eucharystia głębia i piękno

GŁOSZENIE
KERYGMATU
Punkt wyjścia – miłość Boga
1. Bóg tak kocha ludzi, że wysyła swojego
Syna, aby ich zbawić, chce zbawić
każdego człowieka.
2. Bóg chce dotrzeć z Dobrą Nowiną o
swoim Synu do ludzkiego serca przez
Jego uczniów.
3. Nie możemy nie głosić Ewangelii! Biada
nam, gdybyśmy zaprzestali
ewangelizować!
Problem – brak wiary
1. Jak możemy ewangelizować człowieka,
który jest po życiowych przejściach?
2. Jak iść z Ewangelię do ateisty,
prześladowcy Jezusa, obojętnego na
Kościół?
3. Trzeba znaleźć taką obecność
Chrystusa, w której nie trzeba byłoby
wiary, która nie wymagałaby uprzedniego
warunku wiary.
Miłość w wymiarze Krzyża
1. „Kochajcie się tak, jak Ja was
ukochałem”. Chrystus ukochał nas w
wymiarze krzyża.
2. Chrystus ukochał nas jeszcze wtedy, gdy
byliśmy Jego wrogami i chce, by ta
miłość objawiła się na ziemi.
3. Przekaz chrześcijański: nieprzyjaciel cię
niszczy, zabija, a ty go kochasz! To znak,
że śmierć została już zwyciężona!
Jedność chrześcijan
1. „Ojcze, niech będą jedno w Nas, aby
świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś” to pragnienie Jezusa z Wieczernika.
2. Wspólnoty, w których wyraża się
konkretna miłość, nie mogą być duże,
anonimowe: wiem, gdzie kto mieszka, co
się z nim dzieje, jak ma na imię, jak go
odwiedzić, jak wyrazić znak miłości.
Głupstwo głoszenia Słowa
1. Bóg postanowił zbawić świat przez
głupstwo głoszenia Dobrej Nowiny, którą
trzeba usłyszeć i przyjąć.
2. Wiara chrześcijańska przychodzi ze
słuchania. Przez słuchanie. Ale możemy
mieć zamknięte ucho.
3. Problem polega na tym, że dzisiejszy
człowiek jest głuchy. Jest uprzedzony do
Kościoła i do Chrystusa - to jest
sekularyzacja.
Sposób Boga na głuchotę
1. Co robi Bóg, by otworzyć uszy
człowiekowi? Czyni cuda! Dzieje
Apostolskie pokazują, że ludzie słuchali
apostołów, bo widzieli cuda.
2. Pierwszy cud to Zesłanie Ducha
Świętego: ludzie z różnych narodów
słyszą swój własny język.
3. Inne cuda to uzdrowienia, wskrzeszenia,
uwolnienia od złego ducha.
Nowy cud – wspólnota!
1. Żeby przygotować nową ewangelizację,
musimy przygotować znaki, cud, który
otwiera ucho poganom: miłująca się
wspólnota i jedność pośród uczniów
Jezusa.
2. Ludzie zsekularyzowani są zagubieni i
samotni. Potrzebują konkretnej
wspólnoty, w której doświadczą miłości.
Wspólnota musi być mała, bo aby się
miłować, trzeba się znać.
Sedno Kerygmatu!
1. „.. za wszystkich umarł Chrystus po
to, aby ci, co żyją, już nie żyli dla
siebie, lecz dla Tego, który za nich
umarł i zmartwychwstał”.
2. Każdy z powodu grzechu pierworodnego
jest skazany na ofiarowanie wszystkiego
samemu sobie. Życie całkowicie dla
siebie oznacza, że człowiek szuka we
wszystkim swojego szczęścia, szuka
samego siebie.
Grzech pierworodny w nas
1. Konsekwencje grzechu pierworodnego
polegają na tym, że człowiek w sobie zabił
Boga i uczynił siebie bogiem: „będziesz jak
Bóg wiedział, co dobre a co złe” – mówi
wąż.
2. Grzech pierworodny spowodował w nas
śmierć ontyczną, czyli śmierć naszego
głębokiego „ja”.
3. Diabeł powiedział nam, że nie ma żadnego
Boga, żadnego reżysera naszego życia –
jesteś, żyjesz dla siebie!
Konsekwencje grzechu
1. Jeśli Boga nie ma, to ja kim jestem? Kto
mnie stworzył? Dlaczego mnie stworzył?
I co mam robić w życiu? Nie wiem, nie
mam żadnej roli. Nie ma mnie.
2. Jeśli Bóg mi nie dał istnienia, to sam
muszę siebie określić.
3. Człowiek, który żyje w miłości dla siebie,
z powodu grzechu pierworodnego, dla
siebie samego, żyje w kłamstwie.
Konsekwencje grzechu
4. Człowiek chce istnieć w innych, istnieć w
przyjaciołach, być czyimś przyjacielem, być
kochanym przez rodziców, przez
dziewczynę, istnieć poprzez karierę, zrobić
coś w życiu.
5. Dlaczego człowiek nie znosi przeżywania
wszystkiego dla siebie? Ponieważ
zostaliśmy stworzeni na obraz Boga.
Ponieważ jest w nas echo miłości,
ponieważ Bóg jest Miłością.
Szamotanie się człowieka
1. Człowiek chciałby mieć życie pełne miłości,
ale doświadcza szybko, że nie może
kochać. Nie potrafi kochać. Jest jak
skazany na przeżywanie wszystkiego dla
siebie samego, we wszystkim szuka siebie
samego.
2. A dlaczego nie może i nie potrafi kochać?
Dlaczego boi się śmierci? Odpowiedź
brzmi: ponieważ mieszka w nim grzech –
jest okaleczony, zraniony, bezsilny.
Szamotanie się człowieka
3. Jeśli mnie nie ma w Bogu, chcę być w
innych. Muszę być dla kogoś, być dla
rzeczy, by je mieć, być dla władzy, być
dla przyjemności.
4. Grzech jest umiejscowieniem ludzkiego
„ja” w centrum mojego kosmosu –
wszystko wokół mnie ma służyć mej
pysze, memu egoizmowi, moim
zachciankom, moim potrzebom, moim
planom!
Chrystus – dar z siebie!
1. Chrystus przyszedł, aby ofiarować siebie
samego jako okup za wszystkich ludzi,
żeby mogli mieć nowe życie.
2. Bóg, aby nas kochać, nie potrzebuje,
abyśmy zmienili nasze życie, byli dobrzy.
3. Chrystus dał za nas swoje życie, kiedy
byliśmy grzesznikami, kocha nas totalnie,
nieskończenie, aż do oddania życia.
Chrystus – Miłość Boża!
1. Bóg cię kocha, teraz, kocha cię teraz w
sposób nieskończony, aż do oddania
życia za ciebie.
2. Chrystus oddał życie za ciebie! Oto
wielka nowina: śmierć została pokonana.
3. Chrystus umarł za nasze grzechy i
zmartwychwstał dla naszego
usprawiedliwienia. Powstał z martwych i
wstąpił do nieba i siedzi po prawicy
Ojca.
Potrzebuję Chrystusa!
1. Jeżeli kochać drugiego oznacza z mojego
„ja” czynić „ty”, to ja nie mogę tego dokonać
własnymi tylko siłami, bo to znaczy umrzeć
sobie, mojemu ja.
2. „Któż mnie wyzwoli z ciała, co wiedzie ku tej
śmierci?” pyta się św. Paweł. I odpowiada:
„Dzięki niech będą Bogu przez Jezusa
Chrystusa” (Rz 7, 24).
3. Chrystus umarł, by wyzwolić ludzkość, by
dać człowiekowi możliwość życia w
prawdzie.
Potrzebuję Chrystusa!
4. Ta miłość na Krzyżu, ta forma miłości,
którą ten Człowiek – Jezus - pokazał na
krzyżu, jest Bogiem.
5. Bóg wskrzesił Chrystusa ze śmierci i
ustanowił Go Panem. W Nim ukazał, że
ta miłość jest prawdą.
6. Jedynie w miłości Chrystusa ludzie są
doskonale, w pełni szczęśliwi, są w
prawdzie, żyją nowym życiem!
„Teraz” Kerygmatu!
1. Co mówi kerygmat? Że Chrystus umarł za
twoje grzechy, żeby Duch Święty mógł
zstąpić na ciebie. Ale kiedy…? Teraz, teraz!
2. Kerygmat ma to, że w momencie, kiedy jest
głoszony, spełnia się, dokonuje się
zbawienie tych, którzy dają posłuszeństwo
słowu Bożemu.
3. Teraz, w tym momencie, kiedy słuchasz
słowa Bożego, teraz jest moment zbawienia
dla ciebie!
Potrzeba Kerygmatu!
1. Bóg chciałby być doskonale zjednoczony
z nami – ale tak niestety nie jest!
2. Jesteśmy wszyscy słabi, jesteśmy
wszyscy grzesznikami. Dlatego
potrzebujemy słuchać kerygmatu, żeby
nas pobudził, żeby nas zachęcił, wezwał
do wiary, by wierzyć w Chrystusa.
3. Nawróćcie się i wierzcie w Dobrą Nowinę
o Jezusie Chrystusie!
DZIĘKUJĘ
ZA UWAGĘ
Opracował ks. Marcin Kozyra SDB