Zeszyt 3: echatologia

Eschatologia. Zeszyt do ćwiczenia 3: analiza dogmatyczna źródła teologicznego
Imię i nazwisko:…………………………………………………; Nr indeksu:…………; Rok i grupa:…………
Sens życia ludzkiego w perspektywie jego końca
BF VIII 106 Jeśliby prawdziwie pokutujący zakończyli życie w miłości [Boga] jeszcze przed godnym
zadośćuczynieniem czynami pokutnymi za popełnione grzechy i zaniedbania, wówczas ich dusze – jak to nam brat Jan
[Parastron OFM] wyjaśnił – zostaną po śmierci oczyszczone karami czyśćcowymi, czyli ekspiacyjnymi. Do
złagodzenia tego rodzaju kar dopomaga wstawiennictwo wiernych żyjących, a mianowicie – ofiary Mszy św.,
modlitwy, jałmużny i inne akty pobożności, które zgodnie z postanowieniami Kościoła jedni wierni zwykli ofiarować
za innych wiernych. Dusze zaś tych, którzy po przyjęciu chrztu św. nie splamili się w ogóle żadnym grzechem, oraz
dusze tych, którzy splamiwszy się grzechem, zostały następnie oczyszczone w sposób wyżej podany czy to pozostając
w ciele, czy też po opuszczeniu go – zostają natychmiast przyjęte do nieba. Dusze zaś tych, którzy umierają bądź w
grzechu śmiertelnym, bądź z samym tylko grzechem pierworodnym, natychmiast zstępują do piekła, gdzie jednak
nierównym podlegają karom [por. nr 112 n]. Tenże święty Kościół rzymski mocno wierzy i stanowczo utrzymuje, że
bez względu na to w dniu Sądu wszyscy ludzie stawią się przed trybunałem Chrystusa w swoich ciałach i zdadzą
sprawę z własnych czynów [por. Rz 14, 10].
Analiza dogmatyczna:
BF VIII 107 5* Każda rozumna natura jest sama z siebie według własnej istoty szczęśliwa, a dusza nie potrzebuje
żadnego światła chwały, które by ją podnosiło do oglądania Boga i szczęśliwego cieszenia się Nim.
Analiza dogmatyczna:
BF VIII 108 Mocą niniejszej nieodwołalnej Konstytucji oraz powagą Apostolską orzekamy, że według powszechnego
rozporządzenia Boga dusze wszystkich Świętych, które zeszły z tego świata przed męką Pana naszego Jezusa
Chrystusa, jak również Apostołów, męczenników, wyznawców, dziewic i innych wiernych zmarłych po przyjęciu
chrztu św., jeśli w chwili śmierci nie miały nic do odpokutowania, a także te, które w przyszłości opuszczą świat w tym
stanie, albo jeśliby wówczas miały w sobie coś do oczyszczenia, lecz doznały oczyszczenia po śmierci, oraz dusze
dzieci odrodzonych w tymże chrzcie Chrystusowym w przeszłości lub przyszłości, a umierający po chrzcie, lecz przed
użyciem wolnej woli zaraz po śmierci swej i po wspomnianym oczyszczeniu u tych, którzy go potrzebowali, jeszcze
przed odzyskaniem swoich ciał i przed Sądem Ostatecznym, od chwili wniebowstąpienia Zbawiciela Pana naszego
Jezusa Chrystusa, były, są i będą w niebie, w królestwie i raju niebieskim z Chrystusem, przyłączone do uczestnictwa
aniołów i świętych: po męce i śmierci Pana Jezusa Chrystusa oglądały i oglądają Bożą Istotę widzeniem intuitywnym i
także twarzą w twarz bez pośrednictwa żadnego stworzenia, które by służyło za przedmiot widzenia, ale Boża Istota
ukazuje się im bezpośrednio, bez osłony, jasno i wyraźnie, a tak oglądając i rozkoszując się tą Bożą Istotą i dzięki temu
widzeniu i radowaniu się dusze tych, co zmarli, są prawdziwie szczęśliwe i posiadają życie i wieczny odpoczynek.
Także dusze tych, którzy w przyszłości umrą, będą oglądać tę samą Bożą Istotę i nią się radować jeszcze przed sądem
powszechnym.
Analiza dogmatyczna:
1
Eschatologia. Zeszyt do ćwiczenia 3: analiza dogmatyczna źródła teologicznego
Imię i nazwisko:…………………………………………………; Nr indeksu:…………; Rok i grupa:…………
Sens życia ludzkiego w perspektywie jego końca
BF VIII 109 Tego rodzaju widzenie Istoty Bożej i cieszenie się nią usuwają z dusz akty wiary i nadziei, o ile wiara i
nadzieja są właściwymi cnotami teologicznymi; skoro bowiem zaczęło się lub raz zacznie w duszach takie intuitywne,
bezpośrednie i twarzą w twarz widzenie i radowanie się, to widzenie to i radość ustawicznie i bez przerwy trwać będą
aż do Sądu Ostatecznego i odtąd już na wieki.
Analiza dogmatyczna:
BF VIII 110 Ponadto orzekamy, że według ogólnego rozporządzenia Boga dusze umierających w uczynkowym
grzechu śmiertelnym zaraz po śmierci zstępują do piekła, gdzie doznają kar piekielnych.
Niemniej jednak w dniu Sądu stawiają się wszyscy ludzie „przed trybunałem Chrystusa” w swoich ciałach, aby zdać
sprawę ze swoich czynów, „aby każdy otrzymał za własne sprawy, kiedy był w ciele, według tego, co uczynił, albo
dobro, albo zło” [2 Kor 5, 10].
Analiza dogmatyczna:
BF VIII 111 8. Pytamy, czy wierzyłeś i wierzysz, że istnieje czyściec, dokąd zstępują dusze umierających w łasce,
które jeszcze nie zadośćuczyniły za swoje grzechy przez zupełną pokutę?
Również czy wierzyłeś i wierzysz, że do czasu cierpią one mękę ognia, a potem, skoro są oczyszczone, nawet przed
dniem. Sądu dochodzą do prawdziwej i wiecznej szczęśliwości. która polega na bezpośrednim widzeniu Boga i na
miłości?
Analiza dogmatyczna:
2
Eschatologia. Zeszyt do ćwiczenia 3: analiza dogmatyczna źródła teologicznego
Imię i nazwisko:…………………………………………………; Nr indeksu:…………; Rok i grupa:…………
Sens życia ludzkiego w perspektywie jego końca
BF VIII 112
Jeśliby prawdziwie pokutujący zakończyli życie w miłości Boga jeszcze przed godnym
zadośćuczynieniem czynami pokutnymi za popełnione grzechy i zaniedbania; wówczas dusze ich zostaną po śmierci
oczyszczone karami czyśćcowymi. Do złagodzenia tego rodzaju kar dopomaga im wstawiennictwo wiernych żyjących,
a mianowicie ofiary Mszy św., modlitwy, jałmużny i inne akty pobożności, które zgodnie z postanowieniami Kościoła
jedni wierni zwykli ofiarować za innych wiernych.
Analiza dogmatyczna:
BF VIII 113 Dusze tych, którzy po przyjęciu chrztu nie splamili się w ogóle żadnym grzechem oraz dusze tych, którzy
splamiwszy się grzechem, zostali oczyszczeni w sposób wyżej podany, czy to pozostając w ciele, czy też po
opuszczeniu pozostają natychmiast przyjęte do nieba i oglądają jasno samego Boga w Trójcy Jedynego – jakim jest – w
zależności od różnych zasług, jedni doskonalej od drugich.
Analiza dogmatyczna:
BF VIII 114 Dusze zaś tych, którzy umierają w uczynkowym grzechu śmiertelnym lub w samym grzechu
pierworodnym, natychmiast zstępują do piekła, gdzie jednak nierównym podlegają karom.
Analiza dogmatyczna:
BF VIII 116 38* Dusze w czyśćcu nie są pewne swego zbawienia, a przynajmniej nie wszystkie. Nie da się wykazać
ani żadnymi dowodami rozumowymi, ani z Pisma św., że są one poza stanem zasługiwania lub pomnożenia miłości.
Analiza dogmatyczna:
3
Eschatologia. Zeszyt do ćwiczenia 3: analiza dogmatyczna źródła teologicznego
Imię i nazwisko:…………………………………………………; Nr indeksu:…………; Rok i grupa:…………
Sens życia ludzkiego w perspektywie jego końca
BF VIII 117 Ponieważ Kościół katolicki pouczony przez Ducha Świętego, na podstawie Pisma św. i starożytnej
Tradycji Ojców, na świętych Soborach, a ostatnio na tym ekumenicznym [Trydenckim] Soborze podał naukę, że
istnieje czyściec [zob. VII. 106], a dusze tam zatrzymane są wspomagane wstawiennictwem wiernych, zwłaszcza zaś
miłą [Bogu] Ofiarą Ołtarza [zob. VII. 321, 331] – święty Sobór nakazuje biskupom pilnie starać się, ażeby w zdrową
naukę o czyśćcu przekazaną przez świętych Ojców i święte Sobory wierni wierzyli, by jej przestrzegano, nauczano i ją
wszędzie głoszono. Zagadnienia dla prostego ludu trudniejsze i subtelniejsze, które nie służą „do zbudowania” [por. 1
Tm 1, 4] i z których najczęściej nie ma żadnego pożytku dla pobożności – z kazań ludowych powinny być wyłączone.
Niech nie pozwalają rozszerzać i zajmować się zagadnieniami niepewnymi lub mającymi pozór fałszu. Niech zabronią
jako zgorszenia i obrazy dla wiernych tego, co budzi tylko pewną ciekawość lub zabobonność albo trąci brzydką
chciwością.
Analiza dogmatyczna:
BF VIII 118 39* Ślady mądrości i dobroci, które jaśnieją w stworzeniach, są dla błogosławionych (comprehensores)
konieczne. One bowiem zebrane są w wiecznym wzorze jako ta Jego część, która jest dla nich dostępna (che e loro
accessibile) i dostarcza im tematu chwalb, jakie błogosławieni wiecznie śpiewają Bogu.
Analiza dogmatyczna:
BF VIII 119 40* Ponieważ Bóg nie może, nawet przez światło chwały, udzielać się całkowicie bytom skończonym,
więc nie mógł objawić swojej Istoty i udzielić jej błogosławionym (eompre hensoribus) inaczej niż w ten tylko sposób,
który jest dostosowany do inteligencji [istot] skończonych: mianowicie objawia się im Bóg o tyle, o ile ma z nimi
relację jako ich Stwórca, Opiekun, Odkupiciel, Uświęciciel.
Analiza dogmatyczna:
4