Opisy roślin - encyklopedia - Darlingtonia - rosliny

Darlingtonia Californica
atakująca kobra
Darlingtonia Californica
Informacje ogólne:
Rodzaj ten należy do rodziny kapturnicowatych (sarraceniaceae). Obejmuje jeden gatunek – darlingtonie
kalifornijską (Darlingtonia californica).
Data Odkrycia i pochodzenie nazwy
Darlingtonię odkrył w 1841 roku J.D. Brachenridge podczas wyprawy, którą dowodził kapitan Willis. W 1854,
botanik John Torrey, który sporządził opis rośliny, nadał jej również nazwę, upamiętniając w niej nazwisko
swojego przyjaciela (również botanika) dr Williama Darlingtona z Pensylwanii. Sam Darlington jednak nigdy nie
widział żywych okazów tej niezwykłej rośliny.
Darlingtonia Californica wg. Johna Torreya.
Występowanie:
Darlingtonia kalifornijska jest rośliną rodzimą dla kontynentu północnoamerykańskiego, ma zasięg ograniczony
do północnej Kalifornii i południowego Oregonu.
Są to rośliny górskie, charakterystyczne głównie dla łańcucha Gór Kaskadowych , ale liczne siedliska odnaleziono
również na poziomie morza. Generalnie przyjmuje się, że górną granicą występowania tych roślin jest 2800m
n.p.m., a dolną poziom morza - obszary występowania tych roślin często rozciągają się prawie ku wybrzeżom
oceanu.
Środowisko naturalne:
Roślina ta zasiedla górskie wilgotne łąki, torfowiska różnego typu. Cechą charakterystyczną obszarów
skolonizowanych przez Darlingtonia jest obecność chłodnych źródeł z wolno płynącą wodą .Odpowiada jej
szczególnie mikroklimat w pobliżu górskich strumieni, wodospadów i źródlisk. Spotykana jest także na polanach
leśnych i w lasach. Gatunek jest szczególnie przywiązany do podłoża wykształconego ze skał serpentynowych, a
więc bogate w uwodniony krzemian magnezu z domieszką żelaza, a także niklu i chromu, ubogiego natomiast w
węglany. W innych warunka rośnie, ale jest słabsza konkurencyjnie. Darlingtonia nie najgorzej znosi pożary w
borach z udziałem sosny żółtej.
Wygląd:
Jest to roślina wieloletnia, o pełzającym kłączu z licznymi rozłogami. System korzeniowy, podobnie do kapturnic,
jest płytki, stosunkowo słabo rozwinięty. Wszystkie liście przekształcone są w urządzenia chwytne; Szczyt jest
mocno zgięty ku dołowi, przez co tworzy się rodzaj napuszonego kaptura, zaopatrzonego od dołu w rozwidlony
wyrostek. Widok ten nieodparcie kojarzy się z atakującą kobrą, stąd popularna angielska nazwa tej rośliny cobra lily.
Zdjecia pochodzą ze strony www.nepenti.pl
Owadopylne kwiaty, ustawione pojedynczo, są nieco zwieszone, pięciokrotne. Owocem jest torebka z licznymi
nasionami we wnatrz. Jasnobrązowe nasiona mają długość około 2 mm.
Kwiat darlingtonii pozbawiony płatków
Kwiat pozbawiony okwiatu
Chwytanie i trawienie ofiary:
Darlingtonia zwabia swoje ofiary przede wszystkim kolorowym „językiem”, nęcącym nektarem. Kropelki tej
słodkiej cieczy tworzą szlak wiodący prosto do niewielkiego otworu zlokalizowanego w spodniej części kaptura.
Owad przekracza tą granicę, przyciągnięty blaskiem słońca prześwitującego przez lekko przezroczyste tkanki
liścia i w tym momencie zazwyczaj nie ma już drogi odwrotu.
U darlingtonii trawienie odbywa się głównie przy udziale drobnych bezkręgowców żyjących w kielichach. W ich
skład wchodzą m.in. larey muchówek, pająki, roztocza. Część z nich to mieszkańcy nie występujący po za
darlinktonią. Pożerają oni martwe ofiary, utopione w cieczy wypełniającą dolną część kielicha. Pewną rolę w
rozkładzie materii organicznej mogą odgrywać także bakterie.
Ciekawostki:
*Liście są zebrane w rozete i przekształcone w kielichowate twory. Część z nich, ustawiona pionowo, może
osiągać wysokość do 1 m, inne – mniejsze – poczylają lub pokładają co zapewnia większa efektywność
chwytania owadów
*Zaobserwowano, że od momentu usunięcia „rybiego ogona” u darlingtoni, zmniejsza się jej skuteczność łowów.
*Szczególną cechą darlingtonii jest zdolność do produkowania podziemnych stolonów (rozłogi) . Na ich szczycie
pojawiają się małe rośliny potomne, które dość szybko osiągają dojrzałość. Stolony (rozłogi) bywają bardzo
długie - zdarza się, że owijają kilka razy wnętrze doniczki, zanim pojawią się na powierzchni podłoża.
*Oprócz formy typowej w hodowli jest forma charakteryzująca się brakiem czerwonego barwnika w liściach,
kwitnąca na żółto (D. californica ‘Othello’) - wg. P. D’Amato „The savage garden”
Rozmnażanie:
Ważne jest zastosowanie do wysiewu świeżo dojrzałych nasion. Nasiona wysiewa się jesienią, wciskając
delikatnie w wilgotny torf. Rozwój siewki darlingtonii odbywa się bardzo wolno. Trzy lata po wysiewie mają około
6 – 8 cm wysokości i dopiero wtedy pojawiają się liście właściwe z charakterystycznym „rybim ogonem” w
miejscu liści młodocianych. Rozmnażanie wegetywne przeprowadza się, oddzielając rozłogi od kłącza, najlepiej
wiosną podczas przesadzania, wybierając najbardziej rozrośnięte okazy.
Samopylność:
Nie jest samopylna
Warunki hodowli:
Uprawa darlingtonii kalifornijskiej sprawia nierzadko spore kłopoty. Ma dość specificzne wymagania i trudno jest
jej zapewnić odpowiednie warunki uprawy, zwłaszcza w strefie międzyzwrotnikowej. Tu rzadko udaje się
utrzymać roślinę dłużej niż kilka sezonów.
Podłoże
Włóknisty torf i perlit w stosunku 1:1 lub żywy mech torfowiec, jego górna warstwa powinna być wymieniana
raz w roku lub raz na 2 lata. Ważna jest niska temeperatura podłożą (optymalna wynosi 15 stopni C)
Podlewanie
Podlewać należy zawsze od góry. Woda powinna być chłodna. Konieczna jest stale duża wilgotność podłoża,
należy zapewnić odpowiedni drenaż w podłożu.
Wilgotność powietrza
Powyżej 60%, najlepiej 80%-100%, wskazane jest dodatkowe nawilżanie.
Światło
W naturze rośnie w pełnym słońcu lub na obszarach częściowo zacienionych. Im więcej słońca, tym bardziej
wybarwiona będzie roślina. Korzenie zawsze powinny pozostawać zacienione. Idealna roślina na parapet
wschodni lub północny okna.
Okres spoczynku:
W zimie ważne jest zapewnieni darlingtonii okresu spoczynku (zimowania) w obniżonej temperaturze. Okres ten
powinien trwać od 3 do 5 miesięcy.
ibWiki copyright © CJVJ
Invision Power Board (http://www.invisionboard.com)
© Invision Power Services (http://www.invisionpower.com)