Kodeks złości

Kodeks złości-pomoc dziecku w opanowaniu własnych emocji,
uczenie sposobów akceptowanych społecznie.
Czy zastanawialiście się kiedyś , dlaczego dzieci lub dorośli tracą panowanie nad swoimi
emocjami i nad swoim zachowaniem? Między innymi dzieje się tak dlatego, że:
- pracujemy nad czymś i to nam nie wychodzi,
- uważamy, że ktoś robi nam celowo na złość,
- nawarstwiają się drobne przykrości,
- jesteśmy zmęczeni
- mamy zły dzień,
- kiedy sytuacja jest niejasna i niedopowiedziana’
- uważamy, że jesteśmy lekceważeni,
- nie spełniają się nasze oczekiwania i plany,
- coś poruszyło bardzo nasze emocje (w pozytywny lub negatywny sposób)
Wiele sytuacji , u dzieci, w których dochodzi do wybuchu można przewidzieć, ponieważ
zdarzają się w podobnych okolicznościach. Gdyby w tych sytuacjach na tyle zmieniło się
zachowanie rodzica, aby zaskoczyć dziecko, to nie dochodziłoby do powstania trudnej
sytuacji.
Większość rodziców przyznaje, że można poznać, kiedy dojdzie do wybuchu ich pociechy.
Rzeczywiście jest tak, że tak, że ok. 70% „wybuchów” dziecka jest przewidywalnych.
Typowymi sygnałami ostrzegawczymi mogą być:
- wzmożona ruchliwość, dziecko nie może sobie znaleźć miejsca,
- nagłe zajmowanie się sprawą, która nigdy nie była bardzo ważna,
- miny, gesty,
- zaciśnięte pięści,
- szybkie ruchy,
- ton głosu: czasem bardziej piskliwy, albo chrapliwy,
- stężała twarz, napięte mięśnie,
- bladość albo zaczerwienienie twarzy,
- „dzikie oczy”
Pojawienie się charakterystycznych zachowań:
- złośliwości,
- „ping pong” słowny,
- skupienie się na jednej rzeczy,
- „wszystko na nie”,
- nie przyjmowanie żadnych argumentów, „kończy się rozmowa”,
- machinalne przekładanie przedmiotów,
- rozproszenie, rozkojarzenie,
- i wiele innych
Kiedy zauważa się powyższe objawy ważne jest, aby nie dopuścić do powstania trudnej
sytuacji- czasami nazywamy podejmowane tutaj działania gwarowo –„rozbrajaniem
wybuchu”. Istnieje wiele sposobów, aby tak przekierować uwagę dziecka, by „zapomniało”,
że jest bardzo złe i już prawie nie panuje nad swoimi emocjami. Niektórym rodzicom udaje
się rozbroić wybuch, jeśli przytomnie i szybko, czyli natychmiast jak spostrzegli sygnały
ostrzegawcze, zaproponowali swojemu dziecku:
- napompuj balon tak mocno, aż pęknie
- chodź pomożesz mi w kuchni, „szybciutko podaj mi ściereczkę”
- chodź popuszczamy bańki mydlane
- wybierz sobie zabaw- poskaczemy na materacu
- „łap piłkę’
- przynieś mi np. wodę do podlania kwiatów i podlejemy razem
Czasem okazywało się być skutecznym:
- zwrócenie uwagi na to, co dzieje się za oknem
- pozostanie przy dziecku
- pozostawienie dziecka samego na kilka minut
- rozmowa na inny temat
- danie dziecku zadania, które lubi i akceptuje
- przytulenie, wzięcie na kolana
- pochwalenie
- rozśmieszenie
- włączenie uspokajającej muzyki
- zaproponowanie czegoś do picia
- wspólne śpiewanie
Kodeks Złości
Zanim wyjaśnimy, na czym polega ta technika chcielibyśmy, abyś odpowiedział sobie drogi
czytelniku na pytanie: Jak Twoje dziecko ma prawo się złościć?
Spróbuj niezwykle konkretnie odpowiedzieć na to pytanie.
Jeśli na powyższe pytanie odpowiedziałeś „Dziecko przecież nie ma prawa się złościć”, to
niestety mamy problem. Prawda jest taka, że każda istota ludzka od niemowlęcia do starca
ma potrzebę wyrażania złości. Jeśli odbierzemy dziecku prawo do wyrażania złości, będzie ją
zatrzymywało w sobie, a od czasu do czasu jego wewnętrzny kocioł eksploduje. W przypadku
dziecka, u którego jednym z osiowych objawów jest nadmierna impulsywność będzie
wybuchał zdecydowanie częściej.
Cała sztuka tkwi, bowiem nie w tym, by nie wyrażać negatywnych uczuć, ale by je wyrażać
w sposób jak najbardziej społecznie akceptowany.
By zapobiec nieakceptowanym zachowaniom i nauczyć dziecko właściwie wyrażać swoje
negatywne uczucia proponujemy zastosować technikę „Kodeks złości”.
Kodeks złości
1. Każdy ma prawo się złościć
2. Wolno:----------------------------------------------------------------------------------------------Tu wpisujemy listę sposobów wyrażania złości, na które się zgadzamy
3. Nie wolno:------------------------------------------------------------------------------------------Tu wpisujemy listę sposobów wyrażania złości, na które się nie zgadzamy
4. Jeśli pojawią się zachowania z punktu 2 – OK. taka była umowa. Jeśli jednak pojawia
się te z punktu 3 wtedy wyciągamy umówiona regulaminowa konsekwencję.
5. Regulaminowa konsekwencja to:-----------------------------------------------------------------Tu wpisujemy uzgodniona z dzieckiem regulaminowa konsekwencję.
Poniżej przedstawiamy po kilka przykładów sposobów wyrażania złości, które rodzice
aprobują oraz sposoby radzenia sobie ze złością, na które rodzice nie dają zgody swoim
pociechom. Chcemy podkreślić, że są to sposoby dobierane bardzo indywidualnie i są
całkowicie zależne od zasad i zwyczajów panujących w danej rodzinie, a także powinny być
dostosowane do temperamentu dziecka.
Kodeks złości:
Wolno
1. Krzyczeć w wyznaczonym miejscu
( np. w łazience)
2. Tupać w kącie
3. Uderzać rękami w podłogę
4. Uderzać w wyznaczony przedmiot
( np. piłka lekarska, łóżko)
5. Drzeć i deptać stare gazety
6. Nadmuchać balon tak mocno, aż pęknie
7. Płakać
8. Położyć się na podłodze
9. Uderzyć ręką w poduszkę
10. Narysować swoją złość
11. Napisać wszystkie obelżywe słowa,
jakie chciałoby się powiedzieć
12. Włączyć głośno muzykę i poskakać
przy niej
13. Iść do swego pokoju na 20 minut
Nie wolno
1. Uderzyć nikogo, także siebie
2. Gryźć, szczypać, drapać
3. Kopać psa (kota)
4. Używać brzydkich i obraźliwych
wyrazów
5. Niszczyć przedmiotów
6. Niszczyć zabawki
7. Wychodzić z domu
8. Rzucać przedmiotami
9. Grozić zrobieniem sobie krzywdy
10. Zamykać się w łazience
11. Chodzić za mamą i wrzeszczeć
12. Prowokować brata
13. Drażnić psa (kota)
14. Rzucać przedmiotami przez okno