WIEK WOJEN POWTÓRZENIE WIADOMOŚCI Monarchia parlamentarna w Anglii Parlament angielski składał się z: - Izby Lordów (wielcy właściciele ziemscy i biskupi) - Izby Gmin (średnia szlachta i bogate mieszczaństwo) Głową państwa był król, a zakres jego władzy był szeroki. Monarchia parlamentarna w Anglii Król Karol I Stuart popadł w konflikt z parlamentem na temat zakresu władzy królewskiej i spraw wyznaniowych. Konflikt przerodził się w wojnę domową (1642 – 1649) zakończoną porażką rojalistów, ścięciem króla i ogłoszeniem Anglii republiką (1649). Monarchia parlamentarna w Anglii Następnie rządy w Anglii przejął dawny dowódca wojsk parlamentu Oliver Cromwell, który ogłosił się lordem protektorem. Po jego śmierci przywrócono w Anglii monarchię powołując na tron Karola II Stuarta (1660), ale z ograniczonymi uprawnieniami. Monarchia parlamentarna w Anglii Ostatecznie w wyniku „chwalebnej rewolucji” królem został Wilhelm Orański (1688). Anglia stała się monarchią parlamentarną, gdzie król pełnił jedynie funkcje reprezentacyjne, a realną władzę posiadał parlament, decydując m.in. o finansach, armii itp. Monarchia absolutna we Francji Podstawy monarchii absolutnej we Francji stworzył pierwszy minister króla Ludwika XIII kardynał Armand Richelieu. Kardynał wzmocnił władzę królewską, rozwinął armię, flotę i dyplomację, dzięki czemu Francja stała się potęgą. Monarchia absolutna we Francji Kolejny władca Ludwik XIV panował aż 72 lata. Był nazywany „Królem Słońce”, mawiał „państwo to ja”. Skupił w swoim ręku całą władzę: samodzielnie ustanawiał prawa, podnosił podatki, decydował o wojnie, pokoju oraz sojuszach – monarchia absolutna. Monarchia absolutna we Francji Nieposłuszni trafiali z woli króla do więzień (Bastylia). Zreformowana armia francuska wygrywała wojny. Rządził przez podporządkowanych sobie intendentów – namiestników prowincji. Monarchia absolutna we Francji Rozwój gospodarczy kraju opierał się na zasadach merkantylizmu (popieranie eksportu towarów, utrudnianie ich importu). Politykę tę realizował minister królewski Jean Baptiste Colbert. Monarchia absolutna we Francji Francja stała się wówczas także europejską stolicą kultury, sztuki i nauki. Język francuski był językiem wykształconych elit. Tworzyli Molier, Corneille, Racine. Dwór królewski w Wersalu stał się wzorem nowych zwyczajów i mody. Monarchia absolutna we Francji W Wersalu pod Paryżem wzniesiono ogromny pałac królewski otoczony ogrodami. Wybór Zygmunta III Wazy Po śmierci Stefana Batorego doszło do podwójnej elekcji, jednak ostatecznie królem został w 1587 r. Zygmunt III Waza królewicz szwedzki, spokrewniony z Jagiellonami. Zygmunt został także królem Szwecji, jednak po kilku latach Szwedzi pozbawili go władzy. Zygmunt III Waza Zygmunt był gorliwym katolikiem, wrogiem protestantów. W polityce zagranicznej dążył głównie do odzyskania tronu szwedzkiego. W 1596 r. przeniósł stolicę z Krakowa do Warszawy. (1587 – 1632) Zygmunt III Waza Szlachta wystąpiła zbrojnie przeciw królowi i jego planom wzmocnienia władzy (tzw. rokosz Zebrzydowskiego). Podstawą armii polskiej była wówczas ciężka jazda – husaria. (1587 -1632) Wojny ze Szwecją Przyczyną wojny było przyłączenie szwedzkiej części Inflant (Estonii) do Polski przez Zygmunta III, który nie mógł się pogodzić z utratą tronu szwedzkiego. Polska husaria pokonała Szwedów w bitwie pod Kircholmem (1605) – dowodził hetman Jan Karol Chodkiewicz. (1600 – 1635) Wojny ze Szwecją (1600 – 1635) Następnie Szwedzi zaatakowali ujście Wisły i odnieśli duże sukcesy. Polacy zwyciężyli jednak w bitwie morskiej pod Oliwą (1627) i lądowej pod Trzcianem (1629) – dowodził hetman Stanisław Koniecpolski. Wojny ze Szwecją Wojnę zakończył rozejm w Starym Targu (1629), przedłużony następnie w Sztumskiej Wsi (1635). Szwedzi zatrzymali Infalnty, wycofali jednak wojska z Pomorza oraz zrezygnowali z pobierania ceł w polskich portach. (1600 – 1635) Wojny z Rosją (1609 – 1634) Po śmierci Iwana Groźnego w Rosji zaczął się kryzys (wielka smuta). Syn cara Dymitr zginął w niewyjaśnionych okolicznościach. W Polsce pojawił się człowiek podający się za Dymitra (tzw. Samozwaniec), namawiając magnatów do udzielenia mu pomocy w odzyskaniu tronu carów. Wojny z Rosją Tak zaczęły się zbrojne wyprawy na Rosję tzw. dymitriady. Z czasem włączył się do nich król Zygmunt III Waza, dążący do objęcia tronu rosyjskiego. W 1610 r. hetman Stanisław Żółkiewski pokonał wojska rosyjskie pod Kłuszynem i zdobył Moskwę. (1609 – 1634) Wojny z Rosją Po 2 latach Rosjanie usunęli Polaków z Kremla. Wojny zakończyły się pokojem w Polanowie (1634), gdzie Polska zyskała ziemię smoleńską, czernihowską i siewierską. (1609 – 1634) Wojny z Turcją Przyczyny wojny: - najazdy poddanych Polsce Kozaków na ziemie tureckie, - ingerencja Polski w sprawy Mołdawii i Wołoszczyzny (lenna Turcji). W 1620 r. Polska przegrała bitwę pod Cecorą (śmierć hetmana Stanisława Żółkiewskiego) (1620 – 1621) Wojny z Turcją W 1621 r. Turcy zaatakowali twierdzę Chocim, ale jej nie zdobyli. Tam też zawarto tzw. pokój chocimski -1621. Utrzymano granicę na rzece Dniestr, Polacy przyrzekli powstrzymywać ataki Kozaków na Turcję, a Turcy ataki tatarów na Rzeczpospolitą. (1620 – 1621) Władysław IV Waza Po śmierci Zygmunta III Wazy królem Polski został jego syn Władysław IV. Nowy król szykował się do wielkiej wojny z Turcją, w której chciał wykorzystać pomoc tzw. Kozaków rejestrowych. Porażka tych planów oznaczała wybuch powstania na Ukrainie. (1632 – 1648) Kozacy Kozacy zamieszkiwali najdalszą część Ukrainy zwaną Zaporożem (tzw. Dzikie Pola). Ci awanturnicy byli walecznymi żołnierzami, z pomocy których korzystała Polska płacąc im żołd (tzw. Kozacy rejestrowi). Kozacy Kozacy czuli się niezależni od Polski, wybierali swojego wodza – atamana. Nie chcieli być chłopami pańszczyźnianymi w majątkach polskich magnatów, bronili też prawosławia przed ekspansją katolików. Powstanie Chmielnickiego W 1648 r. wybuchło powstanie kozackie, na czele którego stanął Bohdan Chmielnicki. Wojska polskie przegrały 3 bitwy: - nad Żółtymi Wodami, - pod Korsuniem, - pod Piławcami. Powstanie Chmielnickiego Po stronie Kozaków opowiedzieli się też Tatarzy (Tuhaj – bej). W 1648 r. zmarł też król Władysław IV Waza, a szlachta wybrała jego brata Jana Kazimierza Wazę. Nowy król pokonał Kozaków w bitwie pod Beresteczkiem (1651). Powstanie Chmielnickiego Następnie do konfliktu włączyła się Rosja, która zawarła z Kozakami umowę w Perejasławiu (1654) i przyłączyła Ukrainę. Oznaczało to początek wojny polsko – rosyjskiej i Rosjanie zajęli wschodnią część kraju. Powstanie Chmielnickiego Po śmierci Chmielnickiego, Polacy próbowali jeszcze porozumienia z Kozakami (nowy hetman Jan Wyhowski) - unia w Hadziaczu (1658) – idea Rzeczpospolitej Trojga Narodów. Wojny z Rosją zakończyły się rozejmem w Andruszowie (1667), potwierdzonym pokojem w 1686 r. – utrata lewobrzeżnej Ukrainy. Potop szwedzki (1655 – 1660) Przyczyny wojny: - Szwecja dążyła do opanowania wybrzeży Morza Bałtyckiego i zdobycia łupów, - Szwecja chciała wykorzystać osłabienie Polski toczącej wojnę z Kozakami i Rosją oraz konflikt króla ze szlachtą, - bezprawne używanie tytułu króla Szwecji przez Jana Kazimierza. Potop szwedzki Przebieg konfliktu: - wkroczenie Szwedów do Wielkopolski i na Litwę, - zdrada polskich częsci magnatów i szlachty (np. Janusz Radziwiłł), - zajęcie przez Szwedów zachodniej części kraju, - sojusz Szwecji z Prusami Książęcymi, - ucieczka króla na Śląsk, (1655 – 1660) Potop szwedzki (1655 – 1660) Przebieg konfliktu: - łamanie przez Szwedów zobowiązań oraz rabunki, - obrona Jasnej Góry (o. Augustyn Kordecki), - konfederacja w Tyszowcach i początek wojny partyzanckiej, - powrót króla do kraju i śluby lwowskie Jana Kazimierza, - wojna podjazdowa (Stefan Czarniecki) Potop szwedzki (1655 – 1660) Przebieg konfliktu: - traktat rozbiorowy w Radnot (1656) z udziałem Szwecji, Brandenburgii, Siedmiogrodu i Kozaków, - traktaty welawsko – bydgoskie (1657) odstąpienie Brandenburgii od Szwedów w zamian za zrzeczenie się praw Polski do zwierzchności lennej nad Prusami Książęcymi, Potop szwedzki (1655 – 1660) Zakończenie wojny – pokój w Oliwie (1660): - wojska szwedzkie miały opuścić Polskę, - Jan Kazimierz zrzekł się pretensji do tronu szwedzkiego, - Szwedzi mieli panować w Inflantach, - Szwedzi zobowiązali się zwrócić zagrabione w Polsce dobra. Kryzys państwa Jan Kazimierz Waza chcąc wzmocnić władzę królewską popadł w konflikt ze szlachtą. 2 lata po tzw. rokoszu Lubomirskiego (1666), abdykował. Kolejnym królem został w 1669 r. Michał Korybut Wiśniowiecki. Wojny z Turcją Atak Turków na Polskę w 1672 r. i upadek twierdzy Kamieniec Podolski. Upokarzający Polskę traktat w Buczaczu – utrata ziem płd-wsch i danina na rzecz Turcji. Zwycięstwo hetmana Jana Sobieskiego pod Chocimiem i śmierć króla (1673). (1672 – 1699) Wojny z Turcją Wybór na króla Jana III Sobieskiego. Zawarcie rozejmu w Żórawnie (1676). Królewskie plany porozumienia z Francją i zerwania sojuszu z Austrią. Atak Turków na Austrię i odsiecz wiedeńska (1683) króla polskiego. (1672 – 1699) Wojny z Turcją Zwycięstwo koalicji chrześcijańskiej w bitwie pod Wiedniem - 1683 (atak husarii na pozycje wezyra Kara Mustafy). Walki państw Świętej Ligi przeciw Turcji. Pokój w Karłowicach (1699) – odzyskanie ziem płd-wsch. (1672 – 1699) Skutki wojen XVII w. osłabienie Rzeczpospolitej i spadek jej znaczenia w Europie, spadek liczby ludności i zmniejszenie się terytorium, zahamowanie rozwoju miast, handlu i rzemiosła, wzrost nietolerancji religijnej (1658 – wygnanie arian) zrywanie sejmów przez liberum veto (pierwszy raz w 1652 – Władysław Siciński), Barok Styl w sztuce powstały we Włoszech, panował w Europie w XVII w. - przewaga tematyki religijnej (sztuka w służbie kontrreformacji, - przepych, bogactwo efektów świetlnych i kontrastów, Barok Il Gesu w Rzymie Kościół św. Piotra i Pawła w Krakowie Barok Pałac w Wersalu Pałac w Wilanowie Barok W Polsce bardzo popularne były portrety trumienne. W literaturze dominowały refleksje o przemijaniu, stosowano makaronizmy (wplatanie obcych słów). Autorzy: Jan Andrzej Morsztyn, Mikołaj Sęp Szarzyński, Jan Chryzostom Pasek, Wacław Potocki, Jan III Sobieski. Sarmatyzm Tak nazywamy kulturę szlachecką w XVII w. Szlachta wierzyła, że wywodzi się od walecznego ludu Sarmatów. Wierzyła, że demokracja szlachecka z zasadą liberum veto chroni „złotą wolność szlachecką”. Z czasem zaczęto odczuwać niechęć do wzorów cudzoziemskich i obcych. Sarmatyzm Strój szlachcica Strój szlachcianki