Slajd 1

Fabian Kocot IB
Kacper Wilga IB
 Konflikt zbrojny w którym brało udział 11 państw.
 Państwa Etenty : Wielka Brytania, Francja, Rosja,
Serbia, Japonią, Włochy, Stany Zjednoczone
 Państwa centralne : Austro-Węgry i Niemcy wspierane
przez Turcję i Bułgarię.
Uczestnicy I wojny światowej:
kolor zielony – ententa i jej sojusznicy,
pomarańczowy – trójprzymierze,
szary kraje neutralne
Spory na tle etnicznym w Austro Węgrzech i na
Bałkanach.(szczególnie tam gdzie mieszkały narody
Słowiańskie)
2. Imperializm Wielkiej Brytanii, Niemiec i Francji które
potrzebowały terenów zamorskich aby sprzedać swoje
towary.
3. Istnienie dwóch wrogich sojuszy (Trójporozumienia i
Trójprzymierza.
4. Wyścig zbrojeń państw europejskich głównie Francji i
Niemiec
1.
Bezpośrednią przyczyną wybuchu I
wojny światowej stało się
zamordowanie 28 czerwca
1914 roku w Sarajewie austriackiego
następcy tronu, arcyksięcia
Franciszka Ferdynanda.
Mordercą okazał się
Gavrilo Princip (ur. 1894, zm. 1918)
– serbski nacjonalista należący do
organizacji Czarna Ręka.
Franciszek Ferdynand
Po zamachu na arcyksięcia Franciszka Ferdynanda Niemcy
ogłosiły poparcie dla działań Austrii i prowokując do
wypowiedzenia wojny Serbii. Francja wspierała Rosję. Kolejne
kroki przypominały efekt domina. 28 lipca 1914 Austro-Węgry
wypowiedziały wojnę Serbii. 29 lipca Rosja zarządziła
mobilizację armii ale przeciwko Austro-Węgrom jako pomoc
Serbii.
30 lipca Rosja ogłosiła powszechną mobilizację.
1 sierpnia Francją również ogłosiła mobilizację armii. , W tym
samym dniu II rzesza wypowiedziała wojnę Rosji , a 2 dni
później Francji.
Plan Schlieffena, strategiczny plan wojny na dwa fronty opracowany w
1905 przez szefa niemieckiego sztabu generalnego gen. A. von Schlieffena.
Zakładał wyprzedzające uderzenie większością sił niemieckich poprzez
neutralną Belgię, na Francję i zmuszenie jej do kapitulacji w ciągu kilku
tygodni. Następnie cała siła armii niemieckiej miała być zwrócona na
wschód w celu pokonania Rosji.
Plan został zmodyfikowany i przygotowany do praktycznej realizacji przez
gen. H. von Moltkego młodszego. Użyty w początkowej fazie I wojny
światowej, załamał się w praktycznej realizacji (bitwa nad Marną 5 –12
września 1914).
W przygotowaniach do wojny (wyścigu zbrojeń) przodowały
cesarskie Niemcy. Większość ówczesnych państw skopiowała
rozwiązania zastosowane z takim powodzeniem w armii
pruskiej podczas wojny z Francją w 1870. Wprowadzono
powszechny obowiązek wojskowy, opracowano system rezerw
materiałowych oraz szczegółowe plany działań wojennych na
wypadek konf liktu.
Rozwój technologiczny i organizacyjny doprowadził do
utworzenia sztabów generalnych z precyzyjnymi
harmonogramami mobilizacji i działań ofensywnych. Niemcy
nie zbudowali żadnego obronnego wału zachodniego,
ponieważ ich strategia zakładała od pierwszego dnia wojny
przystąpienie do ataku
Karabiny maszynowe
Samoloty
Czołgi
Gazy bojowe
Po raz pierwszy karabiny maszynowe skonstruowali Niemcy i
były jednym z elementem wyposażenia wojsk niemieckich w
czasie wojny.
Żołnierze armii niemieckiej z MG08 na
podstawie przeciwlotniczej
Podstawowym zadaniem lotnictwa na początku I wojny światowej
było rozpoznanie i korygowanie ognia artyleryjskiego.
Pierwsze czołgi, oznaczone Mark I zostały użyte bojowo w
1916 roku przez Brytyjczyków w bitwie nad Sommą w roli
wsparcia piechoty. Pierwsze zmasowane natarcie czołgów
miało miejsce podczas bitwy pod Cambrai.
Czołg Mark I
W czasie I wojny światowej po raz pierwszy zaczęto
korzystać z gazów bojowych. Do najważniejszych z gazów był
Iperyt zwany Gazem Musztardowym. Gaz ten w kontakcie ze
skórą powodował rozległe oparzenia co powodowało że
przeciwnik tracił zdolność do ataku. Jedynym problemem
było to że masy powietrza mogły przenieść gaz na agresora.
W czasie I wojny światowej zmienił się sposób ataków na
przeciwników. Wojska budowały okopy aby utrzymywać
własne pozycje jak najdłużej żeby przeciwnicy ponosili jak
najwięcej strat.
Kilkudniowa bitwa I wojny światowej pomiędzy wojskami
francusko-brytyjskimi a niemieckimi, która powstrzymała
dalszy marsz Niemców na zachód. Plan "wojny
błyskawicznej" Alfreda von Schlieffena nie powiódł się, tym
samym nie udało się Niemcom wyeliminować z wojny Francji.
Bitwa
nad
Marną
I bitwa pod Ypres – pierwsza większa bitwa I wojny światowej w
roku 1914. Część tzw. wyścigu do morza.
Brytyjski Korpus Ekspedycyjny pod wodzą marszałka Johna
Frencha został przerzucony na północ i zasilony dwiema nowymi
dywizjami, które właśnie wylądowały w Belgii. W pobliżu miasta
Ypres napotkano i zatrzymano oddziały niemieckie. Belgowie
otworzyli śluzy rzeki Yser, zalewając nisko położone tereny i
powstrzymując Niemców przed dalszym marszem.
Największa bitwa I wojny światowej, która pochłonęła ponad
milion ofiar.
Bitwa rozegrała się między siłami brytyjskimi i niemieckimi
nad rzeką Sommą w północnej Francji (Pikardia).
Bitwa nad rzeką Sommą toczyła się od dnia 1 lipca do 18 listopada
roku 1916. Na czele wojsk Wielkiej Brytanii oraz Francji stali:
Douglas Haig oraz Ferdynand Foch. Niemiecką armią kierował Fritz
von Below oraz Max von Gallwitz.
Rozpoczęła się od ataku brytyjskich żołnierzy, pod dowództwem
gen. Douglasa Haiga, na niemieckie pozycje wojskowe. Przez kilka
dni trwało zaciekłe bombardowanie. Drugie uderzenie przyszło
wraz z połową lipca, gdzie natarła połączona armia brytyjsko francuska pod dowództwem Ferdynanda Focha. Niemcy bronili się
jednak wytrwale, chociaż zasoby ludzkie ulegały szybkiemu
wyczerpaniu. Miało to duży wpływ na inną bitwę, toczoną w tym
samym czasie - pod Verdun, skąd Niemcy ściągnęli posiłki
wojskowe. Do końca walk strona zarówno brytyjska, jak i niemiecka
straciła ok. 400 tys. Żołnierzy, a francuska o połowę mniej - 200 tys.
 Bitwa pod Verdun – jedna z bitew I wojny światowej, toczona
od 21 lutego do grudnia 1916 roku w miejscowości Verdun we
Francji. W zamierzeniu dowództwa niemieckiego walki te
miały spowodować wykrwawienie się armii francuskiej; po
serii ataków i kontrataków, w których obydwie strony
poniosły ciężkie straty (Niemcy – 338 tysięcy żołnierzy,
Francja – 348 tysiące) Verdun pozostało w rękach Francuzów;
walki te przeszły do historii jako "piekło Verdun" lub "młyn
verdeński", ponieważ obie strony dziesiątkowały się
wzajemnie, zaś niektóre z epizodów, np. obrona fortu Vaux,
stały się symbolem żołnierskiego męstwa.
Bitwa pod Verdun, zmiany
linii frontu od 21 II 1916 do
końca roku
6 kwietnia Stany Zjednoczone wypowiedziały wojnę Niemcom. Po
zatopieniu transatlantyku „Lusitania” w 1915, Niemcy wstrzymali
swoją strategię nieograniczonej wojny podwodnej na Atlantyku
właśnie z uwagi na to, że mogłoby to spowodować wciągnięcie
USA do wojny. Teraz, wraz z rosnącym niezadowoleniem
niemieckiej opinii publicznej, w lutym 1917 sztab postanowił
wznowić ataki na wszystkie statki zmierzające do portów
alianckich.
Tonący statek Lusitania ,
storpedowany przez niemiecki
okręt podwodny U-20
Niemcy zostały zmuszone do bezwarunkowego uznania
suwerenności Belgii, Polski, Czechosłowacji i Austrii oraz do
wycofania się z traktatu z Brześcia Litewskiego i traktatu
bukareszteńskiego. Ponadto utraciły 71 tys. km² terytorium
(około 13% ze stanu sprzed wojny). Alzacja i Lotaryngia wróciły
do Francji.
Do Polski włączono jedną trzecią część Górnego Śląska oraz
Wielkopolskę, Pomorze i niewielkie okręgi na Pojezierzu
Mazurskim. Litwa otrzymała port w Kłajpedzie, a Gdańsk stał
się wolnym miastem.
Powstała Liga Narodów z siedzibą w Genewie (1920 rok)
Kraj
Zmobilizowani
Polegli i
zmarli
Ranni
Jeńcy
i
zaginieni
Łączne
straty
2,5 mln
9,15 mln
Ententa
Rosja
12 mln
1,7 mln
4,95 mln
Francja
8,41 mln
1 357 800 4,266 mln
537 tys.
6,16 mln
Wielka
Brytani
a
8 904 467
908 371
191 652
3 190 235
2 090 212
Państwa Centralne
Niemcy
11 mln
1 773 700
4 216 058
1 152 800
7 142 558
AustroWęgry
7,8 mln
1,2 mln
3,62 mln
2,2 mln
7,0 mln
8 stycznia 1918 roku prezydent Stanów Zjednoczonych Thomas W. Wilson
przedstawił 14-punktowy program powojennego ładu w Europie, w którym
punkt 13. postulował utworzenie niezawisłego państwa polskiego z dostępem
do morza.
Droga do odrodzenia się państwa polskiego po 123 latach zaborów została
więc otwarta. Tymczasem na wschodnim teatrze wojennym Niemcy bez
większego oporu zdemoralizowanych propagandą pacyfistyczną bolszewików
armii rosyjskich, zajęli kraje nadbałtyckie po Zatokę Fińską, Białoruś i prawie
całą Ukrainę po rzekę Don, wymuszając na Rosji zawarcie 3 marca 1918 roku
w Brześciu Litewskim separatystycznego traktatu pokojowego.
I wojna światowa odbiła się głośnym echem w gospodarce. Do podstawowych
skutków gospodarczych I wojny światowej należy zaliczyć przede wszystkim
ogromne wydatki wojenne. W trakcie trwania wojny było było to opłacalne dla
przemysłu zbrojeniowego, który produkował broń, maszyny, wyposażenie dla
żołnierzy.
W czasie wojny także wiele zakładów przebranżowiło się na produkcje
militariów, co za tym idzie - po zakończeniu wojny brakowało sektorów w
gospodarce, produkujących coś innego, a potrzebne było sporo materiałów
budowlanych, odzieżowych, w końcu żywnościowych. Zmniejszył się dochód
narodowy w państwach centralnych, Holandii, Francji, Rosji, natomiast
zwiększył w państwach alianckich.
W wielu państwach, m.in. w Rosji, panował głód i bieda. Można powiedzieć,
że wiele krajów odbudowywało się dzięki zaciągniętym kredytom ze Stanów
Zjednoczonych. Po zakończeniu działań wojennych jednak, USA domagało się
zwrotu pożyczek. Sytuacja była ciężka, zniszczono wiele zakładów, nastąpiła
inf lacja i wzrost cen.
Konsekwencją I wojny światowej były istotne zmiany polityczne
gospodarcze, a także społeczne. Do tych ostatnich należy w pierwszej
kolejności zaliczyć obniżenie standardu życia, głód i kalectwo wielu osób.
Państwo zaczęło silnie wkraczać w życie obywateli, nastąpił zatem rozwój
biurokracji i co za tym idzie niezadowolenie społeczne, protesty, rewolucje
(m.in. w Niemczech i w Rosji).
Coraz większą popularność zaczęli zyskiwać populiści i pacyfiści. Skutkiem I
wojny światowej była emancypacja kobiet, mająca swe źródło w pracy
(podejmowanej niejednokrotnie z przymusu: śmierć męża/ojca/braci na
wojnie). Nastąpił rozwój kultury i sztuki, która zaczęła propagować postawy
pacyfistyczne poprzez pokazanie okrucieństwo i bezsensu wojny.
Ludzie byli rozczarowani, nastąpił rozwój bezrobocia. Podatny grunt znalazł
socjalizm i nazizm, który obiecywał polepszenie sytuacje i miał być receptą
na głód.