Podstawowe zagadnienia analizy techniki - Alma
advertisement
38 | Program nauczania snowboardu SITS płaszczyzny ciała – (oś czołowa, pionowa, strzałkowa) w stosunku do ustawienia deski. strzałkowa czołowa poprzeczna pompowanie – głębokie, miękkie, powtarzające się ugięcia w stawach skokowych, kolanowych oraz biodrowych, przygotowujące do właściwych zachowań podczas ćwiczeń freestylowych. pozycja podstawowa – najbardziej anatomicznie naturalna pozycja ciała na desce, stanowiąca wyjściowy układ ciała do wykonania większości ewolucji (patrz strona). promień skrętu – wycinek koła, po którym porusza się deska w skręcie, zależny od konstrukcji deski oraz poziomu zakrawędziowania i wychylenia do środka skrętu. skok – celowa lub niezamierzona utrata kontaktu deski z podłożem. Może być wykonany w miejscu lub w jeździe, w trakcie skoku mogą być wykonane dodatkowo inne czynności – ewolucje, np. obroty wokół 39 osi pionowej i poprzecznej, chwyty za różne części deski (graby), specyficzne ułożenie ciała. regular – pozycja na desce z lewą nogą z przodu. rotacja – obrotowy ruch skrętny tułowia, zgodny z kierunkiem zamierzonego skrętu. sterowanie – regulowanie promienia skrętu za pomocą wychylenia tułowia do środka skrętu, obciążenia krawędzi deski, stopnia jej zakrawędziowania. styl – indywidualny sposób wykonania określonej ewolucji. technika – opis czynności ruchowych, których stosowanie gwarantuje najodpowiedniejsze w danej sytuacji terenowej wywarcie działania na deskę, umożliwiając efektywną, kontrolowaną i bezpieczną jazdę. trawers – trasa zjazdu lub podchodzenia w skos stoku. wychylenie – pozycja lub ruch z przesunięciem środka ciężkości z pozycji podstawowej do przodu, przeciwieństwo odchylenia. wyjście w górę – (odciążenie deski) – dynamiczny ruch prostowania w stawach skokowych, kolanowych i biodrowych, powodujący chwilowe zmniejszenie nacisku deski na podłoże. wykończenie skrętu – dojechanie do jazdy w skos stoku. zakrawędziowanie – zwiększenie nacisku na krawędź deski wraz ze wzrostem kąta pomiędzy deską a płaszczyzną poruszania się (stokiem). zejście w dół – ruch ciała polegający na ugięciu w stawach skokowych, kolanowych i biodrowych, wpływający na zmianę obciążenia wywieranego przez deskę na podłoże (przeciwieństwo zejścia w dół). Podstawowe zagadnienia analizy techniki Równowaga Na snowboardzistę stojącego w pozycji podstawowej działają dwie siły: – siła ciężkości (G) – której punkt zaczepienia znajduje się w środku masy snowboardzisty, a wektor skierowany jest pionowo w dół, zwrot w dół; – siła reakcji podłoża (R) – siła reakcji podłoża. Siła ciężkości jest równoważona przez siłę reakcji podłoża. Zjazd na wprost Równowaga Zjazd na wprost Podczas zjazdu na wprost, na snowboardzistę działają siły: siła ciężkości (G), dzieląca się na prostopadłą do podłoża siłę nacisku (N), oraz siłę wywołującą ruch (P). Siła reakcji podłoża (R) oraz siła oporu (W). Siła nacisku (N) wywołuje siłę reakcji podłoża, której wartość jest równa jej wielkości, lecz skierowana przeciwnie. Od siły nacisku zależy wielkość siły tarcia (T). Jest ona wprost proporcjonalna do współczynnika tarcia. U (T=uN) po pokonaniu oporów siła ciężkości powoduje ruch. Jazda po łuku (w skręcie) W czasie jazdy po łuku na snowboardzistę działają siły: siła ciężkości (G), siła odśrodkowa (Fr) oraz siła wypadkowa (Fw). Jazda po łu ku (w skrę cie)
