NIEZBĘDNIK SEMINARZYSTY

NIEZBĘDNIK SEMINARZYSTY
I. KOLEJNOŚĆ W PRACY
STRONA TYTUŁOWA
SPIS TREŚCI
WYKAZ SKRÓTÓW
BIBLIOGRAFIA
WSTĘP
ROZDZIAŁY
ZAKOŃCZENIE
II. CZCIONKA I ODSTĘPY
MARGINESY
L = 3,5
P=2
G/D = 2,5
CZCIONKA „TIMES NEW ROMAN”, INTERLINIA 1,5
↓4 ENTER
ROZDZIAŁ – 16 (czcionka)
↓1 ENTER
…………………….
↓2 ENTER
§ - 15
↓1 ENTER
…………………….
↓2 ENTER
Art. – 14 (czcionka)
↓1 ENTER
Tekst – 13 (czcionka)
PRZYPISY - 10
NA PIERWSZYCH STRONACH NIE UMIESZCZA SIĘ NUMERU (STRONA
TYTUŁOWA, SPIS TREŚCI, WYKAZ SKRÓTÓW, PIERWSZA S. BIBLIOGRAFII,
WSTĘPU, ROZDZIAŁÓW I ZAKOŃCZENIA) – NUMERACJA STRON CIĄGŁA
III. WZÓR STRONY TYTUŁOWEJ
UNIWERSYTET KARDYNAŁA STEFANA WYSZYŃSKIEGO
W WARSZAWIE
IMIĘ I NAZWISKO
TYTUŁ PRACY
Praca magisterska
pisana w ramach seminarium
z teologii moralnej
na Wydziale Teologicznym UKSW
w Warszawie
pod kierunkiem
Ks. dra Jarosława A. Sobkowiaka MIC
WARSZAWA 200….
2
IV. WYKAZ SKRÓTÓW
 Zgodny z Dodatkiem do Encyklopedii Katolickiej (jeśli nie ma tam skrótu, to
zweryfikować z: Jan Paweł II. Encyklopedia nauczania moralnego)
 Można tworzyć swoje skróty w przypadku, gdy takowe nie istnieją, a pozycja
jest często przywoływana
 W Wykazie skrótów obowiązuje kolejność alfabetyczna
 Zapis:
a) w przypadku książki:
BF
Breviarium fidei. Wybór doktrynalnych wypowiedzi Kościoła, oprac.
S. Głowa, I. Bieda, Poznań 1998.
b) dokumenty Kościoła
DiM
Jan Paweł II, Dives in misericordia, enc. 1980.
KDK
Sobór Watykański II, Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie
współczesnym Gaudium et spes, 1965.
c) w przypadku czasopism (podać rok, od którego wychodzi, jeśli w między czasie
nastąpiła zmiana nazwy, to podać od kiedy i jak brzmiała
poprzednia)
OsRomPol
„L’ Osservatore Romano” Città dell Vaticano 1980-
RT
„Roczniki Teologiczne” (do 1991/1992 „Roczniki TeologicznoKanoniczne”), Lublin 1949-
3
V. BIBLIOGRAFIA (zasada ogólna; podawać autorów tłumaczeń)
I. ŹRÓDŁA (układ chronologiczny)
II. DOKUMENTY NAUCZYCIELSKIEGO URZĘDU KOŚCIOŁA
A/ Sobór Watykański II
- Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium, 1964, w: Sobór
Watykański II. Konstytucje, dekrety, deklaracje, Poznań 1967, s. 105-170.
- Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et
spes, 1965, w: Sobór Watykański II. Konstytucje, dekrety, deklaracje, dz. cyt., s. 537620.
B/ Doktrynalne wypowiedzi Kościoła.
Katechizm Kościoła Katolickiego, Rzym dnia 25 czerwca 1992, Poznań 1994.
Breviarium fidei. Wybór doktrynalnych wypowiedzi Kościoła, oprac. S. Głowa,
I. Bieda, Poznań 1998.
C/ Dokumenty nauczania papieskiego
a/ Encykliki
Paweł VI, Humanae vitae, enc. z dnia 25 lipca 1968, „Chrześcijanin w świecie”
10(1978) z.7, s. 1-29.
b/ Adhortacje
Jan Paweł II, Familiaris consortio, adh. apost. z dnia 22 listopada 1981,
Częstochowa 1982.
c/ Listy Apostolskie
Jan Paweł II, List apostolski Ojca Świętego Jana Pawła II z okazji
pięćdziesiątej rocznicy wybuchu II wojny światowej, z dnia 27.08.1989, w: Nauczanie
Ojca Świętego Jana Pawła II. Komputerowy zbiór dokumentów papieskich, Kraków
1999.
4
d/ Przemówienia
Jan Paweł II, Przemówienie inauguracyjne na III Konferencji Episkopatu
Ameryki Łacińskiej w Puebla, „Życie i Myśl” 29 (1979) nr 5(299), s. 88.
e/ Katechezy
Jan Paweł II, Musicie od siebie wymagać, Poznań 1984.
Jan Paweł II, Wiara odpowiedzią na samoobjawianie się Boga, kształtująca się
pod wpływem nadprzyrodzonej łaski (10.4.1985), w: Katechezy: Bóg Ojciec,
Nauczanie Ojca Świętego Jana Pawła II. Komputerowy zbiór dokumentów
papieskich, Kraków 1999.
III. OPRACOWANIA (alfabetycznie)
III. LITERATURA POMOCNICZA (alfabetycznie [chronologicznie w obrębie
jednego nazwiska])
Bartnik Cz. S., Dogmatyka katolicka, Lublin 2000.
Daniluk M., Filek J., Św. Jan od Krzyża, doktryna mistyczna, w: Encyklopedia
Katolicka t. VII, red. J. Duchniewski, Lublin 1997, s. 802-806.
Dybciak K., Karol Wojtyła jako dramaturg, w: Inspiracje religijne w
literaturze, dz. zb. pod red. A. Merdas, Warszawa 1983, s. 54-67.
Dybciak K., Posłowie, w: Karol Wojtyła, Poezje / Poesie, tłum. A. Kurczab i
M. Guidaci, Kraków 1999, s. 267 -288.
IV. ENCYKLOPEDIE I SŁOWNIKI (chronologicznie)
Encyklopedia Biblijna, red. P.J. Achtemeier, Warszawa 1999.
Encyklopedia Katolicka, t. VII, red. J. Duchniewski, Lublin 1997.
Lurker M., Słownik obrazów i symboli biblijnych, tłum. K. Romaniuk, Poznań
1989.
Słownik teologii biblijnej, dz. zb. pod red. X. Léon-Dufour, tłum. i oprac. pol.
K. Romaniuk, Poznań 1990.
5
 W PRZYPADKU ARTYKUŁU, KTÓRY JEST TYLKO „JEDNYM Z” W
DANEJ POZYCJI, NALEŻY PODAĆ ZAKRES STRON, KTÓRE
OBEJMUJE W DANEJ KSIĄŻCE CZY CZASOPIŚMIE
VI. WSTĘP (elementy)
1. Podejście do problemu pracy (1 akapit 5-7 zdań)
2. „Sproblematyzowanie” zagadnienia
3. Pytanie pracy
4. Uzasadnienie
5. Opis źródeł i metody
6. Zaanonsowanie problematyki rozdziałów
VII. TEKST
 Każda jednostka powinna być poprzedzona wprowadzeniem (w Rozdziale i §
powinno zawierać pytanie danej części i określać cel analiz) i zakończona
podsumowaniem
(wnioski,
odpowiedź
na
pytanie
postawione
we
wprowadzeniu);
 Podsumowanie powinno zarazem nawiązywać do problemu kolejnej jednostki
(§, Art.) – płynność i logiczność;
 Cytaty kursywą (cytat musi mieć swoje uzasadnienie – parafrazować, a nie
tworzyć „składanki” cytatów);
 Unikać powtórzeń;
 Nie stosować form „ja”, „my”, tylko pisać w formie bezosobowej (zauważa się,
można powiedzieć, …);
 Unikać sformułowań przesądzających („trzeba”, „należy”, „koniecznie”);
 Zwrócić uwagę na następstwo czasów i interpunkcję;
 Nie rozpoczynać nowej jednostki (§, Art.) na dole strony (np. tytuł i jedna
linijka), ale przenieść na kolejną;
6
 Odnośniki do Pisma Świętego umieszcza się w tekście, np.
Poeta przywołuje postać biblijnego Nikodema. I od razu przychodzą na pamięć
słowa Jezusa skierowane do tego człowieka: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, jeśli
się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwa Bożego (J 3,3).
 Wtrącenia:
W numerze 24 encykliki Fides et ratio czytamy: Literatura, muzyka,
malarstwo, rzeźba, architektura i wszelkie inne wytwory jego [człowieka - przyp. J.S.]
twórczej inteligencji stały się środkami wyrażania niepokoju, który skłania go do
nieustannych poszukiwań.
 PRZYPISY
a) Odsyłają do źródeł [oddzielane (;), a zakończone (.)]
 W dokumentach (nie podaje się stron, tylko numery)
Por. KKK 2434.
Por. VS 8.
Por. Jan Paweł II, Familiaris consortio, nr 12.
 W książkach
Por. J. Kowalski, Dzień Pański w pierwotnym Kościele, Kraków 2001, s. 213.
Por. J. Kowalski, Dzień Pański w pierwotnym Kościele, dz. cyt., s. 214.
D. Ande, Homoseksualizm. Czym jest? Do czego prowadzi?, tłum. K. Cimer, Kraków
1993, s. 12.
 W dziele zbiorowym
Por. J. Kowalski, Świętowanie szabatu, w: Szabat w Starym Testamencie, red. M.
Nowak, Warszawa 2001, s. 31.
Por. J. Kowalski, Świętowanie szabatu, art. cyt., s. 34.
Por. J. Sobkowiak, Dialog, w: Jan Paweł II. Encyklopedia nauczania moralnego,
red. J. Nagórny, K. Jeżyna, Radom 2005, s. 145.
7
Por. S. Mojek, Charyzmat, w: w: Jan Paweł II. Encyklopedia nauczania
moralnego, red. J. Nagórny, K. Jeżyna, dz. cyt., s. 95.
 W czasopismach
[„tytuł”/skrót rok kolejny(rok bieżący) nr bieżący(nr kolejny), s. …]
M. Nowak, Dekalog w pierwotnym Kościele, „Studia Theologica Varsaviensia”
39(2001) nr 1, s. 45.
M. Nowak, Dekalog w pierwotnym Kościele, STV 39(2001) nr 1, s. 45.
b) DOPEŁNIAJĄ TREŚĆ, np.
 Spotkanie człowieka z Bogiem dokonuje się przez Miłość. Ten największy
przymiot Boga, który jednocześnie wyraża jego istotę, jest najdoskonalszą
płaszczyzną tego poznania.1
 Odkrył Życie - poznał Stwórcę, a poznać w języku biblijnym oznacza
doświadczyć.2
 Jeśli źródło jest warte wspomnienia a nie ma możliwości dotarcia, wtedy
podać za kim się cytuje [cyt. za: ………..], np.
Ten fragment zdaje się być poetyckim zapisem słów, które wyraził św.
Grzegorz z Nyssy pisząc: Byliśmy zamknięci w ciemnościach, trzeba było przynieść
nam światło. (św. Grzegorz z Nyssy, Oratio catechetica, 15: PG 45, 48 B, cyt. za:
KKK 457).
Warto w tym miejscu przywołać słowa Jana Pawła II zawarte w punkcie 10 encykliki Redemptor
hominis, będące swoistym echem tej prawdy przeniesionej na płaszczyznę teologii, gdzie papież mówi, że:
Człowiek nie może żyć bez miłości. Człowiek pozostaje dla siebie istotą niezrozumiałą, jego życie jest
pozbawione sensu, jeśli nie objawi Mu się Miłość, jeśli nie spotka się z Miłością, jeśli jej nie dotknie i nie uczyni
w jakiś sposób swoją, jeśli nie znajdzie w niej żywego uczestnictwa. I dlatego właśnie Chrystus-Odkupiciel (...)
„objawia w pełni człowieka samemu człowiekowi”. To jest ów - jeśli tak wolno się wyrazić - ludzki wymiar
Tajemnicy Odkupienia. Człowiek odnajduje w nim swoją właściwą wielkość, godność i wartość swego
człowieczeństwa. Człowiek zostaje w Tajemnicy Odkupienia na nowo potwierdzony, niejako wypowiedziany na
nowo. Stworzony na nowo!
Wyrażona w tym stwierdzeniu prawda będzie się przewijała niemal jak refren w każdym poruszanym
zagadnieniu tej pracy. Jest niczym tło, na którym malarz - poeta umieścił swoje liryczne obrazy.
2
Słownik Teologii Biblijnej (dz. zb. pod red. X. Léon - Dufour, tłum. i oprac. K. Romaniuk, Poznań
1990, s. 749-753) podaje, że Biblia nie umieszcza poznania (hebr. jad) na płaszczyźnie teoretycznej wiedzy, ale
w kontekście życia, bowiem u Semitów desygnat tej nazwy wykracza poza granice abstrakcyjnej wiedzy,
wyrażając pewną relację egzystencjalną. Oznacza rzeczywiste zaangażowanie. Poznać kogoś - to znaczy wejść z
nim w stosunki osobiste.
1
8
VIII. Zakończenie
1. Podejście do tematu
2. Cel pracy
3. W oparciu o jakie źródła i metodę
4. Wyniki badań rozdziałów
5. Trudności spotkane w pracy
6. Propozycja pola nowych badań
9