Deontologia pielęgniarska.doc (56 KB) Pobierz Zasady etyczne pielęgniarek Wśród wielu zasad postępowania etycznego pielęgniarki I. Wrońska wymienia następujące: 1. Zasada szacunku dla osoby, 2. Zasada dobroczynności i niekrzywdzenia, 3. Zasada sprawiedliwości, 4. Zasada odpowiedzialności (zasada poufności, prawdomówności). zasada Kodeksy deontologiczne Kodeksy deontologiczne stanowią zbiór reguł, zasad a w szczególności powinności moralnych. Wiedza etyczna wyrażana jest w określonych zasadach i regulacjach etycznych. Regulują one stosunek osób do siebie, grupy, a także w przypadku kodeksów religijnych stosunek do Siły Wyższej. Jednak kodeksy nie wskazują na to, jaka decyzja powinna być podjęta w konkretnym przypadku, bowiem decyzja ta należy do podmiotu podejmującego decyzję. Decyzję rozważa pielęgniarka we własnym sumieniu. Sumienie – występuje tutaj jako swoista instytucja doradcza, opiniotwórcza a nawet oceniająca, tkwiąca w osobowości i naturze podmiotu. Sumienie, sumieniu nie jest równe, dlatego też dobrze jest pracować i rozwijać własne sumienie (wiedza moralna, wola, miłość, sumienie zbyt szerokie, sumienie zbyt wąskie i.t.d.). Deontologia pielęgniarska rozwijała się i czerpała wiele z humanizmu a także deontologii medycznej. W literaturze etyki medycznej możemy odnaleźć wiele takich powiązań. Prześledźmy zatem główne kodeksy medyczne do których odwołuje się H. Dunn: Przysięga Hipokratesa – najbardziej znana z etycznych przewodników medycznych (460 – 377 przed Chrystusem). Znajduje się pod wpływem filozofii politeistycznej. Wyraża: hołd i wdzięczność nauczycielowi, dobro chorego, zakaz aborcji, czystość osobistą lekarza, zakaz pożądania oraz obowiązek zachowania tajemnicy lekarskiej. Kodeks Majmonidesa – (1135 – 1240). Utworzony pod wpływem filozofii monoteistycznej. Wskazuje na źródła choroby: dysharmonia, choroba to posłańcy zapowiadający zbliżanie się niebezpieczeństwa, rolą lekarza jest czuwanie nad życiem i zdrowiem, podkreśla rolę miłości w tym zawodzie, siłę serca i umysłu, wymienia cnoty (umiarkowanie, zgłębianie wiedzy), ma charakter modlitwy jak również deklaracji etycznej, nie ma wzmianki o aborcji, eutanazji, tajemnicy. Deklaracja Genewska. Opracowana przez Światowe Stowarzyszenie Medyczne w 1948 r. – jako współczesna wersja Przysięgi Hipokratesa. Deklaracja ta nie odrzuca w sposób wyraźny eutanazji, nie mówi nic o czystości życia osobistego. Przysięga nie jest też kierowana do Boga. Międzynarodowy Kodeks Etyki Medycznej. Opracowany przez Światowe Stowarzyszenie Medyczne w 1949 r. Kodeks ten wyklucza aborcję, eutanazję; stał się – jak podaje Dunn martwą literą. Deklaracja Helsińska – Opublikowana w 1964 r., poprawiona w 1975r. w Tokio. Deklaracja ta wskazuje na: niebezpieczeństwo badań naukowych, eksperymentów i manipulacji genetycznych. Proponuje powołanie niezależnych komitetów etycznych. Wyraża ideę, że „troska o człowieka musi górować nad troską o społeczeństwo”. Wprowadza takie kategorie etyczne jak: prywatność, godność, świadoma zgoda. Deklaracja z Tokio. „Lekarzowi nie wolno popierać, tolerować lub uczestniczyć w torturach lub różnego rodzaju torturach niezależnie od przestępstwa o jakie ofiara jest podejrzana, oskarżona czy uznana za winną”. Lekarz nie może brać udziału w strajku głodowym. Deklaracja Lizbońska (1981). Wprowadza takie kategorie etyczne jak: możliwość wyboru lekarza, akceptacja lub odmowa sposobu leczenia, prawo do zachowania tajemnicy, dostęp do dokumentacji medycznej. Inne ważne dokumenty etyczne to: Deklaracje ONZ na temat: praw dziecka, praw osób upośledzonych umysłowo, praw osób niepełnosprawnych. Wymienić należy również inne ważne dokumenty etyczne wykraczające poza etykę medyczną, a których wpływ na etykę współczesnego pielęgniarstwa - zauważa się w ponowoczesnym świecie. Są to: Kodeks Muzułmański (1985)nauczanie religijne wszystkich głównych religii (buddyzm, hinduizm) oraz chrześcijańska etyka medyczna w nauczaniu Kościoła. Na szczególne podkreślenie zasługuje Konwencja o ochronie praw człowieka i godności istoty ludzkiej wobec zastosowań biologii i medycyny ( Konwencja o prawach człowieka i biomedycynie) przyjęta przez Komitet ministrów UE w dniu 19 listopada 1996r. Konwencja ta stoi na straży godności i tożsamości istoty ludzkiej wobec zastosowań biotechnologii. Reasumując stwierdzamy, że nie wszystkie kategorie etyki medycznej przedstawione przez Dunn mają zastosowanie w deontologii pielęgniarskiej, bowiem nie wszystkie decyzje, które podejmuje lekarz - są przedmiotem działania pielęgniarskiego, a także zawód ten tworzy własne regulacje, wyrażające kierunek rozwoju pielęgniarstwa np. pielęgniarka rzecznikiem praw pacjenta. Kodeksy zawodowe nie zawierają norm sprzecznych z normami ogólnymi, a jedynie niektóre z nich podkreślają, zalecając przy ich stosowaniu zachowanie zasad szczególnej uważności. Np. w etyce medycznej daje się zauważyć „preferencja wartości życia nad wartością prawdy”. (B. Dobrowolska). Kodeksy medyczne regulując wzajemne stosunki pomiędzy świadczeniodawcami a świadczeniobiorcami stoją na straży interesów głównie tych drugich, chociaż w pośredni sposób wpływają korzystnie również na sprawy świadczeniodawców. Naruszenie zasad etycznych zawartych w kodeksach zawodowych wiąże się z określonymi przez prawo sankcjami, co odróżnia je od ogólnych kodeksów etycznych (np. religijnych), które nie zawsze wspiera prawo pozytywne. We współczesnym świecie toczy się szeroka dyskusja nad koniecznością ujmowania etycznych norm zawodowych, aby współbrzmiały z wielonarodowym, wieloreligijnym, wielokulturowym światem. Normy te muszą być formułowana na dużym poziomie ogólności. Kodeksy deontologiczne pielęgniarek Jak zauważa B. Dobrowolska - kodyfikacja etyki zawodowej pielęgniarek wiąże się z powstaniem pielęgniarstwa zawodowego (1860),jednak już wcześniej powstały w opiece nad chorymi pewne dokumenty (Reguły Córek Miłosierdzia Sług Ubogich Chorych” sformułowane przez św. Wincentego a Paulo wspólnie z Ludwiką de Marillac), które podkreślały pewne elementarne zasady zachowania się sióstr miłosierdzia, a które później na trwałe zadomowiły się w pielęgniarstwie zawodowym ( sprawiedliwość, pogłębianie wiedzy w duchu miłości). Z kolei I. Wrońska do takich zalicza Przyrzeczenie sformułowane przez Lystrę Gretter (1893) kierowniczkę szkoły pielęgniarskiej w Detroit, dla uczczenia pamięci F. Nightingale (nieskazitelność w pracy i życiu prywatnym, zakaz podawania śmiercionośnych środków, zachowanie tajemnicy, lojalność w stosunku do lekarza). Jednak pierwszy prawdziwy kodeks etyki zawodowej dla pielęgniarstwa profesjonalnego powstał dopiero w 1953r. i uchwalony został przez Międzynarodową Radę Pielęgniarek. Kodeks ma charakter bardzo ogólny, nie jest uwikłany w kwestie światopoglądowe, religijne i dlatego stanowi dobrą podstawę do regulacji narodowych. Zakreśla obszar zainteresowania pielęgniarstwa („ pielęgniarka opiekuje się chorymi, tworzy fizyczną i duchową atmosferę, przyczyniając się do wyzdrowienia, zapobiega chorobom, naucza zdrowego stylu życia. Jej działania mają się odnosić do jednostki, rodziny i do grupy społecznej”, bez względu na narodowość, religię, pozycję społeczną. Kodeks składa się z dwu części: ogólnej i szczegółowej. Ogólna definiuje zadania pielęgniarskie, zaś szczegółowa wyraża wartości ogólnoludzkie. (Dobrowolska). Kodeks ten był kilkakrotnie nowelizowany (1965, 1973, 2000). Równolegle istnieje również Międzynarodowy Kodeks uchwalony przez Międzynarodowy Komitet Katolicki Pielęgniarek i Asystentek Społeczno – Sanitarnych (1954), który nie jest sprzeczny z kodeksem MRP, ale podkreśla takie aspekty jak: szacunek do życia od momentu poczęcia aż do śmierci, zaś w części drugiej – podkreśla się obowiązek wsparcia duchowego, korzystania z sakramentów świętych, bez wywierania nacisku. Polskie kodeksy etyczne Zainteresowanie deontologią pielęgniarską w Polsce jest już widoczne w pielęgniarstwie okresu przed drugą wojną światową (Polskie Stowarzyszenie Pielęgniarek Zawodowych, T. Kulczyńska –„Etyka zawodowa pielęgniarek”). „Tekst został podzielony na części: wstępną, cechy usposobienia pielęgniarki, cechy charakteru pielęgniarki, cechy fizyczne pielęgniarki, stosunek pielęgniarki do chorych, stosunek do pielęgniarki, do koleżanek, stosunek pielęgniarki do pracowników administracyjnych i gospodarczych, stosunek pielęgniarki do zakładu pracy”. Praca ta jest próbą stworzenia wzoru idealnej pielęgniarki, posiadającej cnoty uczciwości, prawdomówności, skromności, odpowiedzialności, dążącej do własnego doskonalenia, osoby kulturalnej i umiejącej nawiązywać dobre relacje z innymi. Wzory te znalazły odzwierciedlenie w późniejszych kodeksach profesjonalnych. Są nimi: „Zasady Etyki Zawodowej (1973). Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie. Dokument składa się z dwu części: ogólnej i szczegółowej. W części pierwszej podkreśla się normę socjalistycznej służby zdrowia, obowiązek dokształcania zawodowego, obowiązku udzielania pomocy w nagłych wypadkach, tajemnicy zawodowej i.t.d. W części szczegółowej wyróżniono trzy rozdziały tj. pielęgniarka i osoba objęta jej opieką, stosunek pielęgniarki do koleżanek i innych współpracowników, pielęgniarka a organizacje polityczne, zawodowe, społeczne). Powyższy dokument został znowelizowany w 1984r. Istotnym przełomem w kodyfikacji pielęgniarskiej jest uchwalenie przez II Krajowy Zjazd Pielęgniarek i Położnych nowego Kodeksu pod nazwą Kodeks Etyki Zawodowej Polskiej Pielęgniarki i Położnej pozostającego pod wyraźnym wpływem personalistycznej koncepcji człowieka. Kodeks ten odwołuje się do: filozofii humanizmu, filozofii troki, personalistycznej koncepcji osoby ludzkiej. Widzimy tutaj rozszerzone działania pielęgniarskie i odpowiedzialność, widoczna jest nowa koncepcja pielęgniarstwa jako wolnego zawodu, Kodeks składa się z czterech części: przyrzeczenia, części ogólnej, części szczegółowej (pielęgniarka i położna a podopieczny, pielęgniarka i położna a praktyka zawodowa, pip a współpracownicy, pip a zawód) oraz Uzasadnienia struktury i treści etyki zawodowej opracowanej przez I. Wrońską. Do Kodeksu dołączony jest również Komentarz zatwierdzony przez II Krajowy Zjazd Pielęgniarek i Położnych. Przemiany, jakie dokonywały się w życiu społeczno – politycznym a także w reformowanej służbie zdrowia w Polsce zmusiły środowisko zawodowe pielęgniarek i położnych do kolejnej nowelizacji Kodeksu a mianowicie: Ostatni kodeks (Kodeks Etyki Zawodowej Pielęgniarki i Położnej Rzeczpospolitej Polskiej) został uchwalony przez IV Krajowy Zjazd Pielęgniarek i Położnych w 2003. Zrezygnowano w nim z personalistycznej koncepcji człowieka, na rzecz odwołania się do ogólnych zasad etycznych i przestrzegania praw pacjenta i dbania o godność zawodu. Zrezygnowano z terminu „podopieczny”, wprowadzono dwa dodatkowe rozdziały takie jak: pielęgniarka i położna a społeczeństwo oraz pielęgniarka/ położna a samorząd pielęgniarek i położnych. Kodeks ten składa się z następujących rozdz. Przyrzeczenie, Część Ogólna, Część Szczegółowa. W części szczegółowej występują następujące podrozdziały (składniki kodeksu): Pielęgniarka/położna a pacjent, pielęgniarka/położna a praktyka zawodowa i nauka, pielęgniarka/ położna a samorząd pielęgniarek i położnych, pielęgniarka/położna a współpracownicy, pielęgniarka/położna a zasady postępowania wobec społeczeństwa, przepisy końcowe. Jak widzimy, deontologia pielęgniarska rozwija się w kierunku etyki uniwersalistycznej, nie uwarunkowanej religijnie i kulturowo, bowiem tego wymaga współczesny globalizujący się świat. Zdaniem B. Dobrowolskiej kodeksy zawodowe spełniają szereg funkcji m.in. - funkcja dyrektywna (kierunek i cel działalności), - funkcja kontrolno – oceniająca (nadzór i ocena pod względem etycznym), - funkcja społeczno – wychowawcza (podkreślenie wartości najistotniejszych), - funkcja ochrony autonomii zawodu, - funkcja korygująca (zinternalizowanie wartości, czyli przyjęcie jej przez pielęgniarkę do własnej osobowości), - funkcja umacniająca identyfikację zawodową). Uważne studiowanie składników kodeksów stanowi podstawę standardów zawodowych. Literatura: 1. H.P. Dunn. Etyka dla lekarzy, pielęgniarek, pacjentów. Tarnów 1997. 2. Etyka i deontologia lekarska. Red. T. Kielanowski. Warszawa 1985. 3. Wrońska I, J. Mariański. Etyka w pracy pielęgniarskiej. Lublin 2002. 4. Kodeks etyki zawodowej polskiej pielęgniarki i położnej wraz z Komentarzem (1995). 5. Kodeks Etyki Zawodowej Pielęgniarki i Położnej Rzeczpospolitej Polskiej (2003). ... Plik z chomika: kobietapelnamarzen Inne pliki z tego folderu: zasady etyczne zawodu piel.doc (60 KB) Aksiologia pielegniarstwa.doc (55 KB) Człowiek jako podmiot morlności.doc (50 KB) Deontologia pielęgniarska.doc (56 KB) Egzystencjalizm.doc (27 KB) Inne foldery tego chomika: Anatomia Anestezjologia Biochemia Chirurgia Fizjologia Zgłoś jeśli naruszono regulamin Strona główna Aktualności Kontakt Dział Pomocy Opinie Regulamin serwisu Polityka prywatności Copyright © 2012 Chomikuj.pl