sytuacji przemocy domowej, to:
A. prawo dotyczące przemocy i dominacja sprawcy
B. pomoc środowiskowa i leczenie zaburzeń emocjonalnych ofiar
C. czynniki psychospołeczne, które ułatwiają bądź utrudniają sytuację ofiary
D. czynniki religijne i rozwój duchowy
192.
Czynniki zniewalające ofiarę ze strony rodziców to:
A. alkoholizm ojca ofiary, współuzależnienie matki, religijność rodziców,
B. brak gotowości matki do udzielania pomocy, osobowość obsesyjno-kompulsywna
u choćby jednego z rodziców, nadmierny lęk u matki
C. przemoc ojca wobec matki, nadopiekuńczość matki, brak zaburzeń osobowości
matki
D. sztywny system przekonań matki o roli żony, brak więzi emocjonalnej z matką,
brak gotowości rodziców do udzielania wsparcia ofierze
193.
Najważniejsze czynniki zniewalające ze strony sprawcy to:
A. wcześniejsze odbywanie przez sprawcę wyroku sądowego, wysokie poczucie
własnej wartości, niska inteligencja
B. brutalne akty przemocy fizycznej, cechy psychopatyczne, niskie poczucie własnej
wartości
C. przemoc psychiczna, osobowość narcystyczna, wywyższanie się
D. alkoholizm, uszkodzenia organiczne, pobudliwość seksualna
194. Styl zachowania ofiary polegający na podporządkowywaniu się sprawcy lub biernym
uporze przyczynia się do (I):
A. większego zniewolenia ofiary
B. ułatwia wyzwolenie ofiary
C. początkowo zniewala ale ostatecznie umożliwia wyzwolenie ofiary
D. jest szkodliwy ale jedynie możliwy w sytuacji przemocy
195. Prawidłowa kolejność programu pomocy psychologicznej dla żony alkoholika, która
jest DDA oraz ofiarą aktualnej przemocy w rodzinie, to (I):
A. kolejność nie ma znaczenia byle trafiła do dobrego terapeuty
B. 1. psychoterapia DDA, 2. terapia współuzależnienia, 3. interwencja kryzysowa dla
ofiar przemocy
37
C. 1. interwencja kryzysowa dla ofiar przemocy, 2. psychoterapia współuzależnienia,
3. psychoterapia DDA
D. 1. psychoterapia współuzależnienia, 2. interwencja kryzysowa dla ofiar przemocy,
3. psychoterapia DDA
196. Na czym wg Sharon Wegscheider-Cruse polega różnica między rodziną w stresie a
rodziną z problemem alkoholowym:
A. w rodzinie z problemem alkoholowym są problemy z komunikacją m. członkami
rodziny
B. iluzja i zaprzeczanie to zjawiska charakterystyczne dla rodziny alkoholowej
C. nie ma znaczenia co jest źródłem stresu w rodzinie, terapia rodzin przebiega na
podobnym poziomie wglądu
D. stres nie jest właściwą charakterystyką dla rodziny z problemem uzależnień, istotą
opisu może być etap uzależnienia osoby pijącej w rodzinie
197. Diagnoza dziecka z rodziny z problemem alkoholowym powinna zawierać następujące
obszary:
A. sytuacja rodzinna, rozwój dziecka i jego funkcjonowanie
B. rozpoznanie stopnia zaawansowania uzależnienia rodzica i podejmowanych w tej
sprawie działań partnera
C. wartości rodzinne, planowane i realizowane cele, aktualny etap funkcjonowania
rodziny
D. poziom sprawności intelektualnej i zakres osiągnięć szkolnych w powiązaniu z
uzdolnieniami dziecka
198. Najczęstsze przeszkody/błędy w kontakcie diagnostycznym z dzieckiem z rodziny z
problemem alkoholowym:
A. nie diagnozuje się sytuacji dziecka, należy się skupić wyłącznie na budowaniu
relacji z nim i jego opiekunem
B. lęk przed rozmawianiem z dzieckiem na temat przemocy, wykorzystania
seksualnego, brak współpracy z opiekunem wspierającym dziecko, rezygnowanie
z rozwiązań prawnych „dla dobra dziecka”
C. rozmawianie z dzieckiem w obecności jego rodziców lub nauczycieli
D. nie protokołowanie jego wypowiedzi, chaos w zapisie wywiadu, nagrywanie
rozmowy
199. Jakie znaczące doświadczenia dzieci w rodzinie alkoholowej mają wpływ na problemy
w ich dorosłym życiu zwane syndromem DDA?
A. problemy w komunikacji w rodzinie i brak czasu na zajmowanie się dziećmi ze
strony rodziców
B. historia życia w rodzinie pochodzenia ma w niewielkim stopniu wpływ na
problemy w dorosłym życiu
38
C. ostre i chroniczne traumy, deficyty w znaczących relacjach, zaniedbanie
D. niepodejmowanie leczenia przez osobę uzależnioną, mimo prób wpływu i kontroli
z zewnątrz
200.
Co jest istotne w przepracowaniu problemów syndromu DDA w trakcie psychoterapii?
A. praca nad urazami z przeszłości
B. terapia bieżącego związku
C. udział w treningach rozwoju osobistego
D. interwencja kryzysowa
201.
Czym jest syndrom DDA?
A. rodzajem zaburzeń nerwicowych rozwijających się u dzieci w rodzinie z
problemem alkoholowym, wcześnie korzystających z pomocy psychologicznej i
instytucjonalnej, zwłaszcza w poradniach lecznictwa uzależnień i ośrodkach
pomocy społecznej
B. zapis traumatycznych doświadczeń przejawiający się w obrazie siebie i
funkcjonowaniu osoby, najczęściej współwystępujący z zaburzeniami i
zakłóceniami w funkcjonowaniu osobowości u osób dorosłych pochodzących z
rodzin z problemem uzależnień
C. jednostką nozologiczną opisaną w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD 10
D. zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania nie określone
202.
Wymień najczęstsze przejawy syndromu DDA:
A. obsesyjne myśli wokół tematu alkoholizmu rodzica, silna koncentracja na
planowaniu własnej przyszłości
B. nadużywanie substancji psychoaktywnych, zachowania impulsywne
C. lęk przed bliskością, nieufność i wzmożona kontrola, trudności w relacjach,
problemy w kontakcie ze swoimi uczuciami i potrzebami
D. nadmierny popęd seksualny, mania bez objawów psychotycznych
203. Zasadniczy zwrot w terapii osób uzależnionych z syndromem DDA wiąże się z
przepracowaniem:
A. lęku przed zidentyfikowaniem się z uzależnionym rodzicem
B. autodiagnozy syndromu DDA
C. historii życia w rodzinie pochodzenia
D. trudności funkcjonowania w bieżących relacjach
204. W rozbrajaniu mechanizmów uzależnienia w terapii osób uzależnionych z syndromem
DDA należy zwrócić uwagę na:
A. napady lęku uogólnionego
B. problemy w indywidualnej relacji terapeutycznej
39
C. pracę nad duchowością w związku z dużym deficytem w tym obszarze z okresu
dzieciństwa
D. funkcję poczucia krzywdy w uaktywnianiu mechanizmów uzależnienia
205. Terapia ta ukierunkowana jest na redukowanie dysfunkcjonalnych schematów
poznawczych pacjenta i rozwijanie jego naturalnych reakcji adaptacyjnych. Zmiany te osiąga
się przez analizę założeń, twierdzeń i wyznawanych przez pacjenta norm zachowań. Podczas
terapii stwarza się warunki do przeżycia korektywnych doświadczeń emocjonalnych i
modyfikacji zachowań. Ważne jest tu również stworzenie pozytywnego związku
emocjonalnego pomiędzy pacjentem a terapeutą. Takie właściwości terapeuty jak empatia,
życzliwość, akceptacja i tolerancja pacjenta wspomagają proces terapeutyczny.
Opis podejścia terapeutycznego odnosi się do:
A. podejścia poznawczego A. Becka
B. psychoterapii Gestalt Perlsa
C. terapii racjonalno-emotywnej Ellisa
D. psychoterapii skoncentrowanej na kliencie C. Rogersa
206. Terapia ta ukierunkowana jest na pomoc człowiekowi w przywróceniu sensu życia.
Realizowana jest w formie spotkań indywidualnych poprzez prowadzoną wspólnie z
pacjentem analizę egzystencji. Terapeuta nie interpretuje, dialoguje z pacjentem.
Analizowane są wybory, ponoszenie odpowiedzialności za decyzje i wolność wyboru. W
rozmowach tych nawiązuje się również do Boga. Proces zmian w tej terapii w toku
pogłębiania świadomości pacjenta, prowadzi do samookreślenia. Przedstawiciele tego
kierunku psychoterapii wypracowali wiele technik, które stosowane są w innych podejściach
terapeutycznych. Opis podejścia terapeutycznego odnosi się do:
A. podejścia poznawczego A. Becka
B. psychoterapii Gestalt Perlsa
C. logoterapii V. Frankla
D. psychoterapii skoncentrowanej na kliencie C. Rogersa
207. Terapia ta ukierunkowana jest na reintegrację osobowości, tj. na wytworzenie
spójności JA z doświadczeniem. Cel ten jest realizowany w rezultacie rozbicia obrony
organizmu, aby doświadczenia zagrażające wartości JA mogły zostać przez to JA
zasymilowane, znajdując w strukturze JA miejsce w postaci adekwatnej symbolizacji. W tej
psychoterapii zmierza się do przesunięcia źródła oceny własnej osoby z zewnętrznego na
wewnętrzny. Do tego celu używa się takich metod jak empatyczne rozumienie, skupianie się
na teraźniejszości, akceptacja, życzliwość i spójność.
Opis podejścia terapeutycznego odnosi się do:
A. podejścia poznawczego A. Becka
B. psychoterapii skoncentrowanej na kliencie C. Rogersa
C. psychoterapii Gestalt Perlsa
D. logoterapii V. Frankla
208. Terapeutą, który zaproponował używanie nazwy „grupy spotkaniowe” do terapii
grupowej, która podkreślała autentyczne spotkanie pomiędzy uczestnikami, pomiędzy
uczestnikami a prowadzącym oraz pomiędzy różnymi sferami JA każdego uczestnika, był:
40
A.
B.
C.
D.
F. Perls
C. Rogers
I. Yalom
A. Bandura
209. Zmiana terapeutyczna jest złożonym procesem dokonującym się w wyniku
wzajemnego, zawiłego oddziaływania ludzkich doświadczeń zwanych przez Yaloma,
czynnikami terapeutycznymi. Należą do nich wszystkie wymienione w punkcie:
A. wzbudzanie nadziei, uniwersalność, altruizm, korektywna rekapitulacja pierwotnej
grupy rodzinnej, katharsis
B. spójność grupy, normy, role w grupie, uczenie społeczne, zrozumienie siebie
C. czynniki egzystencjalne, naśladownictwo, opór, indywidualizacja celów terapii,
udzielanie informacji
D. czynniki egzystencjalne, uczenie się interpersonalne, altruizm, zrzucanie maski,
słuchanie
210. Wszystko co jest związane z szeroko rozumianą relacją pomiędzy terapeutą a
poszczególnymi członkami grupy i relacje pomiędzy nimi. Są to wszystkie solidarne siły,
które sprawiają, że członkowie pozostają w grupie oraz przynależność do grupy i bycie przez
nią akceptowanym, ciągły bliski kontakt z innymi, ujawnianie krępujących spraw przy ciągłej
akceptacji grupy, poczucie, że nie jest się samotnym, przynależność do grupy, która rozumie
i akceptuje.
Powyżej opisane cechy czynników terapeutycznych według I. Yaloma odnoszą się do:
A. odtworzenia rodziny
B. identyfikacji
C. spójności grupy
D. modyfikowania relacji interpersonalnych
211. Wszelkie działania (tłumienie zagrożeń, niechęć do odsłaniania się, pragnienie
dominacji w relacji, brak akceptacji dla relacji) podejmowane świadomie i nieświadomie,
które mają zapobiec, unieważnić lub w inny sposób zminimalizować efekty terapii to:
A. timing
B. opór
C. acting out
D. pairing
212.
Każdy komunikat można rozpatrywać na czterech płaszczyznach:
- płaszczyzna rzeczowa (informacja o stanie faktycznym)
- płaszczyzna relacyjna (stosunek do rozmówcy i postawa wobec osoby)
- płaszczyzna osobista (ujawnianie siebie, przekazuję wiadomości o tym co naprawdę
mówię, czuję)
- płaszczyzna intencji (apelowa, chęć otrzymania czegoś od rozmówcy)
Który ze znanych psychologów opracował czteropłaszczyznowy model
porozumiewania się:
A. Friedman Schultz von Thun
41
B. Eric Berne
C. Paul Watzlawick
D. Karl Buchler
213. Bez względu na podstawy teoretyczne różnych szkół psychoterapeutycznych istnieją
wspólne czynniki, wpływające na zmiany zachodzące w pacjentach. Należy do nich:
A. analiza komunikacji między członkami rodziny pacjenta
B. empatia
C. związek terapeutyczny
D. uświadomienie przeniesienia
214. W czasie sesji terapeuta
stara się utrzymać uwagę pacjenta na przykrych
wspomnieniach i określonych uczuciach przez niego przeżywanych, pomimo jego wyraźnego
oporu. Zachowanie terapeuty świadczy o:
A. wrażliwości na reakcje pacjenta
B. zastosowaniu desensytyzacji
C. dyrektywności terapeuty
D. przejmowaniu perspektywy pacjenta
215. Jednym z elementów procesu diagnostycznego jest plan terapii. Do planu terapii nie
należy określenie:
A. jakiego rodzaju zmiany oczekujemy
B. co będzie przedmiotem oddziaływań (zachowania, uczucia, patologia systemu,
patologia osobowości)
C. sposobu prowadzenia psychoterapii
D. przyczyny zaburzeń pacjenta
216. Przejawy oporu są bardzo zróżnicowane. Poznajemy je czasami dopiero po pewnym
czasie, kiedy jesteśmy zaangażowani już w relację. Wydatkujemy energię, aby przekonać
klienta do czegoś, czego on naprawdę nie chce. John Enright proponuje, aby terapeuta
niezależnie od zaawansowania relacji przeszedł kilka podstawowych kroków, które pomogą
mu pokonać opór klienta. Który z opisanych kroków nie należy do pracy nad pokonywaniem
oporu klienta według J. Enrighta:
A. przyznać się pacjentowi do popełnionego błędu i umówić się na rozważenie tej
kwestii na kolejnym spotkaniu, przepracować własne trudności z superwizorem i
podjąć na nowo kontakt już na innym poziomie świadomości
B. rozpoznanie gotowości do przyjęcia roli przyjmującego pomoc, określenie
realistycznego celu klienta, określenie możliwości osiągnięcia celu, zbadanie czy
terapeuta jest odpowiednią osobą do pomagania, zbadanie konkurencyjności
innych motywów
C. rozpoznanie przejawów oporu, wskazać przejawy klientowi, pomóc zrozumieć mu
jego manipulacje i domknąć sprawy z przeszłości
D. usłyszeć wołanie o pomoc, przeanalizować sytuacje budzącą opór, przeanalizować
efekty dotychczasowych prób rozwiązania tego problemu, określić realne cele do
osiągnięcia, zmodyfikować strategie dalszego działania
42
217. Swobodne skojarzenia to podstawowa technika ujawniania potrzeb i pragnień
instynktownych. Technika ta jest charakterystyczna dla podejścia:
A. systemowego
B. poznawczo-behawioralnego
C. humanistycznego
D. psychoanalitycznego
218. Relacja terapeutyczna jest czynnikiem leczącym, który zmienia się wraz z kolejnymi
etapami psychoterapii. Relacja oparta głównie na empatii, wzbudzaniu zaufania i nadziei jest
charakterystyczna dla etapu:
A. odreagowania emocji
B. osiągania wglądu
C. przygotowania do zmiany zachowania
D. utrwalania i rozszerzania zmian
219. Opór uważany jest za naturalną konsekwencję błędów popełnionych przez terapeutę.
Nieprecyzyjność w nazywaniu, definiowaniu pojęć, poleceń sprawia, że pacjent
nieadekwatnie reaguje lub nie wykonuje poleceń.
To rozumienie oporu charakterystyczne jest dla podejścia:
A. podejścia psychoanalitycznego
B. podejścia poznawczo-behawioralnego
C. podejścia humanistycznego
D. podejścia Gestalt
220. Jakie najważniejsze problemy w psychoterapii generują poszczególne zaburzenia
osobowości. Które z zamieszczonych twierdzeń są prawdziwe (wg Cz. Czabały i C.
Brykczyńskiej)?
A. mała dostępność do emocji (brak wglądu); duża reaktywność (uczucia trwają tylko
chwilę i szybko wygasają)
B. mała refleksyjność i pamięć przeszłych doświadczeń - więc nie ma większego
sensu zajmować się przeszłością (za wyjątkiem borderline, schizoidalnej i
narcystycznej), duże jest rzutowanie swoich obecnych emocji na przyszłość, stąd
zniekształcanie rzeczywistości i budowanie napięcia i lęku
C. relacja, jej jakość spełnia bardzo specyficzną rolę i dlatego należy być nie tylko
empatycznym, akceptującym, ale przede wszystkim starać się analizować to co się
dzieje między terapeutą i pacjentem. Relacja ma być prawdziwym autentycznym
doświadczeniem, wraz ze wzlotami i upadkami
D. wszystkie są poprawne
221. Opór uważany jest za naturalną tendencję pacjenta, która jest nieświadomym
sposobem zapobiegania powrotowi do nieprzyjemnych doznań z przeszłości. To rozumienie
oporu charakterystyczne jest dla podejścia:
A. podejścia psychoanalitycznego
B. podejścia poznawczo-behawioralnego
C. podejścia humanistycznego
D. podejścia Gestalt
43
222. Ważne zjawiska w psychoterapii dotyczą także sfery poznawczego funkcjonowania
pacjentów. W omawianym nurcie psychoterapii wyodrębniany jest wgląd intelektualny
(zrozumienie własnych motywów, impulsów, zachowań) oraz wgląd emocjonalny (odkrycie
nowych treści z współwystępującym doznaniem cielesnym jest poszerzeniem doświadczenia).
Nieraz w stosunku do alkoholików używamy także określenia, że akceptację powinien mieć na
poziomie intelektualnym i emocjonalnym ...
Według jakiego podejścia opisane rozumienie jest poprawne?
A. poznawczego
B. psychoanalitycznego
C. gestalt
D. systemowego
223. Schemat jest względnie trwałą i kształtowaną przez minione doświadczenia osobistą
formą organizacji psychicznej łączącej różnorodne, ale specyficzne treści i zjawiska
psychologiczne. Jego główną rolą jest:
A. adaptacja jednostki do otoczenia
B. rozwój umiejętności zapamiętywania i przechowywania informacji
C. uczenie się nowych sposobów zachowania
D. odreagowanie emocjonalne
224.
Praca nad lękiem na poziomie emocjonalnym obejmuje:
A. ćwiczenia oddechowe, relaksację, gorące kąpiele, masaże, ćwiczenia fizyczne,
medytację, prawidłowe odżywianie
B. terapię implozywną „zanurzającą”, warunkowanie reakcji przeciwstawnych,
konfrontację z obawami, powtarzanie niepożądanych reakcji, minimalizowanie
sygnałów paniki
C. dystrakcję, uruchomienie myślenia uspakajającego, myślenia kompensacyjnego i
myślenia obronnego
D. rozpoznawanie i nazywanie uczuć, uczenie się odreagowywania/okazywania
uczuć, uczenie się komunikowania uczuć innym ludziom
225. W
dotyczą:
A.
B.
C.
D.
226.
praktyce klinicznej
najważniejsze schematy, jakimi posługuje się człowiek,
obrazu własnego ciała
relacji interpersonalnych
wszystkich tu opisanych
własnej osoby, świata i życia, innych ludzi, przyszłości
Schemat dezadaptacyjny oznacza w szczególności:
A. metodę terapeutyczną w podejściu behawioralnym
B. trudności w akceptacji nowej, zmieniającej się sytuacji życiowej
C. sztywny i nieadekwatny do sytuacji sposób reagowania
D. zaburzenia zachowania u dzieci z rodziny z problemem alkoholowym
44
227. Poczucie winy pojawia się gdy osoba zrobiła coś, co było niezgodne z jej systemem
wartości. Nie jest uczuciem, przekonaniem czy normą moralną, choć wszystkie te elementy w
pewien sposób w sobie zawiera. Poczucie winy jest to stan Ja, dla którego charakterystyczne
jest:
A. przeżywanie cierpienia w kontekście faktu postępowania
niezgodnego z
uznawanymi normami, wartościami
B. trwałe przekonanie na swój temat, zawierające ocenę siebie i swego postępowania
C. trwałe przekonanie na swój temat dotyczące poczucia małej wartości
D. a i b jest prawdziwe
228. Ucieczka, jako sposób radzenia sobie z poczuciem winy przez osoby uzależnione
obejmuje:
A. rozpamiętywanie win, aż do poczucia bezsilności, karanie samego siebie,
wyolbrzymianie konsekwencji
B. rozpamiętywanie swojego „żałowania za”, pozwalanie na karanie przez innych,
żądanie wybaczenia
C. zapominanie, minimalizowanie, zniekształcanie oceny tego co się stało, szybkie
naprawianie sytuacji
D. zadośćuczynienie
229.
Etapy pracy nad poczuciem winy obejmują:
A. zaprzeczanie, wahanie, rozważanie, potwierdzanie
B. etap lęku, etap pracy nad gniewem, etap pracy nad smutkiem, etap akceptacji
C. etap dezorientacji i szoku, etap złości i buntu, etap zadośćuczynienia
D. edukację, autodiagnozę, rozpoznanie sposobów radzenia sobie, urealnienie obszaru
winy i wzięcie odpowiedzialności, utrwalanie zmian
230. Zniekształcenia poznawcze wiążą się z przykrymi przeżyciami, pojawianiem się
negatywnych uczuć i depresyjnego zachowania, są przedmiotem pracy nad przekonaniami.
Do zniekształceń tych należą:
A. depersonalizacja, identyfikacja projekcyjna, introjekcja i inkorporacja
B. selektywne abstrahowanie, generalizowanie, absolutystyczne dychotomiczne
myślenie
C. mechanizm dumy i kontroli, iluzja i zaprzeczanie, nałogowe przeżywanie uczuć i
rozdwajanie i rozpraszanie Ja
D. zapominanie, wyparcie, acting out
231. Program Aggression Replacment Training (ART - zastępowania agresji) skierowany
jest do młodzieży agresywnej z myślą zmiany ich zachowań. Program ten skierowany jest na
trzy komponenty agresji. Który z wymienionych elementów nie należy do celowanych w
programie:
A. deficyty umiejętności społecznych
B. trudności kontroli złości
C. specyficzne wzory myślenia
D. wnioskowanie moralne
45
232. Smutek jest obecny w życiu i w psychoterapii. Kiedy nie robimy czegoś co sprawia
nam radość i satysfakcję pojawia się smutek. Są różne smutki, ponieważ ich korzenie są
odmienne. Jakie znasz źródła powstawania smutku? Zaznacz element, który nie należy do
podstawowych źródeł smutku:
A. strata i antycypacja straty
B. brak, frustracja potrzeb
C. stres
D. zaburzenie psychiczne
233. Które z wymienionych zagadnień nie należy do superwizji klinicznej prowadzonej w
programie certyfikowania specjalisty i instruktora terapii uzależnień:
A. poszukiwanie źródeł problemów i trudności zgłaszanych przez pacjenta i terapeutę
B. omówienie zasad i organizacji pracy, relacji w zespole oraz zasad etyki zawodowej
C. porównanie swoich kompetencji zawodowych z superwizorem i/lub innymi
uczestnikami
D. dzielenie się sposobami rozwiązywania trudnych sytuacji w terapii przez
doświadczonego superwizora
234. 40- letnia kobieta w czasie sesji terapeutycznej opowiedziała o wydarzeniach, które od
wielu lat miały miejsce w jej życiu. Była bita, lżona i gwałcona przez własnego męża.
Zabierał jej ubrania i pieniądze. Nie mogła z nikim kontaktować się i chodzić do pracy.
Jednocześnie sam na jej oczach zdradzał ją z innymi pijanymi kobietami. Próbowała
kilkakrotnie uciec, jednak powracała zawsze w obawie o zdrowie i życie swoich dzieci. Teraz
męża nie ma w domu od dwóch tygodni, ale ona nadal przeżywa makabryczne sceny ze
swego życia. Czuje się odrętwiała i otępiała uczuciowo. Twierdzi, że „w środku umarła”.
Potrzebuje pomocy, jednak boi się ludzi i trudno jej odezwać się nawet do sąsiadów. Mimo,
że dzieci śmieją się, spokojnie śpią to ją nic nie cieszy. Jak jest sama w domu nasłuchuje, czy
mąż nie wraca. Widok pijanego mężczyzny wzbudza w niej paniczny strach.
Prawidłowe rozpoznanie występujących zaburzeń to:
A. zaburzenia depresyjne nawracające
B. zespół urojeniowy
C. reakcja histeryczna żony, po odejściu męża
D. zaburzenia stresowe pourazowe (PTSD)
235. Mężczyzna - 40 lat i jest dużym, silnym mężczyzną. Po ostatniej wizycie u lekarza
okazało się, że wyniki podstawowych badań laboratoryjnych były w normie. Zaczął pić po
ukończeniu VIII klasy, w wieku około 15 lat. Z wywiadu wynika, że miał ojca alkoholika.
Nie poszedł do wojska ponieważ miał liczne samouszkodzenia i tatuaże. Nawet bez picia
alkoholu miał wiele konfliktów z prawem. Dwukrotnie siedział w więzieniu za rozboje pod
wpływem alkoholu. Żył w kilku nieformalnych związkach. Nie czuje się jednak
odpowiedzialny za ich rozpad. W ciągu ostatnich dwóch lat pił jednym wielkim ciągiem.
Opis osoby uzależnionej jest charakterystyczny dla:
A.
B.
C.
D.
zaburzeń opisanych jako choroba Kraepelina
typu osobowości atletyczno-epileptoidalnego według Kretschmera
II-go typu alkoholizmu według Cloningera
I-go typu alkoholizmu według Lescha
46
236. Pacjent oddziału ortopedycznego zgłosił w godzinach popołudniowych złe
samopoczucie. Przypadkowo złamał nogę kiedy przeskakiwał przez barierkę na ulicy. Nie
przyznał się lekarzom, że długo pił. Okazało się w trakcie konsultacji specjalisty, że przestał
pić nagle po dwuletnim okresie codziennego zażywania alkoholu. W godzinach
popołudniowych zaczęły dokuczać mu nudności, bolała go głowa, towarzyszyły mu zlewne
poty. Zaczął cały się trząść. Do rana miał dwa napady drgawkowe.
Prawidłowym rozpoznaniem, które umożliwi dalsze zajęcie się pacjentem przez lekarzy jest:
A. zespół abstynencyjny powikłany drgawkami (drgawkowe napady abstynencyjne)
B. drgawki po wstrząsie jakiego doznał podczas złamania nogi
C. symulacja, aby wymusić dłuższą hospitalizację w dobrych warunkach
D. atak padaczki, na którą chorował pacjent
237. U 40 letniego mężczyzny psycholog i psychiatra stwierdzili występowanie kilku
charakterystycznych objawów: nieliczenie się z uczuciami innych, nieliczenie się z normami
społecznymi, nieodpowiedzialność za swoje postępowanie, niemożność utrzymania trwałych
związków z innymi, niski próg odporności na frustrację i niski poziom pobudzenia do
zachowań agresywnych, tendencję do obwiniania innych, dużą drażliwość, utrzymujące się od
młodzieńczego wieku tendencje do wchodzenia w konflikt z prawem.
Poprawna diagnoza to:
A. osobowość dyssocjalna
B. osobowość eksplozywno-agresywna
C. zespół psychoorganiczny-charakteropatyczny
D. zaburzenia zachowania i emocji
238. Program, który opiera się na podejściu uznającym uzależnienie za śmiertelną,
postępującą chorobę, powstającą w sposób niezawiniony przez chorego, której rozwój można
zatrzymać dożywotnią abstynencją a skuteczna terapia odbywa się w małych grupach, gdzie
chorzy identyfikują się z objawami choroby, poznają Tradycje i Kroki AA oraz wspierają się
poprzez uczestniczenie w mityngach, natomiast terapię prowadzi doświadczony,
interdyscyplinarny zespół, który traktuje chorych z uwagą i godnością, znany jest pod nazwą:
A. strategiczno-strukturalny model prof. Jerzego Mellibrudy
B. model salutogenezy
C. model Willmare State Hospital
D. model Minnesota
239. Pacjent miał około 62 lat. Był już kilkanaście razy hospitalizowany z powodu
intoksykacji. Teraz zdarzyło mu się pić kilka dni. Przekonywał on lekarza, że to wszystko
przez żonę, która na stare lata zwariowała i „puszcza się” z kim popadnie. Ostatnio właśnie
przyłapał ją na próbie zdrady z listonoszem, który przyniósł jej rentę. Twierdził on, że nie był
to jedyny przejaw jej niemoralnego prowadzenia się. Pacjent ten wielokrotnie śledził żonę
poza domem. Poprawne rozpoznanie to:
A. zespół Korsakowa
B. zespół Otella
C. alkoholowy obłęd zazdrości (paranoja alkoholowa)
47
D. odpowiedź b i c jest prawdziwa
240. Fakt, że rożni ludzie odmiennie reagują na alkohol (np. duszność, zaczerwienienie
twarzy, nudności, zawroty głowy) wynika przede wszystkim z dysfunkcji organizmu
polegającej na tym, że:
A. nastąpiła dysfunkcja enzymu dehydrogenazy alkoholowej (ALD) i aldehydowej
(ALDH)
B. zbyt małego poziomu neuroprzekaźników serotoninergicznych
C. niesprawne są mechanizmy hamowania w odruchu orientacyjnym
D. zbyt mało aktywny jest system mikrosomalnego utleniania (MEOS)
241. Pacjent kilkakrotnie dokonywał implantacji disulfiramu (esperalu). Nie wytrzymywał
jednak długo w abstynencji. Zazwyczaj po sześciu, ośmiu miesiącach łamał abstynencję i
wypijał alkohol. Po ostatniej „wszywce” zdarzyło się jednak coś niepokojącego. Początkowo,
kiedy wypił pierwszą porcję alkoholu, nie miał żadnych niepokojących objawów. Po kolejnej,
teraz już większej dawce alkoholu (łącznie około 500 g wódki), znacznie podniosło mu się
ciśnienie krwi, wystąpiło zaczerwienienie twarzy, zaburzenie pracy serca, duszność. Wezwał
pogotowie i został zabrany do szpitala, gdzie kilka dni spędził na oddziale internistycznym.
To co przydarzyło się pacjentowi to:
A. alkohol był metylowy i wystąpiły objawy silnego zatrucia alkoholem technicznym
B. nagromadziło się zbyt dużo aldehydu octowego w organizmie w wyniku
zablokowania dehydrogenazy aldehydowej ALDH przez disulfiram
C. bardzo wysokie napięcie z powodu poczucia winy po kolejnym złamaniu
abstynencji
D. zbyt duże stężenie alkoholu we krwi przekraczające 3 promile
242.
Zespół stresu pourazowego różni się tym od lękowych zaburzeń adaptacyjnych, że:
A. występuje u weteranów wojennych
B. występuje w nim upośledzenie funkcjonowania społecznego
C. utrzymuje się długo po ustąpieniu sytuacji traumatyzującej
D. towarzyszyć może mu depresja
243. Pani Krystyna opiekuje się dzieckiem siostry swojego męża, która była alkoholiczką.
Nie żyje już od 5 lat. Piła bardzo intensywnie nawet w ciąży. Ojciec dziecka pił również
wielomiesięcznymi ciągami. Chłopczyk, mimo 7 lat, był niewielkiego wzrostu, miał mały
obwód głowy, małe szpary oczne, płaską twarz, krótki nos, brak rynienki nosowej, wąską
górną wargę, zniekształcone uszy. Miał bardzo niskie IQ (poniżej 70 punktów) i był
nadpobudliwy ruchowo. Pani Krystyna powinna dowiedzieć się, że kłopoty zdrowotne jej
podopiecznego związane są z:
A. alkoholowym zespołem płodowym FAS
B. zespołem Aurespergera
C. obniżoną aktywnością tyreoliberyny TRH
D. postępująca choroba Picka
244.
Pacjent został przyjęty do szpitala na oddział kardiologiczny, po zaburzeniu rytmu
48
pracy serca. W trakcie przeprowadzania szczegółowych badań laboratoryjnych pojawiły się
wskaźniki sugerujące długie nadużywanie alkoholu. Posłużyły one lekarzowi prowadzącemu i
wezwanemu na konsultacje terapeucie uzależnień do konfrontacji pacjenta z faktycznym
wymiarem jego picia i prawdopodobną przyczyną jego dolegliwości kardiologicznych.
Biologiczne markery nadużywania alkoholu po których zorientowano się, że pacjent
nadużywa alkoholu to:
A. podwyższony poziom gamma-glutamylotransferazy GGT
B. zmniejszenie ilości krwinek czerwonych i jednocześnie wzrost ich średniej
objętości MCV
C. zwiększenie wartości (AspAt), transaminazy asparaginowej i transaminazy
alaninowej (AlAT)
D. wszystkie odpowiedzi są prawdziwe
245. Dla zdiagnozowania zespołu uzależnienia spowodowanego używaniem alkoholu (wg
ICD-10) u danej osoby należy stwierdzić występowanie:
A. wszystkich objawów wymienionych w ICD-10, które występowały w historii picia
dłużej niż jeden miesiąc
B. co najmniej pięciu spośród ośmiu wymienionych w ICD-10 objawów, które
występowały jedynie epizodycznie w ciągu ostatniego roku
C. co najmniej trzech spośród sześciu wymienionych w ICD-10 objawów, które
występowały przez co najmniej jeden miesiąc w ciągu ostatniego roku
D. co najmniej trzech spośród sześciu z wymienionych w ICD-10 objawów, które
występowały przez co najmniej jeden miesiąc w ciągu ostatniego roku, przy czym
jeden z rozpoznanych objawów musi być fizjologiczny (zmieniona tolerancja,
objawy abstynencyjne, picie w celu złagodzenia albo zapobieżenia AZA)
246. Na oddział OLAZA przyjęto pacjenta po kilkutygodniowym ciągu opilczym.
Praktycznie przestał pić już dwa dni temu, zaczął się jednak dziwnie zachowywać: miał
kłopoty ze snem, cały drżał, pocił się i był mocno wystraszony. Drapał się jakby chciał
zetrzeć z powierzchni ciała małe, pełzające stworzenia. Przy okazji rozglądał się z
przestraszoną miną i rozmawiał z nie istniejącą osobą. Wyglądało to jakby chciał wykonać
jakąś czynność, która mu nie wychodziła. Wezwany lekarz polecił na próbę nawlec mu nitkę
na igłę i pacjent wykonał to polecenie, choć nie miał tych przedmiotów w ręce. Poprawna
diagnoza stanu pacjenta to:
A. symulacja, aby wymusić dłuższą hospitalizację w dobrych warunkach
B. atak padaczki skroniowej, na którą chorował pacjent
C. ostra halucynoza alkoholowa
D. zespół abstynencyjny powikłany majaczeniem
247. Test, który służy do oceny nasilenia objawów abstynencyjnych, upowszechniany w
Polsce przez dr B. Habrata i dr B. Woronowicza to:
A. MICHIGAN ALCOHOLISM SCREENING TEST (MAST)
B. CLINICAL INSTITUTE WITHDRAWAL ASSESSMENT FOR ALCOHOL
(CIWA-AR)
C. THE ALCOHOL USE DISORDERS IDENTYFICATION TEST (AUDIT)
D. RAPID ALCOHOL PROBLEM SCREENING (RAPS4)
49
248. Do oddziału terapeutycznego został przyjęty pacjent. Przeszedł detoksykację na
sąsiadującym oddziale OLAZA i rozpoczynał swoją drogę ku trzeźwości. Minęło już ponad 4
dni jak przestał pić i z optymizmem patrzył w przyszłość. W nocy sąsiad z sali zobaczył
omawianego pacjenta, który cały trząsł się ze strachu, mamrotał pod nosem przekleństwa i
zaglądał we wszystkie zakamarki w poszukiwaniu głośników, z których dochodziły go
przedziwne oskarżenia, niepochlebne wyrażenia o tym jak się prowadzi i groźne polecenia.
Pacjent ten groźnie spoglądał w stronę sąsiada. Wydawało się, że jest po prostu dziwakiem,
który lubi mówić do siebie. Kiedy jednak zaczął szukać noża, drugi pacjent wezwał lekarza.
Pacjenta przewieziono do szpitala psychiatrycznego. Powodem takiego zachowania była:
A. psychoza Korsakowa
B. schizofrenia
C. majaczenie drżenne
D. halucynoza alkoholowa
249.
Osoba z rozpoznaną halucynozą alkoholową ma zachowaną:
A. orientację autopsychiczną i allopsychiczną
B. orientację autopsychiczną
C. orientację allopsychiczną
D. orientację przestrzenną
250.
Palimpsest w przebiegu uzależnienia od alkoholu to:
A. poranna reintoksykacja tzw. klin
B. okres niepamięci następczej związanej z użyciem alkoholu
C. objaw diagnostyczny zespołu uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu
wg ICD-10
D. objaw zatrucia alkoholem nazywany także upojeniem patologicznym
251.
Syndrom Sztokholmski jest to:
A. patologiczny wzorzec wielodniowego picia występujący w Szwecji
B. brak objawów upojenia pomimo spożycia śmiertelnej dawki alkoholu (powyżej 5
promili)
C. destrukcyjny, patologiczny związek pomiędzy katem i ofiarą przemocy
D. objaw tzw. powtórnego zranienia (wtórna wiktymizacja) ofiary przemocy przez
nieuważnego terapeutę, lekarza, urzędnika.
252. Głębokie upojenie alkoholowe z zaburzeniem koordynacji wzrokowo-ruchowej,
zaburzeniem kontroli emocjonalnej, zaburzeniem odczuwania bólu, zaburzeniem sprawności
intelektualnej, zaburzonym chodem i mową, dużą drażliwością i agresją, zaburzeniami pracy
serca, wzrostem ciśnienia krwi występuje statystycznie wtedy, kiedy zawartość alkoholu we
krwi, mierzona w promilach, wynosi powyżej:
A. dopiero powyżej 3,0
B. powyżej 2,0 do 3,0
C. od 0,7 do 2,0
D. od 0,3 do 0,5
50
253.
Objawy pozytywne schizofrenii wg skali PANSS to:
A. stępienie afektywne, apatia, wycofanie emocjonalne, zubożenie kontaktu, brak
spontaniczności i płynności konwersacji
B. omamy, urojenia, postawa wielkościowa, wrogość, podniecenie, podejrzliwość
C. zaburzenia myślenia, podwójna osobowość, dziwaczne ruchy i sałatka słowna,
mówienie do siebie
D. zaburzenia aktywności motorycznej przeważnie w postaci postawy katatonicznej,
echopraksji, manieryzmów i zachowań stereotypowych
254.
Płat ciemieniowy mózgu odpowiada między innymi za:
A. przewidywanie skutków działania, schemat funkcjonowania świata, kojarzenie
sytuacyjne, kojarzenie sekwencji działań
B. wrażenia dotykowe, cieplne i orientację przestrzenną oraz rozumienie języka
abstrakcyjnego, symboli, matematyki
C. kontrolę negatywnych emocji, skojarzenia wzrokowe, analiza ruchu i głębi
D. przechowywanie i odtwarzanie dźwięków, słów i obrazów, pamięć krystaliczną
255. Kryterium rozpoznania epizodu depresyjnego zakłada stwierdzenie takich objawów
jak: nastrój depresyjny, lęk, bezsenność, zahamowanie psychoruchowe, utrata wagi.
W jakim okresie powinny wystąpić opisane objawy:
A. 6 miesięcy
B. 3 miesięcy
C. 1 miesiąca
D. 2 tygodni
256. Pobudzanie układu nagrody uważne jest za jeden z najważniejszych
patomechanizmów pobudzających proces uzależniania się. Układ nagrody związany jest
przede wszystkim z:
A. układem serotoninergicznym i noradrenergicznym
B. układem dehydrogenazy aldehydowej ALDH i alkoholowej ALD
C. mezolimbicznym układem dopaminergicznym
D. układem acetylocholinergicznym
257. Do farmakologicznego zmniejszenia odczuwania przez pacjenta silnego pragnienia
picia alkoholu stosuje się:
A. naltrekson
B. disulfiram (anticol)
C. akamprozat (campral)
D. GBH
258. Alkohol spożywany jest przez te osoby w celach samoleczenia występujących
zaburzeń psychicznych (np. zaburzenia nastroju, zaburzenia snu, psychozy). Po ustąpieniu
zaostrzonych objawów występują okresy abstynencji bądź picia niewielkiej ilości alkoholu.
W rodzinach zauważa się częste występowanie chorób psychicznych (depresji, samobójstw,
psychoz schizofrenicznych, alkoholizmu). Występują tendencje samobójcze nie tylko w
51
związku z piciem alkoholu.
Opis ten charakterystyczny jest dla opisanego typu alkoholizmu przez:
A.
B.
C.
D.
Cloningera typ I – kobiecy
Lescha typ III objawowy (MICA)
Jellinka typ alfa
Babora typ A
259. Pani Ania jest 35 letnią nauczycielką. Swoje obowiązki traktuje bardzo poważnie
wykonując je sumiennie, wręcz pedantycznie. Do lekcji przygotowywała się zawsze
dokładnie, nie zapominając o najdrobniejszych szczegółach. Miała przygotowane pomoce do
lekcji, robiła konspekty i notatki w dzienniku. Starała się być zawsze bardzo sprawiedliwą.
Pomimo notatek z wypowiedzi uczniów wystawienie semestralnych ocen stawało się dla niej
koszmarem. Wielokroć nie zdążała z wystawieniem ich na czas. Nawet po ich wystawieniu
miała wiele skrupułów i rozmyślała o nich bezustannie. W kontaktach z uczniami, rodzicami i
kolegami z pracy była bardzo oszczędna w wyrażaniu uczuć.
Opis tego typu osobowości jest charakterystyczny dla:
A. osobowości zależnej
B. osobowości kompulsywnej
C. osobowości depresyjnej
D. osobowości unikającej
260. Diagnozując osobowość narcystyczną należy wymienić co najmniej 5 kryteriów
diagnostycznych, aby mieć uprawnienie do postawienie takiego rozpoznania.
Który z poniżej wymienionych objawów nie należy do kryteriów diagnostycznych
osobowości narcystycznej:
A. przekonanie o byciu kimś specjalnym, niepowtarzalnym, którego są w stanie
zrozumieć tylko specjalne osoby o wysokiej pozycji
B. aroganckie i bezceremonialne zachowania i postawy
C. wyolbrzymianie własnych osiągnięć, oczekiwanie korzystnego oceniania
nieproporcjonalnie do wyników
D. niechęć do poświęcania czasu innym, unikanie składania ofiar pieniężnych,
obdarowywania innych osób o ile nie łączy się to z osobistą korzyścią
261. Mając na uwadze przeprowadzone badania Wilsona (Treatment of bulimia nervosa ...)
gdzie uwzględniono takie czynniki jak różnorodność technik i szkół terapeutycznych,
kompetencje psychoterapeutyczne, czas trwania choroby, stwierdzić można, że najlepsze
efekty w terapii bulimii przynosi:
A. psychoterapia psychoanalityczna
B. psychoterapia poznawczo-behawioralna
C. farmakoterapia
D. psychoterapia systemowa rodziny
262. Czynniki, które mogą przyczynić się do rozwoju uzależnienia u osób, u których w
dzieciństwie rozpoznano zespół ADHD, to:
52
A. zaspakajanie potrzeby afiliacji poprzez poszukiwanie środowiska akceptującego a
po odrzuceniu przez rodziców i grupę rówieśniczą
B. konformizm zachowań ze względu na silnie odczuwaną inność
C. potrzeba zrównoważenia uwagi i kontroli impulsywności oraz nadruchliwości
poprzez sięganie po środki stymulujące, które są
najlepszym środkiem
regulującym te przypadłości
D. wszystkie powyższe odpowiedzi są poprawne
263. Źródłem zaburzeń osobowości tego typu jest deficyt rozwojowy, polegający na braku
prawidłowego odzwierciedlenia. Obraz dziecka był kształtowany zgodnie z idealnym
wyobrażeniem rodziców, z ich wizją na jego temat. Opis źródeł powstania zaburzeń
charakterystyczny jest dla osobowości:
A. antyspołecznej
B. typu borderline
C. histrionicznej
D. narcystycznej
264. Według M. Linehan etiologia tego zaburzenia osobowości ma swoje źródła w
dysfunkcji układu nerwowego w zakresie regulacji emocjonalnej i w efekcie pojawiają się
dezadaptacyjne formy radzenia sobie z intensywnymi bolesnymi emocjami. Konsekwencją
tego jest podatność na zranienia, która ujawnia się jako obniżenie progu wrażliwości na
pewnego rodzaju stymulacje, a w konsekwencji silna reakcja emocjonalna na bodźce,
sytuacje, które dla innych osób są emocjonalnie neutralne. Opis źródeł powstania zaburzeń
charakterystyczny jest dla osobowości:
A. antyspołecznej
B. histrionicznej
C. narcystycznej
D. typu borderline
265. Badania Gorensteina i Newmana z 1980 roku, jak również inne liczne doniesienia
naukowe (m.in. Weinberg) wskazują, że pewne zachowania mocno korelują ze zwiększonym
ryzykiem rozwoju uzależnienia. Najczęściej są to zachowania :
A. zaburzonej eksternalizacji
B. zachowania nadaktywne i odhamowanie
C. zachowania agresywne i impulsywne
D. wszystkie powyższe
266.
Zaznacz poprawny opis destabilizującego wpływu alkoholu na mózg.
A. alkohol przyłącza się do receptorów GABA i modyfikuje funkcję neuronów
B. alkohol hamuje funkcje układu NMDA tj. neuronów wrażliwych na kwas
glutaminowy
C. po odstawieniu alkoholu zwiększa się dopływ GABA do mało wrażliwych na
niego komórek i dopływ kwasu glutaminowego do przewrażliwionych komórek
NMDA - co owocuje silnym pobudzeniem, niepokojem, bezsennością
D. wszystkie opisy są poprawne
53
267. Okres trwania zmian wskaźników biochemicznych nadużywania alkoholu a w
szczególności wzrost objętości krwinek MCV utrzymuje się:
A. do 3 miesięcy
B. do 6 tygodni
C. do 4 tygodni
D. do 2 tygodni
268. Okres trwania zmian wskaźników biochemicznych nadużywania alkoholu a w
szczególności wzrost poziomu cholesterolu - HDL w surowicy utrzymuje się:
A. do 3 miesięcy
B. do 6 tygodni
C. do 4 tygodni
D. do 2 tygodni
269. Okres trwania zmian wskaźników biochemicznych nadużywania alkoholu a w
szczególności wzrost gamma-glutaamylotransferazy GGT w surowicy utrzymuje się:
A. do 3 miesięcy
B. do 6 tygodni
C. do 4 tygodni
D. do 2 tygodni
270. Okres trwania zmian wskaźników biochemicznych nadużywania alkoholu może zostać
zafałszowany, jeżeli zostanie pobrany wcześniej niż po … godzinach ponieważ:
A. wcześniej niż po 12 godzinach od spożycia alkoholu, ponieważ alkohol musi
dotrzeć do wszystkich narządów człowieka
B. wcześniej niż po 48 godzinach, ponieważ zmiany mogą być zafałszowane
okazjonalnym spożyciem alkoholu
C. wcześniej niż po 4- 6 godzinach, ponieważ dopiero w szóstej godzinie po
spożyciu alkoholu jest największe jego wysycenie w organizmie
D. wcześniej niż po 2-4 godzinach, ponieważ dopiero w czwartej godzinie po
spożyciu alkoholu jest największe jego wysycenie w organizmie
271. Skutkiem picia alkoholu etylowego jest zmniejszone wchłanianie substancji
odżywczych w jelicie co prowadzi do niedoboru:
A. retinolu i tiaminy
B. odpowiedź a i c jest poprawna
C. witaminy B12 i kwasu foliowego
D. cynku i magnezu
272. Często spotykane u alkoholików zaburzenie adaptacji do ciemności tzw. „kurza
ślepota” związana jest z następującym zjawiskiem:
A. obniżeniem się poziomu melatoniny
B. zaburzeniem przemiany witaminy A
C. obniżeniem się aktywności foto enzymu FoA
D. obniżeniem się poziomu glukozy w pręcikach
54
273. Dla osób uzależnionych od alkoholu, które piją w celu poprawy swoich relacji
społecznych najwyraźniejszym sygnałem nawrotu w okresie wczesnej abstynencji jest
stwierdzenie obniżonego poziomu:
A. prolaktyny
B. beta-endorfin, ACTH i kortyzolu
C. dopaminy
D. serotoniny
274. Dla osób uzależnionych od alkoholu, które mają zaburzoną strukturę snu analiza
polisomnograficzna zaburzeń snu może być silnym predykatorem podatności na nawrót.
Elementem snu najwyraźniej wskazującym na możliwość nawrotu w ciągu 3 miesięcy od
wyjścia ze szpitala jest:
A. stadium snu delta
B. stadium snu beta
C. faza NREM
D. faza latencji REM
275. Sytuacja psychologiczna zakładników jest odzwierciedleniem sytuacji osób
doświadczających przemocy w rodzinie, ofiar gwałtu i zmuszania do prostytucji, więźniów
politycznych i obozów zagłady. Wg Strenz’a można wyróżnić następujące fazy:
A. zaprzeczanie, wahanie, rozważanie, potwierdzanie
B. szok-bunt, targowanie się, depresja, akceptacja
C. szok, poddanie się, negocjowanie warunków, utrwalanie dobrej pozycji,
rozwiązanie kryzysu
D. alarm, kryzys, przystosowanie, rozwiązanie
276. Sytuacja psychologiczna zakładników jest odzwierciedleniem sytuacji osób
doświadczających przemocy w rodzinie, ofiar gwałtu i zmuszania do prostytucji, więźniów
politycznych i obozów zagłady. W fazie, kiedy nasila się kontrola zakładników przez
porywaczy, która wzmacnia bezradność zakładników, może dojść do rozwinięcia się tzw.
syndromu sztokholmskiego. Jest to możliwe gdy:
A. w zakładnikach pojawiają się pozytywne uczucia do porywaczy i w porywaczach
do zakładników
B. przedłuża się czas sytuacji kryzysowej i brak izolacji od porywacza
C. zakładnicy doznają nieprzyjemnych uczuć do władz i identyfikują się z poglądami
porywaczy
D. występują wszystkie powyższe
277.
U pacjenta z zespołem lęku napadowego może wystąpić agorafobia jeżeli:
A. odziedziczone zostały dwie cechy: lęku i fobii
B. występują głęboko zakorzenione konflikty
C. występują stresujące doświadczenia
D. pacjent zaczyna bać się sytuacji, w których poprzednio występowały ataki lęku
55
278. W rozwoju patologicznego hazardu określoną rolę mogą odgrywać podane niżej
zaburzenia występujące u rodziców. Na rozwój hazardu nie mają wpływu następujące z
zaburzeń:
A. uprawianie hazardu przez rodziców
B. nadużywanie alkoholu lub leków
C. ekshibicjonizm
D. zachowania dyssocjalne, antyspołeczne
279.
to:
Ogólny zespół adaptacyjny GAS według interakcyjnej koncepcji stresu dotyczy/jest
A. jest to krótkotrwała odpowiedź człowieka na wymagania stresora w zależności od
jego siły (kataklizm, stresor osobisty, stresor drugoplanowy)
B. jest to styl radzenia sobie z trudną sytuacją (unikanie, poszukiwanie nowych
rozwiązań, nastawienie na przetrwanie)
C. dotyczy skutecznego wyeliminowania stresorów lub ograniczenia ich
oddziaływania oraz zmniejszanie nieprzyjemnych reakcji na stres za pomocą
technik relaksacyjnych
D. jest to skoncentrowanie się na zadaniu w celu uniknięcia dezorganizacyjnego
wpływu emocji
280.
Jak powstaje wysoka tolerancja na alkohol u osoby uzależnionej?
A. częstemu piciu alkoholu towarzyszą coraz silniejsze nieprzyjemne uczucia
(niedobór neurotransmiterów w układzie nagrody w mózgu). Ustępują one, gdy
alkoholik wypija jeszcze większą porcję alkoholu
B. organizm uzależnionego uczy się szybkiego wydalania alkoholu, ponieważ
wątroba uaktywnia enzym MEOS. Mechanizm ten prowadzi do tolerowania coraz
większych ilości wypijanego alkoholu
C. enzymy odpowiadające za metabolizm alkoholu w organizmie ulęgają pod jego
wpływem aberracji mitochondrialnej i przyczyniają się do powstania zjawiska
„przelewania”, tzn. alkoholik wypija duże ilości alkoholu, które nie docierają do
mózgu, gdyż są „spalane”- rozkładane w wątrobie
D. odpowiedź a i b jest poprawna
281. Sposób w jaki leki nowej generacji (naltrekson i acamprosat) wpływają na
dwufazowy mechanizm działania alkoholu to:
A. naltrekson blokuje receptory opioidowe w mózgu, zmniejszając przyjemne
działanie wypitego alkoholu; acamprosat łagodzi nieprzyjemne skutki pojawiające
się w początkowej abstynencji i zmniejsza głód alkoholu
B. acamprosat blokuje receptory opioidowe w mózgu, zmniejszając przyjemne
działanie wypitego alkoholu; naltrekson łagodzi nieprzyjemne skutki pojawiające
się w początkowej abstynencji i zmniejsza głód alkoholu
C. acamprosat ze względu na słabe wchłanianie z żołądka i krótki czas działania
bezpośrednio wpływa na metabolizm alkoholu pod warunkiem jednoczesnego
zażywania leku i picia alkoholu; naltrekson łagodzi nieprzyjemne skutki
pojawiające się w trakcie metabolizmu alkoholu, redukuje działanie aldehydu
octowego
D. wszystkie powyższe odpowiedzi są poprawne
56
282.
Powikłania bezpośrednio związane z marskością wątroby to:
A. zmniejszenie tolerancji na alkohol i postępujące zatrucie organizmu
B. żylaki i hemoroidy
C. opuchliny i krwotoki
D. wszystkie wymienione
283. Uszkodzenie tej części mózgu jest bezpośrednio związane z zaburzeniami odczuwania
emocji, słabą ekspresją emocjonalną, co może prowadzić do podejmowania złych decyzji
spowodowanych niemożnością przewidywania nieprzyjemnych konsekwencji.
A. kora przedczołowa
B. kora skroniowa
C. kora potyliczna
D. kora ciemieniowa
284. W konsekwencji przedłużającego się wysokiego poziomu stresu, na poziomie
fizjologicznym:
A. wzrasta poziom kortyzolu co wpływa na wzmocnienie i utrwalenie śladów
pamięciowych
B. wzrasta poziom kortyzolu co sprzyja atrofii i śmierci neuronów zwłaszcza w
hipokampie
C. obniża się poziom kortyzolu co powoduje pojawianie się dręczących obrazów
D. odpowiedź a i b jest poprawna
285. Do Poradni Leczenia Uzależnień zgłosiła się żona osoby uzależnionej, ujawnia że od
wielu lat doświadcza dużego napięcia wewnętrznego oraz przeżywa ciągłe zagrożenie i lęk.
Próbuje ten stan opanować, ale jej się to nie udaje. Martwi się co będzie w przyszłości i cały
czas jest gotowa na doświadczanie przykrych zdarzeń. Ma trudności z koncentracją uwagi,
trudno jej podejmować decyzję, gdyż boi się że będzie ona błędna. Pacjentka obserwuje
kłopoty ze snem i pojawiające się koszmarne sny. Prawidłowe rozpoznanie to:
A. dystymia
B. zespół lęku uogólnionego
C. osobowość histrioniczna
D. depresja
286. Jeżeli pacjent zgłasza niechciane obsesyjne myśli, powracające obrazy, które wzbudzają w
nim niepokój lub/i powtarza czynności redukujące napięcie np. ciągle sprawdza, często myje ręce,
liczy, modli się najprawdopodobniej cierpi on na:
A. zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne
B. fobię społeczną
C. zespół lęku uogólnionego
D. dystymię
287. Pacjentka zgłasza ciągłe obniżenie nastroju, które występuje u niej od 2 lat. Odczuwa ona
ciągłe zmęczenie i trudności ze snem. Prawidłowe rozpoznanie to:
57
A.
B.
C.
D.
dysforia
dysleksja
dystymia
ogólna niedyspozycja
288. U pacjenta od wielu tygodni utrzymuje się stan silnie obniżonego nastroju.
Zrezygnował z różnych aktywności życiowych, które sprawiały mu kiedyś dużą przyjemność.
Czuje, że utracił energię, jest nadmiernie senny, schudł, ma duże poczucie winy i coraz
częściej myśli o śmierci. Powyższe objawy wskazują na:
A. osobowość unikającą
B. wielką depresję
C. schizofrenię
D. zaburzenia przystosowania
289.
Rokowania dla pacjenta u którego rozpoznano zaburzenia afektywne dwubiegunowe:
A. są bardzo dobre, należy jedynie ściśle stosować się do zaleceń lekarskich
B. nie są dobre, po okresach wyleczenia pojawiają się nawroty choroby, pomimo
stosowania preparatów litu
C. u 10% chorych jedynie raz w życiu wystąpiły objawy mani
D. jest to choroba całkowicie uleczalna
290. Pacjent który jest przekonany, że jego myśli, uczucia, działania są kontrolowane przez
zewnętrzną siłę oraz, że jego myśli są wtłaczane mu do głowy przez obce siły i
przekazywane innym cierpi na:
A. zaburzenia percepcji
B. zaburzenia treści myślenia
C. zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne
D. zaburzenia formy myślenia
291. Zaburzenia somatyzacyjne, hipochondria,
konwersyjne wchodzą w skład:
A. zaburzeń somatomorfologicznych
B. zaburzeń somatoformicznych
C. zaburzeń cielesnych
D. zaburzeń somatoanatomicznych
292.
zaburzenia
bólowe
i
zaburzenia
Zaburzenie depersonalizacji, które polega na utracie poczucia siebie jest zaburzeniem:
A. osobowości
B. omamowym
C. obsesyjno-kompulsyjnym
D. dysocjacyjnym
293. Wg Anny Freud zapobieganie świadomej ekspresji nieakceptowanych pragnień
poprzez nadmierne przejawy pozornie przeciwnych zachowań to mechanizm obronny typu:
58
A.
B.
C.
D.
reakcja upozorowana
przemieszczenie
sublimacja
anulowanie
294. Jeżeli pacjent przypisuje innym ludziom własne poglądy, motywy, cechy, interpretacje
oraz nieakceptowane u siebie uczucia i przeżycia stosuje mechanizm obronny typu:
A. reakcja upozorowana
B. projekcja
C. przemieszczenie
D. zaprzeczanie
295.
Postępowanie terapeutyczne w przypadku pacjentów z podwójną diagnozą wymaga:
A. wyłącznie skierowania pacjenta do placówki leczenia zaburzeń psychiatrycznych
B. wprowadzenia pacjenta jak najszybciej w podstawowy program leczenia
uzależnienia
C. podejścia interdyscyplinarnego, uwzględniającego leczenie równoległe obydwóch
jednostek chorobowych
D. żadne z powyższych
296.
Patologiczny hazard zgodnie z ICD-10 należy do:
A. zaburzeń nerwicowych
B. zaburzeń nastroju
C. zaburzeń urojeniowych
D. zaburzeń osobowości i zachowania
297. Odrzucenie nieprzyjemnych faktów należących do świata zewnętrznego,
uniemożliwiające uświadomienie sobie jego bolesnych aspektów nazywa się mechanizmem
obronnym typu:
A. reakcja pozorowana
B. regresja
C. zaprzeczanie
D. konwersja
298. Brak zainteresowań i mała zdolność do odczuwania radości, smutek, niska samoocena,
obwinianie siebie samego, pesymizm wobec przyszłości, brak inicjatywy, zaburzenia snu,
zmniejszony apetyt ujawniają się u pacjentów cierpiących na:
A. zaburzenia afektywne
B. zaburzenia psychosomatyczne
C. zaburzenia lękowe
D. zaburzenia dysocjacyjne
299. Bezpośrednie wyrażenie przez działanie nieświadomych impulsów w celu uniknięcia
uświadomienia sobie towarzyszących emocji jest charakterystyczne dla mechanizmu
obronnego typu:
A. dysocjacji
59
B. acting-out
C. identyfikacji projekcyjnej
D. antycypacji
300.
Kompulsje są to:
A. ruchy mimowolne
B. stereotypie ruchowe
C. automatyzmy ruchowe
D. czynności natrętne
301.
Zaburzenia osobowości dyssocjalnej charakteryzują się m.in.‫׃‬
A. niestabilnością emocjonalną, zaburzonym obrazem samego siebie, pustką
wewnętrzną
B. bezwzględnym nieliczeniem się z uczuciami innych, niemożnością przeżywania
poczucia winy i korzystania z doświadczeń, skłonnością do obwiniania innych
C. tendencją do długotrwałego przeżywania przykrości, nadmierną wrażliwością na
niepowodzenia, podejrzliwością
D. wszystkimi z powyższych
302. Wzmożenie nastroju nieadekwatnie do sytuacji, podniesienie napędu
psychoruchowego, wielomówność, ekspansywność w kontaktach, nastawienie wielkościowe,
zmniejszona potrzeba snu, trudności w koncentracji uwagi charakteryzuje osoby
doświadczające:
A. epizodu maniakalnego
B. zaburzeń osobowości dyssocjalnej
C. zaburzeń lękowych
D. trudności w relacjach interpersonalnych
303. Zaburzenia charakteryzujące się nadmierną dokładnością, pedanterią, sztywnością i
uporem, trudnościami w podejmowaniu decyzji, pojawieniem się natarczywych niechcianych
myśli lub impulsów jest związana z:
A. osobowością zależną
B. osobowością chwiejną emocjonalnie
C. osobowością anankastyczną
D. osobowością schizoidalną
304.
Które z poniższych twierdzeń jest prawidłowe:
A. urojenia są równoznaczne z natręctwami myślowymi
B. urojenia są to fałszywe sądy, wypowiadane z głębokim przekonaniem o ich
słuszności, które po udowodnieniu ich fałszywości przemijają
C. urojenia są to fałszywe sądy, wypowiadane z głębokim przekonaniem o ich
słuszności, które po udowodnieniu ich fałszywości nadal nie podlegają korekcji
D. urojenia są to zaburzenia pamięci
60
305. Drastyczna modyfikacja charakteru lub poczucia tożsamości w celu uniknięcia
zmartwienia. Mechanizm eliminowania części osobowości, która stanowi źródło przykrych
doznań lub jest nieakceptowana przez jednostkę, zwany jest:
A. regresją
B. racjonalizacją
C. eksternalizacją
D. dysocjacją
306.
Zaburzenia lękowe uogólnione charakteryzują się:
A. zaburzeniami emocjonalnymi utrudniającymi funkcjonowanie w życiu
zawodowym
B. dyskomfortowym samopoczuciem w sytuacjach społecznych, szczególnie przy
wystąpieniach publicznych
C. obawami, nadmiernym martwieniem się, uczuciem napięcia, trudnościami w
koncentracji uwagi, wzmożoną aktywnością układu autonomicznego
D. trudnościami ze snem i jedzeniem w sytuacji stresu
307.
Zaburzenia schizofreniczne cechują się m.in.:
A. zaburzeniami myślenia
B. zaburzeniami spostrzegania
C. niedostosowanym i spłyconym afektem
D. wszystkimi powyższymi
308. Przypisywanie innym ludziom własnych poglądów, interpretacji oraz
nieakceptowanych u siebie uczuć i przeżyć jest charakterystyczne dla mechanizmu obronnego
typu:
A. przemieszczenia
B. zaprzeczania
C. projekcji
D. reakcji upozorowanej
309. Lęk występujący przede wszystkim w sytuacjach społecznych, koncentrujący się
wokół obawy przed oceną przez innych, prowadzący do unikania sytuacji społecznych jest
typowy dla:
A. zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych
B. osobowości paranoicznej
C. fobii społecznych
D. osobowości zależnej
310. Tendencja do nadmiernego przeceniania własnego znaczenia, nadmierna wrażliwość
na niepowodzenia i odrzucenie, tendencja do długotrwałego przeżywania przykrości,
podejrzliwość i stała tendencja do zniekształcania codziennych doświadczeń cechuje osoby
cierpiące na:
A. niskie poczucie własnej wartości
B. zaburzenia osobowości borderline
C. obniżenie samooceny
D. zaburzenia osobowości paranoicznej
61
311.
Zaburzenia osobowości to:
A. głęboko zakorzenione i utrwalone wzorce zachowań, przejawiające się mało
elastycznymi reakcjami, znacznie odbiegające od norm kulturowych
B. ujawniające się w stresie schematy reakcji, charakteryzujące się wybuchowością
C. charakterystyczne formy zachowań dla danej osoby
D. żadne z powyższych
312. Zaburzenia osobowości chwiejnej emocjonalnie typ borderline charakteryzują się
m.in:
A. niestabilnością emocjonalną, zaburzonym obrazem samego siebie, pustką
wewnętrzną, skłonnością do wchodzenia w intensywne i niestabilne związki, co
prowadzi do kryzysów emocjonalnych, gróźb samobójstwem i samouszkodzeń
B. bezwzględnym nieliczeniem się z uczuciami innych, niemożnością przeżywania
poczucia winy i korzystania z doświadczeń, skłonnością do obwiniania innych
C. chłodem emocjonalnym, wycofaniem się lub spłyceniem uczuciowości, stałą
preferencją do samotnictwa, niezainteresowaniem zarówno pochwałami, jak i
krytyką
D. agresywnymi zachowaniami względem otoczenia, opuszczaniem dni w pracy,
częstymi rozstaniami z osobami bliskimi
313.
Zaburzenia dystymiczne zaliczamy do:
A. zaburzeń psychotycznych
B. zaburzeń lękowych
C. uporczywych zaburzeń nastroju
D. zaburzeń pamięci
314. Podporządkowywanie swoich potrzeb potrzebom innych osób, trudności w
podejmowaniu decyzji, obawa przed niezdolnością zatroszczenia się o siebie, niechęć do
stawiania wymagań osobom, od których jest się zależnym są przejawem:
A. zaburzeń osobowości zależnej
B. dysocjacji
C. zaburzeń konwersyjnych
D. zaburzeń lękowych
62
63