prawo-cywilne-i-handlowe-panstw-obcych

4
Dr. Zbigniew Świderski
Prawo cywilne i handlowe państw obcych
Wykład III – Prawo prywatne międzynarodowe
Prawo prywatne międzynarodowe - jest zbiorem norm kolizyjnych służących do wskazania prawa
właściwego. Poprzez to prawo jest dokonywany wybór prawa w oparciu, o które miałyby strony
rozstrzygnąć
swój ewentualny spór.
Prawo prywatne międzynarodowe miałoby być stosowane, gdy występuje w stosunku
cywilnoprawnym
element obcy.
Każde państwo tworzy własny odrębny system prawny poprzez wydawanie przepisów prawa. W
związku
z tym, że stosunki prawne mogą występować pomiędzy obywatelami różnych państw, należy
rozstrzygnąć prawo
właściwe dla rozwiązania np. sporu.
Nie ma przeszkody dokonania tego wskazania na prawo właściwe już w chwili sporządzania
umowy.
W rezultacie prawo prywatne międzynarodowe jest zbiorem przepisów krajowych. Mają to być
przepisy
odpowiedniego ustawodawcy.
Międzynarodowość tego prawa polega na tym, iż poprzez jego przepisy następuje poszukiwanie
prawa
właściwego dla umów z elementem obcym. Poszukiwanie to odbywa się międzynarodowo. Brane są
pod uwagę
wszystkie występujące prawa, ale w świetle prawa konkretnego państwa.
Polski ustawodawca kwestie te rozstrzyga ustawą z 12.11.1965 roku – prawo prywatne
międzynarodowe. Jednakże wprowadzone ma być nowe prawo prywatne międzynarodowe. Jego
projekt już
istnieje w toku prac legislacyjnych, które trwają już od 5 lat.
Warte uwagi jest to, iż różnorodność rozwiązań krajowych jest przezwyciężana porozumieniem
międzynarodowym państw w formie konwencji ustalającej jednolite zasady tego prawa. Poważnym
osiągnięciem
na tym polu są konwencje rzymskie z 1980 roku. Powstałe dla ujednolicenia prawa prywatnego
międzynarodowego w zakresie zobowiązań umownych. Miały one ujednolicać prawa państw EWG.
Państwa EWG
różnorodność prawną pokonały przez konwencje. Polska wstępując do wspólnot europejskich
konwencje
rzymską przyjęła i dlatego obowiązuje ona w RP. Na podstawie rzeczonych konwencji
ustawodawca europejski
(wspólnotowy) wydał rozporządzenie wspólnot rady europejskiej dotyczące zobowiązań, norm
kolizyjnych
obejmujących zobowiązania umowne oraz pozaumowne (zależnie od źródła powstania
zobowiązania). W istocie
swej są to dwa rozporządzenia:
1.
2.
Rozporządzenie z 11.07.2007r.. Dotyczące prawa właściwego dla zobowiązań
pozaumownych – Rzym II
Rozporządzenie z 17.06.2008r.. W sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych –
Rzym I
W rezultacie, ze względu na rangę wprost obowiązywalności rozporządzeń należy się liczyć, iż już
dziś
wraz z ustawą z 1965 roku w grę wchodzi Rzym II oraz Rzym I. Rzym II obowiązuje już teraz.
Rzym I obowiązywać
będzie od 19.12.2009r.
Szczególna struktura normy kolizyjnej.
Norma prawna składa się z:
Dr. Zbigniew Świderski
Prawo cywilne i handlowe państw obcych
Wykład III – Prawo prywatne międzynarodowe
W normie kolizyjnej wyróżnia się dwa elementy:
Zakres – oznaczenie sytuacji prawnej. Np. udzielenie pełnomocnictwa, ustalenie formy zwarcia
umowy.
Łącznik – służy wybraniu właściwego prawa i może mieć dwojaki charakter:
– typowo są nim: obywatelstwo, miejsce zamieszkania osoby fizycznej,
miejsce siedziby osoby prawnej.
– miejsce położenia rzeczy, nieruchomości, może też polegać na
wskazaniu miejsca siedziby sądu właściwego.
Najczęściej występuje łącznik obywatelstwa, co miałoby oznaczać, że dochodziłoby do stosowania
prawa ojczystego, do co najmnie
Wykład - Prawo cywilne i handlowe państw obcych
Wykład - Sukcesja państw w odniesieniu do obywatelstwa
Zobowiązania wynikające czynności prawnych - omówienie
Prawo międzynarodowe publiczne - wykład - Konwencja Haska
Wybór statutu kontraktowego - wykład
Wykład - Międzynarodowy obrót gospodarczy
Reklama































Prawa autorskie
Reklama
Kontakt