staro*ytni bogowie

Asia Maury
Ra (Re) – bóg Słońca, stwórca świata i pan ładu
weWszechświecie. Czczony w starożytnym Egipcie,
przedstawiany z dyskiem słonecznym, z głową sokoła.
Uważano go za najważniejszego boga. Jego symbolem
był obelisk. Starożytni Egipcjanie wierzyli, że sam się
stworzył z Praoceanu Nun. Miał partnerkę Rait. Jego dzieci
to:
Anubis,
Izyda,
Hathor,
Ozyrys,
Imię Ra występuje w wielu imionach egipskich,
np. Ramzes oznacza zrodził go Ra. Wierzono, że Re ma
aż 72 odmienne postaci (np.: Chepri). Utożsamiany był
również z innymi bogami Egiptu:
•
Amonem jako Amon-Re
•
Horachte jako Re-Horachte
•
Ozyrysem jako Ozyrys-Re.
Izyda – w mitologii egipskiej bogini
płodności, opiekunka rodzin. Jedno z
wcieleńWielkiej Macierzy;
utożsamiana później z grecką Demeter.
Jej świętym zwierzęciem była krowa.
Córka bogini Nut i boga Geba,
siostra Ozyrysa, Seta i Neftydy,
żona Ozyrysa. Kiedy Set zabił Ozyrysa,
Izyda odnalazła jego poćwiartowane
ciało i wraz z Neftydą przywróciła
męża do życia. Poślubiła swojego
brata Ozyrysa, była matką Horusa.
Ozyrys - w mitologii
egipskiej bóg śmierci i
odrodzonego życia, Wielki Sędzia
zmarłych. Syn bogini Nut i
boga Geba,
brat Seta, Izydy i Neftydy.
Poślubił Izydę, był władcą ziemi,
podziemi i krainy umarłych (Pola
Jaru). Miał dwóch
synów: Anubisa z Neftydą i Horusa
z Izydą.
Hathor – egipska bogini nieba,
uosobienie Wielkiej Macierzy, a także
patronka nekropolii tebańskiej.
Pierwotnie
stanowiła personifikację pałacu faraona
(stąd jej imię; podobnie Izyda była
personifikacją tronu) Z czasem stała się
bóstwem miłości, radości, uciech,
muzyki i tańca, a także opiekunką
kobiet. Nosiła przydomki "Oka
Horusa", "Złotej Bogini", "Bogini
Niebios", "Pani Czerwonej Góry" i
"Turkusowej
Pani". Grecy identyfikowali ją
z Afrodytą, a Rzymianie z Wenus.
Anubis – w egipskiej
mitologii bóg o głowie szakala,
kojarzony z mumifikacją i życiem
pozagrobowym. Najstarsza znana
wzmianka o Anubisie pochodzi
z tekstów piramid z okresu Starego
Państwa, w którym jest powiązany
z pogrzebem faraona. W tym
okresie był najważniejszym bogiem
związanym ze śmiercią, lecz w
Średnim Państwie został zastąpiony
przez Ozyrysa.
(Inanna) Isztar – w mitologii
mezopotamskiej bogini wojny i
miłości, z czasem główna i jedyna
licząca się bogini panteonu
mezopotamskiego; jej kult
rozpowszechnił się szeroko na
całym obszarze
starożytnego Bliskiego Wschodu –
w Syrii i Fenicji (Asztarte)
oraz Anatolii (Szauszka);
w Babilonii czczona głównie
w Uruk w świątyni E-anna ("Dom
nieba").
Marduk – bóstwo opiekuńcze miasta Babilon,
najważniejszy bóg panteonu babilońskiego, syn
boga Enki małżonek bogini Sarpanitu, łączony z
planetą Jowisz.
Ze względu na pozycję miasta, Marduk szybko stał
się naczelnym bóstwem Mezopotamii. W
szczytowym nasileniu kultu innych bogów
uważano za jego sługi bądź jedynie inne aspekty
jego osobowości. Jego kult stał się również
popularny w Asyrii.
Symbolem Marduka było trójkątne narzędzie
rolnicze – łopata lub motyka –
zwane marru (ponieważ na początku był
najprawdopodobniej, jak inni bogowie, jedynie
lokalnym bóstwem rolniczym). Towarzyszył
mu wąż-smok.
Kojarzy się go przede wszystkim z takimi
dziedzinami, jak magia, mądrość, woda i
sądownictwo – im bowiem patronował.
Zeus ( u Rzymian Jowisz)
w mitologii greckiej najwyższy z
bogów. Syn Kronosa i Rei. Był
szóstym dzieckiem Reji i Kronosa.
Brat Hestii, Demeter,
Hery(również jej mąż),Posejdona i
Hadesa. Władca błyskawic.
Uosobienie najwyższej zasady
rządzącej Wszechświatem. Władca
wszystkich bogów i ludzi. Jego
atrybutami były złote pioruny, orzeł
i tarcza zwana egidą. Wychowały go
nimfy górskie i koza Amaltea.
Artemida ( U Rzymian Diana) – w mitologii greckiej bogini
łowów, zwierząt, lasów, gór i roślinności; wielka łowczyni.
Uważana również za boginię płodności, niosącą pomoc
rodzącym kobietom. Podobnie jak Apollo był bogiem słońca i
życia, tak Artemidę uznawano za boginię księżyca i śmierci.
Wierzono bowiem, że bliźniacze rodzeństwo charakteryzuje
podobno konstrukcja duchowa. Ze względu na związek między
obrotami księżyca a przypływami i odpływami morza Artemidę
zaczęto uważać za bóstwo opiekuńcze rybaków. Jej atrybutami
były łuk i strzały, a ulubionym zwierzęciem łania. Była
córką Zeusa i Leto (Latony), siostrą bliźniaczką Apollina.
Należała do grona 12 bogów olimpijskich. Bogini-dziewica.
Ulubionym zajęciem bogini było przemierzanie nocą dzikich
górskich dolin, kotlin, gajówi lasów. Podróżowała zawsze w
towarzystwie wiernych jej nimf. Jej obecność najbardziej
odczuwano w pobliżu rzek i źródeł, w okolicach podmokłych i
bagiennych. Uważano, że to podczas księżycowych nocy
bezpieczniejsi są podróżni i trzody – Artemida była bowiem
postrachem dla groźnych zwierząt. Jej ukochanym terenem
łowieckim była Arkadia – dziewicza kraina wzgórz i zalesionych
kotlin. Bliskie pokrewieństwo z Apollinem, a także afirmacja
życia spowodowały, że uznano ją za wielką
miłośniczkę tańca i muzyki
Afrodyta – w mitologii
greckiej bogini miłości,
piękna, kwiatów, pożądania i
płodności. Najbardziej
urodziwa z bogiń antycznych
mitów.
Jej rzymską odpowiedniczką
była Wenus (Wenera).
Hades (w rzymskiej mitologii znany
również jako Pluton) – w mitologii
greckiej bóg podziemnego świata
zmarłych.
Hades był bogiem świata podziemnego
i umarłych; nazywany był
także Plutonem i pod tym imieniem
występował w mitologii rzymskiej.
Imię to nadane mu zostało ze względu
na niezmierzone bogactwa świata
podziemnego. Hades czasami jest
zaliczany do grona bogów olimpijskich,
mimo że nie uczestniczył w biesiadach
olimpijskich.
Ares – w mitologii greckiej bóg wojny,
syn Zeusa i Hery. Jego odpowiednikiem
w mitologii rzymskiej jest Mars.
W astronomii identyfikowany z Baranem.
Jeden z dwunastu bogów olimpijskich.
W odróżnieniu od Ateny, która również jest
greckim bóstwem wojny, nie patronuje on
rzemiosłu wojennemu i sprawiedliwej walce,
ale nikczemnością związanym z
wojną: konfliktowi, zniszczeniu i
okrucieństwu. Jest patronem m.in.
szpiegów, katów i bezwzględnych
dowódców. Pozytywnym jednak aspektem
był fakt, że to Ares
nauczył ludzkość bezinteresownego
bohaterstwa.