Prezentuje OSTATNIE PIĘTRO Występują: JANUSZ CHABIOR JOANNA ORLEAŃSKA WOJCIECH ZIELIŃSKI MAREK KALITA PRZEMYSŁAW BLUSZCZ ALEKSANDRA POPŁAWSKA 38. GDYNIA-FESTIWAL FILMOWY KONKURS GŁÓWNY Polska 2013 Czas trwania filmu: 90 min Dystrybucja: ITI Cinema w kinach od 29 listopada 2013 r. Obsada JANUSZ CHABIOR Kapitan Derczyński JOANNA ORLEAŃSKA żona Derczyńskiego BARBARA GARSTKA Ania KAJETAN BOROWSKI Staś JAKUB WRÓBLEWSKI Marek WOJCIECH ZIELIŃSKI Robert PRZEMYSŁAW BLUSZCZ Major MAREK KALITA Pułkownik BOGDAN KOCA Sąsiad BARTŁOMIEJ FIRLET Ksiądz ALEKSANDRA POPŁAWSKA Nauczycielka EWA BAKALARSKA Księgowa ANNA SMOŁOWIK Lala Twórcy Scenariusz i reżyseria Tadeusz Król Na podstawie noweli Witka Beresia Zdjęcia Tomasz Augustynek PSC Montaż Jarosław Barzan PSM Scenografia Wojciech Żogała Kostiumy Agnieszka Werner-Szyrle Dźwięk Stefan Krzyżanowski, Sławomir Karolak Charakteryzacja Cezary Kostrzewski, Alina Janerka Muzyka Mariusz Ziemba, Jacek Grudzień Kierownictwo produkcji Tomasz Jaskulski 2 Producent Piotr Gieburowski Produkcja Sowa Film Media Productions Koproducenci Telewizja Polska S.A. FDR Studio Film współfinansowany przez Polski Instytut Sztuki Filmowej Dyrektor Agnieszka Odorowicz Ostatnie piętro – krótko o filmie Czy za ideały warto zapłacić najwyższą cenę? Czy w imię miłości można zabrać komuś wolność? „Ostatnie piętro” to inspirowana prawdziwymi wydarzeniami historia kapitana Wojska Polskiego (znakomity Janusz Chabior), który trafia na ślad afery w swojej jednostce. Dziwne zbiegi okoliczności, interpretacje i domysły doprowadzają go na skraj szaleństwa. Akcja filmu, rozgrywająca się w prowincjonalnym polskim miasteczku, z minuty na minutę zmienia się z lekkiej opowieści w budzący grozę thriller, po którym na drżących nogach wychodzi się z kina. Scenariusz został oparty są na autentycznych wydarzeniach, które rozegrały się kilka lat temu w niewielkiej miejscowości w Polsce. W filmie Tadeusza Króla („Zwerbowana miłość”) wystąpili Janusz Chabior, Joanna Orleańska, Barbara Garstka, Przemysław Bluszcz, Bartłomiej Firlet, Aleksandra Popławska, Wojciech Zieliński, Marek Kalita oraz fantastycznie grające dzieci - Jakub Wróblewski i Kajetan Borowski. Inspirowany prawdziwymi wydarzeniami thriller „Ostatnie piętro” znalazł się w Konkursie Głównym 38. Gdynia - Festiwal Filmowy . 3 Streszczenie Akcja filmu rozgrywa się w małym miasteczku. Głównym bohaterem „Ostatniego piętra” jest kapitan Wojska Polskiego – Derczyński (rewelacyjny Janusz Chabior), który wiedzie szczęśliwe życie z żoną i trójka dzieci. Jego poglądy, jak przywiązanie do tradycyjnych wartości, od szacunku do rodziny aż po zamiłowanie do polskiej kuchni, dla wielu mogą wydawać się zbyt konserwatywne, ale nigdy nie stanęły na drodze w jego wojskowej karierze, raczej postrzegane były jako nieszkodliwe dziwactwa. W wojsku poznajemy Derczyńskiego bliżej – to prosty żołnierz, z kapralskim poczuciem humoru. Któregoś dnia zauważa nieprawidłowości w finansach swojej jednostki. Przełożeni Derczyńskiego, odpowiedzialni za te przekręty, w obawie o swoje głowy, usuwają go z pracy. Derczyński od tego momentu, sądząc, że jest na tropie jakiegoś antypolskiego spisku, będzie próbował chronić siebie i swoją rodzinę. Wyjazd do „zepsutej” Warszawy i nieudana próba poinformowania przełożonych o nadużyciach oraz pobicie syna utwierdzają go w tym przekonaniu. Derczyński zakazuje synowi chodzić do szkoły, a córce nie pozwala wyjść z klasą do kina. Działania Derczyńskiego spotykają się z oporem żony. Jednak, ze strachu o siebie i dzieci, kobieta godzi się na wszystko. Konserwatywno-narodowe poglądy Derczyńskiego ujawniają się teraz ze zdwojoną siłą. Do obowiązków domowych wprowadza czytanie na głos patriotycznej lektury („Pan Wołodyjowski”), ćwiczenia gimnastyczne i treningi na wypadek ataku gazowego. Kategorycznie zakazuje wychodzenia z mieszkania i ustanawia podział - żona i córka dbają o porządek i jedzenie, a mężczyźni (on i dwóch synów) mają bronić domu. W obawie przed „trującymi” informacjami, Derczyński wyrzuca telewizor. W izolacji od świata upatruje ratunek dla siebie i dla rodziny. Z komedii obyczajowej poprzez sensacyjny wątek, film z każdą minutą przekształca się w thriller psychologiczny. Klaustrofobiczna psychoza i wojskowy dryl wprowadzony przez Derczyńskiego stają się coraz bardziej nieznośne. Żona zaczyna chorować, a synowie zmęczeni izolacją i reżimem, już nie chcą bronić domu. W samotności, przy wódce i „Czerwonych makach na Monte Cassino” Derczyński marzy o pięknej Polsce. Mija dzień za dniem. Odizolowani członkowie rodziny tracą poczucie norm etycznych i społecznych. Przepojone wiarą i patriotyzmem słowa księdza, Derczyński interpretuje na swój sposób. Widząc w księdzu sprzymierzeńca w walce o Polskę wprowadza go do swojego mieszkania. Ten w milczeniu obserwuje patologiczną sytuację rodziny. 4 Derczyński z nową energią próbuje sam wymierzać sprawiedliwość. Dostaje się do jednostki wojskowej i w dramatycznych okolicznościach kradnie broń jednemu z oficerów. O produkcji „Parę lat temu Witek Bereś napisał opowiadanie, którego bohaterem był kapitan Wojska Polskiego, który zbuntował się przeciwko panującej w jednostce sytuacji. To opowiadanie było wyjściem dla scenariusza” – eksplikuje reżyser i scenarzysta Tadeusz Król. „Dla głównego bohatera to rodzina jest najważniejsza, dlatego gdy dochodzi do ekstremalnej sytuacji, postanawia jej bronić za wszelką cenę” – kontynuuje Król. Według Orleańskiej bohater przekracza cienką granicę pomiędzy tym co realne a tym co wyimaginowane: „Granica między patriotyzmem, religijnością a fanatyzmem jest dość cienka, a choć jego intencje są dobre to jednak działania wiodą wprost do tragedii”. Reżyser dodaje: „Paradoksalnie historia wygląda w ten sposób, że on broniąc swojej rodziny, naraża nas widzów na lęk o jego bliskich, gdyż to widz wie, że to co on robi doprowadzi do dramatu. Bardzo ważne dla tego filmu były zdjęcia, których autorem jest Tomasz Augustynek: „Jednym z najważniejszych założeń operatorskich była praca na taśmie 16mm. Wynika to ze specyfiki pracy z taką kamerą, która jest bardzo mała, bardzo poręczna i można ją bardzo szybko przestawiać. Po za tym ‘16’ ma duży walor w postaci ziarna i dużej głębi ostrości” mówi zadowolony z pracy Augustynek, który po chwili dodaje: to coraz większa rzadkość praca na negatywie, a to bardzo mobilizuje całą ekipę i mam nadzieję, że spodoba się też widzom”. Reżyser o filmie „Ostatnie piętro” jest thrillerem psychologicznym. Akcja filmu rozgrywa się współcześnie. Pomysł filmu został oparty na autentycznych wydarzeniach, które rozegrały się kilka lat temu w niewielkiej miejscowości w Polsce. 5 „Ostatnie piętro” jest klasyczną i jednocześnie nietypową historią szaleństwa. Klasyczną dlatego, iż w trakcie filmu następuje przemiana głównego bohatera i eskalacja jego obsesji, która prowadzi tragicznego końca. Nietypową dlatego, że obsesja głównego bohatera wyrasta z pozytywnego (!) poglądu na świat, któremu przypadkowe wydarzenia pozwalają przybrać karykaturalną formę. Tłem do tej filmowej historii będzie konflikt pomiędzy wartościami współczesnej cywilizacji a wartościami tradycyjnymi. Z jednej strony cywilizacji otwartej, wcielającej w życie najdalej rozumianą wolność człowieka, z drugiej zaś cywilizacji zamkniętej, narodowej i tradycjonalistycznej, często nazywanej - patriotyzmem. Głównym bohaterem filmu jest kapitan Wojska Polskiego – Derczyński. Chcemy by, swoimi tradycyjnym poglądami, zamiłowaniem do polskiej kuchni i dbałości o zdrowie fizyczne - wzbudzał od początku filmu po prostu sympatię. My zaś, przeprowadzimy widza, od lekkiej komedii obyczajowej, poprzez wątek sensacyjny, aż do ciężkiego thrillera. Thrillera, w którym będziemy obawiać się o życie rodziny głównego Bohatera filmu. Paradoksalne, widz będzie obawiał się o życie najbliższych Derczyńskiego, których ten będzie bronił. Chcemy, by ten film, poprzez przypadek kapitana Derczyńskiego pokazał, iż każda skrajna i radykalna postawa, może doprowadzić do tragedii. Nie chcemy pouczać, ale może ten film mimo wszystko będzie przestrogą dla wielu ludzi, którzy zatracili się w swoich ideałach i uważają, że ich poglądy są jedyne i najważniejsze. Tadeusz Król Obsada Janusz Chabior Aktor teatralny i filmowy od 2006 roku związany z Teatrem Rozmaitości w Warszawie, z którym jest związany do dziś. Swoich sił próbował również jako reżyser, scenarzysta i asystent reżysera. Chabior jeśli pojawiał się w filmach fabularnych, to były to epizody. Tak było w przypadku „Jutro będzie niebo” (2001) Jarosława Marszewskiego, „Reich” (2001) Władysława Pasikowskiego, „Wiedźmin” (2001) Marka Brodzkiego czy „Symetria” (2003) Konrada Niewolskiego. Jednak to serialom Chabior zawdzięcza popularność i rozpoznawalność. Oprócz "Świata według Kiepskich", w których na przestrzeni lat wcielał się w różne postaci, 6 na dłużej związany był z serialami "Tak czy nie?" (2003), "Pitbull" (2005-2008), "Apetyt na miłość" (2006), "Oficerowie" (2006), "Odwróceni" (2007), gdzie wcielił się w jednego z członków gangu pruszkowskiego, a także „Sąsiedzi" (2007), a także "Londyńczycy" (2008) i „Ojciec Mateusz” (2009), a ostatnio jest jedną z najciekawszych postaci w przebojowym serialu „Komisarz Alex”. W 2009 roku Chabior wystąpił w „Erratum” Marka Lechkiego, a także w wielowątkowym dramacie „Zero” Pawła Borowskiego. Aktora mogliśmy również oglądać w „Świnkach” (2009) Roberta Glińskiego, „Made in Poland” Przemysława Wojcieszka, za tę rolę otrzymał Złote Lwy. Rok później oglądaliśmy go w czarnej komedii Juliusza Machulskiego „Kołysanka”. Kolejne filmy, z udziałem Chabiora to dramat „Powiedz prawdę, przecież Cię nie biję” (2010) oraz głośna „Różyczka” Jana Kidawy - Błońskiego. W 2011 roku wystąpił w „Ki” Leszka Dawida i „Daas” Adriana Panka. Ostatnio widzieliśmy go w „Drogówce” (2012) Wojciecha Smarzowskiego. Joanna Orleańska Urodzona w 1974 roku w Bytomiu. Ukończyła PWST we Wrocławiu w 1997 roku. Związana z wrocławskim Teatrem Polskim. Od 2003 gościnnie grała w Teatrze Studio. W filmie fabularnym debiutowała rolą Luśki w produkcji Władysława Pasikowskiego „Słodko-gorzki” (1996). Rok potem zagrała postać Marysi w opowieści o rywalizujących ze sobą siostrach w reżyserii Marka Piestraka „Lata i dni” (1997). Następnie pojawiła się w obsadzie filmów „Historia kina w Popielawach” (1998) Jana Jakuba Kolskiego, a także w filmach niemieckich, m.in. „Plecami do ściany”. Szeroka publiczność zna ją z ról w serialach „Życie jak poker” (1998-1999) i „Złotopolscy” (od 1999). Występowała w teatrze telewizji (m.in. w sztukach: "Wizyta starszej pani", "Kartoteka rozrzucona"). W kolejnej dekadzie mogliśmy ją oglądać w komedii sensacyjnej Macieja Ślesickiego „Show” (2003) i poruszającym dramacie Magdaleny Piekorz „Pręgi” (2003). W 2005 roku zagrała u Andrzeja Barańskiego w kameralnym „Parę osób, mały czas”. Rok później wystąpiła w „Bezmiarze sprawiedliwości” Wiesława Saniewskiego. U Magdaleny Piekorz zagrała ponownie w „Senności” (2008). Za rolę prostytutki w „Zwerbowanej miłości” (2009) Tadeusza Króla otrzymała nominację do nagrody Złota Kaczka. Rok później wystąpiła w „Huśtawce” ponownie otrzymując nominację do Złotej Kaczki. Ostatnio widzieliśmy ją w wielkim przeboju kinowym „Sęp” (2012) Eugeniusza Korina. 7 Wojciech Zieliński Związany z warszawskim Teatrem Studio. Debiutował w kameralnym dramacie Anny Jadowskiej i Ewy Stankiewicz „Dotknij mnie” (2003). Za rolę Łukasza w „Nie opuszczaj mnie” (2009) Stankiewicz otrzymał nominację do nagrody Złotej Kaczki. Rola w „Chrzcie” (2010) Marcina Wrony zwróciła na niego uwagę publiczności i przyniosła mu uznanie krytyki łącznie z nagrodą za najlepszą rolę męską na Festiwalu w Gdyni. Ostatnio oglądaliśmy go w kontrowersyjnym filmie „Pokłosie” Władysława Pasikowskiego. Przemysław Bluszcz W tym roku obok „Supermarketu” pojawił się jeszcze w dwóch filmach: „Jesteś Bogiem” Leszka Dawida i „Yuma” Piotra Mularuka. Absolwent wydziału lalkarskiego PWST we Wrocławiu. Za rolę porywczego Tadka w „W dół kolorowym wzgórzem” Przemysława Wojcieszka otrzymał nagrodę za debiut na festiwalu w Gdyni. Wystąpił również w „Skazanym na bluesa” Jana Kidawy-Błońskiego, w perfekcyjnym formalnie debiucie Pawła Borowskiego „Zero” „Operacji Dunaj” Jacka Głomba, „Kołysance” Juliusza Machulskiego czy popularnym serialu „Przepis na życie”. Ekipa Tadeusz Król (scenariusz, reżyseria) Reżyser, scenarzysta, producent filmów dokumentalnych, fabularnych, teatru TV. Urodził się w 1963 roku w Łodzi. W 1988 roku ukończył filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim. W latach 1989-1993 studiował w łódzkiej PWSFiTV, a następnie w warszawskiej PWST. Od 1993 roku jest członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich, od 1997 roku – ZAIKS-u i Związku Autorów i Producentów Audiowizualnych. FILMOGRAFIA: Scenariusz i reżyseria filmów fabularnych „Zwerbowana miłość" (2009), „Jocasta" (1990, średni metraż). Scenariusze filmów fabularnych „Hazardzista", „Kuternogi" (1998–99), „Przerzut" (1994). Scenariusz i reżyseria filmów dokumentalnych: „Życie to rewelacja" (2009, HBO), „Ręka Fryzjera" (2008, TVP1), „Krąg rodziców" (2007, HBO), cyklu „Biuro ogłoszeń" (2000–2002, TVP2), cyklu „Futuryści, Formiści, Nowa Sztuka..." (1999, TVP1), „Z całej siły" (1998, TVP1), „Barka" (1997, TVP2), cyklu „Czarodziej" (1997, TVP1), „Żagary" (1997, TVP1), „Geniusz" (1996, TVP1), „Serce za śluzą" (1995, TVP2), „Żywcem pogrzebany" (1994). Scenariusz i reżyseria spektaklu Teatru Telewizji H. Quiroqi „Biała zapaść" (1995, TVP2). Reżyseria sztuki S. Mrożka „Karol", Teatr PWST w Warszawie (1992). Realizacja filmów reklamowych i wideoklipów. FESTIWALE FILMOWE I NAGRODY: „Życie to rewelacja" (2010) – PLANETE DOC REVIEW FF, KOS IFF, KFF Kraków. „Krąg rodziców" (2009) PLANETE DOC REVIEW 8 FF. Blisko czterdzieści nagród na międzynarodowych festiwalach filmowych za filmy wyprodukowane pod nadzorem merytorycznym Tadeusza Króla – m.in. w Chicago, Nowym Jorku, San Francisco, Szanghaju, Monte Carlo, Monachium, Sztokholmie, Płowdiw, Huston, Kopenhadze, Palm Springs (2002-2005). „Przerzut" (1994) – IFF CINEMART ROTTERDAM, wyróżnienie za scenariusz filmu fabularnego. „Żywcem pogrzebany" (1995) – VI ENCONTROS DE CINEMA LIZBONA; Światowy Przegląd Kina UMEA FF, IFF BORNHOLM – III nagroda w kat. film; SFF CORTOIMOLA – nagroda specjalna. Tomasz Augustynek PSC (zdjęcia) Absolwent wydziału operatorskiego Katowickiej Szkoły Filmowej (UŚ WRiTV); urodzony w 1977 roku w Krakowie; autor zdjęć do filmów fabularnych, dokumentalnych, wielu teledysków oraz ponad stu reklam. Filmografia “Oczy mojego ojca” – reż. Bartosz Blaschke 2013 “Wataha” – serial tv, reż. Michał Gazda 2012 “Ostatnie Piętro” - reż. Tadeusz Król, fabularny, 2012 “Dlaczego tutaj jesteś” – dir. Laurene Walsh, fab. Short, 2011 “Tara” – dir. Laurene Walsh, fab. Short, USA 2008 “Zwerbowana miłość” – reż. Tadeusz Król, fabularny, 2008 “Nepodemimy” (Men of East) – fabularny, Rosja 2008; reż. Oleg Pogodin „Odwróceni” - serial tv 2006; reż. Jacek Filipiak, Michał Gazda „Cold Kenya” – fab. Short 2005; reż. Laurence Walsh „Wtorek” – fab. short 2000; reż. Michał Gazda Nagrody „Moc” Grand Prix ; Eurounderground Film Festival 1998 „Wtorek” Best Photography (nagroda za zdjecia); ISFF Berlin 2000 „Cold Kenya” Panavision Award; Avignon Film Festival; France 2006 Nagroda za zdjęcia; Konkurs Kina Niezależnego FPFFGdynia2006 „Ziętek” Nagroda za zdjęcia; Saratov 2008 9