charakterystyka porównawcza

FORMY
WYPOWIEDZI
PISEMNYCH
CHARAKTERYSTYKA
to forma wypowiedzi
podkreślająca podmiotowość człowieka,
wymaga nie tylko wyciągnięcia wniosków
na podstawie własnych obserwacji,
ale również oceny własnych spostrzeżeń.
Charakteryzować można człowieka,
na podstawie wyglądu lub/i zachowań
oraz życia wewnętrznego
W charakterystyce nie wystarczy opisać tylko, jak osoba wygląda,
ale trzeba też podać, jakie ma cechy wewnętrzne, a więc takie
których nie widać, ale które określają jej charakter.
Aby charakterystyka była pełna, nie wystarczy tylko wymienić te cechy,
ale trzeba napisać, dlaczego tak uważasz.
Na poparcie swojej opinii o tej osobie trzeba przytaczać czyny osoby
charakteryzowanej, jej słowa, jej zachowanie, poglądy, stosunek do innych ludzi,
do zwierząt, do przyrody.
To popieranie faktami własnej opinii wyrażanej o jakiejś osobie
nazywa się argumentowaniem.
Im więcej cech danej osoby omówisz
i im więcej argumentów przytoczysz,
tym charakterystyka będzie lepsza, pełniejsza.
Na zakończenie trzeba w charakterystyce podać własną opinię o bohaterze,
która będzie wynikała z tego, co zostało powiedziane wyżej.
Wyraża się więc swój własny stosunek do niej, swoją o niej opinię.
RODZAJE CHARAKTERYSTYKI
charakterystyka bezpośrednia
cechy postaci nazywane są wprost
autocharakterystyka
przedstawienie samego siebie
charakterystyka porównawcza
charakterystyka pośrednia
nie nazywa się cech postaci,
czytelnik z opisu zachowania bohatera musi
wywnioskować, jaki on jest
przedstawienie więcej niż jednej postaci,
mające na celu pokazanie różnic i
podobieństw między nimi
PLAN
CHARAKTERYSTYKI
POSTACI
1. Przedstawienie
postaci.
3. Cechy charakteru,
usposobienia,
umysłowości.
2. Wygląd
zewnętrzny.
4. Ocena postaci.
Charakterystyka, tak jak inne prace pisemne, powinna składać się ze:
Wstępu
(ogólna prezentacja postaci np. jak się nazywa,
kim jest, skąd znasz postać, czym się zajmuje,
wiek, sytuacja rodzinna)
Rozwinięcia
(zasadniczej części pracy)
•wygląd postaci, zachowania i wynikające z
niego cechy charakteru, wady, zalety
•umiejętności,
zainteresowania,
cechy
intelektu, umysłu
Zakończenia – podsumowania pracy
( twoja ocena postaci)
Każdą część pracy zaczynamy od akapitu.
przydatne
usposobienie:
jak postać zachowuje się względem innych ludzi
Mogą tu pojawić się takie określenia jak:
sympatyczny / miły / koleżeński / pogodny / uprzejmy / życzliwy /
pomocny / optymistyczny / wesoły / radosny /energiczny / łagodny /
spokojny / wyniosły / dziecinny / nerwowy / gwałtowny / wybuchowy /
kłótliwy / oschły / drażliwy / nietowarzyski.
wygląd zewnętrzny:
umysłowość:
piszemy o zdolnościach, umiejętnościach
i zainteresowaniach postaci
• wzrost (niski / średni / wysoki),
• sylwetka (gruby / chudy / muskularny / wysportowany /
wyprostowany / zgarbiony),
• twarz (kwadratowa / owalna / podłużna / promienna /
opalona / pokryta zmarszczkami / piegowata),
• włosy (jasne / ciemne / krótkie / długie / kręcone / proste /
Mogą tu pojawić się takie określenia jak:
mądry / zdolny / pojętny / mający kłopoty w nauce / obdarzony
znakomitą pamięcią / utalentowany / geniusz / spostrzegawczy /
błyskotliwy / uwielbiający czytać książki /
wirtuoz gry na pianinie.
zawsze starannie uczesane / w nieładzie),
• oczy (duże / małe / niebieskie / brązowe / zielone /
wiecznie zamyślone / ukryte za okularami),
• nos (duży / mały / krzywy / orli / haczykowaty),
• usta (małe, duże, wykrzywione w grymas),
• ubranie (eleganckie / sportowe / zadbane / bogate),
• dodatki (apaszka / czapka/ torebka).
charakter:
piszemy o wewnętrznych cechach bohatera
Mogą tu pojawić się takie określenia jak:
pracowity / rzetelny / dokładny / precyzyjny / leniwy /
odpowiedzialny / punktualny / troskliwy / życzliwy /
tolerancyjny / wyrozumiały / poważny / roztrzepany /
tchórzliwy / idealista / naiwny / sentymentalny.
Najczęstsze błędy,
czyli czego unikać:
• Nadużywania imienia bohatera.
• Nadużywania czasownika „być”.
• Nadużywania czasownika „mieć”.
STOSUJ SYNONIMY
STOSUJ PORÓWNANIA
PORADY:
STOSUJ CYTATY
STOSUJ WYRAZY BLISKOZNACZNE